เกิดใหม่เป็นนางร้ายในโลกเกมจีบหนุ่มที่ฉันเกลียดซะได้.. แต่ตัวประกอบสาวๆ ในเกมนี้พวกเธอน่ารักกันทุกคนเลยอ่ะ – ตอนที่ 19

บทที่ 19 – ข้อสอบของเด็กอายุสิบสามในต่างโลก

“ค่อยๆ กินก็ได้นะ..”

“อืมๆ .. ถึงจะเป็นของเหลือแต่ก็อร่อยมากเลยล่ะ”

ฉันยืนมองอาจารย์ซิลเวียกินอาหารอย่างตะกละตะกลาม.. ถามว่าทำไมฉันถึงรู้จักเธอน่ะเหรอ ก็เพราะเธอเป็นตัวละครที่มีบทบาทในเกมในฐานะครูอยู่อะนะ

ซึ่งคุณเธอเหมือนจะเป็นเทพธิดาแหละ เทพธิดาคืออะไร? โลกเกมแห่งนี้เหมือนจะมีเทพธิดาจากโลกด้านบนลงมาอยู่โลกด้านล่างด้วย

ซึ่งอย่างที่บอกว่าพวกพาลาดินหรือผู้กล้า จอมมารถ้าอยู่ในระดับนั้นมันสามารถเปลี่ยนแปลงกฎโลกได้อย่างง่ายดาย

เพราะแบบนั้นเหล่าเทพธิดาจึงต้องคอยมากำกับให้ว่าอันไหนมันมากเกินไป อีกทั้งดูเหมือนว่าจะมีการทำสัญญากับเทพอะไรด้วย

ซึ่งถ้าทำสัญญากับเทพจะได้รับพรอย่างหนึ่งมาซึ่งเรียกว่า ‘ทักษะ’ แต่ในเกมไม่มีฉากแบบนั้นในเรื่องมีแต่ Note เสริมที่อธิบายไว้นิดหน่อย

ฉันเลยรู้แค่นี้.. เอ่อ มันอาจจะบอกเยอะกว่านี้แหละแต่ฉันอ่านข้ามๆ น่ะนะ.. เพราะงั้นไม่ต้องแปลกใจว่าทำไมฉันถึงรู้จักเธอ

แต่พอมาคิดดูว่าสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า ‘เทพ’ มาขออาหารฉันกินนี่มันดูเจ๋งสุดๆ ไปเลยแฮะ …

“แต่จะว่าไปนะ เจ้าเป็นนักเรียนใหม่เหรอ ทำไมข้าไม่เคยเห็นหน้าเจ้าเลยอ่ะ..”

“กินเสร็จก่อนค่อยพูดก็ได้.. แต่ก็ประมาณนั้น”

อาจารย์ซิลเวียพูดออกมาทั้งที่ข้าวยังอยู่ในปากจนแก้มของเธอบวมออกมาเพราะอาหาร.. นี่มันเป็นภาพของเทพจริงๆ เหรอเนี่ย

ส่วนอาหารที่ฉันให้ก็เป็นอาหารจากตอนที่ทำเมื่อเช้าก่อนเดินทางมาถึงโรงเรียนน่ะนะ

อาจารย์ซิลเวียกลืนอาหารลงท้องแล้วก็พูด

“แต่ว่าย้ายมากลางเทอมแบบนี้ จะเรียนตามคนอื่นทันจริงๆ เหรอ?”

“เรื่องนั้น…”

แต่ก่อนที่ฉันจะพูดจบเธอก็พูดตัดฉันว่า

“จะเรื่องนั้นยังไงก็ช่างก่อน แต่ทำไมเราต้องมาทานอาหารในห้องน้ำด้วยล่ะเนี่ย!”

เอ่อ.. คนคนนี้ดูเหมือนจะไม่ค่อยสนเรื่องเรียนตามไม่ทันเลยสิ ไอ้สถานการณ์แบบนี้ถ้าเป็นครูที่ขยันและดีหน่อยเขาจะบอกว่าเดี๋ยวจะช่วยติวให้แทนสิ

หรือฉันมองโลกในแง่ดีไป ในกรณีนี้ถ้าเป็นโลกเดิมอาจารย์ก็คงจะโฆษณาแบบว่า.. เรามีเรียนพิเศษเพิ่มเติมสามารถสมัครเพิ่มได้..

อะไรแบบนั้น..

แต่คนคนนี้มาบอกว่าช่างเฉยเลย.. ถึงฉันจะไม่คิดว่าทางเลือกการทานอาหารในห้องน้ำจะเป็นเรื่องที่ดีเท่าไหร่

แต่ก็นะ..

“ถ้าขืนไปเสียงดังนอกห้องน้ำ รูมเมจฉันก็ตื่นพอดีสิ”

ฉันอธิบายไปแบบนั้น

“ถึงจะพูดแบบนั้นก็เถอะนะ—”

“ก๊อกๆ ”

ก่อนที่อาจารย์ซิลเวียจะพูดจบ เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น เหมือนเสียงเคาะประตูจะเคาะแค่ไม่กี่รอบก็หยุดลงเพราะคิดว่าอาจจะมีคนนอนอยู่ในห้อง

ฉันก็สับสนเล็กน้อยใครมาเคาะประตูเวลานี้กันล่ะ.. หรืออาจจะเกี่ยวกับอาจารย์ซิลเวียกันนะ?

