เกิดใหม่เป็นนางร้ายในโลกเกมจีบหนุ่มที่ฉันเกลียดซะได้.. แต่ตัวประกอบสาวๆ ในเกมนี้พวกเธอน่ารักกันทุกคนเลยอ่ะ – ตอนที่ 10

บทที่ 10 – มันไม่ควรเป็นแบบนี้เซ่!

“เปิดประตู”

ในตอนนั้นเองประตูบานใหญ่ที่ทำยากหินขนาดใหญ่เหมือนประตูของพวกไททันก็ถูกผลักออกตามคำพูดของฉัน

“ในที่สุด… ก็จบสักที!!”

ฉันตะโกนออกมาพร้อมกับประตูที่แง้มออกอย่างล้าๆ แสงสว่างจากดวงอาทิตย์ที่ไม่ได้เห็นมานานสาดเข้ามาในดวงตาฉัน

ฉันจึงหลับตาลงตามสัญชาตญาณ.. ตั้งแต่ติดอยู่ในพื้นที่ทดสอบบ้าบออะไรนี่ก็ผ่านมาแล้วตั้งหลายเดือน

น่าจะสามเดือนได้เลยมั้ง.. โชคยังดีที่ฉันมีอัญมณีสีม่วงที่ค่อยฟื้นฟูความเหนื่อยล้าและฟื้นฟูพลังให้อยู่เสมอ

แถมต้องขอบคุณพลัง ‘เปิดประตู’ ของสกาเล็ตมากมันทำให้ฉันเปิดประตูบานใหญ่พวกนี้ได้ เหมือนประตูจะถูกออกแบบมาให้ใหญ่มาก

ซึ่งด้วยแรงของฉันไม่มีทางเปิดได้แน่นอน

“ไม่คิดเลยนะว่าพลังเปิดประตูจะมีประโยชน์ขนาดนี้”

“เห็นไหม ข้าบอกแล้ว.. ได้ใช้บ่อยกว่าเวทมนตร์ข้ามมิติอะไรนั่นของเจ้าซะอีกนะ”

“ไม่ต้องมาแขวะฉันเลยนะ..”

คนที่ลอยอยู่ข้างๆ ฉันแบบสบายใจเฉิบไม่ต้องเหนื่อยอะไรเลยคือสกาเล็ต นับตั้งแต่วันแรกที่เจอกันยัยคนนี้ก็ไม่ได้แนะนำพลังมนตราอะไรให้อีกเลย

แถมตอนหนีเอาตัวรอดยัยคนนี้ก็มาร้องโหวกเหวกโวยวายยังกับตัวเองจะตายแทนฉัน จนทำเอาฉันรำคาญอยู่หลายรอบเลยล่ะ

แต่จากที่อยู่ด้วยมาฉันมั่นใจว่าก่อนที่เธอจะเสียความทรงจำเธอไม่ใช่คนไม่ดีอย่างแน่นอน มีเรื่องนี้เท่านั้นที่มั่นใจมาก

ส่วนเรื่องอาหารการกิน.. ก็นะ.. ไม่อยากจะพูดว่าไม่มีอะไรตกถึงท้องมาตั้งแต่สามเดือนก่อนนู้นแหละ..

เพราะว่าเจ้าอัญมณีสีม่วงนี่คอยฟื้นฟูให้ตลอดนั่นรวมถึงความหิวด้วย แต่ไอ้การที่ไม่มีอะไรตกถึงท้องเลยมันก็ทำให้ฉันอยากจะกลับไปเร็วๆ แล้วหาอะไรทานเลย

เบื้องหน้าฉันกลายเป็นป่าเขาลำเนาไพรหน้าหุบเหวไร้ก้นที่ฉันตกลงไป..

“ดูเหมือนว่าที่บอกว่าแค่นึกที่ที่ต้องไปแล้วเปิดประตู.. มันจะพาไปโผล่ได้ทุกที่จะเป็นเรื่องจริงสินะ?”

“สะดวกจริงๆ ถ้าฉันรู้จักกับยัยคนนั้นหมายความว่าฉันทำได้แบบเธอหรือเปล่านะ แบบไปไหนมาไหนก็ได้น่ะ?”

