เกิดใหม่เป็นตัวร้ายโหลยๆแล้วทำไม? ผมจะช่วยน้องนางเอก(อวย)ของผมเอง!! – ตอนที่ 169 – ภัยพิบัติ (2)

< < 121 Sec2 > >

“นี่ ท่านผู้กล้า”

“อะไรหรือ อาเบล”

สวนที่งดงามราวกับหลุดมาจากมโนภาพอันอ่อนหวานของเด็กสาว

ในสถานที่แห่งนี้อุดมไปด้วยดอกไม้นานาชนิด ผืนหญ้าก็ถูกปลูกขึ้นอย่างดี กล่าวได้ว่าเป็นสวนซึ่งได้รับการดูแลอย่างดี บริเวณโดยรอบมีสายน้ำขนาดเล็กไหลไปด้วย 

และช่างเข้ากับสถานที่

ภายในศาลาสีขาวที่ประดับด้วยพ่วงดอกไม้หายาก มีหญิงสาวและชายหนุ่มรูปงามนั่งอยู่ตรงข้ามกันและกันบนที่นั่ง

เธอเป็นเด็กสาวที่มีเลือนผมสีเขียวอ่อนๆ ร่างบาง สูงได้มาตรฐานของหญิงสาวทั่วไป มีผิวสีคล้ำอ่อนๆ และหากพูดถึงจุดเด่นคงจะเป็นดวงตาสีมรกตของเธอ

เพียงแค่ได้เห็นเธอแรกพบก็สัมผัสได้ถึงความอ่อนหวานจากการวางตัว และความฉลาดจากดวงตาที่ดูสวยงามนั่น แม้ทั้งหมดจะเป็นแค่ภายนอกก็ตาม

หลายคนจึงมักเรียกเธอว่า ‘เจ้าหญิงมรกต’ เธอมีชื่อเสียงในฐานะอัจฉริยะผู้มากด้วยสติปัญญาและดวงตาที่มีเอกลักษณ์ เหมือนกับเจ้าหญิง เจ้าชายในแต่ล่ะอาณาจักร เธอก็เป็นที่โด่งดังในฐานะเจ้าหญิงเช่นกัน

เจ้าหญิงมรกตเอ่ยถามผู้กล้า

“คิดเห็นอย่างไรกับเหตุการณ์บนเกาะวาเรอร์บ้างคะ?”

เกาะวาเรอร์ เหตุการณ์ที่อาชญากรโลกในตำนานได้ก่อนขึ้น กลายเป็นปัญหาใหญ่ที่เป็นประเด็นในกลุ่มผู้นำโลกทุกๆที่ ณ เวลานี้ ..ชายหนุ่ม หมายถึง ‘ผู้กล้า’ ชายหน้าตาดีที่มีผมสีขาวและดวงตาสีเหลืองดูไร้อารมณ์ ร่างกายแข็งแรงเกินจำเป็น ตัวสูงกว่าผู้ชายทั่วไปบนโลกเล็กน้อย

มีคนเคยกล่าวไว้ว่าผู้กล้าไม่ว่าจะยุคไหนก็ถูกระบุไว้ว่าเป็น ชาย/หญิง ที่งดงามอันดับต้นๆ หากเป็นผู้ชายจะเป็นชายที่งดงาม หากเป็นผู้หญิงจะเป็นหญิงที่ดูหล่อเหลา ซึ่งนั่นไม่ใช่เรื่องโกหกเลย สายเลือดของผู้กล้าทำให้ลูกหลานมีใบหน้าที่ทั้งหล่อและสวนในเวลาเดียวกันอย่างลงตัว

เหมือนกับเจ้าหญิงมังกรที่ผู้คนอาณาจักรฟัฟนิร์ว่าไว้ว่างามที่สุดบนโลก สายเลือดของผู้กล้าเองก็ถูกคนจากแซร์อิซกล่าวต่อๆกันมาว่างดงามที่สุดเช่นกัน

