เกิดใหม่เป็นตัวร้ายโหลยๆแล้วทำไม? ผมจะช่วยน้องนางเอก(อวย)ของผมเอง!! – ตอนที่ 111: โซล่า เลนนอน (1)

< < 91Sec1 > >

ตรงหน้ายูจิคือ ‘โซล่า เลนนอน’ เทพธิดาผู้สร้าง ผู้ที่พลิกโฉมวิทยาการณ์เวทมนตร์ของโลกใบนี้

สำหรับวงการอุปกรณ์เวทมนตร์ที่ยูจิเฝ้าติดตามมาตลอด เธอคือจุดสูงสุด คือไอดอลของทุกๆคนในวงการ หรือไม่ก็เป็นคนที่น่านับถือในความสามารถ

เทพแห่งวงการอุปกรณ์เวทย์–เทพธิดาผู้สร้าง นิยามสั้นๆก็ประมาณนี้

เมื่ออยู่ต่อหน้าผู้เปรียบได้ดั่งไอดอล ยูจิก็แก้มแดง ตาเป็นประกาย ตัวแข็ง ขาสั่นมือสั่นหงิกๆ

สภาพอย่างกับคนคลั่ง

“วะ วะ หวัดดีครับ คือผมชื่อยูจิ”

“ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก ชื่อโซล่า เลนนอนค่ะ”

เธอแนะนำตัวเหมือนปกติ เหมือนว่าตัวเองไม่ได้พิเศษอะไร ยูจิรู้สึกประทับใจและพยายามเก็บอารมณ์ตื่นเต้นของตัวเองไว้

“ครับ ยินดีที่ได้รู้จัก คุณ..เลนนอน?”

“เรียกว่าโซล่าเถอะค่ะ”

“คะ ครับ คุณโซล่าสินะครับ”

ยูจิเกร็งไม่ไหวแล้ว ไม่ได้มองหน้าโซล่าเลย เพราะรู้ตัวว่าถ้ามองตอนนี้ ตัวเองได้ไม่เป็นอันได้พูดอะไรต่อแล้วแน่ๆ

“คะ คือ คือ..”

“หายใจเข้า หายใจออกนะค่ะ คุณยูจิ”

โดนไอดอลเรียกชื่อ—-ยูจิรู้สึกว่าตัวเองตายตอนนี้ก็ไม่เสียชาติเกิดแล้ว

แล้วก็

“ไม่ต้องกลัวหรอกนะคะ ฉันทำร้ายใครไม่เป็นหรอก ฉันทำเป็นแค่การสร้างคะ”

..นั่นสินะ

ยูจิทำตามที่เธอว่า หายใจเข้า-หายใจออก ทำอย่างนั้นซ้ำไปมา 5 รอบก็ตั้งสติได้

“ติดตามผลงานมาตลอดครับ จะเอาใจช่วยต่อไปนะครับ”

ยูจิโค้งศรีษะให้ โซล่าเห็นก็ปัดมือเหมือนบอกว่าไม่ต้องก็ได้แบบเขินอาย

“คนอาณาจักรฟัฟนิร์รู้จักฉันด้วยเหรอเนี่ย”

“ที่นี่ร้านอุปกรณ์เวทมนตร์นะครับ แถมยังเป็นร้านที่ค่อนข้างเฉพาะทางด้วย ทุกคนที่อยู่ในร้ายนี้รู้จักชื่อเสียงเรียงนามของคุณโซล่าดีอยู่แล้วครับ รวมถึงผมด้วย”

พอพูดแบบนั้นโซล่าก็พึ่งสังเกตุถึงสายตาคนรอบข้างที่มองมาเป็นระยะๆตลอด บางคนก็แก้มแดงก่ำ บางคนก็ตาเป็นประกาย บางคนก็ทำสีหน้าหมันไส้ใส่ แต่ส่วนน้อย

ส่วนยูจิก็อยู่กึ่งกลางระหว่างแก้มแดงกับตาเป็นประกาย

โซล่าโค้งศรีษะให้ทุกคนเบาๆ และกลับมายิ้มสวยๆให้ยูจิ

“ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ”

