เกิดใหม่เป็นตัวร้ายโหลยๆแล้วทำไม? ผมจะช่วยน้องนางเอก(อวย)ของผมเอง!! – ตอนที่ 109: บทพิเศษ ปีใหม่ล่ะ

< < ปีใหม่ล่ะ > >

ปีใหม่ล่ะ ปีใหม่ ใช่ ปีใหม่ วันที่พิเศษกว่าวันอื่นๆเพราะมันเป็นการผลัดเปลี่ยนของปี หนึ่งปีมีครั้งเดียว เป็นเช่นนี้มาตลอด มันจึงพิเศษกว่าวันทั่วๆไป

ผู้คนหยุดงาน พักผ่อน ใช้เวลาอยู่กับสิ่งที่ชอบ ครอบครัวหรือบ้างก็ยังนั่งหมกตัวทำงานอยู่ ซึ่งฉันไม่ใช่แบบนั้นแน่ๆ

ปีใหม่คือการเริ่มต้นใหม่ คล้ายๆจุดเริ่มต้นของเราๆนั่นแหละ จุดเริ่มต้นการเริ่มต้นใหม่ คำๆนี้ ไม่ว่าทางไหนมันก็ดูมีสเน่ห์เย้ายวลอย่างน่าพิศวร

ไม่สามารถหาคำอธิบายได้ หลายคนจึงคล้อยตามไปกับปีใหม่ และตั้งเป้าหมายให้ตัวเอง

ฉันต้องเริ่มต้นใหม่ ฉันบอกตัวเองอย่างนั้น ..แต่ก่อนที่จะเริ่มต้นอย่างเป็นทางการ ฉันที่ที่ต้องไปก่อน เป็นที่ของผู้มีพระคุณสูงสุดของฉัน ..เป็นหลุมศพของชายที่ฉันเคราพรักยิ่งกว่าใครๆบนโลก

เขาคือ ‘กันต์’ นักมวยแชมป์โลกผู้ยิ่งใหญ่ เขาเสียไปได้หลายเดือน

เขาเป็นรุ่นพี่ในค่ายมวยของพ่อฉัน เป็นคนนิสัยดี อายุห่างกับฉันเกือบๆสิบปีได้ มักจะช่วยเหลือฉันและคนในค่ายอยู่เสมอ บ่อยครั้งที่ฉันหมดหนทางแก้ปัญหา เขาก็เข้ามาช่วยให้ฉันหลุดพ้นได้ 

พี่กันต์คอยช่วยฉันเสมอ ให้กำลังใจฉันตลอด

สำหรับฉันแล้ว เขาเป็น ..ก็นะ ฉันเองก็เป็นผู้หญิง เขาเองก็เป็นผู้ชาย หน้าตาอาจไม่ได้ดีมาก แต่หุ่นดีสุดๆอีกทั้งยังเป็นนักมวยฝีมือดีที่สร้างชื่อให้ประเทศ คนในวงการต่างนับถือเขากันทุกคน นักมวยระดับโลกยกย่องกันต์กันทุกคน คนที่เคยเกลียดก็กลับมาชื่นชมเขา ทุกคนเลย ตัวเขามันมีสเน่ห์แปลกๆอยู่ อาจะจเป็นสเน่ห์ของผู้อยู่จุดสูงสุดก็เป็นได้ ไม่แปลกหรอกที่ผู้หญิงทั่วๆไปอย่างฉันจะชอบ ..ไม่สิ มันตั้งนานแล้ว ฉันแอบชอบเขามานานกว่าคนอื่นๆ ตั้งแต่วันที่เขาไม่ใช่ผู้ชนะ ฉันก็ตกหลุมรักเขาไปแล้ว

พยายามพัฒนาความสัมพันธ์ แต่ก็สายไปแล้ว เพราะว่ากันต์คนที่ฉันรักได้ตายไปได้สองเดือนแล้ว

ในวันที่เขาตาย ฉันไม่อยากเชื่อสายตา ความทรงจำระหว่างเขากับฉันมันไหลกับเข้ามาในหัว และ หลายๆอย่าง ต่างๆนานา เกิดเรื่องขึ้นมากมาย ทำเอาฉันไม่อยากออกจากห้องเลย..อย่างไรก็ช่างมันเถอะ ฉันก้าวผ่านได้แล้ว และจำเป็นต้องเริ่มต้นใหม่อย่างเป็นทางการ

