เกิดใหม่เป็นนางร้ายในโลกเกมจีบหนุ่มที่ฉันเกลียดซะได้.. แต่ตัวประกอบสาวๆ ในเกมนี้พวกเธอน่ารักกันทุกคนเลยอ่ะ – ตอนที่ 38

บทที่ 38 – นางเอกขอสู้ตายเพื่อหนีจากแฮปปี้เอนด์

ฉัน.. เซเลน่า พูดตามตรงเลยนะดูเหมือนว่าฉันจะโดนคุณนางร้ายอนาสตาเซียเกลียดเข้าเต็มที่เลยละ

เพราะแม้แต่ทูจังยังคิดแบบเดียวกับฉันเลย คงโดนเกลียดขี้หน้าเข้าจริงๆ แล้วล่ะ ซึ่งฉันเองก็ไม่รู้ว่าทำไมมาอยู่รูทที่ห้าได้เหมือนกัน

ตอนเข้าโรงเรียนมานั้น ฉันวางแผนว่าจะไม่ไปรูทไหนเลย แบบจะไม่สนิทกับเป้าหมายในการจีบเลย

แต่ก็ดันเกิดเหตุมากมายทำให้ฉันรู้จักกับเป้าหมายทั้งห้าซะอย่างนั้น.. แต่ยังโชคดีที่ฉันมีทูจังเพราะงั้นฉันเลยรักษาสมดุลความน่าจะเป็นในแต่ละรูทเอาไว้ได้

เพราะงั้นเส้นทางที่ฉันเลือกจะไม่ใช่เส้นทางที่มีรูทไหนเป็นหลักเลยแม้แต่น้อย ฉันพยายามจะรักษาความสมดุลนี้เอาไว้

แต่ตัวเองก็ดันกลับจุดเซฟไป ทำให้โอกาสที่น่าจะติดอยู่รูทที่ห้าเพิ่มขึ้น.. ไม่ใช่แค่นั้นพอจบการคัดเลือกก็ดันมีโอกาสที่จะเป็นรูทที่เจ็ดเพิ่มมาอีกต่างหาก

จะบ้าตายเว้ย!

ตามคำบอกเล่าของทูจัง รู้สึกว่าในรูทนี้ถ้าเป็นตามเกมคือตัวอนาสตาเซียกำลังวางแผนที่จะเอาอเล็กซานคืนอยู่

ซึ่งฉันเองก็อยากจะบอกเธอนะว่า อยากได้ก็เอาไปเลยไม่เห็นอยากได้เลย พอพูดแบบนั้นใส่ก็คงจะโดนโกรธใส่มากกว่าละนะ

เพราะงั้นตอนนี้ถึงได้นั่งกลุ้มอยู่

“ทูจัง.. โอกาสมี่น่าจะเป็นรูทห้ากับรูทเจ็ดมีประมาณกี่เปอร์เซ็นต์”

“คำตอบ.. โอกาสที่จะเป็นระหว่างสองรูทนี้คือ รูทที่เจ็ด 80% และรูทที่ห้า 20% ไม่สามารถย้อนกลับไปยังจุดเซฟได้เนื่องจากโอกาสของรูทที่เจ็ดนั้นทะลุเพดาน”

ก็นี่แหละ ถ้าหากมีโอกาสที่ฉันจะอยู่ในรูทใดรูทหนึ่งเพียงแค่สองรูท ฉันจะไม่มีทางใช้จุดเซฟได้อย่างแน่นอนเพราะความน่าจะเป็นในแต่ละรูทที่สามารถใช้จุดเซฟได้คือต้องมีความน่าจะเป็นต่ำกว่า 50%

แต่ถ้ารูทตอนนี้ถูกการันตีไว้แล้วจากการย้อนจุดเซฟของฉันก่อนหน้านี้.. ทำให้โอกาสของรูทที่ห้าเพิ่มขึ้นจนเกิน 50% จึงทำให้รูทที่ห้าจะเป็นรูทที่อาจจะเกิดขึ้นจริงมากที่สุด