“ไม่ขนาดนั้น? พูดเป็นเล่นครับ คุณโซล่าเป็นผู้พลิกโฉมวงการณ์อุปกรณ์เวทมนตร์เลยนะครับ  ใครจะคิดล่ะว่าอุปกรณ์เวทย์อย่างคทาที่เกิดจากการผสมระหว่างการเล่นแร่แปรธาตุกับวิชาไสยศาสตร์จะช่วยเร่งประสิทธิภาพตัวคทาไปได้มาก เทียบเท่ากับคทาชั้นสูงราคาไม่ต่ำกว่า 500,000 เหรียญอิกดราซิล (500,000บาทไทย) ทั้งๆที่ทำขายจริงๆ ขายกันแค่ 100,000 เหรียญอิกดราซิล การพัฒนาของคุณทำให้เกิดคทาที่มีคุณภาพเท่ากันคทาชั้นสูงเมื่อสิบปีก่อน ทั้งๆที่ราคาถูกกว่าตั้งหลายเท่าตัว”

ยูจิพูดออกมาไม่หยุด ความเป็นโอตาคุอุปกรณ์เวทมนตร์ของยูจิทะลักออกมาจนไม่มีใครหยุดได้แล้ว

ถ้าพวกแอนตี้โอตาคุอุปกรณ์เวทย์มาเห็นเข้า คงจะทำหน้าแหยงแล้วบอกว่า ‘เหม็นเนิร์ดว่ะ’ แหงๆ

“ทุกวันนี้มีเด็กๆที่เข้าไม่ถึงอุปกรณ์เวทย์นับแสนนับล้านชีวิต ที่เข้าถึงอุปกรณ์เวทย์ได้เพราะคุณเลยนะครับ ที่หมู่บ้านที่ช่วยเลี้ยงดูผมเองก็เหมือนกัน เครื่องอำนวยความสะดวกเวทมนตร์มากมายถูกขึ้นตั้งห้าเท่าจนชาวบ้านตาดำๆจับต้องได้ ผมในฐานะนักเรียนเองก็มีเงินพอจะจับจ่ายใช้สอยอุปกรณ์เวทย์มาเพื่อวิจัยพัฒนาตัวเองด้วยเพราะคุณเหมือนกัน ถ้าเป็นเมื่อสิบปีก่อน แม้แต่คริสตัลเวทมนตร์ผมก็ไม่มีโอกาสได้แตะ แค่ตัวไม้คทาผมก็แตะไม่ได้แล้วครับ—การสร้างของคุณมันทำให้โลกนี้ดีขึ้นนะครับ!”

“ไม่คิดเลยว่าฉันจะทำคุณประโยชน์ขนาดนี้. ..ทุกๆวันแค่นอนหมกตัวทำอุปกรณ์เวทย์แท้ๆ”

โซล่าพูดแบบซึมๆ กระนั้นก็ไม่สามารถหยุดความเร่าร้อนในใจยูจิได้

“อุปกรณ์เวทย์ที่ยืดหดได้นั่นมันอะไรน่ะครับ! เวทมนตร์สุดไฮเทคที่ไม่ต้องมีคริสตัลเวทย์ก็ได้นั่นมันอะไรน่ะครับ!! ถุงมือเวทมนตร์นั่นมันอะไรน่ะครับ!! การใช้งานคริสตัลเวทมนตร์ที่หลากหลายนั่นก็ด้วย ใครจะคิดล่ะว่าคริสตัลเวทย์สามารถเอามาใช้เป็นพลังงานให้รถไฟได้!! วะ วะ ว่าแต่!! ได้ยินข่าวลือว่ากลุ่มค้นคว้าคทาเวทย์ในสังกัดของคุณโซล่าค้นพบคทาเวทย์ในตำนาน ‘การาวิเทีย’ นี่จริงรึเปล่าครับเนี่ย!!? ไม่ใช่ว่าหลังจากยุคนี้ไป ถ้าคุณได้วิเคราะห์โครงสร้างตัวคทาแล้ว จะให้กำเนิดคทาเวทย์ที่ควบคุมแรงโน้มถ่วงมาหรอกนะครับ ถ้าทำได้ขึ้นมา นักเวทย์ได้ล้นโลกแน่ครับ!!”

‘การาวิเทีย’ คทาเวทย์ในยุคมังกรธาตุ ตัวคทาถูกใช้โดยวีรบุรุษที่สู้เคียงบ่าเคียงไหล่กับวีรสตรียูนา คทามีความสามารถในการควบคุมแรงโน้มถ่วง ว่ากันว่ามันสามารถยกภูเขาทั้งลูกได้เลย

แต่หลังจบสงครามกับมังกรธาตุ วีรบุรุษผู้ใช้การาวิเทียก็หายสาบสูญไปพร้อมกับตัวคทาเวทย์ จากนั้นก็ไม่เคยมีใครพบเห็นการาวิเทียอีกเลย จนผู้วิจัยทางประวัติศาสตร์ชี้ว่า การาวิเทีย เป็นเพียงเรื่องแต่งเท่านั้น ที่ก้อนหินลอยได้ หรือมีคนบินได้ เป็นเพราะเวทมนตร์โบราณในยุคมังกรธาตุ