พี่กันต์ได้ตายไปแล้ว เขาคือรักแรกของฉัน ซึ่งช่วยไม่ได้ที่ต้องเสียมันไป มีแต่ต้องเดินต่อไเท่านั้นป

วันนี้จึงตั้งใจจะไปบอกเขาที่หน้าหลุมศพ ไม่ได้ประโยชน์อะไรเลย ไม่มีทางที่พี่กันต์จะได้ยินที่ฉันพูด แต่ช่างมันเถอะ ปีใหม่แล้วนี่เนอะ

ฉันแต่งสวยพอตัว จัดเต็มเหมือนกับตอนที่ออกไปซื้อของกับพี่เขาประจำ ต่างกันแค่ฉันใส่ชุดโทนดำทั้งตัว

แล้วก็ถือกระเป๋าสะพายหนึ่งใบ ในนั้นมีกระเป๋าตังค์ โทรศัพท์มือถือ และที่สำคัญที่สุดคือนิยายเรื่องโปรดของพี่กันต์

เมื่อเตรียมพร้อมแล้ว ฉันก็เปิดประตูห้องนอนออกไป ฉันเดินลงบรรไดและพบกับค่ายมวยขนาดใหญ่อย่างกับสนามฟุตบอล

ชายตามองหน่อยเดียวก็เห็นพ่อกำลังนั่งดูนักมวยซ้อมอย่างเหม่อลอย และหันมามองฉัน

ตรงตู้กระจกข้างๆพ่อ มีถ้วยรางวัยเกียรติสูงสุดทั้งหมดของนักมวยวางไว้อยู่ และส่วนใหญ่เป็นของพี่กันต์และนักมวยชื่อดังอีกคนในค่าย

พี่เขาและพ่อของฉันสนิทกันมาก ก่อนหน้านี้มีพี่อีกคนที่สนิทกับพ่อและพี่กันต์ด้วย แต่ก็เสียไปเพราะอุบัติเหตุด้านการเดินทาง ต่อจากพี่คนนั้นก็มาเป็นพี่กันต์ที่เสียชีวิตในวันที่ได้เข็มขัดแชมป์โลกเป็นครั้งแรก 

ไม่รู้ว่าซวยจากไหนมา เล่นเสียนักมวยที่สนิทด้วยที่สุดไปตั้งสองคน แค่นั้นไม่พอ มองในเชิงธุรกิจยังเสียนักมวยระดับโลกไปแล้วด้วย น่าจะเสียใจมากแน่ๆ ไม่มีทางมูฟออนไหวหรอก 

คงอย่างนั้น สำหรับพ่อแล้ว พี่กันต์ไม่ต่างกับลูกในไส้อย่างฉันเลย บางทีเขาอาจจะรักพี่กันต์มากกว่าฉันด้วยซ้ำ

ถ้าฉันได้ลงเอยกับพี่กันต์ เขาน่าจะปิดบ้านฉลองสิบวันสิบคืนเลยล่ะ ดีต่อพ่อไม่พอยังดีต่อฉันด้วยอีก เล่นเอาน้ำลายยืดเลย ให้ตายสิตัวฉัน คาดหวังอะไรจากคนตายกันนะ ..

“..ขอตัวนะ”

“จะไปเยี่ยมหลุมศพกันต์มันรึ มีเงินรึเปล่า”

“มีอยู่แหละ”

“เหรอ ยังไงก็..ระวังตัวด้วยนะ”

‘ระวังตัวด้วย’ แต่ก่อนพ่อไม่เคยพูดเลย แต่หลังจากพี่กันต์เสียไป เขาก็พูดมันบ่อยขึ้น ..

“..อืม”

ฉันเดินทางด้วยรถแท็กซี่ ตอนนี้ไม่มีอารมณ์มานั่งรถประจำทางหรอก จะว่าไงดีล่ะ มันรู้สึกหน่วงๆในใจแปลกๆน่ะ ไม่ชอบเลย 

นี่คือปีใหม่ ปีแห่งการเริ่มต้นใหม่ ฉันต้องก้าวข้ามผ่านช่วงชีวิตที่เลวร้ายให้ได้

ต้องเอาแบบนั้น

ไม่นานก็มายืนอยู่หน้าหลุมศพของพี่กันต์ และไม่รู้จะพูดอะไรด้วยเลย

“..”

