[WN]Konbini gōtō kara tasuketa jimi ten’in ga, onaji kurasu no ubude kawaii gyarudatta – ตอนที่ 14

หลายวันผ่านไปหลังจากที่เริ่มอาศัยอยู่กับโฮชิมิยะ

คงจะชินกับการใช้ชีวิตแบบนี้แล้วละมั้ง ในตอนแรกเราเถียงกันเรื่องที่นอนกับการซักผ้าแต่ตอนนี้เรามีวันที่มั่นคงกันได้แล้ว จะให้นอนเตียงเดียวกันมันก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ผมเลยตัดสินใช่ซื้อฟูก จนตอนนี้ยังจำสีหน้าโล่งใจแต่ก็เสียดายของโฮชิมิยะได้อยู่เลย

การปล้นร้านสะดวกซื้อในคราวนั้นเหมือนจะเป็นการทำโดยที่สมัครใจเอง ปัญหาที่เหลืออยู่อย่างเดียวก็คือสตอล์กเกอร์ ทว่าไม่รู้สึกถึงวี่แววของสตอล์กเกอร์เลยสักนิด เป็นเพราะว่ามีผมอยู่ก็เลยระวังตัวอยู่รึแปล่านะ เครื่องรางป้องกันอาจจะมีประโยชน์ก็ได้

จะอย่างนั้นอย่างนี้ก็เหมือนมีบรรยากาศการใช้ชีวิตที่สงบสุข

เพียงแต่มีเรื่องที่ทำให้รู้สึกไม่สบายใจอยู่เรื่องหนึ่ง……

◇

“ตื่นซี่ คุโรมิเนะคุง รีบๆตื่นได้แล้ว”

พอตื่นมาเพราะไหล่ถูกเขย่า ก็เห็นหน้าของโฮชิมิยะโดยที่มีพื้นหลังเป็นเพดาน เป็นโฮชิมิยะในโหมดแกล เปลี่ยนเป็นชุดยูนิฟอร์มแถมการแต่งหน้าก็สมบูรณ์แบบ ….เช้าแล้วเหรอ หัวไม่แล่นเลย

“เดี๋ยวสิคุโรมิเนะคุง ถ้าไม่รีบเตรียมตัวจะไปโรงเรียนสายเอานะ”

“เหรอ….ฝันดี”

ง่วง พอจะหลับตานอนอีกรอบไหล่ก็ถูกเขย่าและถูกพูดว่า[เดี๋ยวเถอะ! ตื่นได้แล้ว!]

ผมคิดที่จะโจมตีกลับไปสักนิดหนึ่ง แต่เพราะหัวยังไม่แล่นเลยโจมตีโฮชิมิยะไปอย่างรุนแรง

“……….ถ้าจูบล่ะก็จะตื่นให้”

“เอ๋—-จ จ จูบ!?”

“อือ…..”

ถึงจะไม่ได้มองแต่ก็รู้ได้ว่าโฮชิมิยะหน้าแดงและตื่นตระหนก ด้วยความที่รู้จุดอ่อนของแกลไร้เดียงสา เลยแกล้งโฮชิมิยะไปแบบนั้น และก็ใช้เวลาทั้งวันไปอย่างสนุกสนาน

“อย อย่าพูดอะไรบ้าๆสิ! เรื่องแบบนั้นน่ะ….ต้องคบกันให้เป็นทางการก่อน—-เดี๋ยว อย่านอนสิ! ตื่นได้แล้วคุโรมิเนะคุง!”

…….

จะเมินก็ไม่ได้เลยต้องขืนสารร่างที่ยังไม่ตื่นดีให้ลุกขึ้น

“เอ้า ไปล้างหน้านะ”

“…..อือ”

“แปลงฟันให้เรียบร้อยด้วย”

“…..อือ”

มุงไปที่ห้องน้ำทั้งที่ยังมึนๆอยู่และล้างหน้ากับแปรงฟันอย่างที่โฮชิมิยะบอก ….ไอ้นี่แหละความรู้สึกไม่สบายใจ ระหว่างแปรงฟันและมองตัวเองในกระจกก็เกิดความสงสัยขึ้นมา

ตามปกติจะถูกโฮชิมิยะปลุกให้ตื่น และที่เป็นตามปกตินั่นแหละที่แปลก

“คุโรมิเนะคู-ง ทำข้าวกล่องแล้วน้า-”

“อือ-”

“จะลืมไม่ได้น้า-”

“อือ-”

พอได้ยินเสียงของโฮชิมิยะออกมาจากห้องก็ตอบไปแบบสั้นๆขณะที่แปรงฟันอยู่ ยังไงดีละน่าแปลกใจที่คอยดูแลกัน ทั้งที่ผมมาเพื่อแก้ปัญหาเรื่องสตอล์กเกอร์แท้ๆ….

