ชื่อเรื่อง:Konbini gōtō kara tasuketa jimi ten’in ga, onaji kurasu no ubude kawaii gyarudatta
ตอนที่ 10
—-ระวังตัวอย่างสมบูรณ์เลย
หลังจากที่โฮชิออกมาจากแช่น้ำก็ทิ้งระยะห่างจากผมอย่างโจ่งแจ้ง
ก่อนจะอาบน้ำเองก็ดูจะเป็นแบบนั้นแต่ว่าท่าจะหนักขึ้นจนแม้แต่ตาก็ไม่สบ
เหมือนจะอายที่มองผมเลยหดตัวเองซะมากกว่า ทำเอารู้สึกผิดที่อยู่ในพื้นที่เดียวกันผมเลยขังตัวเองไว้ในห้องน้ำสักพัก
ทว่าเวลานั้นดำเนินอยู่ได้ไม่นานก็ได้เวลานอนแล้ว
“…….”
พอผมกลับมาที่ห้องนั่งบนเตียงแบบผู้หญิงเรียบร้อยอยู่
ชุดนอนสีชมพูที่ดูน่ารักผมที่ปล่อยลงมาทำให้รู้สึกแปลกใหม่ไม่เหมือนแกลแบบปกติ
พอมองไปที่โฮชิมิยะผมก็ร้สึกได้ถึงการเปลี่ยนแปลงภายในห้องได้
“….คือว่า ไอ้นี่มัน?”
“……”
ลองถามดูแล้วแต่ไร้แววตอบกลับ
มีฉากกั่นอยู่ในห้อง เป็นของเล็กๆที่วางเรียงกันเอาไว้ตรงกลาง เป็นพรมแดนเหรอ?
“เอ่อ ให้เข้าจากตรงนี้ใช่มะ?”
“……”
โฮชิมิยะพยักหน้าให้เล็กน้อยก่อนจะหลบหน้าผมไป
“ก็คิดว่าถูกแล้วแหละ แต่ไหงเป็นตอนนี้ละ?”
“……”
“อย่างที่คิดเรื่องวันนี้สินะ?”
“……”
“……”
คำตอบมัน….ไม่ได้คำตอบ!
โฮชิมิยะหันหลังให้ผมแล้วใช้ปลายนิ้วเล่นผ้าปูที่นอน อะไรกันน่ะ ช็อกสุดๆ ความเสียหายที่จู่ๆก็เย็นชาโคตรจะมหาศาล
“…หน้าตอนนอน”
“เอ๊ะ?”
“ถูกเห็นหน้าตอนนอน…มันน่าอายอะ…”
“……”
จนถึงตอนนี้ก็ไม่ได้ใส่ใจเลยนี่…
“แค่ตอนที่นอนเท่านั้นแหละ…”
“…เข้าใจแล้ว ขอโทษในหลายๆอย่างนะ”
ค้านกับเจ้าบ้านไม่ได้หรอกนะ ผมข้ามพรมแดนเล็กๆไปด้านตรงข้ามของเตียง แล้วกอดเข่าเหงาๆข้างกำแพง
“โฮชิมิยะ เรื่องวันนี้ขอโทษจริงๆนะ”
“….อือ”
ได้รับคำตอบแต่ว่ายังคงหันหลังให้อยู่
“แต่ว่า ถ้าเกิดกลัวฉันก็ช่วยพูดตรงๆทีนะ ฉันจะได้ไป”
“ม ไม่ใช่แบบนั้นหรอกนะ! ไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อย…!”
โฮชิมิยะทำเสียงแข็งจนต้องหันไปมอง ทำไมถึงหน้าแดงกันละ
“โฮชิมิยะ?”
“อ เอ่อ…ตัวเองก็ไม่ค่อยเข้าใจตัวเองเหมือนกัน….ยังไงดีละ…ฮ่ะฮ่ะ”
“ไม่ต้องฝืนหรอก ตั้งแต่วันนี้เดี๋ยวฉันไปนอนที่ทางเข้า”
พอพูดไปแบบนั้นผมก็ลุกขึ้น โฮชิมิยะก็เอนตัวแล้วตะโกน”เดี๋ยวก่อน”มาจากเตียง
เพราะการเคลื่อนไหวนั่นทำให้มือถือของโฮชิมิยะที่วางบนขอบเตียงตกลงที่พื้น
แถมยังกระเด็นไปอยู่ใต้เตียงด้วย
“อ๊ะ”
โฮชิมิยะเอื้อมมือไปหยิบมือถือขึ้นมา
ตรงนั้นมัน—-ชิบล่ะ
“รอเดี๋ยวก่อนโฮชิมิยะ”
“…เอ๊ะ? มีอย่างอื่นที่ไม่ใช่มือถือ..อยู่ด้วย?”
