[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร – ตอนที่ 68

　เสียงของมิเรียนั้นดังมาจากอีกฝากของหน้าผา

　ชั้นเร่งความเร็วของ [กลิ้ง] แล้วกระโดดจากเนิน กางปีกออกเพื่อ [บิน] แล้วใช้ [เบบี้เบรธ] พุ่งทะยานข้ามไปอีกฝั่ง

　พอข้ามมาถึง ชั้นก็เห็นเป้าหมายในทันที

　เด็กผู้หญิงผมสีน้ำตาลแก่ ถูกล้อมรอบโดยหมาป่าสี่ตัว

　เสื้อผ้าถูกกรงเล็บของพวกมันฉีกขาด ถึงจะมีบาดแผลแต่ก็ไม่ร้ายแรง

　ถึงชั้นจะยังไม่เคยสู้กับมอนสเตอร์ตัวนี้มาก่อน แต่พฤติกรรมของพวกหมาป่ามันก็คล้ายๆกันคือโจมตีเหยื่อเป็นฝูง

　คราวนี้ ไม่ใช่เกรย์วูล์ฟ

　เป็นหมาป่าขนสีฟ้า แถมตรงหน้าผากก็มีตาอีกข้างนึง

　ตัวใหญ่กว่าเกรย์วูล์ฟแต่ให้ความรู้สึกเหมือนเดิม คงเป็นร่างวิวัฒนาการของพวกมัน

[ [มาฮาร์วูล์ฟ] : ระดับ D-]

[มีความสามารถในการแบ่งปันข้อมูลที่พบด้วยตาที่สามให้พวกพ้องที่อยู่ใกล้เคียง]

[ดังนั้น จึงมักออกล่าเหยื่อด้วยกันเป็นกลุ่ม]

　ถ้าเป็นแค่ D ระดับต่ำ มาหลายตัวก็พอรับมือไหว

　ดูจากคำอธิบายแล้ว เดี๋ยวพวกมันคงเรียกเพื่อนมาเพิ่มอีกแน่

　เช็คสเตตัสต่อเลยละกัน

[สกิลทั่วไป [ตรวจสอบสเตตัส : Lv5] ไม่สามารถตรวจสอบข้อมูลบางส่วนได้]

　หา?

‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐

เผ่าพันธุ์ : มาฮาร์วูล์ฟ

สถานะ : ＊＊＊＊

Lv : 9/28

HP : 58/58

MP : 35/35

พลังโจมตี : 52

พลังป้องกัน : 31

พลังเวทย์ : 63

ความคล่องแคล่ว : 62

ระดับ : D-

สกิลพิเศษ:

[กระทำการเป็นฝูง : Lv–] [ตาที่สาม : Lv–]

[ส่งคลื่นเวทมนตร์ : Lv2] [รับคลื่นเวทมนตร์ : Lv2]

สกิลต้านทาน:

[ต้านทานธาตุดิน : Lv2] [ต้านทานอัมพาต : Lv2]

สกิลทั่วไป:

[กัด : Lv2] [ประกายเนตร : Lv2]

[กรงเล็บเพลิง : Lv1]

สกิลฉายา:

[โหดร้ายทารุณ : Lv2]

‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐

　สถานะนั่นมันอะไรกัน?

　เกิดจาก [ตาที่สาม] อะไรนั่นเหรอ?

