[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร – ตอนที่ 106

　ก่อนอื่น แยกบอลแรบบิทออกมาก่อน

　เอาไปปรุงก่อนจะอร่อยกว่านะ

　อย่ามองชั้นแบบนั้นสิ

　อย่าดื้อน่า เดี๋ยวก็โดนเล็บชั้นแทงหรอก

—————————————————————

เผ่าพันธุ์ : บอลแรบบิทเล็ก

สถานะ : ปกติ

Lv : 6/12

HP : 10/31

MP : 0/18

พลังโจมตี : 12

พลังป้องกัน : 18

พลังเวท : 25

ความคล่องแคล่ว : 20

ระดับ : E-

สกิลพิเศษ:

[หลบซ่อน : Lv1] [อาหารฟื้นฟู : Lv2]

สกิลต้านทาน:

[ต้านทานความหิวโหย : Lv4] [ต้านทานพิษ : Lv1]

[ต้านทานการกินเกินจำกัด : Lv1]

สกิลทั่วไป:

[ขุดดิน : Lv2] [แสง : Lv2] [แกล้งตาย : Lv1]

[ระบำสะบัดฟาด : Lv1] [เขมือบ : Lv1] [ช่องเก็บของภายใน : Lv1]

[ชาร์ม : Lv1] [กัดเป็นชิ้น ๆ : Lv1]

สกิลฉายา:

[ไอดอลแห่งทะเลทราย : Lv2] [ผู้กลืนกินสายเลือด : Lv1] [ปรสิตเพิ่มเลเวล : Lv2]

[จอมกินจุ : Lv3]

—————————————————————

　มาได้ครึ่งทางเองเหรอ…

　เพราะกัลแพนเธอร์มันระดับสูงกว่า ก็นึกว่าจะโดดไปเลเวลสูงสุดเลยซะอีก หรือไม่ก็ไม่ได้อะไรสักอย่างเพราะมันแทบไม่ได้สู้

　ชั้นมี [ไข่เดินได้] เลยไม่ค่อยรู้เรื่องค่าประสบการณ์ที่ต้องใช้มากนัก

　แถมชั้นยังโดดข้ามจาก F ไป D เลยด้วย ไม่เคยอยู่ระดับ E หรอก

　ไม่แน่ บางทีฉายา [ปรสิตเพิ่มเลเวล] นั่นอาจจะลดค่าประสบการณ์ก็ได้

　พูดถึงค่าประสบการณ์มันก็ควรจะเป็นประสบการณ์จริง ๆ สินะ

　เพราะชั้นระดับสูงกว่า เป็นคนจับมัน เป็นคนอัมพาตมัน ให้บอลแรบบิทสะกิดมันนิดเดียวเอง

　ไม่สิ ได้มาเท่านี้ก็ถือว่าดีมาแล้วล่ะ

　กว่าจะให้บอลแรบบิทสู้แบบจริง ๆ จัง ๆ ได้ก็คงสักระดับ D ……แต่กว่าจะถึงตอนนั้นก็คงต้องทำแบบนี้ซ้ำ ๆ ไปเรื่อย ๆ

　หวังว่าร่างถัดไปจะใหญ่พอจะขุดบ้านให้แล้วกัน

　ว่าแต่ ทั้งที่ไปกินแมงป่อง ทั้งโดนชั้นทับ แถมชั้นยังเอามันเข้าปากไปด้วย เจอเข้าไปแบบนี้มันจะขุดบ้านให้จริง ๆ เร้อ

　หลังจากที่ชั้นเเยกบอลแรบบิทออกมา ก็เริ่มลงมือชำแหละ

　เอาหัว เครื่องใน ผิวหนังออก เอาเฉพาะส่วนที่กินง่ายมาเพื่อให้สมารถถือไปได้ง่าย

　ชักจะเริ่มชินกับงานแบบนี้แล้ว

　แบบนี้จะมีสกิล [ชำแหละเนื้อ] โผล่มารึเปล่านะ

　ตอนแรกก็ว่าจะโยนส่วนที่เหลือทิ้งไปหรอก แต่บอลแรบบิทกลับกัดเครื่องในไปแล้ว

　ให้มันกินไปก็คงไม่มีปัญหาอะไรหรอกมั้ง

　หวา กินหัวที่ใหญ่กว่าตัวมันในคราวเดียวเลยแฮะ

　สยองเป็นบ้า แกยัดเข้าไปได้ยังไงเนี่ย?

　แถมยังไม่ตัวใหญ่ขึ้นอีก แกส่งหัวตะกี้ไปมิติที่สามรึยังไง?

　ชั้นยกบอลแรบบิทขึ้นมาวางบนหัว แล้วเริ่มมุ่งหน้าไปทางทะเล

　เอาเข้าปากแล้วกลิ้งไปง่ายกว่าเยอะเลยน้า

　ได้รึเปล่า? ไหน ๆ ก็จะไปทะเลอยู่แล้ว ตัวเปื้อนหน่อยคงไม่เป็นอะไรหรอก

　บอลแรบบิทที่เหมือนจะอ่านความคิดของชั้นออก ก็เริ่มฟาดหูไปมาอยู่บนหัว

　อ่า ๆ ไม่เอาก็ได้

　พอเดินไปได้สัก ก็มาถึงที่หมาย

　ทั้งที่มีทะเลอยู่ตรงนี้แท้ ๆ ทำไมมันแห้งแล้งขนาดนี้หว่า…?