ต้องบอกชอบสินะ อืม แบบนั้นมันดูน่ารักดี แบบน่าเอาใจช่วยด้วย เอาตามนั้นล่ะกัน

“ชอบพี่นะคะ อยากได้คะ”

นี่ฉันพูดอะไรอยู่เนี่ย ..น่าล่ะอาย

“คือแอบชอบพี่มานานแล้ว ตั้งแต่สมัยก่อน คือตอนนี้ฉันอายุ 15 น่ะ อาจจะไม่เข้าใจเรื่องความรักเท่าไหร่เพราะยังเด็กด้วย อ่อนด้อยประสบการณ์เอามากๆ ฉันมันแค่เด็กแก่แดดที่รีบอยากได้แฟน รีบไปจริงๆแหละ แต่! แล้วไงใครแคร์!! อยากได้พี่ค่า!!!!!!!!!!!!!!! ตั้งแต่เด็กเลย!!!! รักมาตลอดเลยน้า!!!”

ตายแล้วพูดอะไรออกมากันเนี่ย!?

ฉันแก้มแดงก่ำ ผู้คนรอบๆมองมาทางฉันด้วยสีหน้าที่เอือมหน่อยๆ

“ตะ ตอนประถม พี่ช่วยฉันทำการบ้านตลอดเลย ถึงจะสอนผิดหมดก็เถอะ แต่ช่วยก็คือช่วยแหละ ไม่เคยปฎิเสธเลย ถึงไม่ช่วยจะดีกว่าก็เถอะ แต่..หน้าของพี่ตอนที่พยายามช่วยฉันอย่างสุดความสามารถ มันน่าหลงใหลมากจริงๆนะ” ฉันกุมหน้าอกตัวเอง “ตั้งแต่เด็ก ฉันก็เขียนความฝันตอนโตไว้เลยว่า ..อยากเป็นเจ้าสาว-ของพี่กันต์ พี่อาจจะไม่รู้ เพราะฉันขอให้พ่อเก็บเป็นความลับไว้ ก็นะ ดูยังไงพี่ก็ไม่ได้รักฉันแบบเดียวกับที่ฉันรักพี่ด้วย ถ้าพ่อบอกพี่ พี่อาจจะหัวเราะแล้วลูบหัวฉันเหมือนเด็ก ..แต่..ไม่น่าเลย รู้งี้น่าจะชิงบอกพี่ไปตั้งแต่แรก”

พี่กันต์ ตายไปแล้วนี่นะ สายไปแล้ว

“ต่อให้โดนปฎิเสธก็ไม่เป็นไร ..ช่วยลุกขึ้นมาปฎิเสธหนูแล้วค่อยกลับไปนอนไม่ได้รึไงนะ หนูจะได้หมดห่วงกับพี่ไปสักที จะได้จบๆกันสักที ปีใหม่แล้วด้วย ได้เวลาจบแล้วนะ ..ให้ตายสิ”

ฉันยิ้มออกมาทั้งน้ำตา

“จบกันแค่นี้นะ..!”

เพราะปีใหม่แล้วน่ะนะ

ฉันเช็ดน้ำตาออก และหยิบหนังสือนิยายซีรีย์โปรดของพี่ขึ้นมา

“แล้วก็มีเรื่องต้องบอกพี่ด้วย ถ้าพี่ยังอยู่ พี่น่าจะหัวร้อยไม่น้อยเลย”

ฉันเปิดหนังสือและกางออก 

พอชายตาอ่านแล้ว ก็อดถอนหายใจเฮือกโตๆออกมาไม่ไหว

“เรื่องโปรดพี่ หนูว่าหนุกดีนะ คือบั้บ เรย์หล่อมากๆอ่ะ แต่เสียดายตอนจบตายเฉย เคียวยะก็หล่อ แต่ก็ตายเฉย นางอวยพี่ก็ตาย เหอะๆ น่าสงสารจริงๆ แต่ใครจะคิดล่ะว่านักเขียนแกจะกล้าขนาดนี้ ไม่ใช่แค่ฆ่าตัวละครยอดนิยมทิ้ง แต่ในบทอัฟเตอร์สตอรี่บทสุดท้ายยังจะหักดิบ”

ฉันกางรูปประกอบในนิยายออกมาโชว์ตรงหน้าหลุมศพ

“จบ ‘แบดเอน’ เฉยเลย!”

