ตอนที่ 70 ข้ายุ่งมากจริง ๆ
การปรากฏตัวของต่งชูหลานทำให้ฟู่เสี่ยวกวนประหลาดใจยิ่งนัก
เขามีความสุขมากเนื่องจากนางเป็นสตรีนางแรกที่เขาชื่นชอบหลังจากมายังโลกนี้ จากเดิมเขาตั้งใจว่าปลายปีเมื่อจัดการเรื่องราวต่าง ๆ ณ ซีซานเรียบร้อยแล้ว จะเดินทางไปยังเมืองหลวงเพื่อพบนาง แต่ไม่คาดคิดว่านางจะเดินทางมาด้วยตนเอง
เมื่อทั้งสามสนทนากันชั่วครู่ ความรู้สึกแปลกหน้ายามพบกันเมื่อครู่ หวนย้อนกลับไปคล้ายตอนที่พูดคุยในจดหมาย
เหมือนเพื่อนเก่าที่ไม่ได้พบกันมานาน พูดคุยอย่างสนุกสนานและเป็นกันเอง
หยูเวิ่นหวินเป็นกันเองมากกว่าต่งชูหลาน ในใจของนางรู้ดีถึงความสำคัญที่ฟู่เสี่ยวกวนมีให้แก่ต่งชูหลาน นางรู้ถึงวิธีจัดการเรื่องนี้ได้มากกว่า อีกทั้งนางมิเคยยกเรื่องที่นางเป็นองค์หญิงมาอ้าง
ด้วยเหตุนี้ จึงสามารถพูดคุยกันได้อย่างเท่าเทียม มีเพียงวิธีนี้จึงจะสามารถอยู่ด้วยกันไปจนแก่เฒ่าได้
บรรยากาศดำเนินไปอย่างอบอุ่น มีเสียงหัวเราะออกมามิขาดสาย ฟู่เสี่ยวกวนรู้สึกว่าเขาเกือบมีความสุขที่สุดในชีวิต แน่นอนว่าวันที่เขามีความสุขที่สุดในชีวิตคงเป็นคืนเข้าหอ
หลังจากรับประทานอาหารเรียบร้อยแล้ว ต่งชูหลานและหยูเวิ่นหวินก็อำลาฟู่เสี่ยวกวนเพื่อกลับเข้าที่พักตน
ฟู่เสี่ยวกวนเรียกจางเช่อเข้ามา พวกเขาทั้งสองพูดคุยกันอยู่นาน
โรงปูนที่ด้านหลังภูเขาซีซานนั้นผลิตได้จำนวนมากอย่างต่อเนื่อง กังหันน้ำเพิ่มเป็น 3 เครื่อง โม่เหล็กที่จัดทำ ณ เขตเหยาก็ดำเนินการประกอบเรียบร้อยแล้ว ใช้งานได้ดีกว่าโม่หินหลายเท่านัก เพียงแต่ต้องใช้แรงวัวหลายตัวในการลาก มิเช่นนั้นจะหมุนช้า
ทางด้านช่างอิฐถังหลินนั้นเกิดความผิดพลาดขึ้นเล็กน้อย เนื่องจากพายุฝนทำให้อิฐและกระเบื้องที่ยังไม่ก่อนั้นเสียหายจำนวนมาก ถังหลินรับสมัครผู้ทำอิฐเพิ่มเป็นจำนวนมากเพื่อแก้ปัญหา บัดนี้จำนวนอิฐเป็นไปตามความต้องการสำหรับการก่อสร้างที่หมู่บ้านหวางเจียชุนและซีซานเรียบร้อยแล้ว
การก่อสร้างซีซานและหมู่บ้านหวางเจียชุนเพิ่งหยุดลงเมื่อวาน เนื่องจากข้าวสุกเต็มรวง ต้องรีบจัดการเก็บเกี่ยวให้เร็วที่สุด คาดว่าต้องใช้เวลาสามถึงห้าวัน
เมล็ดพันธุ์ที่คุณชายเคยมอบให้นั้นเกิดดอกออกผลงดงาม นอกเหนือจากหมู่บ้านหวางเจียชุนแล้ว ที่อื่นคาดว่าใกล้ผลิบานเต็มที เนื่องจากหมู่บ้านหวางเจียชุนลงปลูกช้ากว่าที่ใด จึงทำให้ออกดอกช้ากว่าเป็นธรรมดา
สิ่งก่อสร้างแห่งแรก ณ ซีซานเสร็จสิ้นแล้ว แม้แต่พื้นก็ใช้ปูนในการทำตามที่คุณชายสั่งไว้ทุกประการ บัดนี้พวกเขาเพิ่งรู้ถึงความน่าอัศจรรย์ของปูนว่าใช้งานได้ดียิ่ง