　ถึงสเตตัสจะน้อยกว่าลิงแดง แต่สถานะนั่นน่าสงสัยสุด ๆ

　ชั้นหยุดขาไปเพราะแปลกใจกับที่เห็น แต่จะมัวระแวงไม่ได้แล้ว

　「ก่าาาาาห์!」

　ชั้นคำรามเพื่อดึงความสนใจจากพวกมันมา

　ตอนนี้พวกมันหันมาหาชั้นแล้ว แต่มิเรียก็มองมาด้วยสีหน้าสิ้นหวังด้วยเช่นกัน

　หน้าของเธอซีดลง พร้อม ๆ กับดวงตาที่เปิดกว้างขึ้น

　「ιατί συνέβη αυτό……」

　หนีเสือปะจระเข้

　นั่นน่าจะเป็นคำที่อธิบายได้ดีที่สุด

　ก็เข้าใจอยู่ แต่มันก็รู้สึกแย่อยู่ดี

　ถ้าชั้นวิวัฒนาการก่อนมาเจอกันก็ดีสิ

　พอชั้นเดินเข้าไปหามิเรีย เธอก็ตัวสั่นแล้วค่อย ๆ เดินถอยหลังไป

　เอ่อ…..ไม่ต้องกลัวหรอก

　「กรรรรร!」

　มาฮาร์วูล์ฟสี่ตัวพุ่งเข้ามาหาชั้น

　ชั้นสวนไปโดยใช้ [เบบี้เบรธ]

　หมาป่าสองตัวที่อยู่ตรงกลางหลบไม่พ้น แล้วก็ถูกปกคลุมไปด้วยลมร้อน

　「เอ๋ง!」「อิ๋ง!」

　สองตัวที่โดนเข้าไปต่างก็วิ่งพล่านไปมา พยายามจะลดความเจ็บจากแผลไหม้

　สถานะของมันกลายเป็น [เผาไหม้] แล้ว

　สองตัวที่เหลือแบ่งออกเป็นฝั่งซ้ายกับขวา โจมตีเข้ามาจากทั้งสองทาง

　「「กรรร!」」

　ชั้นใช้ปีกรับการโจมตีของทั้งคู่ ก่อนจะกางออกเพื่อกระแทกพวกมันออกไป

　มาฮาร์วูล์ฟสองตัวกระเด็นออก แล้วก็รีบวิ่งหนีไป

　ตอนแรกก็คิดจะตามไป แต่ไม่รู้จะตามทำไม

　ถ้าจะเรียกเพื่อนก็น่าจะเป็นพลังจากใช้สกิลแชร์ข้อมูลของมัน

　ชั้นแทงเล็บเข้าไปใส่ตัวของหมาป่าทั้งสองที่โดน [เบบี้เบรธ] เข้าไป

[ได้รับค่าประสบการณ์ 36 แต้ม]

[ได้รับค่าประสบการณ์ 36 แต้มจากผลของสกิล [ไข่เดินได้ : Lv–] ]

[เลเวลของ [ลูกมังกรแห่งโรคภัย] เพิ่มขึ้นจาก 39 เป็น 40]

[ [ลูกมังกรแห่งโรคภัย] ถึงเลเวลสูงสุด]

[เงื่อนไขวิวัฒนาการครบถ้วน]

　อ๊ะ ครบซักที

　ถ้าเพิ่มขึ้นก่อนหน้านี้สักหน่อย ชั้นก็จะได้ไม่ต้องมาในร่าง [ลูกมังกรแห่งโรคภัย] แล้วแท้ ๆ

　ตอนนี้ปัญหาก็วิ่งหนีไปแล้ว ควรจะแยกกันตรงนี้เลยมั้ยนะ?

　ไม่ได้สิ มิเรียแค่มอนสเตอร์ระดับ D ก็รับมือไม่ไหวแล้ว……ถึงจะไม่รู้สถานการณ์ แต่ชั้นควรจะไปส่งที่หมู่บ้านมากกว่ารึเปล่า

　บางทีถ้าวิวัฒนาการเรื่องอาจจะง่ายขึ้นก็ได้

　ระหว่างที่ชั้นกำลังคิดอยู่คนเดียว มิเรียก็จ้องมาทางชั้น

　「προηγούμενο……?」

　มิเรียกลัวอยู่ แต่หลังจากที่เห็นชั้นไล่พวกหมาป่าไป เธอก็เริ่มเข้าใจว่าชั้นมาช่วยเพราะชั้นไม่โจมตี

　มิเรียยืนขึ้นทั้ง ๆ ที่ขาสั่น ยกมือขึ้นมาแล้วก็ค่อย ๆ โบก

　อะไรน่ะ? ทำอะไรอยู่?

