หนึ่งกําเนิดสองสมบัติ : รักแสนหวานของมหาเศรษฐี
ตอนที่ 97 ตัดสินใจออดิชั่น
แต่เมื่อไม่นานมานี้โย่วโย่วได้สั่งให้บริษัทลงทุนในภาพยนตร์วัย รุ่น
การกระทําของเขาทําให้เกิดความปั่นป่วนในหมู่คณะกรรมการ
หลี่หานหลินได้ยินมาว่าภาพยนตร์เรื่องนี้มีชื่อว่า “The Green Apple’ สร้างจากนวนิยาย มีกลุ่มนักแสดงและทีมผู้ผลิตที่แข็งแกร่งภายใต้ Huanyu Entertainment ผู้กํากับภาพยนตร์คือหลินเฟิงเทียนที่มีชื่อเสียงและนักแสดงนําชายคือกู้ซิงเจือ
หลี่จื้อกลายเป็นนักลงทุนรายใหญ่ที่สุดของภาพยนตร์อย่างลับ ๆ โดยได้รับการสนับสนุนจากหยุนเทียนโย่ว
หลี่หานหลินถามอย่างระมัดระวัง “ประธานหยุน คุณลงทุนในภาพยนตร์เรื่องนี้เพราะต้องการก้าวเข้าสู่วงการบันเทิงใช่ไหม?
“ไม่” หยุนเทียนโย่วตอบแทบจะในทันทีขณะเล่นกับโมเดลบนโต๊ะ
“แล้วทําไมจู่ๆคุณถึงลงทุนกับหนังเรื่องนี้ล่ะ?” หลี่หานหลินถามไม่รู้ตัว
“ผมอยากทํา” หยุนเทียนโย่วส่งสัญญาณให้หลี่หานหลินด้วยรูปลักษณ์ที่บ่งบอกว่าเขากําลังพูดมาก
หลี่หานหลินปิดปากลงอย่างโกรธ ๆ
หยุนเทียนโย่วกล่าวเสริมว่า ”ในการลงทุนภาพยนตร์เรื่องนี้ผมมีเงื่อนไข”
รุ่งอรุณมาถึง
หยุนซือชื่อตื่นแต่เช้า
วันนี้เป็นวันหยุดและโรงเรียนบิด โย่วโย่วจึงยังคงนอนอยู่บนเตียง
หยุนซือซื้อกําลังยุ่งอยู่กับการทําความสะอาดบ้าน ขณะที่เธอกําลังซักผ้าอยู่การ์ดเชิญสุดหรูก็หลุดออกมาจากกระเป๋าของเธอ
เธอหยิบมันขึ้นมาและจําสิ่งที่กู้ซิงเจ๋อบอกเธอเมื่อคืนนี้
“ ด้วยคุณสมบัติของคุณ คุณเหมาะกับการแสดง…พรุ่งนี้เป็นวันสุดท้ายของการออดิชั่น ผมจะไปที่นั่นด้วย”
หยุนซือซือยืนนิ่งอยู่นานขณะที่เธอพยายามทําใจ เธอกําหมัดแน่นและตัดสินใจที่จะไป
ก่อนออกไปเธอจงใจเปลี่ยนเป็นกระโปรงสีขาวสะอาดเสื้อเชิ้ตสีขาวหิมะกระโปรงจีบสีน้ําเงินเข้มบริสุทธิ์และสง่างาม
เธออ่านบทซ้ําแล้วซ้ําเล่าและได้เลือกย่อหน้าที่จะแสดงในระหว่างการออดิชั่นไว้ในใจแล้ว “หยินเซี่ยฉุน” ใช้การแต่งหน้าโทนผู้ดแบบบางเบาโดยใช้เครื่องสําอางแบรนด์ที่เธอซื้อ
หยุนซือซือจ้องไปที่เงาสะท้อนในกระจก ใบหน้าราวกับหยกแก้มสีเลือดฝาดและดวงตาที่ดูสดใส เธอฉายภาพความมีชีวิตชีวาและความน่ารักของเด็กสาวที่ไร้เดียงสา
ด้วยขนตาที่หนาและริมฝีปากอมชมพูของเธอผู้ชายทุกคนต้องอ ยากจูบเธอ
เธอดูมีชีวิตชีวาขณะที่โค้งริมฝีปากให้เป็นรอยยิ้ม ออร่าของเธอดูเหมือนจะทําให้ท้องฟ้าสว่างไสวนอกหน้าต่าง
เธอเตรียมใจและก้าวออกจากประตู
เธอรีบไปที่อาคาร Huanyu เธอเดินไปตามทางเข้าประตูและพบสถานที่ออดิชั่นใน Music Building แต่ถูกคนที่รับผิดชอบการออดิชั่นหยุดอยู่ที่ประตู คนที่รับผิดชอบอดไม่ได้ที่จะตะลึงเมื่อเห็นเธอในตอนแรก
หยุนซือซื้อโดดเด่นที่สุดในบรรดาผู้ที่เคยออดิชั่นในสองวันที่ผ่านมา
เมื่อเห็นว่าเธอกําลังจะเข้าไปเขารีบคว้าตัวเธอและขอจดหมายออดิชั่นจากเธอ
เธอตรวจดูข้าวของของเธอด้วยความประหลาดใจ มันไม่ได้อยู่ในกระเป๋าแล้ว เธอจําได้ชัดเจนว่าวางไว้ในนั้นก่อนจะออกจากบ้าน
เธอขมวดคิ้วและบอกเขาว่า “ฉันลืมการ์ดไว้ที่บ้าน”
“ ลืมเอาของสําคัญแบบนี้มาได้ยังไง” เขาไม่เชื่อเธอ ” นี่เป็นข้ออ้างเหรอที่จริงคุณไม่มีการ์ดเชิญตั้งแต่แรกใช่ไหม?”
เธอยิ้มอย่างสุภาพและตอบอย่างสง่างามว่า “ฉันมีการ์ดเชิญที่กู้ซิงเจอให้ฉันมา”
เขาไม่พอใจกับคําตอบของเธอ “เฮ้!คุณคิดคําโกหกที่น่าเชื่อกว่า นี้หน่อยได้ไหม คุณเป็นแค่นักศึกษามหาวิทยาลัยไหนก็ไม่รู้รู้ไหมว่ากู้ซิงเจ๋อเป็นใคร อย่าพยายามหาทางเข้ามาโดยอ้างชื่อของเขา
