ตอนที่ 14 คู่หมั้นในนาม
เมื่อเห็นการแสดงออกอย่างไม่แยแสของเขาและเธอเหลือบไปเห็นกองเอกสารอยู่บนโต๊ะทำงานจึงถามอย่างแผ่วเบา “เจ๋อ ฉันรบกวนคุณหรือเปล่า ?”
แม้ว่าเธอจะเป็นภรรยาของเขาและเป็นนายหญิงที่ถูกต้องตามกฎหมายของตระกูลมู่แล้วก็ตาม แต่เธอยังคงระวังทุกการเคลื่อนไหวของเธอต่อชายคนนี้ แม้จะเติบโตมากับด้วยกัน แต่เธอก็รู้สึกว่าเธอไม่เคยเข้าไปในหัวใจของเขาได้เลยจริงๆ
การหมั้นหมายของพวกเขาทำให้เธอคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดในโลก เธอจะรักผู้ชายคนนี้อย่างสุดหัวใจ แต่น่าขำ เธอไม่เคยเข้าใจผู้ชายคนนี้อย่างแท้จริงเลย
แม้ว่าเขาจะเป็นสามีในอนาคต แต่เขาก็เฉยเมยกับเธอแม้กระทั่งครั้งแรกที่พบกัน หรือว่าผู้ชายคนนี้เป็นแบบนี้มาโดยตลอด เขามีอำนาจเหนือกว่า เขาเย่อหยิ่ง เย็นชาและเด็ดขาด และเธอไม่เคยเห็นเขาอ่อนโยนกับใครเลย
—— ยกเว้นยี่เฉิน
เขาจะปกปิดความน่าเกรงขามนี้เฉพาะต่อหน้าของยี่เฉิน
ริมฝีปากบางของมู่หย่าเจ๋อกระตุกเบา ๆ และน้ำเสียงเย็นชาที่แฝงความอ่อนโยนของเขาตอบว่า “ไม่!”
มู่หว่านโหรวยิ้มเล็กน้อยและตื่นเต้นกับการปล่อยตัวของเขา ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความรักที่ลึกซึ้ง
เธอค่อยๆเดินไปด้านหน้าเขา แขนที่เหยียดออกอย่างยั่วยวนวางไว้บนไหล่ของเขาอย่างสนิทสนม ร่างกายที่ยั่วยวนของเธอกดทับเข้ากับหน้าอกของเขา เธอเข้าใกล้ใบหน้าและจูบไปที่ริมฝีปากบางๆที่ดูน่าดึงดูดนั้น
ดวงตาที่เอียงเองของมู่หย่าเจ๋อจ้องมองเธออย่างเหม่อลอย เขาหันหน้าหนี จูบของเธอจึงตกลงที่กรามของเขาทันที
ด้วยความมึนงงเธอขมวดคิ้วและเงยหน้าขึ้น แต่เมื่อเธอเห็นสายตาของเขาจ้องมองด้วยด้วยความไม่แยแส ริมฝีปากของเธอก็กระตุกขึ้นอย่างขมขื่น
เธอนึกขำตัวเองอยู่ในใจ ใช่สิเธอจะลืมได้อย่างไร ทั้งๆที่ทั้งสองเป็นสามีภรรยากันแต่ริมฝีปากของเขาก็เป็นสิ่งต้องห้ามมาโดยตลอด ไม่มีใครแตะต้องได้ พวกเขาสองคนเพียงแสดงตามสถานการณ์และเป็นเพียงหน้าที่เท่านั้น เขาไม่มีข้อยกเว้นสำหรับผู้หญิงคนอื่น ๆ
มู่หว่านโหร่วโกรธมาก เธอจับใบหน้าของเขาด้วยมือสองข้างขณะที่น้ำตาไหลอยู่ในดวงตาจากความความเสียใจ
“เจ๋อ … คุณรักฉันบ้างไหม? ตอบฉันมาตรงๆ คุณรักฉันจริงๆหรือเปล่า? หรือคุณแค่ทำตามความต้องการของคุณปู่ หรือว่าคุณแต่งงานเพราะทำตามคำสั่ง?”
ถึงแม้เธอจะทนได้ แต่เธอก็ยังเสียใจและโกรธเมื่อเห็นข่าวอื้อฉาวระหว่างเขากับผู้หญิงคนอื่น ๆ ในนิตยสารวันนี้!
เธอทนไม่ได้ที่ผู้ชายที่เธอรักจะมีผู้หญิงคนอื่นเข้ามายุ่งเกี่ยว!
ใบหน้าที่ลึกล้ำของมู่หย่าเจ๋อไม่แสดงอารมณ์ใดๆมันเยือกเย็นราวกับหิมะ เขาไม่รู้ว่าทำไมความคิดของเขาจึงอยู่ที่โครงการมูลค่าแสนล้านแทนที่จะเป็นมู่หว่านโหรวที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขา
มู่หว่านโหรวไม่พอใจและพยายามจูบเขาอีกครั้ง เขาหันหน้าหนีและหลบหน้าเธอ
“หว่านโหรว อย่าเอาแต่ใจ”
มู่หว่านโหรวหัวเราะอย่างขมขื่นใจ เธอรู้อยู่แล้วว่าเขาจะหลบเธอ แต่ก็ยังเจ็บอยู่ดี เขาไม่เคยจูบเธอเลยสักครั้งหรือแม้แต่ผู้หญิงคนไหน
คุณชายมู่ในเมืองหลวงที่มีผู้หญิงที่น่าดึงดูดอยู่รอบตัวมากมาย แต่ไม่มีใครพิเศษสำหรับเขาเลย
แม้แต่เธอซึ่งเป็นคู่หมั้นที่ถูกต้องตามกฎหมาย และเป็นผู้หญิงที่ใกล้ชิดมากที่สุดก็ไม่มีข้อยกเว้น
เขารักเธอจริงๆเหรอ? หรือเขาเห็นเธอเป็นแค่ที่ปลอบประโลมยามเหงา?
หรือมันไม่ได้เป็นแบบนั้นเลย? หรือเขาไม่ได้เต็มใจจะแสดงบทบาทนี้ร่วมกับเธอ?
กับเรื่องนี้เธอสงสัยอยู่หลายครั้ง ถ้าคุณปู่ไม่ตัดสินใจให้หมั้น ถ้าการแต่งงานครั้งนี้ไม่ได้เป็นไปตามความต้องการของท่าน ผู้ชายคนนี้ก็คงไม่สนใจเธอมากกว่านี้แน่ๆ