ในขณะที่คิดแบบนั้นฉันก็เดินไปเปิดประตู.. และคนที่อยู่ตรงหน้าฉัน เป็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่ดวงตาสีดำ มีผมสีดำสนิท

ท่าทางของเธอเหมือนกับเงาแห่งความมืดอันแสนบริสุทธิ์ ใบหน้าที่อ่อนเยาว์แต่กลับดูฉลาดหลักแหลมเกินกว่าวัยไปเยอะ

พอฉันเห็นก็ถึงกับตกใจ.. แต่ว่างั้นว่าแบบนี้เลยนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจที่จะดมหรืออะไรหรอกนะจะบอกให้ แต่กลิ่นของเด็กผู้หญิงผมสีดำตรงหน้ามันหอมจริงๆ

อาจจะเพราะเธอพึ่งอาบน้ำมาก็ได้นะ… ฉันถึงกับถอยหลังไปหลายก้าว แต่ก็พลาดท่าจนสะดุดขาตัวเองล้มไปด้านหลัง

แต่ทว่าผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเธอก็ยื่นมือมาจับแขนฉันเอาไว้ไม่ให้ล้มลงไปด้านหลัง พร้อมกับถามด้วยความประหลาดใจ

“เป็นอะไรหรือเปล่า..?”

“มะ… มะ… ไม่… เป็นไรก้ะ”

อ้าก… เผลอกัดลิ้นตัวเองไปซะแล้วสิ เธอคนนี้คือ.. เธอคนนี้คือ… เลทิเซีย ทีน อาเดฟ.. ตัวประกอบที่มีบทจะฆ่าอนาสตาเซียตอนเข้าด้านมืด

และเธอเป็นตัวประกอบที่ฉันรู้สึกชอบมากที่สุดอีกด้วย ไม่ใช่เพราะว่าเธอแข็งแกร่งบทเด่นอะไรหรอก ตรงกันข้ามซะมากกว่านะ

บทน้อยมาก.. และโผล่มาแต่ละครั้งคือน้อยมากเป็นตัวประกอบฉากในเกมที่ไม่ค่อยจะเห็น แต่ไม่ว่าจะดีไซน์หรือเสียงพากย์ของเธอล้วนสมบูรณ์แบบ

เป็นตัวละครในอุดมคติ และปลุกความเป็นมาโซคิสในตัวคนหลายๆ คนที่ผ่านเข้ามาเห็นในเลยล่ะ

จะบอกว่าคนหลายคนมาเล่นเกมจีบหนุ่มเกมนี้เป็นเพราะตัวประกอบตัวนี้ก็มีไม่น้อย.. อันที่จริงฉันเห็นดีไซน์คุณเธอฉันก็เลยตัดสินใจเล่นเกมนี้เลยล่ะ

“ท่าน.. เลทิเซีย.. ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่..?”

“ท่าน..? เอ่อ.. ฉันไม่ค่อยชอบโดนเรียกด้วยคำว่าท่านเท่าไหร่น่ะ”

เป็นองค์หญิงของหนึ่งในอาณาจักรที่ใหญ่ที่สุดอย่างอาณาจักรอาเดฟแต่เธอกับมีบุคลิกภาพที่ชวนน่าเข้าหาซะจนน่าประหลาดใจเลยล่ะ

ไม่ถือตนด้วย.. อันที่จริงในฉบับเกมก็ไม่ได้พูดถึงเธอขนาดนั้น พอได้มาคุยเองตรงๆ แบบนี้ก็ตื่นเต้นซะจนพูดอะไรไม่ออกเลยแฮะ

“ขะ.. ขอโทษค่ะ”

“…. ใจเย็นๆ ก็ได้ฉันไม่กัดหรอกนะ?”

เหมือนเธอจะสังเกตเห็นฉันตื่นเต้นซะจนพูดคำไม่เป็นคำ เธอก็พูดติดตลกออกมาพร้อมกับยิ้ม

แบบนี้สิ ต่างโลก!เป็นตัวละครที่เพียบพร้อมไปหมดเลยอ่ะ ใจดี สวย น่ารัก เก่ง หัวดี ฉลาด! ต่างโลกจงเจริญ!

แต่ในนั้นตอนเองอาจารย์ซิลเวียที่ได้ยินเสียงฉันก็เดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับพูดขึ้นด้วยเสียงสับสนเล็กน้อย

เธอซ่อนอาหารไว้ด้านหลังตัวเอง

“ล.. เลทิเซีย?”

“….”