ถ้าหากการค้นพบ การาวิเทีย เป็นเรื่องจริง โลกนี้ได้พัฒนาไปอีกครั้งแน่ๆ ถ้าทำคทาที่ควบคุมแรงโน้มถ่วงได้หลายชิ้น บางทีนักเวทย์อาจจะขึ้นมามีคุณภาพกว่านักดาบได้โข และยุครุ่งเรื่องของนักเวทย์ก็จะมาถึง พร้อมกับการตกงานของนักดาบหลายคน

ยุคสมัยแห่งเวทมนตร์อาจจะเปิดฉากเลยก็ได้—-ด้วยความเป็นโอตาคุขี้มโนเข้าไส้ ยูจิคิดถึงอนาคตได้ยิ่งใหญ่ถึงเพียงนั้นเลยล่ะ

“ก็ไม่ใช่เรื่องที่ต้องปกปิดอะไรหรอกค่ะ ..เจอแล้วค่ะ เป็นคทาที่ยอดเยี่ยมมากๆเลย”

“———ยุคสมัยใหม่มาถึงแล้ว!”

“แฮะๆ”

โซล่าเกาแก้มกึ่งลำบากใจ เพราะยูจิดูจะดีดไปหน่อยขัดกับอิมเมจแรกพบ

“ยุคใหม่ ยุคใหม่ …อ๊ะ”

ยูจิตัวแข็งทื่อ เหงื่อตกเลย เหมือนจะพึ่งรู้สึกตัวว่าตัวเองกำลังพล่ามอะไรอยู่

“ขอโทษด้วยนะครับ”

“ไม่หรอก”

ยูจิก้มหัวให้ ถอนหายใจเฮือกโตและเงยหน้าขึ้นมาดูคทาเวทย์สีเขียวเข้มและสีขาวบนมือตัวเอง

“เมื่อตะกี้บอกว่าเลือกตัวสีขาวดีกว่าสินะครับ ขอทราบได้รึเปล่าว่าทำไม”

ยูจิคนเดิมกลับมาแล้ว โซล่าพยักหน้ารับ แตะปลายจมูกตัวเองคล้ายกำลังวิเคระห์

“ให้เดา คุณยูจิเลือกตัวสีเขียวเข้ม เพราะมันเร็วกว่าตัวสิขาว และพกพาง่ายสินะคะ”

“ทำไมถึงรู้เหรอครับ”

“ชุดคุณค่ะ คุณคงจะเป็นนักเรียนจากวิทยาลัยเวทมนตร์เรดฮอต เมื่อสามปีก่อนฉันมีโอกาสเที่ยวชมโรงเรียนบ่อยๆ ที่โรงเรียนมีหลายห้องต้องเข้าใช้ในแต่ล่ะคาบเรียน เลือกได้ใช้คทาเวทย์ที่พกพาง่ายจะดีกว่า ซึ่งสีเขียวเข้มนั้นตอบโจทย์ ต่อมาคือการใช้ยาก จากที่ดูตราสัญลักษณ์คุณยูจิคงจะอยู่ห้องสายทฤษฎี ซึ่งห้องๆนี้ไม่จำเป็นต้องฝึกใช้เวทมนตร์โจมตี หรือเล็งเป้าหมายอะไรมากนัก ที่ทำก็แค่ใช้คทาร่ายเวทย์เบื้องต้นควบคู่ไปกับอุปกรณ์เวทย์เพื่อทำการวิจัย การต่อสู้ไม่ใช่เรื่องจริงจังมาก”

ยูจิพยักหน้าไปด้วยระหว่างที่โซล่าอธิบาย ตัวเธอเวลาพูดถึงอุปกรณ์เวทย์นั้นคล้ายจะหลุดอยู่คนล่ะโลก เหมือนอยู่ในโลกส่วนตัวของตัวเอง ซึ่งยูจิเข้าใจอารมณ์โซล่าอยู่ เพราะเขากับเธอก็มีปฎิกิริยาเหมือนๆกันเวลาพูดเรื่องที่สนใจ

แม้ว่ายูจิจะเลือกเพื่อพัฒนาทักษะต่อสู้ เพราะนั้นที่เดาเลยผิดหมด แต่ถ้ามองในมุมนักเรียนมันก็ถูกหมด เป็นเพราะเธอไม่รู้ข้อมูลเกี่ยวกับยูจิ แต่หากมองในมุมนักเรียนปกติก็ต้องอย่างที่เธอว่านั่นแหละ