เรื่องของปริมาณในการกลั่นสุรานั้นยังมิสามารถหาวิธีเพิ่มขึ้นได้ คงทำได้เพียงรอโรงกลั่นสุราแห่งใหม่สร้างเสร็จ ส่วนบรรดาอาจารย์กลั่นสุราทั้งหลายได้ทดลองหาวิธีมากมาย ทำให้ปริมาณแอลกอฮอล์มั่นคงขึ้นกว่าเดิม แต่ยังคงมิเข้าใจถึงเหล้าที่เก็บไว้ในโกดังใต้ภูเขาซีซาน
นอกเหนือจากนั้นเฝิ๋งหล่าวซื่อส่งคนมารายงานว่า พบแหล่งแร่เหล็กที่ภูเขาเฟิ่งหลิน เขาและช่างหินช่างเหล็กได้คาดเดาว่าเป็นแหล่งแร่ที่มีขนาดใหญ่ เพียงแต่ภูเขาเฟิ่งหลินเป็นภูเขาที่มีหลายลูก แหล่งแร่เหล็กนี้ถูกค้นพบยังกลางภูเขาต้วนหุนซานซึ่งยากต่อการขุด แต่พวกเขายังไม่ได้กลับออกมา กลับกล่าวว่าจะลองหาวิธีการดู
นอกจากนี้เฝิ๋งหล่าวซื่อกล่าวว่าหากคุณชายต้องการขุดแร่ที่นี่ ควรรับสมัครคนจากสำนักหลอม พวกเขามีความสามารถด้านการถลุงเหล็ก หากสามารถสร้างโรงหลอมเหล็กได้ที่ภูเขาต้วนหุนซานก็จะประหยัดแรงงานไปได้มาก เนื่องจากการขนส่งแร่ธาตุออกมาจากภูเขานั้นลำบากกว่าเรื่องหลังภูเขาซีซานหลายร้อยเท่านัก
ฟู่เสี่ยวกวนตั้งใจฟังอย่างละเอียด เขาใช้แท่งถ่านจดลงบนกระดาษบ้างเป็นบางครา เมื่อจางเช่อกล่าวเรื่องทั้งหมดจบสิ้นแล้ว เขาก็ขมวดคิ้วครุ่นคิดอยู่นาน
เนื่องจากเรื่องของโรงเหล็กนี้ มองจากโครงสร้างที่เขาวาดขึ้นมา ก็เข้าใจถึงความยากลำบากในการขุดเหมืองนี้ว่าเป็นเพราะเหตุใด
ประการแรกคือการคมนาคม ภูเขานี้ไม่มีถนนเชื่อมต่อไปยังภูเขาอื่น จำเป็นต้องตัดถนนสายใหม่
ประการที่สอง จากเดิมเขาต้องการนำแร่ขนส่งออกมาจัดการข้างนอก แต่บัดนี้มองแล้วความคิดของเฝิ๋งหล่าวซื่อเป็นสิ่งที่ถูกต้อง เพียงแต่ไม่รู้ว่าพื้นที่แห่งนั้นเป็นอย่างไรบ้าง ? เหมาะสมกับการสร้างโรงงานหรือไม่ ? หากเหมาะสมนั้นเขาเองก็เห็นด้วยกับการสร้างโรงถลุงเหล็กในภูเขา
สิ่งที่สามก็คือกำลังคน เขาต้องการกำลังคนจำนวนมาก แต่กำลังคนในหลินเจียงถูกกำหนดให้ไปเก็บเกี่ยวผลผลิตในท้องนาหมดแล้ว หากให้พวกเขาละทิ้งผืนนาที่บรรพบุรุษสืบต่อกันมาช้านานนี้ คาดว่าคงมิอาจรับได้
สิ่งนี้เนื่องมาจากเทคโนโลยีทั้งหลายยังไม่เกิดขึ้น บรรดาเกษตรกรยังใช้มือทั้งสองข้างของเขาในการทำนา ซึ่งแม้แต่วัวที่ใช้ไถนายังมิใช่ว่าทุกครัวเรือนจะมี ส่งผลให้ผลผลิตน้อยและยังต้องใช้แรงงานมาก
ครุ่นคิดอยู่นาน จึงตัดสินใจรอให้เฝิ๋งหล่าวซื่อกลับมาค่อยปรึกษาหารือกับเขา แต่เรื่องการรับสมัครแรงงานนั้นสามารถเริ่มลงมือได้เลย
“ผู้ดูแลจาง เมื่องานเก็บเกี่ยวแล้วเสร็จ ท่านจงเรียกประชุมหัวหน้าหมู่บ้านทั้งหมด ณ ซีซาน”
“ขอรับ”