　หือ หรือว่านั่น…….กำลังเลียนแบบท่าทางตอนที่ชั้นเจอกับมิเรียครั้งแรก?

　ตอนที่ชั้นยังเป็นเบบี้ดรากอน ตอนที่ชั้นเจอกับมนุษย์ครั้งแรก ชั้นจำได้ว่าชั้นเข้าหาโดยการโบกมือ

　รู้ด้วยเหรอว่าเป็นชั้น?

　ไม่สิ จะมั่นใจไปเองไม่ได้

　รูปลักษณ์ชั้นเปลี่ยนไปตั้งเยอะ

　และในตอนที่ชั้นเริ่มคิดว่าอาจจะเป็นไปได้นั้นเอง…..

　「…..กะ ก่าา」

　มิเรียก็เลียนเสียงร้องของชั้น

　ชั้นโบกมือกลับไปให้มิเรีย

　มิเรียยิ้มด้วยใบหน้าเบิกบานแล้วก็วิ่งเข้ามากอดชั้น

　「Ευχαριστώ για τη βοήθεια!」

　ด-เดี๋ยวสิ!

　เห็นงี้แต่ข้างในชั้นก็เป็นมนุษย์นะ!

　ถึงจะดีที่เข้าใจกันได้ แต่เหมือนว่ามองชั้นเป็นแค่มอนสเตอร์ที่เป็นมิตรตัวนึงเท่านั้นเอง

　ชะ ช่างเถอะ แนบชิดขนาดนี้ก็เริ่มอายเหมือนกันนะ

　แต่ก่อนอื่น ทำไมมิเรียถึงมาอยู่กลางป่าคนเดียวล่ะ?

　ถ้าพามิเรียไปที่หมู่บ้าน….ไม่ได้สิ มีแต่จะเข้าใจผิดกันเปล่า ๆ

　งั้นไปส่งที่ใกล้ ๆ หมู่บ้านก็พอแล้ว

　ชั้นหันกลับไปมองที่อีกฝั่งนึงของหน้าผา ที่ที่กิ้งก่าดำบาดเจ็บอยู่

　ถึงอาการจะไม่ร้ายแรง แต่การทิ้งกิ้งก่าดำไว้แบบนี้ก็น่าเป็นห่วง

　ชั้นอยากจะรีบกลับไปดูความปลอดภัยของกิ้งก่าดำให้เร็วที่สุด

　ถ้าทำได้ก็อยากกลับไปขอโทษกิ้งก่าดำก่อนจะพามิเรียส่งหมู่บ้าน แต่จะให้ทิ้งไว้กลางป่าก็ไม่ได้

　พามิเรียข้ามไปอีกฝั่งอันตรายยิ่งกว่า

　ไม่มีอะไรมายืนยันว่ากิ้งก่าดำกับพวกลิงจะไม่โจมตีมิเรีย

　เดิมที ชั้นไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามิเรียมาคนเดียวรึเปล่า

　บางทีอาจจะมีมนุษย์คนอื่นอีกก็ได้ ถ้าจะให้ดีที่สุดคือฟังจากปากมิเรียโดยตรง

　ถึงจะต่ำ แต่ชั้นก็มีสกิล [ภาษากริช่า] อยู่

　ถ้าชั้นตั้งใจฟัง อาจจะพอเข้าใจสถานการณ์คร่าว ๆ ก็ได้

　「ก่าา…」「กรรร!!」

　พอชั้นกำลังจะฟังเรื่องราวจากมิเรีย ชั้นก็ได้ยินเสียงของมาฮาร์วูล์ฟแทรกขึ้น

　พอหันไป ก็มีมาฮาร์วูล์ฟอยู่ทั้งหมดห้าตัว

　เลเวลสูงกว่าเดิมด้วย

　จัดการพวกมันน่ะไม่ยากหรอก แต่มันอันตรายสำหรับมิเรีย

　หนีก่อนดีกว่า

　「ก่าาห์!」

　ชั้นตะโกนไป พร้อมกับย่อตัวลง เพื่อบอกมิเรียให้ขึ้นมาขี่บนหลังชั้น