บนรูปประกอบที่เธอคนนี้โชว์ เป็นรูปของยูจิที่ยืนอยู่ท่ามกลางกองศพในวันสิ้นโลก บนกองศพมีแต่หน้าของคนคุ้นหน้า มีแต่คนใกล้ตัว คนรัก คนสำคัญของพระเอกยูจิ ทุกคนกลายเป็นศพ โลกที่สวยงามถูกย้อมด้วยแสงจันทร์สีเลือด โลกสีฟ้ากลายเป็นสีแดง ในที่นี้ไม่มีใคร นอกจากยูจิ

ยูจิหันหลังให้โลก และมองขึ้นไปบนฟ้า

ไม่มีใครเห็นหน้าของยูจิ ..ไม่มีใครรู้ ไม่มีทางที่จะรับรู้ได้ด้วย

ความเจ็บปวดของโลกใบนี้ มีเพียงยูจิที่เข้าใจ เพราะเขาคือพระเอก

นั่นคือความโดดเดี่ยวของพระเอก แม้แต่ตอนจบก็ยังต้องแบกรับความรู้สึกนี้ต่อไป เพราะฉะนั้นมึงจึงเป็น ..ตอนจบยอดแย่ เพราะตลอดการเดินทาง ไม่มีใครที่จะละลายความโดดเดี่ยวของยูจิได้เลย

ในตอนจบมีเพียงยูจิที่มีชีวิตอยู่บนโลกที่ล่มสลาย ตลอดมา ทุกๆครั้ง มันเป็นเช่นนี้ตลอด——บางทมี เรื่องอาจจะไม่จบอย่างนี้ก็ได้ ถ้าเกิดมีใครสักคนที่เข้าใจยูจิและพร้อมจะสู้ไปกับเขายื่นมือมาให้

 < < Badend? > >

< < คุยกันช่วงปีใหม่ > >

เนื่องในโอกาสปีใหม่ ผมเลยเขียนนิยายบทพิเศษขึ้นมา ในตอนแรกคิดว่าจะไม่เขียนแล้ว แต่พึ่งนึกได้ว่าผมเขียนค้างไว้หนึ่งหน้าแล้วนี่หว่า เลยกลับมาเขียนให้ตบๆ (ฮา) 

ในบทๆนี้เนื้อหาจะไม่มีอะไรใหม่ๆมาเลย เพราะแต่ล่ะเรื่องก็มีแต่เรื่องที่สปอยมาหมดเปลือกแล้วทั้งนั้น (ฮา) อย่างไรซะมันก็เป็นบทพิเศษครับ ผมตั้งใจให้มันเป็นบทที่ไม่จำเป็นต้องอ่านก็ได้ครับผม

ในบทพิเศษนี้ ทุกท่านมีความเห็นอย่างไรก็บอกได้นะครับ ถือว่าคุยกันสนุกๆครับ

ลำดับแรก ต้องขอโทษทุกๆคนด้วยนะครับ ช่วงต้นปีจนปลายๆปี หลายครั้งที่ผมหายไป แต่ตอนนี้ก็กลับมาได้และวางเวลาเขียนกับกระตุ้นตัวเองได้เรียบร้อยแล้วครับ มั่นใจว่าเขียนต่อไปจนจบได้แน่ๆ สาบานเลย ถ้าทำไม่ได้ ผมให้เหยียบหน้าเลยครับ ถ้าเห็นว่าผมปล่อยเรื่องร้างเป็นเดือนๆโดยไม่บอกอะไร ทักมาขอที่อยู่มาเหยียบหน้าผมได้เลยครับ (ว่าไป)

ยังไงก็เถอะ ตอนนี้ปีใหม่แล้ว ผมไม่จำเป็นต้องไปสนเรื่องเก่าๆ ใช่ ผมต้องมองข้างหน้าแล้วเดินไปแบบไม่ย่อท้อ ซึ่งระหว่างนั้นผมอาจแวะไปเขียนเรื่องใหม่บ้าง แต่ก็จะลงตามที่ตกลงกันไว้ครับ สัญญาเลย ทำไม่ได้ทักมาขอเหยียบหน้าผมเลย

ซึ่งตลอดเวลาที่ทุกคนติดตามนิยายเรื่องนี้ ผมต้องขอบคุณมากๆนะครับที่อุตส่าห์ติดตามกันมาตลอด ทั้งๆที่ผมอู้บ้าง หายบ้าง เป็นว่าเล่น ต่อให้ผมมีเหตุผลที่มากพอ แต่การหายไปโดยไม่แจ้งนักอ่านเลยมันก็ไม่โอเครอยู่ดี

