บทที่ 33 สามล้านแต้มตกใจ ความลับคัมภีร์โบราณ !
กายาจักรพรรดิได้จากไปแล้วแต่แดนร้างตะวันออกยังคงเงียบสงัด
เหล่าวิญญาณทั้งปวงต่างก้มหน้าตกตะลึงกับการกําเนิดของกายาจักรพรรดิ
และในเหมืองต้นกําเนิดนั้นเอง
แต้มตกใจของฉันมู่ก็เพิ่มขึ้นด้วยความเร็วที่บ้าคลั่ง!
ได้รับแต้มตกใจ 34455 แต้มจากเถิงจิ๋วชาง”
“ได้รับแต้มตกใจ 54433 แต้มจากหลงภู่”
“ได้รับแต้มตกใจ 855 แต้มจากโหม่หภู่เต๋
“ได้รับแต้มตกใจ 3588 แต้มจากเจียงว่จ
“ได้รับแต้มตกใจจาก…
ณ ตอนนี้สิ่งมีชีวิตในแดนร้างตะวันออกต่างตกตะลึงกับการปรากฏตัวของกายาจักรพรรดิ
และความตกตะลึงอันมากล้นนี้นั้นก็ได้เปลี่ยนเป็นแต้มตกใจอันมหาศาล และไหลเข้าไปกองรวมอยู่ที่ฉินมู่!
เจ็ดแสน…
เก้าแสน…
หนึ่งล้าน…
หนึ่งล้านสองแสน…
หนึ่งล้านแปดแสน…
สองล้านแปดแสน…
และในที่สุด เมื่อแต้มตกใจพุ่งทะยานไปที่ 3.5 ล้าน มันก็หยุดลง!
สามล้านห้าแสนแต้มตกใจ!
นี่เป็นสิ่งที่ฉันม่ได้รับมาในระยะเวลาอันสั้น
“ครั้งนี้ ข้าได้แต้มมามากเยอะจริงๆ”
เมื่อมองไปที่แต้มตกใจจํานวนมหาศาลบนหน้าต่างระบบ ฉินมู่ก็อดไม่ได้ที่จะเดาะลิ้น
ด้วยผังการจัดการดินแดนลับมรดกกายาจักรพรรดินี้ในที่สุดเขาก็ได้เก็บเกี่ยวแต้มตกใจที่ร่ำรวยเช่นนี้ซึ่งนี่เกินความคาดหมายของเขา
แดนลับนี้ถูกสร้างขึ้นโดยฉินมู่
ดังนั้นแล้วฉันมู่จึงกําหนดทุกอย่างเอาไว้แล้ว
เดิมที่แล้ว ในแผนของฉันมู่คือ
เมื่อส่วนหนึ่งของกายาจักรพรรดิปรากฏร่างจําแลงอันยิ่งใหญ่จะสยบทั่วทั้งสี่ทิศให้หวั่นเกรงและสังหารเหล่าจอมยุทธแห่งตําหนักไร้ความหวังในเหมืองต้นกําเนิดจนหมดสิ้นขจัดความกังขาและเขย่าโลกา
เมื่อนั้น ดินแดนลึกลับก็จะจบสิ้นลง
เดิมทีแล้วนั้นต่อให้โลหิตศักดิ์สิทธิ์ของหยุนรั่วซีไม่ได้หลั่งลงบนโลงศพโบราณที่มีเศษเกราะเปื้อนเลือดอยู่ในนั้นถึงจะเป็นเช่นนั้นเศษเกราะก็จะยังคงปรากฏออกมา
แต่ถึงกระนั้น โลหิตของหยุนรั่วซีก็ได้หยดลงบนหลุมศพโบราณ มันไหลเข้าไปในนั้นและซึมเข้าไปในเศษเกราะเปื้อนเลือดและดูเหมือนว่าจะทําให้เกิดความเปลี่ยนแปลงอะไรบางอย่าง
กายาจักพรรดิปรากฏตัวขึ้นในที่สุดแต่พละกําลังของเขานั้นเพิ่มขึ้นอย่างมหาศาลราวกับเป็นร่างที่สมบูรณ์แล้วอย่างแท้จริงซึ่งใช้เวลามานานนับล้านปีและแผ่พลังออกมาในปีนี้!
ดังนั้นแล้ว ฉันมู่จึงปรับเปลี่ยนแผนการ
ไม่เพียงแต่จะจัดการทําลายล้างตําหนักไร้ความหวังตามที่ตั้งใจไว้
แต่เขายังออกเดินทางไปยังแดนร้างตะวันออกและทําลายล้างเผ่าพันธุ์โบราณของที่แห่งนั้นจนสิ้น!
