[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร – ตอนที่ 130

　ชั้นตัดสินใจว่าวันนี้จะหยุดพักอยู่ที่นี่ก่อน

　ถึงน้ำมันจะดูเน่าก็เถอะ….อย่างน้อย ๆ ที่นี่ก็ร่มรื่นกว่าที่อื่น

　ที่เป็นอย่างนั้น เพราะมีก้อนเมฆลอยอยู่เหนือที่นี่

　คงเพราะสกิล [เรียกฝน] ของเจ้าทากยักษ์

　บอลแรบบิทดูจะเหนื่อยจากที่ไปสู้กับทากมา ส่วนนีน่าเองก็ต้องพักผ่อนหลังจากนั่งหลังชั้นมาเหมือนกัน

　ถึงจะพยายามยังไงเวลาเดินมันก็ยังสะเทือนอยู่ดี แค่เกาะเอาไว้เฉย ๆ ก็ยากแล้ว

　ปกติมังกรชั่วร้ายมันไม่ใช่สิ่งมีชีวิตสำหรับให้ใครมาขี่อยู่แล้วนี่นะ

　เอาเป็นพักอยู่ที่นี่จนกว่าจะหายเหนื่อยก่อน แล้วเราค่อยออกเดินทางอีกครั้ง

　วันพรุ่งนี้ ชั้นจะให้บอลแรบบิทช่วยใช้ [โทรจิต] ร่วมกับ [ศาสตร์ร่างมนุษย์] ของชั้นด้วย

　ครั้งนี้น่าจะคุยกันได้จริง ๆ แล้วล่ะ

　ชั้นรวบรวมหญ้าแห้งจากรอบ ๆ บึง เอามากองรวมกันที่เตียงให้นีน่า

　อย่างน้อยก็ดีกว่านอนบนทรายล่ะนะ

　พอนีน่านอนลงไปบนเตียงหญ้า บอลแรบบิทก็ค่อย ๆ เดินเข้าไปหา แล้วแทรกตัวไปข้าง ๆเ ธอ

　นีน่าตกใจจนเบิกตากว้าง แต่พอเห็นว่าเป็นบอลแรบบิทก็หัวเราะออกมาเบา ๆ แล้วกอดบอลแรบบิทไว้แน่น

　สองคนนี้ ดูสนิทกันดีแฮะ

　หรือเพราะมีหูสัตว์เหมือนกันเรอะ?

　ชั้นยืนยันว่าทั้งคู่หลับไปแล้ว ชั้นจึงค่อยนอนแนบท้องลงพื้น

　หลับตาลง ทำหัวให้ว่าง แต่ก็ยังคงตั้งสมาธิที่ [สัมผัสตรวจจับ] เอาไว้ด้วย

　ชั้นต้องเตรียมพร้อมเวลาเกิดเหตุฉุกเฉินไว้เสมอ

　ถ้าจู่ ๆ เจ้าตะขาบยักษ์โผล่มาจะได้รีบหนีได้ทันที

　ชั้นนอนนิ่ง ๆ ปล่อยให้ร่างกายได้พักผ่อน

　ไม่นานนักก็รู้สึกถึงแสงที่เข้ามากระทบกับเปลือกตา แล้วชั้นก็ตื่นขึ้น

　พอรู้สึกตัวอีกที ก็เป็นเวลาเช้าเป็นที่เรียบร้อย

　ชั้นส่ายหัวเบาๆ แล้วใช้หางจิ้มไปตรงหัวตัวเอง

　อื้ม หัวโล่งขึ้นเยอะเลย

　แต่ว่าเพราะชั้นใช้ [สัมผัสตรวจจับ] ไว้ตลอดเวลา เลยไม่รู้สึกว่านอนหลับสนิทสักเท่าไหร่……

　อันที่จริงชั้นไม่ต้องพักผ่อนมากก็ได้ แต่ชั้นอยากหลับสบาย ๆ สักที

　อยากตั้งวันหลับทั้งวัน สักสัปดาห์ละสองวัน

　ชีวิตในป่านี่มันสุขสบายจริง ๆ

　ศัตรูไม่อันตรายเลยอยากนอนเมื่อไหร่ก็ได้ ทั้งเรื่องน้ำเรื่องอาหารก็ไม่ต้องกังวลเลยสักนิด

　เอาเถอะ มาบ่นตอนนี้ก็ไม่ได้อะไรอยู่ดี

　ชั้นต้องเพิ่มเลเวลขึ้นเรื่อย ๆ เอาให้ขนาดตะขาบยักษ์ยังต้องถอยหนี เท่านั้นก็โอเคแล้ว

　ถ้าเป็นแบบนั้น ทั้งน้ำทั้งอาหารจะหาง่ายขึ้นมาก ชั้นก็จะหลับได้อย่างสบายใจด้วย

　มองโลกในแง่ดีเข้าไว้

　ตอนนี้ MP ของบอลแรบบิทก็น่าจะฟื้นขึ้นมาแล้ว มาลองใช้ [โทรจิต] คุยกับนี……ว่าแต่บอลแรบบิทหายไปไหนกัน