ท่านเลทิเซียที่เห็นข้าวติดที่ปากของเธอ แล้วก็ซ่อนอาหารไว้ด้านหลังเธอก็เหมือนจะพูดไม่ออก .. ดูเหมือนสองคนนี้จะรู้จักกันแฮะ

ซึ่งในเกมไม่เคยพูดถึงเรื่องนี้เลย ฉันเองก็พึ่งรู้ว่าทั้งสองคนจะรู้จักกัน… ดูเหมือนว่าเลทิเซียจะไม่ได้พูดอะไรแต่เธอก็ก้มหัว

“ขอโทษแทนอาจารย์ซิลเวียด้วยนะ ที่เธอมารบกวนตอนกลางคืนน่ะ”

“เฮ้ย อย่ามาทำเหมือนเจ้าเป็นพี่เลี้ยงข้าสิ คนที่เป็นพี่เลี้ยงคือข้าต่างหากล่ะ”

ท่านเลทิเซียไม่สนใจคำโต้แย้งของอาจารย์ซิลเวีย ฉันเองก็รีบโบกมือแล้วก็พูดขึ้นกลัวว่าเธอจะเข้าใจผิด

“ไม่เป็นไรหรอก.. ไม่เป็นไร ฉันเองก็นอนไม่หลับอยู่แล้ว”

ดูจากคำพูดแล้วบางทีซิลเวียอาจจะถูกจ้างมาเป็นพี่เลี้ยงให้ท่านเลทิเซียสินะ แต่เพราะท่านเลทิเซียดูสุขุมกว่าเลยเป็นตรงกันข้ามแทน

แต่จะว่าก็ว่าเถอะ.. ที่จ้างเทพมาเป็นพี่เลี้ยงได้แบบนี้ คงมีแต่แม่ของท่านเลทิเซียที่เป็นเทพเท่านั้นแหละที่ทำได้

“นั่นสินะ.. เพื่อเป็นการขอโทษ.. เธอเป็นนักเรียนใหม่สินะ?”

“ค่ะ..?”

ท่านเลทิเซียพูดออกมาแบบนั้นฉันเองก็พยักหน้าตอบ เธอก็หยิบหนังสือเล่มหนึ่งออกมาจากในเสื้อ ซึ่งจริงๆ มันเก็บไม่ได้หรอก

เธอแกล้งทำน่ะ เพราะเธอมีกระเป๋ามิติอยู่.. ฉันรู้..

“นี่เป็นหนังสือทบทวนวิชาเรียนหลัก ส่วนวิชาเรียนเสริมเธอก็ไปสมัครเรียนเอา พรุ่งนี้เองก็จะมีการสอบข้อเขียนเพื่อเลือกนักเรียนที่เหมาะสมก่อนไปแข่งกันเพื่อชิงตำแหน่งตัวแทนของโรงเรียนลิเบอร์ในวันมะรืนด้วย”

ตามข้อมูลไม่ค่อยทัน แต่เอาเป็นว่าเธอให้หนังสือฉันมาติวนั่นแหละ หลังจากนั้นเธอก็พาอาจารย์ซิลเวียจากไป อาจารย์ซิลเวียก็จากไปจากกล่องอาหารทั้งน้ำตา

คนคนนี้ดูอายุเยอะพอเป็นอาจารย์ได้ แต่นิสัยยังกับเด็กเลยแฮะ..

ช่างเถอะ ฉันวางหนังสือติวลงที่เตียงแล้วก็ดับไฟในห้องน้ำแล้วก็ทิ้งตัวลงบนเตียง.. หนังสือสรุปบทเรียนเหรอ

เรียนตามไม่ทันเหรอ.. ยังไงซะชาติก่อนฉันก็ทำงานในบริษัท เรียนมามากกว่าสิบถึงยี่สิบปีเลยนะ

บทเรียนในต่างโลกยุคกลางมันจะเป็นปัญหาอะไรกับฉันกันล่ะ..

……….

……

…

มันควรจะเป็นแบบนั้น.. มันควรจะเป็นแบบนั้นแท้ๆ

แต่ข้อสอบข้อนี้มันอะไรกันฟระเนี่ย!!!! นี่มันใช่ข้อสอบของเด็กอายุสิบสามขวบที่ไหนวะเนี่ย

ไม่สิก่อนอื่นเลยนะ ไอ้โลกบ้านี่มันโลกแฟนตาซีไม่ใช่หรือไง คณิตศาสตร์มันควรมีแค่บวกลบไม่ใช่เหรอฟะ แต่ไอ้การหาค่าพายนี่มันมายังไงวะ!

แคลคูลัสอีก ไอ้บ้าเอ๊ย นี่มันไม่ใช่วิชาของเด็กอายุสิบสามแล้วเว้ย!

สอนบวกลบฉันสิ!

โลกแฟนตาซีล้าหลังไม่ใช่เหรอ…

ฮรือ… ฉันลืมนึกไปเลยว่า.. ไอ้โลกของเกมบัดซบนี้มันสร้างจากคนยุคปัจจุบัน.. ถึงในเกมจะไม่เคยบอกแต่ก็เป็นธรรมดาสินะที่ฉันต้องเจอข้อสอบขนาดนี้..

แถมเวทมนตร์ในโลกนี้ความรู้เชิงคณิตศาสตร์ก็จำเป็นมากอีกด้วยนี่หว่า