และผสมกับทางเลือกของอนาสตาเซียที่เป็นนางร้ายซึ่งเธอต้องการจะแย่งอเล็กซานคืนทำให้โอกาสความน่าจะเป็นรูทอื่นนอกจากนี้ถูกหักลบออกไปจนเหลือ 0%

กล่าวคือ.. โอกาสความน่าจะเป็นของรูททุกรูทตอนนี้เหลือเพียงแค่สองรูทคือรูทที่ห้ากับรูทที่เจ็ดและแน่นอนว่า..เพราะตัวเลือกบางอย่างของฉัน

อาจจะเป็นตอนที่ฉันเข้าไปทักเพื่อนของเธอตอนในห้องเรียนวันนั้น ทำให้เธอพาฉันเข้าสู่รูทที่เจ็ด.. ดังนั้นโอกาสของรูทที่เจ็ดจึงมีมากกว่ารูทที่ห้านั่นเอง

“แล้วจะทำยังไงดีละเนี่ย… ให้แต่งงานกับคนแบบอเล็กซานเนี่ย ยังไงก็ไม่ไหวหรอก ตัวละครเซเลน่าอาจจะชอบคนแบบนี้ แต่ไม่ใช่สำหรับฉันแน่ๆ !”

ฉันบ่นพึมพำออกมาขณะกลับถึงห้อง พอเปิดเข้าไปก็เจอรูมเมจของฉันกำลังจัดของอยู่ พอเห็นฉันเธอก็ทักฉัน

“ว่าไง สหายข้า….”

เอาเป็นว่าคำพูดของเธอค่อนข้างเพ้อเจ้อไปไกล เอาเป็นว่าเธอทักฉันแล้วก็พูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในห้องของเธอ..

เธอเป็นคนจากห้อง E นะ.. แล้วก็เธอเป็นจูนิเบียวละนะ.. ในโลกนี้มีคนเป็นจูนิเบียวด้วยนะเออ.. แต่จะว่าก็ว่าเถอะ

เธอพูดมากสุดๆ เลย พอตกดึกเจ้าตัวมักจะพูดไม่หยุดจนฉันไม่เป็นอันจะนอนเลยล่ะ ทำไมฉันต้องซวยขนาดนี้ด้วยนะ

“จูนี่ เธอคิดยังไงกับตัวแทนของห้อง A สองคน?”

จู่ๆ ฉันก็ถามออกมาด้วยความสงสัย ยังไงซะฉันก็เคยรู้จักเธอคนนี้มาก่อนเธอเป็นเพื่อนของนางเอกเกมอย่างเซเลน่าเลยละนะ

อีกอย่างพูดถึงความพูดมากแล้ว แฟนเก่าของฉันพูดมากกว่าเยอะเลยล่ะ ยิ่งโดยเฉพาะตอนที่พูดถึงเด็กผู้หญิงโลลิน่ะนะ

เธอคนนี้มีชื่อว่า จูนี่ ไม่มีนามสกุล เป็นเผ่าอสูรด้วยแหละ

“เจ้ากำลังกล่าวถึงสองคนนั้นงั้นสินะ เอาเข้าจริงๆ แล้วข้าสัมผัสถึงความผิดปกติจากผู้หญิงได้ล่ะ ด้วยเนตรขวาแห่งพระเจ้านี้ เธอคนนั้นให้กลิ่นอายเหมือนกับเจ้าเลยสหายข้า”

ฉันกุมหัวเล็กน้อยก่อนจะพูด

“ฉันไม่ได้หมายถึงเรื่องนั้นสักหน่อย ที่ฉันหมายถึงคือเธอคิดว่าพวกเขาเป็นยังไงดูเหมาะกันไหม?”