ทว่า

เธอกลับบอกว่าตัวสีขาวดีกว่า ทั้งๆที่ตัวสีเขียวเข้มมันดีกว่าทุกด้านในฐานะนักเรียนตั้งขนาดนั้น

ยูจิรู้สึกสนใจขึ้นมา

“พูดขนาดนี้แล้ว ตัวสีขาวมันดีกว่ายังไงเหรอครับ”

“เทียบทุกๆด้านแล้ว ในสถานะนักเรียนห้องทฤษฎี คุณยูจิควรเลือกสีเขียวเข้ม ทว่าถ้าในฐานะนักเรียนผู้แสวงหาความรู้ คุณควรเลือกสีขาว”

ยูจิงง โซล่าจึงเริ่มอธิบาย

“ตัวสีขาว เป็นอุปกรณ์เวทย์ที่ค่อนข้างใหม่คะ แต่ของที่ใช้ประกอบค่อนข้างถูก แต่ก็อยู่ในมาตรฐานที่ดีเมื่อเทียบกับราคา”

“ครับ เป็นของ Z plus ด้วย ขึ้นชื่อเรื่องความถูกกับคุณภาพ รุ่นออกใหม่ก็ตามเทคโนโลยีเวทย์ทันตลอด”

“เพราะอย่างนั้นแหละเลยต้องเลือกมากกว่า”

“ทำไมล่ะครับ ไม่เข้าใจเลย”

“ก็อุปกรณ์เวทย์รุ่นล่าสุด โดยเฉพาะของบริษัท Zplus มันสามารถดัดแปลงโครงได้นี่คะ”

ดัดแปรงโครงสร้าง หรือก็คือปรับแต่งอุปกรณ์เวทย์ได้ตามใจชอบ

ถ้าต้องการ ตัวสีขาวก็สามารถมีคุณภาพพอๆกับตัวสีเขียวเข้มได้ไม่ยาก ถึงอย่างนั้น

“แต่ฝีมือผมมัน..”

“คุณเป็นนักเรียนทุนนี่ค่ะ ฉันเชื่อในมาตรฐานนักเรียนทุนของวิทยาลัยเรดฮอต ที่สำคัญถ้าเป็นนักเรียนก็ต้องพูดถึงการศึกษา ฉันคิดว่าคทาเวทย์ที่ไม่ได้มีหน้าที่เพื่อใช้อย่างเดียว แต่มีไว้เพื่อศึกษาควบไปด้วย เป็นตัวเลือกสำหรับนักแสวงหาความรู้คะ”

ฟังถึงตรงนี้ยูจิก็เห็นด้วยกับโซล่าหมด ในฐานะนักเรียน ถ้าอยากพัฒนาตัวเอง ก็จนเลือกสีขาวที่ทันสมัยและปรับแต่งได้ ทว่า..ที่ยูจิต้องการคือพลัง แล้วเขาก็ไม่มั่นใจในทักษะการประดิษฐ์ของตัวเองด้วย

“ทักษะการสร้างของผมไม่ได้ดีอะไรมากหรอกครับ”

“แต่คุณก็พยายามศึกษาอยู่นี่?”

ใช่แล้ว ยูจิมีซื้ออุปกรณ์เวทย์มาประกอบเองบ้าง อาจไม่ใช่เรื่องที่ถนัด แต่เขาก็พยายามอยู่ ดูได้จากมือที่มีรอยแผลได้ โซล่าน่าจะสังเกตุจุดนี้ได้

ยูจิยังลังเลอยู่ ถึงจุดนี้โซล่าเลยโชว์หลังมือที่เต็มไปด้วยแผลทรงเดียวของยูจิแต่มากกว่าเป็นสิบเท่า

ยูจิถึงกับอึ้ง

“ที่สำคัญไม่ใช่ความถนัด แต่เป็นการพัฒนาค่ะ ในฐานะนักเรียนที่แสวงหาความรู้เช่นคุณ ฉันขอแนะนำตัวสีขาว” โซล่าพูดต่อด้วยรอยยิ้ม “แต่นี่เป็นคทาเพื่อการศึกษา ถ้าเป็นการต่อสู้ ตัวสีเขียวเข้มจะดีกว่า เพราะนั้นเลือกเลยนะ ว่าจะซื้อเพื่อศึกษา หรือซื้อเพื่อต่อสู้กับคนอื่น”

..ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ยูจิคิดจะซื้อคทาเวทย์เพื่อสู้? ไม่ใช่ว่ายูจิต้องการคทาเวทย์เพื่อพัฒนาการสร้างอุปกรณ์เวทย์ของตัวเองหรือไง?

