หนึ่งกำเนิดสองสมบัติ : รักแสนหวานของมหาเศรษฐี
ตอนที่ 102 การออดิชั่นที่สมบูรณ์แบบ
คนอื่น ๆ เพียงแค่คัดเลือกผ่าน ๆ แต่หลินเฟิงเทียนเป็นผู้กำกับภาพยนตร์เรื่องนี้ เขาคุ้นเคยกับบทมาก เด็กผู้หญิงคนนี้ไม่ได้พูดผิดเพราะความกังวลใจ เธอกำลังพิสูจน์ตัวเองกับพวกเขาผ่านทักษะการแสดงของเธอ
ผู้หญิงคนนี้ฉลาดมาก เหมือนเธอจะเดาได้ว่าผู้มาออดิชั่นหลายคนจะแสดงฉากร้องไห้และกรรมการก็จะเบื่อที่ดูฉากนี้ เธอจึงทิ้งฉากอารมณ์เพื่อสนับสนุนส่วนที่สวยงามในเรื่อง
ในเรื่องหยื่นเชียฉุนเคยฝึกเปียโนในห้องดนตรีกับหยุ่นตงอว์ตั้งแต่ยังเด็ก เปียโนอาจกล่าวได้ว่าเป็นสิ่งที่เชื่อมโยงพี่น้อง พวกเขาแสดงออกถึงแรงดึงดูดความหลงใหลและความรักที่มีต่อกัน …
หยินเซี่ยฉุนชอบที่จะติดตามหยิ่นตงอว์ตั้งแต่เด็ก เธอห่างเหินกับเพื่อนร่วมชั้นคนอื่น ๆ และมีเพื่อนไม่มากนัก
อย่างไรก็ตามในปีที่ 2 โรงเรียนได้จัดให้มีการแสดงความสามารถประจำปีและหยุ่นตงอวี่ก็ลงสมัครในนามของเธอ
หยินเซียฉุนผ่านรอบคัดเลือกและเข้ารอบรองชนะเลิศด้วยกำลังใจจากพี่ชายของเธอ ในที่สุดเธอก็ปรากฏตัวบนเวทีที่ใหญ่ที่สุดในโรงเรียน!
ขึ้นเวทีครั้งแรกเธอรู้สึกประหม่ามาก หยุ่นตงอู่ซึ่งนั่งอยู่ในแถวแรกและให้กำลังใจเธอเต็มที่!
พล็อตประมาณนี้ยังเป็นหนึ่งในทางเดินที่โรแมนติกที่สุด
ผู้หญิงคนนี้น่าสนใจ!
ดวงตาของหลิ่นเฟงเทียนเปล่งประกาย การขมวดคิ้วและรอยยิ้มของเด็กผู้หญิงคนนี้ช่างน่าหลงไหล!
ดูเหมือนว่าต่อหน้าเขาจะไม่ใช่ห้องออดิชั่น แต่เป็นหอประชุมของโรงเรียนที่กว้างขวางและมีเสน่ห์แทน เป็นช่วงเวลาที่นักเรียนต่างปรบมือและส่งเสียงเชียร์หยินซียฉุนซึ่งยืนอยู่บนเวทีอย่างประหม่าลิ้นพันกัน เป็นช่วงเวลาที่แทบจะหายใจไม่ออก!
เขารู้สึกราวกับว่าเขาถูกเคลื่อนย้ายร่างกายในที่เกิดเหตุจริงๆ!
ช่างเป็นดาราสาวรุ่นใหม่
หลินเฟิงเทียนหันกลับมาและพูดอย่างตื่นเต้น “ตงอร่วมมือกับเธอ!”
กู้ชิงเจอเหมือนจะได้รับข้อความของหลินเฟิงเทียน ด้วยประสบการณ์การแสดงที่ยาวนานหลายปีทำให้เขาสามารถรับบทนี้ได้ทันที
ทันใดนั้นเขาก็ลุกขึ้นยืนราวกับว่าหยุ่นตงอยู่ในละครเรื่องนี้กำลังกังวลเกี่ยวกับการที่น้องสาวของเขาขึ้นไปบนเวที กู้ชิงเจ๋อมองเธอด้วยความรัก ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความกระตือรือร้นและความคาดหวัง
หยุนซือชื่อสบตาเขา หลังจากแลกเปลี่ยนกันสั้น ๆ รอยยิ้มที่น่าอายก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ
“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อหยิ่นเซี่ยฉุนจากชั้นปีที่ 2 รุ่นที่ 1 ฉันรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้ยืนบนเวทีที่สวยงามนี้ ต่อไปฉันจะนำเสนอผลงานเปียโน “A Comm Amour’ ให้ทุกคนได้รับชมค่ะ”
หลังจากนั้นเธอก็ค่อยๆเดินไปที่แกรนด์เปียโนที่สวยงามในห้องดนตรี เธอเอื้อมมือไปอย่างไม่เร่งรีบ ขณะที่ปลายนิ้วของเธอสัมผัสกับคีย์เปียโนเธอก็กดโน้ตผิดสองสามอัน
แต่เมื่อมือของเธอลูบไล้คีย์เปียโนอีกครั้ง ในที่สุดจิตวิญญาณของเธอก็ถูกปลดปล่อยออกมาด้วยท่าทางที่สง่างามของเธอที่ราวกับจิตวิญญาณแห่งดนตรี
หลินเฟิงเทียนกลั้นความตื่นเต้นไว้ในใจ เด็กผู้หญิงคนนี้เธอสามารถเล่นเปียโนได้งั้นเหรอ?
หรือฉากจะจบลงแค่นี้?
หยุนซือซือวางนิ้วไว้บนเปียโนขณะที่เธอครุ่นคิดถึงเพลงนี้ “A Comm Amour” และเพลงสุดโรแมนติกก็ดังออกมาจากปลายนิ้วเหมือนเมฆและน้ำ!
ราบรื่น อ่อนโยน!
เปียโนเพลงนี้ ฝีมือชั้นดีเลยทีเดียว!
อย่าบอกว่าเป็นคนอื่น แม้แต่กู้ซงเจ้อเองก็ตกตะลึงเมื่อได้ยินทำนองเพลงนี้ซึ่งคล้ายกับเพลงจากนกไนติงเกล!
ในเรื่องหยิ่นเชียฉุนเป็นคนแรกในการแสดงความสามารถด้วยการเล่น “A Comm Amour’! “
เด็กสาวตรงหน้าเขากำลังนั่งอยู่ข้างเปียโน เธอดูน่ารักราวกับนางฟ้าที่ตกลงมาบนโลก หลังจากการแสดงของเธอจบเธอก็ยิ้มด้วยความมั่นใจ แล้วลุกขึ้นยืนจากเก้าอี้เปียโนแล้วเดินไปที่หน้าเวทีโดยได้รับเสียงปรบมือจากคนทั้งโรงเรียนอย่างชื่นชม
“ดี! เยี่ยม! เยี่ยมมาก!”
หลินเฟิงเทียนเป็นผู้นำปรบมือคนแรก!
“หยื่นเชี่ยฉุน นี่คือหยิ่นเชี่ยฉุนที่ฉันกำลังมองหา!”