อย่าไปสนใจที่เธอพูดช่วงแรกเลย เธอแค่พูดให้มันดูสุนทรีย์ตามลักษณะนิสัยของเธอเท่านั้นแหละ แถมตาสองสีของเธอก็เหมือนแค่จะใส่อุปกรณ์เวทที่ชื่อว่า ‘เลนส์เรือนแสง’ เฉยๆ

“อื้มมมม งั้นสินะ ข้ารู้ว่าสหายข้าสนใจในตัวองค์ชายแห่งอาณาจักรไซลอป และภายใต้ดวงเนตรที่มองข้ามผ่านชาติภพของข้าได้นั้นข้าคิดว่าพวกเขาราวกับถูกผูกพันไว้ด้วยด้ายแดงแห่งโชคชะตามิผิด แม้มันจะดูมีตำหนิมากมายก็ตามที.. แต่ถึงแบบนั้นข้ากลับสัมผัสได้ว่าคนทั้งสองไม่ได้รักกันเลยแม้แต่น้อย”

เท่าที่จับใจความได้เหมือนเธอจะรู้ว่าสองคนนี้เป็นคู่หมั้นกัน ซึ่งรู้ได้ไงก็ไม่รู้หรอกนะ.. แต่ถึงจะบอกว่าสองคนนั้นไม่ได้รักกันก็เถอะ

แต่เธอคงเข้าใจว่าฉันชอบอเล็กซานอยู่นั่นแหละเลยไม่อยากจะใช้คำพูดที่ดูใจดำเกินไปสำหรับฉัน อันที่จริงถึงแม้อเล็กซานจะไม่ชอบอนาสตาเซียจริง

แต่อนาสตาเซียนั้นน่าจะชอบอเล็กซานอย่างแน่นอน ไม่เช่นนั้นเธอจะพยายามไปยืนอยู่ข้างๆ อเล็กซานแม้ต้องใช้วิธีการโกงจนได้เป็นตัวแทนโรงเรียนได้ยังไงล่ะ

เพราะงั้น.. จูนี่คงอยากจะบอกให้ฉันตัดใจจากอเล็กซานแบบอ้อมๆ ซะ แต่เธอก็ไม่กล้าล่วงเกินมากเกินไปจึงเซฟตัวเอง..

ละมั้ง.. ฉันพยายามจะเข้าใจสิ่งที่จูนี่พูดสุดๆ แล้วนะ ก็เธอเล่นพูดอะไรไม่รู้เรื่องไปทั่วน่ะสิ!

“ช่างเถอะ”

ฉันพูดออกมาเบาๆ จากนั้นจูนี่ก็ชวนคุยตามภาษาเธอไปเรื่อย ถึงพูดเองมันจะแปลกๆ แต่ฉันก็ไม่ได้เกลียดที่จะคุยกับคนอื่นหรอกนะ

เอาเข้าจริงถ้าไม่มีไอ้ปัญหาพวกเจ้าอเล็กซานหรืออนาสตาเซียเนี่ย ฉันก็คลมีชีวิตที่แสนสุขในโลกใบนี้แล้วล่ะ

ถ้าหากวาดฝันได้ฉันจะไม่ยุ่งกับพวกประสาทแดกที่เป็นตัวละครในเกมจีบหนุ่มแน่ๆ ฉันจะหนีไปอยู่ที่ชายแดนสบายๆ

แค่นั้นก็พอแล้วล่ะนะ

ทั้งฉันทั้งจูนี่ต่างพากันเก็บเครื่องมือเครื่องใช้ พวกเราต้องไปพักที่อาณาจักรมิราลิสเป็นเวลาหนึ่งเดือนเต็มๆ

แถมพอกลับมาต้องมาสอบกลางภาคต่ออีกต่างหาก ดังนั้นฉันต้องเอาหนังสือเรียนไปอ่านเตรียมสอบที่นู่นด้วยนั่นแหละ

“จะว่าไปนะ ทูจัง ในอีเว้นใหญ่รอบนนี้มีโอกาสที่จะดีดตัวออกจากรูทห้าและเจ็ดรวมถึงรักษาความสมดุลไว้ได้เหมือนเดิมไหม?”