ฉันเมินคำถามของสกาเล็ตที่อยากจะเป็นผู้วิเศษ.. ฉันก้มลงมองอัญมณีสีม่วงที่อยู่ที่คอตอนนี้มันไม่ได้มีแค่สีม่วงแล้ว

แต่มีสีแดงเพิ่มมาด้วย ซึ่งมันดูแปลกประหลาดอย่างมากในความเห็นฉันอะนะ แต่ฉันก็แตะมันเบาๆ สักพักอัญมณีก็จางหายไปจากคอ

ถ้าจะพูดให้ชัดกว่านี้คือมันล่องหน ไม่มีใครมองเห็นอัญมณีนี้ได้อีกต่อไป..

“จะว่าไปเด็กคนนั้นล่ะ..?”

ฉันพึมพำเบาๆ นึกถึงเด็กผู้หญิงที่ถูกลักพาตัวมาพร้อมฉัน ถึงจะคิดว่าเธอคงได้กลับบ้านแล้วก็เถอะ

ยังไงซะการลักพาตัวก็เป็นเรื่องของการเมือง ถึงฉันจะหงุดหงิดที่ตัวเอง.. ไม่สิ อนาสตาเซียตัวน้อยที่โดนลูกหลงไปด้วยจนตาย

แต่เด็กคนนั้นไม่ได้ผิดอะไรนี่น่า..

ว่าแล้วฉันก็ใช้พลังใหม่ที่ได้รับมาเมื่อเร็วๆ นี้จากการจบบททดสอบของผู้หญิงคนนั้นได้.. ฉันมองทะลุพื้นที่และระยะทางไปจนเห็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง

ตอนนี้เธอกำลังเดินไปเดินมาในห้องนอนที่หรูหราของเธอ เธอทำสีหน้ากระวนกระวายเล็กน้อย ถึงตะไม่รู้ว่ากระวนกระวายอะไรก็เถอะ

แต่เธอปลอดภัยก็ดีแล้ว..

“ว้าว ตาของเจ้าเปลี่ยนสีอีกแล้วล่ะ”

และใช่.. อย่างที่สกาเล็ตบอก ดูเหมือนว่าพอฉันใช้พลังดวงตายองฉันจะเปลี่ยนสีไปตามสีของอัญมณีนั้นๆ ด้วย

อืม.. ถ้าไม่เป็นปัญหาแบบทำให้ตามัวอะไรแบบนั้นก็ไม่น่ามีปัญหาอะไรหรอกมั้งนะ..

“แล้วเจ้าพวกแก๊งลักพาตัวพวกนั้น..”

ฉันนึกถึงใบหน้าพวกมัน.. และดวงตาฉันก็มองข้ามพื้นที่ไปเห็นพวกมันที่อยู่ห่างออกไปไกลหลายร้อยพันกิโลเมตรแล้ว

หนีไวเชียวนะ.. ถ้าฉันเจอพวกแกอีกรอบจะให้พวกแกได้ชดใช้ที่บังอาจมาทุบหัวอนาสตาเซียตัวน้อย..

ถึงฉันจะเป็นอนาสตาเซียตัวน้อยที่ว่านั่นก็เถอะ แต่เพื่อแก้แค้นให้อนาสตาเซียนั่นแหละ!

อ้อ.. สำหรับพลังใหม่ที่ได้รับมาคือทำให้ฉันสามารถมองเห็นสิ่งที่ไม่สามารถเห็นได้เพียงแค่เคยเจอกับสิ่งนั้นๆ มาก่อน..

เช่นว่าฉันสามารถมองเจ้าพวกโจรชั่วนั่นได้ และบอกว่าตอนนี้มันอยู่ห่างจากฉันขนาดไหนเพราะฉันเคยเจอมันมาก่อน

ถ้าเป็นสิ่งที่ไม่เคยเจอหรือเคยคุยกันมาก่อนจะไม่สามารถมองเห็นได้.. แต่ก็แค่นั้นแหละฉันไม่รู้ว่ามีอะไรเพิ่มเติมไหมเหมือนกัน

และแน่นอนว่านอกจากนี้พลังของโกเมนยังสามารถทำให้ฉันมองเห็นค่าพารามิเตอร์ความเป็นอยู่ได้เช่น ตอนนี้กำลังทำอะไร

เดินทางไปไหน เพื่ออะไร..

ว่าง่ายๆ เป็นพลังเพื่อการยุ่งเรื่องชาวบ้านโดยเฉพาะ.. จากที่ฉันเข้าใจเหมือนอัญมณีทั้งสองจะมอบความสามารถพิเศษบางอย่างให้

ทั้งยังมอบการมองเห็นค่าพารามิเตอร์อะไรบางอย่าง

แต่คำถามคือความสามารถพิเศษของอัญมณีสีม่วงคืออะไร.. อย่างที่ว่าความสามารถคือการให้พลังพิเศษและมองเห็นพารามิเตอร์อะไรบางอย่าง

แต่ตอนนี้อัญมณีสีม่วงยังไม่ให้พลังพิเศษฉันเลย..