คือก่อนจะมาเขียนเรื่องนี้ผมก็เขียนนิยายอยู่เรื่องหนึ่ง แล้วก็หนีมาเขียนเรื่องนี้ ตอนแรกก็รับปากว่าจะพาเรื่องไปถึงจนจบให้ได้ แต่ก็ไม่ไหว ยอมแพ้กลางทางแล้วประกาศจบ อย่างน้อยก็ทำสปอยจนจบไว้ให้ แต่มันก็อดเศร้าเป็นครั้งคราวไม่ไหวอ่ะนะ เพราะผมพาตัวละครในเรื่องที่ผมรักไปถึงตอนจบไม่ได้

เรื่องปัจจุบันที่เขียนอยู่ ผมก็ตั้งใจอยากพาไปถึงตอนจบ เพราะตลอดมาผมก็หายไปบ่อยๆ เลยไม่กล้ารับปากกับใคร แต่พอได้ลองฮึดลองทำนิยายขายรึทำรายละเอียดการอัปนิยายดู มันก็ช่วยเรียกความมั่นใจผมได้เยอะเลย 

ที่ทำให้ผมมีใจกว่าเก่าคือทุกคนที่ยังตามอ่านนิยายผมเรื่อยๆทั้งหน้าใหม่และเก่า เพราะพวกคุณเลยทำให้นิยายผมไม่ล้าง ต้องขอบคุณมากๆครับ

ตอนนี้ผมมั่นใจว่าตัวเองต้องจบเรื่องนี้ได้แน่ เลยขอสาบานว่าถ้าทำไม่ได้ จะให้เหยียบหน้าเลยครับ ทักมาเลยไม่ต้องเกรงใจครับ แต่ขอรองเท้าที่ไม่เคยเหยียบอุจาระสิ่งมีชีวิตมาก่อนนะครับ เป็นไปได้ ..

ในปีหน้า ถ้าเรื่องยังไม่จบ ก็อาจมีบทพิเศษช่วงปีใหม่มาอีก แต่เลือกได้ผมไม่อยากเขียนบทพิเศษปีใหม่อีกแล้วน่ะครับ เพราะผมอยากจบเรื่องในปีต่อไปเนี่ยแหละ ไม่รู้จะทำได้ในปีเดียวรึเปล่า เพราะผมวางโครงไว้ไกลพอตัว แต่จะพยายามครับ ที่แน่ๆคือไม่ทิ้งครับ

และตามสไตล์ผม เวลามีคุยท้ายบท ผมก็อยากเขียนสปอยไว้หน่อยๆซึ่งบทก่อนหน้านี้ผมทำสปอยไว้ได้ไม่ค่อยตรงเท่าไหร่เลย มีนักอ่านมาบ่นเหมือนกัน ซึ่งต้องขอโทษด้วยนะครับ เพราะหลายๆอย่างทำให้อารมณ์เรื่องเป็นไปตามที่ผมคาดไว้ไม่ได้ (มือไม่ถึงน่ะแหละ) เพราะนั้นผมจะไม่สปอยเยอะให้ตัวเองทำไม่ได้เปล่าๆ จะขอสปอยแค่สั้นๆนะครับ

ว่า บทต่อไปจอมมารจะโผล่ครับ

แค่นี้แหละ ผมอาจมือไม่ถึงทำให้บทของจอมมารไม่น่าจดจำก็ได้ แต่สัญญาว่าจะจัดเต็มกับบทของจอมมารครับ เพราะเรื่องราวของจอมมารเป็นเรื่องที่ผมอยากวาปไปเขียนมันซะตอนนี้ที่สุดเลย

ยังไงก็ สุขสันต์วันปีใหม่นะครับ ขออวยพรให้ทุกคนมีสุขภาพแข็งแรงและรวยครับ เป็นไปได้ทุกคนก็ช่วยขอให้ผมรวยด้วยนะครับ เพราะช่วงนี้เงินหมดตูด ไม่มีตังค์ไปซื้อเกมในสตรีมมาเล่นเลย อยากเล่นแอซซาซินที่ขายในอีปิคมากครับ ลดราคาโคตรเยอะ เห็นว่าเป็นภาคที่ดีที่สุดด้วย ไม่รู้จริงมั้ย แต่ผมชอบภาคแบล็คแฟ็คกับระบบเดินเรือมาก ภาคๆนั้นก็มีระบบเดินเรือด้วย น่าจะสมการคาดหวังผมได้แหละ แต่ก่อนอื่นต้องหาเงินมาซื้อก่อนแหละ

ป.ล.ช่วงท้ายพูดเว่อร์ไปนั้นล่ะ จริงๆก็มีอยู่แต่ไม่กล้าใช้ อยากเก็บไว้มากกว่า (ฮา)