เมื่อจางเช่อออกไปจากเรือนแล้ว ฟู่เสี่ยวกวนยังคงมองดูแผนที่ภูเขาเฟิ่งหลินซานนั้น ต่งชูหลานและหยูเวิ่นหวินก็เดินเข้ามา
ชุนซิ่วต้มชาให้พวกเขาและมองดูสาวงามทั้งสอง ในใจคิดว่าคุณชายช่างมีความสามารถนัก สาวงามทั้งสองนางเดินทางมายังหลินเจียงเพื่อเขา ไม่รู้ว่าท่านใดจะกลายเป็นนายหญิงแห่งจวนฟู่
“เจ้ามิได้พักผ่อนหรือ ? ” หยูเวิ่นหวินบิดขี้เกียจแล้วเอ่ยถาม
สายตาฟู่เสี่ยวกวนจับจ้องไปยังเรือนร่างของหยูเวิ่นหวิน โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนที่นางบิดขี้เกียจ เรือนร่างของนางน่ามองกว่าต่งชูหลานมากนัก
หยูเวิ่นหวินรับรู้ได้ถึงสายตาอันร้อนแรงนั่น นางหน้าแดงระเรื่อ ฟู่เสี่ยวกวนหัวเราะหึ ๆ แล้วเอ่ยว่า “เดิมทีรู้สึกเมื่อยล้าเต็มทน แต่มีพวกเจ้าอยู่ที่นี่ ข้าจึงกลับมากระปรี้กระเปร่าอีกครั้ง”
ต่งชูหลานมองค้อนเขา เจ้าผู้นี้นับวันยิ่งเอาใหญ่แล้ว
นางหยิบกระดาษที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมาดู แล้วเอ่ยถามว่า “นี่เจ้าต้องการทำสิ่งใด ?”
“ที่แห่งนี้มีแหล่งแร่เหล็ก ข้ากำลังคิดหาวิธีขุดมันขึ้นมา”
หยูเวิ่นหวินชะงักและมองไปยังฟู่เสี่ยวกวน “ขุดแร่ ? เจ้าได้รับหนังสืออนุญาตแล้วงั้นหรือ ? ”
“หนังสือได้รับแล้ว ณ ตอนนี้ปัญหาคือข้าต้องการคนจำนวนมาก อีกทั้งยังต้องคิดหาวิธีดึงคนจากสำนักหลอมมาอีกด้วย”
“อ้อ……”
“เหมืองเหล็กนี้เจ้าคิดจะขุดมาเพื่อทำอันใด ? ดูจากแผนที่นี้ช่างซับซ้อนยิ่งนัก หากต้องการตัดถนนเข้าไปยังภูเขาคาดว่าเป็นงานหนักมากทีเดียว อีกทั้งการขุดแร่ในภูเขานี้ ต้องใช้เวลาเตรียมตัวล่วงหน้านานโข คำนวณดูแล้วคงได้กำไรไม่มากนัก”
ต่งชูหลานวิเคราะห์ออกมาอย่างรวดเร็ว ฟู่เสี่ยวกวนหัวเราะแล้วกล่าวว่า “การขุดเหมืองเป็นเพียงสิ่งเริ่มต้นเท่านั้น แน่นอนว่าไม่ได้กำไร แต่หากนำเหล็กเหล่านี้มาหลอมเป็นอาวุธและเครื่องใช้ต่าง ๆ ก็จะเพิ่มมูลค่ามหาศาล”
“ถ้าเป็นเช่นนี้เจ้าจะต้องใช้คนมากมายเพียงใดกัน คนเหล่านี้ล้วนอยู่ในอำนาจของประเทศ ชาวบ้านธรรมดาทั่วไปทำได้เพียงมีดค้อนธรรมดาเท่านั้น แต่สิ่งนี้ไม่ค่อยเป็นที่นิยมนัก นอกเสียจากเจ้าจะสร้างอาวุธชุดเกราะที่ดียิ่งกว่าสำนักหลอมเสียเอง…เจ้าอย่าบอกข้าว่าคิดจะทำสิ่งนี้ ? ”
ฟู่เสี่ยวกวนคิดเช่นนั้นจริง ๆ
เขาไม่เพียงแต่จะสร้างอาวุธและชุดเกราะ อีกทั้งต้องการสร้างเกราะแก่ม้า เขาจำได้อย่างแม่นยำว่าการที่เกิดสงครามนั้นมันน่ากลัวเพียงไร !
ส่วนเรื่องปืนนั้น คงต้องรออีกสักพัก
“ข้า……ช่วยเจ้าจัดหาช่างดีหรือไม่ ? ” หยูเวิ่นหวินเอ่ยออกมาด้วยความระมัดระวัง
“ทำได้อย่างนั้นหรือ ? ”
“ข้าจะลองดู”