“เรื่องนั้นกระผมไม่ได้ใส่ใจเป็นพิเศษหรอกครับ หากเกิดเรื่องขึ้นกับอาณาจักรแซร์อิซ กระผมในฐานะผู้กล้าก็แค่ต้องทำตามหน้าที่ที่ได้รับหมอบหมาย”

ผู้กล้ารับเรื่องด้วยรอยยิ้ม

“สมกับเป็นท่านผู้กล้าเลยนะคะ”

“พูดให้ถูก กระผมทำเพื่ออาณาจักรที่ ‘ท่าน’ อาศัยอยู่ก็เท่านั้น”

เจ้าหญิงมรกตทำเสียง ‘หืมมม’ พลางเล่นปลายผมไปด้วย

“ท่านผู้กล้าเนี่ยนอกเวลางานขี้หยอกจริงๆนะคะ เอาเถอะ ท่าทางอย่างนั้นดิฉันก็ชินแล้วหรอก แต่ยังไงก็ช่วยระวังเรื่องสถานที่และผู้คนด้วยนะคะ”

“หือ?”

“ฉันไม่รังเกียจกับการหยอกของท่านผู้กล้า แต่ช่วยระวังคนรอบๆด้วย ประมาณนี้น่ะค่ะ”

พูดถึงตรงนี้ผู้กล้าก็พึ่งจะรู้นึกได้ว่าหน้าศาลามีเมดสาวนั่งอยู่และได้ฟังบทสนทนาทุกประการ

“กระผมสะเพร่าจริงๆนะครับเนี่ย”

“นั่นสินะคะ”

เมดสาวที่รับรู้ทุกเรื่องราวก็ตั่วสั่นไม่หยุดพร้อมกับใบหูที่แดงแปร๊ด สำหรับผู้หญิงเรื่องราวการจีบกันระหว่างเจ้าหญิงกับผู้กล้ามันอย่างกับนิยายขายฝันเลย อดไม่ได้ที่จะแอบเขินบ้าง ..เจ้าหญิงมรกตมองเมดสาวด้วยรอยยิ้มที่ดูเอ็นดู

“ถ้ายังไงก็ช่วยเก็บเป็นความลับด้วยนะคะ ขืนท่านพ่อรู้ท่านผู้กล้าได้โดนฆ่าแน่”

“คะ คะ ค่า!!”

เจ้าหญิงมรกตตบมือสามจังหวะ เป็นการปรับอารมณ์

“หมายความว่าท่านผู้กล้าพร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อฉันสินะคะ?”

“จะว่าอย่างนั้นก็ได้ครับ”

“เช่นนั้น—ช่วยฟังความต้องการของฉันหน่อยจะได้รึเปล่าคะ?”

****

ณ ปราสาทเทล่าเทลซึ่งได้รับการฟื้นคืนชีพเป็นที่เรียบร้อย

อัลเบโด้ ราชาแห่งอาณาจักรฟัฟนิร์กำลังนั่งอยู่บนบังลังค์เหมือนกับทุกวัน แต่วันนี้ต่างออกไป ..เขาวางรายงานลงข้างบังลังค์ จากนั้นก็ค่อยๆแหงนหน้ามองเพดานกระจกของประสาทเทล่าเทลซึ่งตกแต่งอย่างสวยงามประหนึ่งงานศิลปะดีๆงานหนึ่ง เขาค่อยๆเหยียดร่างกายตัวเองคล้ายจะใช้ตัวรองหลังของบังลังค์เป็นที่บิดขี้เกียจ ..ท่าทางเช่นนี้ของอัลเบโด้หาดูได้ยาก อัลเบิร์ดลูกชายคนโต และมิร่าลูกสาวคนเล็กซึ่งถูกเรียกมาเข้าเฝ้าสังเกตุได้

ท่านพ่อคนนั้นกำลังเครียด นานๆทีจะเกิดครั้ง อย่างตอนที่ถูกกลุ่มเด็กที่ไหนไม่รู้บุกประสาท ซึ่งความเสียหายระดับนั้นก็สมควรจะเครียดอยู่แหละ

“มีเรื่องอะไรหรือครับท่านพ่อ”

อัลเบิร์ดชักถามด้วยความสงสัย 

“มีเรื่องจะวานเจ้าหน่อยน่ะ”

“ครับผม?”