ยูจิรู้สึกละอายใจและรู้สึกดีใจที่มีคนมาเตือนสติไว้ก่อน

“..เข้าใจแล้วครับ”

ยูจิยิ้มอย่างอ่อนแรง

“ขอเลือกตัวสีขาวตามคำชี้แนะนะครับ””

“ค่ะ ถ้าว่างๆฉันจะช่วยดูให้นะ ถ้าไม่ขัดข้องอะไร”

..เอ๊ะ?? ดังขึ้นในใจยูจิ

“ช่วยดู? ไม่ใช่ว่าคุณโซล่างานเยอะหรือครับ ถึงขนาดรบกวนเวลาคุณมาช่วยนี่มัน”

สู้เอาเวลาช่วยตัวเอง ไปพัฒนาวิทยาการณ์เวทมนตร์จะดีกว่า

“ฉันเองก็เป็นวัยรุ่นนะ ยังเด็กอยู่เลย เรื่องงานบางครั้งก็อยากถอนตัวเหมือนกัน ..แล้วก็ยื่นสมัครเป็นนักศึกษาวิทยาลัยเรดฮอตไปแล้วด้วย น่าจะมีเวลาว่างพอมาช่วยดูนั่นแหละคะ”

ยิ่งกว่าช่วยดูอุปกรณ์เวทย์ให้ยูจิ คือ ‘โซล่า เลนนอน’ คนนั้น เข้าวิทยาลัยเวทมนตร์เรดฮอต

ยูจิตาค้าง

“เอ๊ะ นี่มันอะไร ไม่เห็นมีข่าวมาเลย”

“คาดว่าอีกสามวันจะเริ่มประกาศล่ะค่ะ ถ้าที่จักรวรรดิ์ข่าวก็เริ่มออกมาแล้ว”

โซล่ามองขึ้นฟ้าเหมือนกำลังจิตนาการเรื่องในวิทยาลัยลอยๆ 

“…นี่มัน..ข่าวใหญ่เลยไม่ใช่เหรอ”

“จะเริ่มเข้าเรียนกลางคันค่ะ สายทฤษฎีเหมือนคุณยูจิ”

“จะ จำไม่ผิดข้อสอบการเข้าเรียนการคันนี่มัน”

“ก็ไม่ได้ยากนะ”

คงจะอย่างนั้น อีกฝ่ายคือโซล่า เลนนอน ไม่มีทางที่เธอจะไม่รู้ แต่ แล้วจะเข้ามาทำไม ในเมื่อที่วิทยาลัยเรดฮอตไม่มีอะไรมอบให้โซล่าได้แล้ว

“มีเหตุจำเป็นจะต้องเข้าด้วยเหรอครับ”

“ฉันไม่ใช่อันเดดนะค่ะ ย่อมอยากพักบ้างอยู่แล้ว”

“ขะ ขอโทษด้วยนะครับ”

“ไม่หรอกค่ะ คือ..ฉันเองก็อยากจะใช้ชีวิตเหมือนเด็กทั่วไปบ้าง อ่านหนังสือกับเพื่อน เที่ยวเล่นกับเพื่อน คุยเรื่องสนุกสนานกันไม่เว้นวันตลอดสามปี แล้วก็..ความรัก”

โซล่าหรี่ตาลง มีโฉมหน้าที่งดงามคล้ายคนอยู่ในห้วงความรัก

“..ฉันตกหลุมรักคนๆหนึ่งอยู่ ..ที่วิทยาลัยเวทมนตร์เรดฮอต มีเจ้าชายในฝันของฉันอยู่”

ยูจิกลืนน้ำลายดังอึก

“..คนๆนั้น”

“เรเซอร์ ดราแคล์ ..ไม่ทราบว่าคุณยูจิรู้จักรึเปล่าคะ?”

ชื่อที่เหนือความคาดหมาย—เรเซอร์คือเป้าหมายของโซล่า เลนนอน

“รู้จักครับ เขาเป็นเพื่อนผมเอง”

เป็นเพื่อนคนสำคัญ

โซล่ารู้ได้ว่าทั้งสองสนิทกันจากสีหน้ายูจิชั่ววูบหนึ่ง จึงรุกกุมมือทั้งสองข้างของยูจิด้วยนิ้วที่เล็กและนุ่มกว่าคนวัยเดียวกัน

“ช่วยแนะนำเขาให้ฉันได้รึเปล่าคะ?”

โซล่าพูดเสียงใสอย่างตื่นเต้น

นี่แหละคนที่ตกอยู่ในความรัก ..ยูจิเห็นภาพซ้อนทับโซล่ากับเบลลามี