ในขณะที่เอียงคอสิ่งที่โฮชิมิยะหยิบออกมานั้นไม่ใช่มือถือแต่เป็นหนังสือหนึ่งเล่ม
หนังสือนั่นก็คือสิ่งที่คุณมอนโดยัดเยียดมาเป็นหนังสือลามกที่…โคตรของโคตรจะแย่
“….อะ ไอ้นี่อะไรอะ อะไรอะนี่มันอะไรอะ!”
“อ๊ะ เดี๋ยว นั่นมัน”
“โกหกน่า! นี่มันหนังสือลามกไม่ใช่รึไง แถมเด็กคนนี้ยังเหมือนเค้าอีกอะ!”
“เอ่อ….”
ตอนที่เห็นปกโฮชิมิยะถึงกับอึ้งไปเลย แล้วยังไม่ละสายตาออกจากหนังสือด้วย
“อันนี้ ของคุโรมิเนะคุงสินะ!? แย่ที่สุด!”
“ป เปล่านะ…ไม่ใช่ ฟังที่พูดหน่อยนะ”
“ซ่อนหนังสือลามกไว้ที่ใหนน่ะ! คงไม่มีที่อื่นแล้วใช่มั้ย!?”
“จุดซ่อนหนังสือลามกมันก็ต้องใต้เตียงใช่มั้ยละ?”
“มันก็เข้าใจอยู่นิดๆอยู่หรอก! แต่ว่าซ่อนไว้ใต้เตียงที่เด็กผ้หญิงนอนอยู่นี่มันไม่แปลกไปหน่อยเหรอ!?”
“ที่กล่าวมาก็ถูกครับ แต่ฉันเองก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงดีอะ…!”
อยากให้ลองจินตนาการดู จู่ๆก็โดนยัดหนังสือลามกจนตะลึง ไม่ว่าใครก็หล่กทั้งนั้นแหละ
“ตั้งแต่แรกไอ้การที่เอาหนังสือลามกมาด้วยนี่มันแปลกออกนะ!”
“กราบรอสักปะเดี๋ยวก่อน! ไม่ใช่หนังสือลามกของฉันนะ!”
“งั้นของใครอะ!”
“ของคุณมอนโด”
“….ก็จริงอยู่ที่คุณจิฮารุวาดมังงะแนวๆนี้อยู่แต่ว่า…….แต่ว่านะ! จะมีผู้หญิงคนใหนเขาให้หนังสือลามกกับคนที่เพิ่งจะเคยเจอกันเล่า!”
“ก็มีแล้วไง มีอยู่ที่ห้องข้างๆเลย..!”
ผมกำหมัดแน่นขณะที่เค้นพลัง
ยัยนั่น….มอนมอนน่ะ ไม่ปกติเฟ้ย….!
“เข้าใจแล้ว? คุโรมิเนะคุงเองก็เป็นเด็กผู้ชายด้วย ต้องมีสนใจเรื่องแบบนี้อยู่บ้าง…”
“ถึงจะแสดงความเข้าใจก็เถอะนะ อันนั้นโดนคุณมอนโดยัดมาเท่านั้นเองด้วย”
“ก็คือไม่สนใจเหรอ? โยนทิ้งได้เลยใช่มะ?”
“……”
“เงียบเฉยเลย! ก็สนใจอยู่นี่นา!”
“….ทิ้งไปมันก็เสียเปล่าไม่ใช่เหรอ?”
“ก็คือ หนังสือลามกอันนี้สำคัญสิน้า-”
“อ๊ะ เปล่า แค่ให้ความสำคัญกับจิตวิญญานของสิ่งของเท่านั้น—”
“ผู้ชายลามกน่ะกรุณาไปนอนที่ทางเข้าด้วยค่ะ!”
◯
ผมก็เลยได้มานอนที่ทางเข้าด้วยเหตุฉะนี้
โดนโทษหนักที่จู่ๆก็เข้าไปกอด+เก็บหนังสือลามกเอาไว้
ครั้งนี้คงจะโดนโฮชิมิยะเกลียดเลยละมั้งนะ
“อะไรนักนะ..!”