　เมื่อคืนมันยังนอนอยู่กับนีน่าอยู่เลย แต่ตอนนี้มีแค่นีน่านอนอยู่บนเตียงหญ้าแค่คนเดียว

　ไม่รู้ฝันแบบไหนอยู่ถึงได้ทำหน้ายิ้มแย้มอย่างนั้น แถมส่งเสียง「งืม….เนีย…」ออกมาอีก

　ท่าทางจะหลับสบายดี

　บางทีเธออาจจะฝันถึงบ้านเกิดอยู่ แต่พอชั้นนึกถึงสถานการณ์ที่เธอต้องเผชิญอยู่ ชั้นก็รู้สึกสงสารเธอขึ้นมา

　「ขอบคุณมากเลยเนี๊ย คุณมังกร… สิ่งที่ทำให้….อือ…..」

　…..พะ พูดแบบนั้นออกมา ชั้นก็อายเหมือนกันนะ

　ตอนตื่นขอบคุณชั้นอยู่ตลอดก็จริง แต่เหมือนเพราะกลัวมากกว่า

　ตั้งแต่เป็นมังกรก็ไม่ค่อยมีใครขอบคุณกันแบนี้ ภูมิต้านทานเลยต่ำ…..เดี๋ยวสิ เรื่องสำคัญไม่ใช่เรื่องนี้

　แกหายหัวไปไหนเนี่ย บอลแรบบิท

　นีน่านอนดิ้นจนแกต้องหนีไปขุดหลุมหลบภัยนอนอยู่คนเดียวเลยเรอะ?

　ชั้นตั้งสมาธิกับ [สัมผัสตรวจจับ] แล้วหันหน้าไปมา

　แล้วชั้นก็เห็นบอลแรบบิทกำลังเดินลากหูของมันไปหาบึง

　เดี๋ยว แกจะทำอะไร

　ไม่จริงน่า แกจะดื่มน้ำนั่นจริงๆเหรอ?

　นั่นมันสกปรกเกินกว่าแกจะกินนะ

　ชั้นเดินไล่ตามบอลแรบบิทที่กำลังเดินเข้าหาบึงน้ำ

　「เปฟุ!」

　พอบอลแรบบิทเดินถึงริมบึง มันก็ยกหูขึ้นแล้วส่งเสียงออกมา

　ทันใดนั้นก็มีแสงสีฟ้าออกมาจากตัวบอลแรบบิท ลอยไปหาบึงตรงหน้า

　เมื่อแสงสีฟ้าสัมผัสกับผิวน้ำ แสงนั่นก็แพร่กระจายออกไปทั่ว

　เอ๋ แกทำความสะอาดที่นี่อยู่เหรอ?

　ตรงริมขอบ สีของน้ำเปลี่ยนไปกลายเป็นใสสะอาด แต่แค่เล็ก ๆ เท่านั้น

　บอลแรบบิทมองกลับมาหาชั้น แล้วร้อง「เปฟุ!」ออกมาอย่างภูมิใจ ก่อนจะเอาก้มหน้าลงไปแล้วเริ่มดื่มน้ำ

　ฮะ เฮ้ย! บอลแรบบิท แกทำแบบนี้ได้ตั้งแต่เมื่อไหร่

　ไม่เห็นรู้เลย

　อ๊ะ เจ้านั่นสินะ!

　สกิล [คลีน] ที่มันได้มาตอนวิวัฒนาการนี่เอง!

　ไม่ผิดแน่ สกิลนี้ช่วยทำให้น้ำบริสุทธิ์ขึ้นได้

　ที่เมื่อวานมันไม่ทำเพราะ MP หมดสินะ

　โชคดีจริง ๆ

　ชั้นต้องรีบบอกนีน่าให้เธอรู้ด้วยแล้ว

　ถึงเธอจะไม่ได้พูดอะไร แต่เธอก็ต้องหิวน้ำด้วยแน่ ๆ

　ชั้นรีบกลับไปที่เตียงหญ้า แล้วส่งเสียง「กรรร!」เพื่อปลุกนีน่าทันที

　「อุเนี๊ย!!」

　นีน่าตกใจเสียงชั้นแล้วลุกขึ้นมานั่งในทันที

　ก่อนหน้านี้นึกว่าคงไม่เป็นไรเพราะได้ยินเรื่องที่พูดตอนละเมอ แต่จู่ ๆ ได้ยินเสียงมังกรคำราม

　ถ้าเป็นมนุษย์อยู่ ชั้นมั่นใจว่าตะกี้หัวใจชั้นวายตายแน่

　แถมเธอเองก็เหนื่อยมาทั้งวัน ปล่อยให้เธอตื่นเองน่าจะดีกว่าด้วย

　แย่ล่ะสิ แย่แล้วล่ะ

　「อะ เอ่อ….เนี๊ย…อรุณสวัสดิ์คุณมังกร…ทำไมถึงก้มตัวแบบนั้นเหรอคะ?」

　「กรร…」

　ต้องรีบขอโทษแล้วสิ…