ในตอนที่เย่เฉินกัยกู้เย้นจงพ่อแม่ลูกทั้งสามคนกำลังชนแก้วกันอยู่นั้น เย่เฟิงก็ส่งเฮเลน่ากลับโรงแรม แล้วกลับไปยังตระกูลเย่เพื่อรายงาน
เย่โจงฉวนเห็นว่าเย่เฉินไม่ได้กลับมาด้วย จึงรีบถามว่า“เกิดอะไรขึ้น？เฉินเอ๋อล่ะ？ไม่ได้กลับมากับพวกแกหรอ？”
เย่เฟิงจะรอกลับมาฟ้อง เมื่อได้ยินเย่โจงฉวนเอ่ยถาม แล้วกล่าวโทษด้วยความโกรธ“คุณปู่ครับ เย่เฉินไอ้หมอนั่นมันทำเกินไปแล้ว！คนของเราเยอะขนาดนี้ เคลื่อนทัพออกไปรับเขา เขาไม่มาก็ช่างเถอะ ยังพูดจาไร้มารยาทกับคุณปู่อีกด้วย！ผมพูดกับเขาครั้งแล้วครั้งเล่า บอกว่าคุณปู่กำลังรอเขากลับบ้าน แต่เขากลับบอกว่าจะทำอะไรก็เชิญ ไม่มีใครอยู่ในสายตาเลย！”
เย่โจงฉวนขมวดคิ้วเบาๆ แล้วถามเขาว่า“แล้วเฉินเอ๋อไปไหน？”
“ไปตระกูลกู้แล้วครับ”เย่เฟิงพูดอย่างหงุดหงิด“กู้ชิวอี๋คนของตระกูลกู้นั่นขับรถไปรับเขา แล้วไปด้วยกันทั้งสองคน”
เย่โจงฉวนพยักหน้าเบาๆ แล้วพูดอย่างเรียบเฉย“ไปก็ไปสิ ไปกับตระกูลกู้น่ะสิดี”
พูดจบ เขาก็มองไปที่ถังซื่อไห่ แล้วถามว่า“ซื่อไห่ แกได้พูดกับเฉินเอ๋อไหม พรุ่งนี้ไม่ว่ายังไงให้เขามาที่บ้านหน่อย？”
ถังซื่อไห่รีบก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว แล้วพูดอย่างนอบน้อมว่า“เรียนคุณท่าน ผมพูดกับคุณชายเฉินแล้วครับ เขาบอกว่าจะหลับมาที่บ้านตอนเช้าครับ”
“งั้นก็ดี”เย่โจงฉวนรู้สึกเบาใจลง แล้วกล่าวว่า“ในเมื่อเขาอยากมาพรุ่งนี้ งั้นก็รอเขาเถอะ”
เย่เฟิงคิดไม่ถึงว่า ตนพึ่งมาหาคุณปู่เพื่อฟ้องเรื่องที่เกิดขึ้น ฟ้องว่าเย่เฉินไม่เชื่อฟังคุณท่าน แต่คุณท่านกลับไม่โกรธแม้แต่น้อย
เขาอดสบถด่าในใจไม่ได้“ปกติคุณท่านให้ความสำคัญกับกฎระเบียบของตระกูล แต่พอมาถึงเย่เฉิน ทำไมถึงได้มีความคิดแยกเป็นสองทางแบบนี้？ถ้าเป็นเย่เฉินจะไม่รักษากฎก็ได้ จะไม่เชื่อฟังเขาก็ไม่ว่าอะไร？มีสิทธิ์อะไรกัน？”
เย่เฟิงรีบพูดอย่างไม่พอใจว่า“คุณปู่ครับ！ยังมีเรื่องหนึ่งครับ ผมต้องขอให้คุณปู่ช่วยผมทวงคืนยุติธรรมด้วย！”
เย่โจงฉวนขมวดคิ้ว“เรื่องอะไร？”
เย่เฟิงพูดอย่างโกรธเคือง“วันนี้ที่สนามบิน หลังจากที่เย่เฉินพบเห็นเฮเลน่า แต่กลับแตะเนื้อต้องตัวเฮเลน่า และทำพฤติกรรมไม่ให้เกียรติอีกด้วย！”
พูดถึงตรงนี้ เย่เฟิงก็รู้สึกเดือดดาลมากยิ่งขึ้น เขาโพล่งออกไปว่า“อีกทั้งเขายังพูดจาไร้สาระกับเฮเลน่า！จนทำให้เฮเลน่าตกใจ！ตอนแรกเฮเลน่าจะกลับมาพร้อมกับเรา แต่เพราะถูกเย่เฉินทำให้ขุ่นเคือง เลยอารมณ์ไม่ดี เพราะฉะนั้นเลยขอตัวกลับโรงแรมไปก่อน”
เย่โจงฉวนอดที่จะขมวดคิ้วไม่ได้ แล้วถามว่า“มีเรื่องนี้ด้วยหรอ？เหตุการณ์มันเป็นยังไง ไหนลองเล่าให้ฉันฟังหน่อยสิ！”
เย่เฟิงจึงรีบเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นออกไปทั้งหมดอย่างตรงไปตรงมา
เพราะถังซื่อไห่ก็อยู่ด้วย ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าใส่สีตีไข่
แต่ เขาคิดว่า เย่เฉินแตะเนื้อต้องตัวเฮเลน่าก่อน ยังพูดจาไร้สาระ มันเป็นสิ่งที่ไร้มารยาทอยู่แล้ว
เมื่อเย่โจงฉวนได้ฟังจบ เขาก็รู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย
เฮเลน่าเป็นว่าที่พี่สะใภ้ของเย่เฉิน แน่นอนว่าเย่เฉินควรรักษาระยะห่าง การจับมือของคนอื่นแบบนี้ มันดูค่อนข้างหยาบคาย
ดังนั้น เขาจึงขมวดคิ้วถามเย่เฟิงว่า“แกว่าเฉินเอ๋อพูดจาไร้สาระ ตกลงเขาพูดอะไรไป？”
เย่เฟิงพูดอย่างโกรธเคืองว่า“เขาบอกว่าเฮเลน่าอาการไม่ดี ช่วงนี้ให้ระวังอะไรสักอย่างเนี่ยแหละ ยังจับมือของเฮเลน่าด้วย แล้วบอกว่าให้เฮเลน่ากัดปลายนิ้วมือข้างขวาในตอนที่คับขัน！นี่มันไร้สาระทั้งเพไม่ใช่หรอครับ？ผมไม่เคยได้ยินมาก่อน ว่าให้กัดปลายนิ้วมือแล้วจะได้ผล！ผมว่าเขาแค่อยากจะแตะอั๋งเฮเลน่าก็เท่านั้นแหละ！”
เวลานี้เอง เย่ฉางโคงพ่อของเย่เฟิงที่อยู่ข้างๆก็รีบก้าวออกมาหนึ่งก้าว แล้วพูดด้วยสีหน้าเจ็บปวดว่า“พ่อครับ！เฮเลน่าเกิดในราชวงศ์เหนือ เธอมีกฎเกณฑ์และมารยาทมากมาย หากเหตุการณ์ในวันนี้ทำให้เธอรู้สึกแย่เกี่ยวกับตระกูลเย่ของเรา บางทีตระกูลเย่ของเรากำลังจะสร้างเรื่องอื้อฉาวระดับนานาชาติ！ถ้าเป็นแบบนั้น ตระกูลเย่ของเราก็จะอับอายขายขี้หน้าไปถึงต่างประเทศ！！