โอ้อ้อ้อ้อ้ มอนมอน ครั้งนี้ทำแสบนักนะ!
แล้วตัวฉันเมื่อวันวานที่ทิ้งหนังสือลามกไม่ได้ จะแค้นไปทั้งชีวิตเลยโว้ย!!
พอผมกรีดร้องในใจก็ปูผ้าห่มลงที่พื้นแล้วนอนลง
ถึงหน้าร้อนจะใกล้เข้ามาแล้วแต่ว่าที่ทางเข้านั้นเย็นอยู่หน่อยๆ
“..เอาเถอะ ช่างมันปะไร”
ก็คงไม่เย็นพอจะเป็นหวัดได้หรอกมั้ง
ผมขดตัวแล้วก็ปิดเปลือกตา
…..
………..?
นอนไปนานแค่ใหนกันนะ?
รู้เหมือนตื่นขึ้นมาตอนเที่ยงคืน
“….คุโรมิเนะคุง….”
“…..?”
เหมือนได้ยินเสียงกระซิบเบาๆของโฮชิมิยะ
แล้วรู้สึกเหมือนโดนจิ้มแก้มอยู่เลย
“คือว่า ไม่รู้ว่าจะต้องสื่อสารยังไงดี…. ขอโทษนะที่แม้แต่กับตัวเองก็จัดการได้ไม่ดี…จนต้องตามมาที่ทางเข้าจนได้…”
เหมือนจะพูดกับผมแต่ก็ฟังดูเหมือนพูดคนเดียว
อย่างน้อยๆก็ไม่ได้พูดเพื่อให้ตื่น
ยังไงก็ตอบไม่ได้เลยทำได้แค่หลับตา
“คุโรมิเนะคุง? หนาวเหรอ?”
“……”
หนาว ดีล่ะเนียนๆตื่นตามนี้แหละ แล้วก็ขอโทษโฮชิมิยะแล้วก็ให้เข้าห้องไป ในตอนที่จะเอาไปทำจริงก็รู้สึกว่าร่างกายมีผ้านุ่มๆกระพือบนร่างกาย
“ขอโทษนะ คุโรมิเนะคุง”
เหมือนว่านั่นจะเป็นคำพูดสุดท้าย แล้วก็รู้สึกได้ถึงวี่แววของคนออกห่างออกไป
โฮชิมิยะเนี่ยเป็นคนใจดีจริงๆเลยนะ ทั้งจู่ๆก็เข้าไปกอด ทั้งซ่อนหนังสือลามกที่มีผู้หญิงเหมือนตัวเองเอาไว้ก็ยังดูแลกันแบบนี้
รู้สึกเหมือนกำลังโทษตตัวเองที่โกรธไปอยู่เลย
“จะไม่ทำอะไรแปลกๆอีกแล้ว…. แล้วก็จะปกป้องโฮชิมิยะ ที่เป็นคนช่วยชีวิต”
ตอกย้ำความมุ่งมั่นด้วยการพูดออกมา แล้วอยากจะให้คนแบบโฮชิมิยะมีหัวเราะได้อยู่ตลอดและได้ใช้ชีวิตอย่างสงบสุขโดยที่ไม่สนเรื่องผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิต
…………….
อาจจะเป็นครั้งแรกเลยก็ได้ที่เข้มแข็งแล้วก็พยายามเพื่อใครสักคนแบบนี้
======จบตอน======
จะเป็นยังไงต่อนะ
ーーーーーーーーーーーー
![[WN]Konbini gōtō kara tasuketa jimi ten’in ga, onaji kurasu no ubude kawaii gyarudatta](https://novel00.net/wp-content/uploads/2022/08/WNKonbini-goto-kara-tasuketa-jimi-tenin-ga-onaji-kurasu-no-ubude-kawaii-gyarudatta-150x150.jpg "[WN]Konbini gōtō kara tasuketa jimi ten’in ga, onaji kurasu no ubude kawaii gyarudatta")
![[นิยายแปล] Otonari no Tenshi-sama ni Itsu no Ma ni ka Dame Ningen ni Sareteita Ken (WN)](https://novel00.net/wp-content/uploads/2021/09/9930_cover-1-193x278-1.jpg "[นิยายแปล] Otonari no Tenshi-sama ni Itsu no Ma ni ka Dame Ningen ni Sareteita Ken (WN)")