“วานเจ้าส่งจดหมายนี้ไปให้ เรเซอร์ ดราแคล์ กับ หนิง ที”

“ท่านพี่แล้วก็คุณเรเซอร์เหรอครับ”

อัลเบิร์ดเอียงคอฉงน คงนึกสงสัยเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้คิดจะปฏิเสธแต่อย่างไร

“เข้าใจแล้วครับ จะนำไปให้เดี่ยวนี้เลย”

“ฝากด้วย เรื่องคนคุ้มกันฉันเตรียมไว้ให้แล้ว”

“ครับ”

คุยจบอัลเบิร์ดก็เดินออกจากในห้องกษัตริย์ แต่ยังเหลือมิร่าอีกคน

“มีเรื่องอะไรต้องไปเสวนากับคนพรรค์นั้น(เรเซอร์)ด้วยหรือคะ ท่านพ่อ” มิร่าบ่นอุบอิบรัวๆ “คนๆนั้นน่ะนะ บลาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”

อัลเบโด้ทำเป็นหูถวงลม รอจนกว่ามิร่าจะเงียบปากจึงค่อยพูดด้วย

“มีเรื่องต้องพึ่งพา เรเซอร์ ดราแคล์ และ…หนิง เล็กน้อย ..แล้วก็เป็นไปได้อยากให้เด็กหนุ่มที่ชื่อยูจิคนนั้นมาด้วย”

“..ท่านพ่อคิดจะทำอะไรกันแน่คะ? เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ?”

“เร็วๆนี้เธอเองก็เตรียมตัวไว้ด้วย รายละเอียดจะบอกอีกทีวันหลัง”

อัลเบโด้ไม่ได้ตอบอะไร มิร่าเห็นก็ถอนหายใจใส่แบบเอือมๆ

“เข้าใจแล้วค่ะ จะไปเตรียมตัว”

พูดจบมิร่าก็เดินไปทางออกเดียวกับอัลเบิร์ด ทว่า

“ดีแล้ว”

มิร่าหันกลับมามองอัลเบโด้ผู้เป็นพ่อด้วยใบหน้าที่อึ้งกิมกี่

“เป็นอะไรไป?”

“มะ ไม่มีอะไรค่ะ”

มิร่าโค้งศรีษะให้อีกครั้งและเดินออกจากห้องไป เธอเดินตามโถงทางเดินพลางจับแก้มที่แดงก่ำของตัวเอง

“พ่อพูดแบบนั้นเป็นด้วยเหรอเนี่ย ..”

พ่อผู้แสนเย็นชากับทุกคนค่อยๆจะจางหายไปในทุกวัน ..มิร่าหยุดเดินและนึกถึงเรื่องเมื่อตอนนั้น วันที่ประสาทเทล่าเทลถูกบุกโดยกลุ่มนักเรียน พวกเขาตั้งตนเป็นศัตรูกับอาณาจักรเพียงเพราะต้องการช่วยเพื่อนแค่คนเดียว

แน่นอน ในมุมมองส่วนร่วม พวกเขาช่างเป็นกลุ่มคนที่เห็นแก่ตัว แต่ว่าถ้าเป็นมุมในฐานะมนุษย์คนหนึ่ง ..ถ้าหากตนเองเป็นผู้ได้รับความช่วยเหลือ ชีวิตนี้คงจะน่ายินดีไม่น้อยเลยที่มีคนรักเราถึงขนาดนี้อยู่ อีกทั้งนั่นยังเป็นสาเหตุให้พ่อของตัวเองเปลี่ยนไป และอะไรหลายอย่างก็ลงเอยได้ดี

อาจจะแค่ฟลุ๊ค แค่จังหวะมันลงตัว อีกฝ่ายไม่ได้ตั้งใจช่วยหรอก แต่มันก็คงอดขอบคุณไม่ได้ ในฐานะลูกสาวของอัลเบโด้ เธอในฐานะมนุษย์รู้สึกของคุณความเห็นแก่ตัวตรงนั้นที่ทำให้เธอผล๊อยได้รับการเปลี่ยนแปลงที่ดีไปด้วย