พลังของจักรพรรดินั้นยิ่งใหญ่ไพศาลสั่นสะเทือนทั่วทั้งแดนร้างตะวันออก และนั่นทําให้ฉันม่ได้รับแต้มตกใจเป็นจํานวนมหาศาล!
“น่าเสียดายที่หยุนรั่วซีนี่ยังไม่ได้ฝึกฝนและสายเลือดกายาจักรพรรดิในร่างของนางยังไม่ได้ตื่นขึ้นอย่างเต็มที่”
หากนางแข็งแกร่งมากกว่านี้และเลือดศักดิ์สิทธิ์หลั่งลงไป นางอาจจะก่อให้เกิดพลังที่มากกว่านี้ก็เป็นได้และอาจจะยับยั้งทั้งห้าดินแดนได้เลยด้วยซ้ํา?
ฉินมู่คิด
หากเป็นเช่นนั้น เกรงว่าแต้มที่เขาได้มาในวันนี้คงจะไม่ใช่แค่ 3. 5ล้าน
แต่ว่าในวันนี้ก็เกินความคาดหมายของเขาไปมาก
และเขาก็พอใจมาก
เหมืองต้นกําเนิด คนงานเหมืองหลายคนมองไปรอบๆ ด้วยสายตาที่ว่างเปล่า
ภายในเหมืองโบราณอันยิ่งใหญ่ ไม่มีร่างของผู้ฝึกยุทธแห่งตําหนักไร้ความหวังอีกต่อไป
หรือก็คือ พวกเขา…เป็นอิสระแล้ว?
หลังจากได้สติ มนุษย์หลายคนก็หลั่งน้ำตาออกมาด้วยความดีใจ
พวกเขาเคยคิดว่าจะต้องทํางานอยู่ในที่มืดมนแห่งนี้จนตายไปอย่างน่าอนาถ
ไม่คิดฝันว่า ในวันนี้ ตําหนักไร้ความหวังที่คอยกดขี่ข่มเหงพวกเขาจะถูกทําลายไปโดยสิ้นเชิง
และพวกเขาเป็นอิสระแล้ว!
คนงานเหมืองโบราณร้องไห้ออกมาด้วยความดีใจ พวกเขาร้องไห้ หัวเราะและกอดกันด้วยความดีใจที่ได้มีชีวิตใหม่
สุดท้าย พวกเขาก็คุกเข่าลงและก้มหัวคารวะไปยังทิศทางที่กายาจักรพรรดิจากไปน้ำตาหลั่งไหลออกมาจากดวงตาและพวกเขาเอ่ยสรรเสริญกายาจักรพรรดิก้องไปทั่ว
พวกเขาต่างซาบซึ้งที่กายาจักรพรรดิได้มอบชีวิตใหม่ให้พวกเขา และพวกเขาต่างรู้สึกเป็นบุญคุณอย่างหาที่เปรียบมิได้ต่อกายาจักรพรรดิ
ครั้งหนึ่ง เผ่าพันธุ์มนุษย์ไม่เคยรู้สึกได้ถึงความปลอดภัย
ครั้งหนึ่ง เผ่าพันธุ์มนุษย์ต่างต้องหวั่นเกรงต่อโลกและภยันอันตรายทุกอย่าง
ไม่เคยมีคราใดเลยที่พวกเขาจะรู้สึกได้ถึงความปลอดภัยและความหวังในการมีชีวิตเท่ากับวันนี้!
ไม่เคยมีคราใดที่พวกเขารู้สึกภาคภูมิใจที่ได้เป็นมนุษย์มากเช่นนี้มาก่อน!
กลับกลายเป็นว่าเดิมที่มนุษย์เคยได้ให้กําเนิดสิ่งมีชีวิตขั้นสูงมาก่อน และมี มากกว่าหนึ่งที่ได้ถือกําเนิดขึ้นในยามยากและช่วยชี้นํามนุษย์ให้ก้าวผ่านช่วงเวลาที่ยากลําบากนี้ไปได้
กลับกลายเป็นว่าเดิมที่มนุษย์นั้นเก่งกาจยอดเยี่ยม เป็นราชันในเก้าสวรรค์สิบชั้นภพได้รับความเคารพไปทั่วทั้งจักรวาล
เผ่าพันธุ์มนุษย์ ยังมีหวัง!
เผ่าพันธุ์มนุษย์ ยังมีพรุ่งนี้!
เผ่าพันธุ์มนุษย์ ยังมีอนาคต!