พอกลับมาที่ห้องก็งงกับสถานการณ์อีกรอบ 

“กินข้าวเช้าสิคุโรมิเนะคุง”

โฮชิมิยะจัดเรียงอาหารเช้าบนโต๊ะ ข้าวขาว,ไข่ม้วน,ปลาย่าง,ซุปมิโซะ…..เป็นเมนูที่เรียกได้ว่าคลาสสิค อาจจะเป็นอคิติก็ได้แต่ไม่คิดเลยว่าจะเป็นอาหารเช้าที่แกลทำ

อบอุ่นเกินไปแล้ว ในหลายๆความหมายรวมไปถึงทำอาหารด้วย

สิ่งที่ได้รับรู้ในหลายวันมานี้ก็คือโฮชิมิยะทำอาหารเก่ง

“เดี๋ยวสิคุโรมิเนะคุง! ไม่ได้แก้ทรงผมเลยไม่ใช่รึไง!”

“……ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลยนี่นา”

“ไม่ได้! เอ้าอยู่นิ่งๆเลย!”

“….อือ”

โฮชิมิยะถือหวีแล้วหวีผมของผมเบาๆ เหมือนได้รับการดูแลแทนที่จะเป็นมาดูแลซะอีก เหมือนถูกปฏิบัติแบบสัตว์เลี้ยงอะไรแบบนั้น? ที่โฮชิมิยะใจดีขึ้นทุกวันๆอาจจะเพราะเริ่มมองผมเป็นสัตว์เลี้ยงแทนที่จะเป็นมนุษย์แล้วก็ได้

“เท่านี้ก็ได้แล้ว! ยุ่งตั้งแต่เช้าจริงๆเลยนะ! ทานล่ะนะคะ”

โฮชิมิยะที่แก้ทรงผมของผมเสร็จก็เริ่มกินข้าวเช้า

ตอนที่กำลังคิดว่าดีแล้วเหรอที่มีชีวิตประจำวันที่อบอุ่นและอ่อนโยนแบบนี้และมันก็เป็นความจริงที่ว่ามันช่วยเติมเต็มความรู้สึกที่จนถึงตอนนี้ไม่เคยรู้สึกถึงมันมาก่อน เหมือนกับว่าเป็นอิสระจากทุกๆสิ่ง

“คุโรมิเนะคุง! ต้องเปลี่ยนชุดยูนิฟอร์มแล้วนะ!”

“อ่อ นั่นสินะ”

“แล้ว ไหงถึงเริ่มถอดชุดนอนต่อหน้าเค้ากันละ!?”

“ไม่ใช่ว่าชินแล้วเหรอ? เห็นชั้นในของฉันหลายครั้งแล้วไม่ใช่เหรอ”

“ม ไม่ได้เห็นสักหน่อย! ไม่มีโอกาสเห็นด้วยซ้ำ!”

….ตอนซักผ้ายังไงก็ต้องทั้งเห็นทั้งจับชั้นในของผมอยู่แล้ว

“เราอยู่ด้วยกันในอพาร์ตเม้นเล็กๆ ก็เลยคิดว่าเลี่ยงไม่ได้ที่จะได้เจอะกันในหลายๆแบบน่ะ”

“นั่นน่ะอยากจะให้ระวังตัวสักหน่อย มันตกใจน่ะ…”

“งั้นมาที่บ้านฉันมั้ยละ? ห้องที่ว่างมีอยู่เยอะเลยล่ะ”

“น นั่นมัน…คิดว่ายังไวไปค่ะ ที่เค้าจะไปที่บ้านของผู้ชาย…!”

“อุปสรรค์มันน้อยกว่าให้ผู้ชายมาค้างที่บ้านอีกไม่ใช่เหรอ….”

พอเห็นหน้าของโฮชิมิยะเลยทำให้งงนิดหน่อย

จะว่ามีค่านิยมแปลกๆรึไร้เดียงสาดีละเนี่ย

======จบตอน======

พระเอกที่มาบ้านนางในตอนแรกๆตายไปแล้วสินะ

ーーーーーーーーーーーー

ติดตามผลงานอื่นๆกับสนับสนุนผู้แปลได้ที่

ดอกไม้ไฟ | Facebook