ตอนแรกฉันคิดว่าไอ้พลังฟื้นฟูนั่นคือพลังพิเศษที่อัญมณีสีม่วงหรืออเมทิสมอบให้กับฉัน

แต่พอได้ครอบครองอัญมณีสีแดงหรืออัญมณีโกเมน ก็ทำให้ฉันรู้ว่าไอ้พลังฟื้นฟูอะไรนั่นเป็นเหมือนของแถมที่มีอยู่ในทุกอัญมณี

แต่ก็เอาเถอะ.. ถามไปก็ไม่มีใครตอบได้.. ตอนนี้ฉันต้องทำให้เต็มที่ก่อน

อนาสตาเซีย… ถึงฉันจะไม่รู้ว่าทำไมถึงมาอยู่ในร่างของเธอ..

แต่ฉันสัญญาว่าจะไม่ทำให้เธอเข้าเส้นเรื่องไหนเลย ฉันจะทำให้เธออยู่นอกชะตากรรมที่เกมมันกำหนด

เกมนี้จะมีรูทอยู่หลายรูทก็จริง แต่ตัวเกมจะแบ่งแยกออกเป็นเส้นเรื่องหลักกับเส้นเรื่องรอง..

จะพูดให้ถูกคือ.. เส้นเรื่องรองจะเป็นรูทพิเศษส่วนเส้นเรื่องหลักก็คือเนื้อเรื่องในภาคต่อไปจะต่อจากรูทนี้นั่นเอง

ซึ่งเส้นเรื่องหลักมีอยู่แค่ไม่กี่รูทเอง.. นอกนั้นคือเส้นเรื่องรอง.. และเส้นเรื่องรองที่ตัวอนาสตาเซียตายก็มีเยอะพอสมควร

น่าจะสักสี่ฉากจบได้เลยมั้ง หนึ่งในนั้นคือฉากที่โดนพลังความมืดไรสักอย่างครอบงำและพยายามจะทำลายโรงเรียน

สุดท้ายก็โดนตัวประกอบซัดร่วงง่ายๆ ใช่.. ไม่ใช่พวกตัวเอกด้วยแต่เป็นตัวประกอบที่จีบไม่ได้ คุยก็ยังแทบไม่ได้ด้วยซ้ำ

แต่เอาเป็นว่าฉันจะไม่ทำให้เธอเข้าสู่รูทหลักหรือรูทรองแล้วกัน..

และก็อย่างที่ว่า.. นอกเรื่องมาไกลแล้ว

“เอาล่ะ.. มาเริ่มชีวิตใหม่กันดีกว่า”

“นี่เจ้าจะแพล่มอะไรก็ให้มันน้อยๆ หน่อยได้ไหม ข้าอยากเข้าเมืองแล้ว”

“สกาเล็ต เธอหุบปากสักครู่ไม่มีคนว่านะ ฉากเมื่อกี้เป็นฉากเริ่มผจญภัยในต่างโลกที่ดูดีแล้วแท้ๆ เชียว”

“เอาที่เจ้าสบายใจเถอะ.. แต่รีบเข้าเมืองได้แล้ว”

“เฮ้อ..”

หมดอารมณ์เลยฉัน อุตส่าห์จะพูดคำพูดสนองนีทตัวเองสักหน่อย ถึงฉันจะอายุเยอะแล้วแต่ความเพ้อฝันดุจสาวน้อยบริสุทธิ์ของฉันก็ยังมีอยู่นี่น่า

เอาเป็นว่า..

ถึงเวลา.. เริ่มต้นบทละครที่แท้จริงแล้ว!

……..

……

….

..

มันควรจะเป็นแบบนั้นแท้ๆ .. มันควรจะเป็นงั้นแท้ๆ แต่ทำไม.. ทำไม.. ราชินีของประเทศนี้ถึงได้ชวนฉันไปงานเลี้ยงน้ำชา

แบบนี้มัน… แบบนี้มันเข้าสู่เนื้อเรื่องหลักตามเกมเลยไม่ใช่เรอะ ที่อนาสตาเซียจะรู้จักกับราชินีหลังจากเหตุการณ์ลักพาตัวน่ะ!

มันไม่ควรเป็นแบบนี้เซ่!