หยุนรั่วซียืนอยู่กับที่ มองไปยังทิศทางที่กายาจักรพรรดิจากไป แววตาของนางเปี่ยมไปด้วยความชื่นชมและนอบน้อม
สักวันหนึ่ง นางจะก้าวตามรอยบรรพบุรุษที่รุ่งโรจน์ให้จงได้
นางปาดน้ำตาออกจากใบหน้า และมองไปยังคัมภีร์โบราณในมือ
นี่เป็นวิธีการฝึกฝนที่นางได้รับมาจากกายาจักรพรรดิ
นางเปิดคัมภีร์โบราณอย่างช้าๆ
ภายในม้วนคัมภีร์นั้นดูธรรมดาและแปลกตา ภายในนั้นมีวิธีการฝึกฝนนับตั้งแต่เขตแดนเสริมโลหิตไปจนถึงเขตแดนสวรรค์นิมิต
ด้วยคัมภีร์โบราณนี้ นางจะสามารถเริ่มฝึกฝนและก้าวเดินไปในเส้นทางของกายาจักรพรรดิได้
วิธีการฝึกฝนของคัมภีร์โบราณนั้นหยุดลงที่เขตแดนสวรรค์นิมิต และไม่มีอะไรบันทึกไว้ต่อจากนั้น
แต่หยุนรั่วซีก็ไม่ได้ร้อนใจ แม้ว่าคัมภีร์โบราณจะช่วยให้ฝึกฝนได้จนถึงเขตแดนสวรรค์นิมิตแต่ก็ยังดีกว่านางไม่สามารถฝึกฝนได้แม้แต่น้อย
ยิ่งไปกว่านั้น ในอดีต กายาจักรพรรดิได้ทยอยปรากฏตัวขึ้นทีละคน และมีมากกว่าหนึ่งที่ปรากฏตัวออกมา
ขณะที่นางกําลังฝึกฝน และออกเดินทางท่องโลก บางทีอาจจะได้พบกับสมบัติที่เกี่ยวข้องกับกายาจักรพรรดิอีกครั้งและเติมเต็มคัมภีร์ได้จนสมบูรณ์
และแม้นางจะฝึกฝนได้ไปถึงเขตแดนสวรรค์นิมิต แต่ยังไม่พบวิธีการฝึกฝนต่อแต่หยุนรั่วซีก็เชื่อว่าตราบใดที่นางยังมีจิตใจที่แน่วแน่เพื่อก้าวเดินต่อไปข้างหน้าบางทีนางอาจพบเส้นทางสําหรับตนเอง!
นางต้องการเลียนแบบกายาจักรพรรดิและเดินไปในเส้นทางของตน!
ทว่าเมื่อนางมองไปยังจุดสิ้นสุดของคัมภีร์ ใบหน้าที่งดงามของนางก็เกิดประกายความสงสัยขึ้น
ภายในคัมภีร์โบราณนั้นหยุดลงเมื่อไปถึงระดับสวรรค์นิมิต จากนั้นก็ว่างเปล่า
แต่ในพื้นที่ที่ว่างเปล่านี้ดูราวกับถูกทิ้งไว้โดยเจตนา
ในช่วงสุดท้ายของหน้ากระดาษ มีอะไรถูกเขียนเอาไว้จางๆ… กระจกโบราณ?
ภาพของกระจกโบราณถูกเขียนเอาไว้ในส่วนสุดท้ายของคัมภีร์นี้
แม้ว่ากระจกโบราณนั้นจะธรรมดาและแปลกตา แต่มันก็มีแม้กระทั่งเศษเสี้ยวพลังยุทธ์ที่หมุนเวียนอยู่ในนั้น
แม้ว่าจะเป็นเพียงภาพของกระจกโบราณ แต่หยุนรั่วซีก็สามารถสัมผัสได้ถึงความพิเศษภายในกระจกโบราณนี้ได้
กระจกโบราณนี้คืออะไร?
เหตุใดคัมภีร์โบราณของกายาจักรพรรดิจึงมีภาพจารึกของกระจกโบราณอยู่ที่ส่วนสุดท้ายกัน?
หรือว่าต้องการจะสื่ออะไรบางอย่างอยู่หรือ?
หยุนรัวซีคิดอยู่นาน แต่ก็ยังสับสน
แต่ในท้ายที่สุด นางก็เก็บคัมภีร์ไปและหยุดคิดเกี่ยวกับกระจกโบราณในส่วนท้ายของคัมภีร์
นางเชื่อว่าไม่ช้าก็เร็วนางจะแก้ปริศนานี้ได้