“คำตอบ.. ได้ค่ะ เนื่องจากทุกๆ อีเว้นใหญ่จะมีโอกาสเปลี่ยนรูทหลักได้ แต่เมื่อรูทแต่ละรูทนั้นดำรงอยู่ในฐานะความน่าจะเป็นเท่ากับว่าเราสามารถรักษาเส้นคงตัวระหว่างความเป็นไปได้ทั้งหมดได้ค่ะ”

“ที่จะบอกก็คือ ถ้าเป็นแบบเกมคือเราจะเปลี่ยนรูทอื่นได้ใช่ไหม แต่พอกลายเป็นจริงเพราะพลังของทูจังเลยทำให้รู้แต่ละรูทถูกแปลงเป็น ‘ค่าความน่าจะเป็นแทน’ ฉันเข้าใจถูกใช่ไหม”

“คำตอบ.. ถ้าจะพูดให้ถูกคือพลังของผู้เล่นค่ะ และอีกอย่างเรื่องนี้เคยบอกไปตั้งแต่แรกแล้วค่ะเกี่ยวกับพลังนี้น่ะ”

“อ้ะ.. เอ๊ะ เป็นงั้นเหรอ?”

“คำถาม.. ผู้เล่นไม่ได้ฟังกันเลยสินะคะ ตอนนั้น”

“มะ.. ไม่ใช่สักหน่อยฉันแค่ลืมนี่น่า!”

ฉันโกหกออกไป.. ก็แหม ตอนแรกไอ้ฉันก็ไม่ได้คิดว่าเรื่องมันจะวุ่นวายขนาดนี้นี่น่า จะให้ฉันทำยังไงล่ะ

“ติเตียน.. การใช้พลังจุดเซฟโดยไม่รู้กฎถือเป็นเรื่องไม่ควรค่ะ นี่เป็นปัญหาของผู้เล่นเองนะคะ”

“เอ๊ะ เดี๋ยวสิ มันก็ไม่ได้เกี่ยวข้องกับจุดเซฟโดยตรงขนาดนั้นนี่น่า”

“คำตอบ.. ทุกอย่างล้วนเกี่ยวข้อง ทุกอย่างล้วนกำเนิดจากหนึ่งค่ะ อย่าได้ปฏิเสธสิ่งที่อยู่ตรงหน้า.. ไม่เช่นนั้น— อ้ะ เปล่าค่ะ ไม่มีอะไร”

“เมื่อกี้ทูจังจะพูดอะไรเหรอ แถมเมื่อกี้ดูอารมณ์เสียสุดๆ แท้ๆ แต่จู่ๆ ก็เลิกโกรธซะอย่างนั้น?”

“คำตอบ… ไม่มีอะไรค่ะ ยิ่งไปกว่านั้น…”

“ยิ่งไปกว่านั้น?”

ทูจังเงียบลงไปพักใหญ่ๆ จนฉันต้องย้ำคำพูดของทูจังด้วยน้ำเสียงสงสัยเล็กน้อย ทูจังหลังจากเงียบไปพักหนึ่งก็กล่าวขึ้น

“คำตอบ.. สิ่งที่ผู้เล่นต้องกังวลตอนนี้คือ.. งานแข่งขันเฟสเตอร์”

“อ่า นั่นสินะ”

ใช่.. ฉันพยักหน้าเล็กน้อย ตอนนี้สิ่งที่ต้องคิดน่ะคือ.. เรื่องของงานแข่งขันที่จะถึงนี่มากกว่า หากเดินหมากไม่ดี..

โอกาสครั้งต่อไปก็คงจะอีกนานพอสมควร.. และแน่นอนว่าฉันคงไม่สามารถทนทำตัวติดกับพวกเป้าหมายในการจีบได้นานขนาดนั้นแน่ๆ !

ถึงจะแปลกๆ หน่อย

แต่ฉัน.. ขอสู้ตายเพื่อหนีจาก flag แฮปปี้เอนด์และแบดเอนด์ทั้งหลายจากเกมบ้าๆ นี่!