“..เรเซอร์ ดราแคล์ ..หัวโจกสินะ ไม่ค่อยอยากจำชื่อหรอก แต่จะจำไว้ล่ะกันค่ะ”

พูดจบมิร่าก็ตบแก้มตัวเองสองครั้งและเดินไปต่อ

****

หลังจากนั้นไม่กี่วัน ‘ราชามังกรกิโดร่า’ ราชาแห่งจักรวรรดิราชามังกรได้ออกประกาศสำคัญไปทั่วทั้งโลก—-อย่างงานประชุมโลก

ในอีกสองเดือนต่อจากนี้ ทุกอาณาจักรไม่เว้นแม้แต่อาณาจักรมหาอำนาจจะต้องเข้าร่วมงานประชุมที่มีราชามังกรเป็นเจ้าภาพ

เกิดใหม่เป็นตัวร้ายโหลยๆแล้วทำไม? ผมจะช่วยน้องนางเอก(อวย)ของผมเอง!!

เกิดใหม่เป็นตัวร้ายโหลยๆแล้วทำไม? ผมจะช่วยน้องนางเอก(อวย)ของผมเอง!!

เกิดใหม่เป็นตัวร้ายโหลยๆแล้วทำไม? ผมจะช่วยน้องนางเอก(อวย)ของผมเอง!!
Status: Ongoing
อ่านนิยายเรื่อง เกิดใหม่เป็นตัวร้ายโหลยๆแล้วทำไม? ผมจะช่วยน้องนางเอก(อวย)ของผมเอง!! << 0 >> รู้สึกว่าโลกเราช่วงนี้จะฮิตต่างโลกกันสินะ? ถ้าจำไม่ผิดนวนิยายประเภทไลทโนเวลของญี่ปุ่นในยุค 2020 จะฮิตกันเอาเรื่องเลย ขนาดผมก็เคยอ่าน หรือเคยดูอนิเมที่ดัดแปลงจากนิยายมาอีกทีไม่น้อยเลย ใช่ มันค่อนข้างสนุกเลย อาจจะเป็นเพราะมันช่วยสนองนีทให้ผมก็ได้ เพราะปกติผมมักจะเป็นผู้แพ้เป็นประจำทั้งๆที่พยายามากแล้ว พอได้เห็นคนๆหนึ่งประสบความสำเร็จอย่างสวยงาม ซึ่งนั่นก็คือพระเอกมันก็ชวนให้รู้สึกภาคภูมิใจในตัวเขาด้วย พร้อมไปกับสาวๆในฮาเร็มของแกด้วยอะนะ แต่ด้วยความที่เป็นตลาดที่ใหญ่ ทำให้มีหลายความเห็นตามไปด้วย หลายครั้งที่นิยายแนวนี้จะถูกวิจารย์ในเชิงไม่ดี อาทิเช่น ส้ำซากจำเจ เดาทางง่าย ตัวละครผู้หญิงง่าย ทุกอย่างง่ายไปหมด บางเม้นต์ก็ร้ายแรงขนาดบอกว่า ‘นี่ไม่ใช่นิยายแต่เป็นสินค้า’ อืม ถ้าในมุมผมก็ไม่ได้รังเกียจอะไรหรอก ออกไปในทางชอบด้วยซ้ำ แต่ขอติหน่อยเถอะ ตัวร้ายส่วนใหญ่ในเรื่องแนวนี้โคตรจะไม่น่าให้อภัย คนอะไรมันจะเลวได้ขนาดนั้น เลวถึงแก่นแท้เลยพวกตัวร้ายในนิยายต่างโลกเนี่ย ไม่น่าให้อภัยที่สุด โง่ก็โง่ กระจอกก็กระจอกชิบหายเลย ไร้ความคิดความอ่าน กลับตัวก็ไม่เป็น

Recommended Series

Comment

Options

not work with dark mode
Reset