　เอาเถอะ โลกแฟนตาซีแบบนี้ ตรรกะโลกเก่ามันใช้อะไรไม่ได้อยู่แล้ว

　ไม่สิ จำได้ว่าที่โลกเก่ามันก็มีแม่น้ำตัดผ่านทะเลทรายอยู่นี่นา ที่ฝนไม่ตกก็คงเป็นเพราะกระแสลมล่ะมั้ง

　ที่นี่ก็เป็นเหมือนกันเหรอ

　ก็ไม่ใช่นี่ มีคลื่นน้ำพัดมาเรื่อย ๆ เกิดอะไรขึ้นที่นี่กันแน่

　ช่างเรื่องคอมมอนเซนส์มันก่อน ตอนนี้มาสวมบทพ่อครัวกันดีกว่า

　ก่อนอื่น ให้บอลแรบบิทลงจากหัวไปก่อน

　ชั้นปูขนของกัลแพนเธอร์บนพื้นแล้ววางเนื้อไว้ข้างบน จะได้ไม่เปื้อนทราย

　ชั้นขุดทรายลงไป แล้วตักน้ำทะเลขึ้นไปใส่ในรูไว้

　จากนั้น ชั้นก็พ่น [ลมหายใจแผดเผา] ใส่

　น้ำระเหยออก เหลือเพียงเกลือไว้ แต่ยังได้กลิ่นทะเลอยู่

　ถ้าเผาต่อกลิ่นจะหายไปรึเปล่า

　ไม่ดีกว่า ปล่อยกลิ่นทะเลติดไว้แบบนี้แหละ

　ชั้นเอาเนื้อคลุกกับเกลือที่ยังคงมีกลิ่นของทะเลหลงเหลืออยู่

　แล้วก็ค่อย ๆ พ่นไฟย่างมันทั้งสองด้านจนเนื้อเปลี่ยนสี

　สักมีเดียมแล้วกัน ให้มันสุกแต่ยังมีเนื้อแดง ๆ อยู่ข้างใน ชั้นชอบประมาณนี้

　ทำยากกว่าที่คิด แต่ออกมาใช้ได้เลย

　ถ้ามีพิเปอริสจะดีกว่านี้ เพราะมันจะช่วยกลบกลิ่นเลือดไม่ให้มันล่อสัตว์ตัวอื่น ๆ มาได้

　สมัยที่ยังกินหนอนกินแมลงชั้นไม่เคยแคร์เรื่องกลิ่นสักนิด แต่พอได้มาอยู่ในถ้ำเหมือนมันจะทำให้ชั้นยกระดับมาตรฐานตัวเองขึ้นมานิดนึง

　สุดท้ายชั้นก็กลบกลิ่นมันด้วยน้ำทะเล

　แบบนี้มันจะเค็มไปรึเปล่าหว่า

　เรื่องกลิ่น ถ้าเอาไปคลุกเกลือแล้วทำให้แห้งก็อาจเอาออกได้ เรื่องใช้พืช แถวนี้ก็ดันมีแต่กระบองเพชร

　อ้า คิดถึงพิเปอริสจัง

[เลเวลของสกิลฉายา [เชพ] เพิ่มขึ้นจาก 3 เป็น 4]

　โอ้ เพิ่มขึ้นสักที ไม่ได้เห็นตั้งนาน

　หวังว่าตอนที่เป็นมนุษย์จะได้ใช้ฉายานี้ให้คุ้ม

　ชั้นลองทำแบบอื่น ๆ ดู แล้วย่างเนื้ออีกรอบ

　บอลแรบบิทที่พึ่งล้างตัวเสร็จ ก็ถูกกลิ่นของเนื้อล่อมาทางนี้

　เพราะเวลาเดินหูจะลากไปกับพื้น เลยมีทรายติดอยู่เต็มไปหมด

　ช่างเถอะ เดี๋ยวก็หลุดไปเอง

　ยื่นหน้ามาดมเนื้อฟุดฟิด แล้วก็เงยขึ้นมาเหมือนจะถามว่ากินได้รึเปล่า

　มองมาทางชั้นด้วยตาเป็นประกาย

　แค่เตรียมอาหารไว้ได้ เจ้านี่ก็อารมณ์ดีตลอดเวลาแล้ว

　แบบนี้ก็น่าจะใช้ [กลิ้ง] ออกสำรวจได้แล้วมั้ง

　เป็นวิธีที่เร็วที่สุด แถมแค่เอาเนื้อให้บอลแรบบิทมันก็หายโกรธแล้ว

　…..พอคิดแบบนั้นไป บอลแรบบิทก็จ้องมาหา

　จ้องมาทั้งที่ยังกินเนื้ออยู่

　เอ๋? นี่แกมีสกิล [อ่านใจ] แอบอยู่เรอะ? หรือชั้นอ่านง่ายขนาดนั้นเลย?

　อะไรเล่า หมายถึงสถานการณ์ฉุกเฉินต่างหาก สถานการณ์ฉุกเฉินน่ะ

　อย่างเจ้าตะขาบยักษ์นั่นไง ถ้าไม่ [กลิ้ง] ก็หนีไม่พ้นหรอกนะ

　ถ้าแค่ชั้นคนเดียว มีวิธีหนีเยอะแยะ แต่บอลแรบบิทไม่รอดแน่ๆ

　พอกินข้าวเรียบร้อย ล้างตัวเรียบร้อย ต่อไปก็เพิ่มเลเวลของบอลแรบบิทต่อ แล้วก็ทดลองใช้สกิล [ลมหายใจแห่งโรคภัย]