otonari asobi เล่ม 2 ch8-2 งานเลี้ยง
“เอ่อ คุณชิมิสึครับ มีไอเดียอะไรที่เล่นสนุกกันได้ทุกคนมั้ยครับ”
ปล่อยให้เป็นแบบนี้มีหวังจบไม่สวยแน่ ผมเลยหาเรื่องเปลี่ยนหัวข้อคุย จะได้เปลี่ยนบรรยากาศไปในตัวด้วย
เธอยกนิ้วชี้แตะปาก ส่งเสียงใช้ความคิด ก่อนจะยิ้มออกมา
“เกมพระราชาเป็นไงล่ะ”
“ไม่เล่นครับ”
“อ้าว ทั้งที่คนเสนอหัวข้อคืออาโอยางิคุงเองนะ”
ผมปฏิเสธปุ๊บ คุณชิมิสึเลยขึ้นเสียงใส่
ไอ้ตัวเกมส์อะไม่ได้มีปัญหาหรอก แต่รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของเธอตอนบอกชื่อเกมส์ออกมานี่สิ ผมว่าน่าจะออกไปทางบรรลัยมากกว่าบันเทิงแน่
เชื่อได้เลยว่า ในหัวเธอไม่ได้คิดคำสั่งแบบเป็นผู้เป็นคนแน่
แต่ว่าดูเหมือนสิ่งที่ผมคิดกับสิ่งที่คุณชาร์ล็อตกับคุณชิโนโนเมะคิดจะไม่เหมือนกัน เพราะพวกเธอทั้งสองคนมีแววตาสงสัยว่าทำไมผมถึงไม่เล่นเกมส์นี้
“อ..อาโอยางิคุง ลองเล่นเกมพระราชาดูก็ได้นะคะ”
คุณชาร์ล็อตคงไม่ได้สังเกตเห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ของยัยชิมิสึแหง เลยพูดแบบนี้ออกมา แต่ว่าในเมื่องานเลี้ยงฉลองวันนี้จัดขึ้นเพื่อคุณชาร์ล็อต ก็ไม่ควรจะไปขัดความต้องการของเธอ อีกทั้งคุณชาร์ล็อตดูจะอยากเล่นเกมส์นี้เอาเรื่อง เพราะแววตาเธอเป็นประกายตอนคุยกับผมนี่แหละ
คุณชิมิสึสังเกตเห็นว่าคุณชาร์ล็อตมีใจอยากจะเล่น เธอเอ่ยด้วยท่าทีดีใจ
“ถ้างั้นไปหาอุปกรณ์ใส่แท่งไม้จับฉลากนี้หน่อยสิ”
“เฮ้ย ทำไมเธอถึงพกแท่งฉลากมาด้วย”
“ของแบบนี้เตรียมไว้ก่อนไม่ขาดทุน ยังไงก็เป็นเกมส์ที่ทุกคนสนุกได้นี่นา”
“ครับ ครับ ตามนั้นครับ”
พอใส่สลากในถ้วยเรียบร้อย ผมเป็นฝ่ายกล่าว
“ขอโทษนะครับ ขอผมตรวจสอบอุปกรณ์ก่อนได้มั้ย”
“โหดร้ายยย นี่นายคิดว่าชั้นโกงรึไง
***ตัดเลยละกัน หลังจากนี้ตะ คุยอะไรเรื่อยเปื่อยมากเช่นเรื่องกฏกติกา แต่เผื่อใครไม่รู้ เกมพระราชา คือเกมจับฉลาก สมมติมีห้าคน ก็จะมีฉลากห้าอัน เป็นพระราชา 1 ที่เหลือเป็นเลข1-4 ใครจับได้พระราชาสามารถสั่งเลขอะไรก็ได้ ประมาณนี้ แต่เราจะไม่รู้ว่าใครได้เลขอะไรบ้าง ต้องสั่งก่อนถึงจะรู้ แล้วก็ในเรื่องจะมีแซวนิดหน่อยว่าห้ามสั่งเรื่องลามกด้วย
ตอนเล่น มีแต่คนอื่นที่จับพระราชา และเลขที่บอกก็ไม่ได้ตรงกับอาโอยางิและชาร์ล็อต ทั้งคู่ก็เลยไม่ต้องทำอะไร
จนกระทั่งมาถึงรอบสุดท้าย
“โอเค ไหนๆก็ตาท้ายแล้ว ขอแบบว่า คราวนี้พระราชาสามารถสั่งอะไรที่มันเฉียดๆติดเรทได้นิดนึงละกันนะ”
ทันทีที่คุณชิมิสึพูด บรรยากาศในงานก็เปลี่ยนไปทันที
“เอ่อ ไม่ดีนะครับ จะตาท้ายก็ไม่เกี่ยว ในเมื่อเราสัญญากันแล้วว่ากฏเกมจะไม่ให้ทำ ถูกมั้ยล่ะ”
ผมเป็นห่วงว่าชาร์ล็อต อาจจะบาดเจ็บหรือได้รับประสบการณ์ไม่ดีจากเกมส์นี้เลยต้องกันไว้ก่อน
“เอ๋ คิดเยอะเกินไปน่า ก็แค่ตาท้าย ทีเดียวจบเลย มีใครคิดแบบเดียวกับฉันมั้ยล่ะ”
“มีๆ ดูอย่างชั้นสิ โดนบอกว่าให้สารภาพว่ามีคนที่ชอบมั้ยเลย คนอื่นต้องโดนแบบนี้บ้างสักนิดสิ”
คนอื่นๆเริ่มเสนอเห็นด้วย
ผมเห็นคุณชิมิสึเสนอมาแนวนี้ เลยเดาไว้เลยว่า ตาท้ายเธอต้องใส่ลูกเล่นอะไรดีๆแน่ และคนที่ซวยน่าจะเป็นผมนี่แหละ
เป้าหมายที่คุณชิมิสึเล็งไว้ไม่ใช่ผมก็ต้องเป็น…
“เน่ คุณชาร์ล็อต เห็นด้วยรึเปล่าคะ”
ฉลาดด้วยนะยัยนี่ ถ้าคุณชาร์ล็อตเห็นด้วยซะอย่าง ถึงเป็นผมก็ไม่กล้าที่จะขัดความต้องการนี่สิ
“น..นั่นสินะคะ แค่รอบสุดท้าย คิดว่าไม่เป็นไรค่ะ”
คุณชาร์ล็อตกล่าวจบ หันมามองหน้าผมแว่บหนึ่ง ก่อนจะเบนสายด้วยด้วยความเขินอายจนหน้าแดง แล้วพยักหน้าตอบรับคุณชิมิสึอีกที
ส่วนคุณชิมิสึ มีสีหน้ายิ้มกระหยิ่มราวกับเป็นผู้ชนะเกมส์นี้ หันมายิ้มเยาะผม
“ทั้งโต๊ะมีสี่คนที่เห็นด้วย เหลือแค่เสียงนายคนเดียวคัดค้าน ฝั่งเห็นด้วยชนะนะคะ”
“…ถ้าเป็นคำขอเลวร้ายเกินไป ชั้นเลิกเล่นเลยนะ”
“เออน่า รู้แล้ว บอกแล้วไงว่าติดเรทนิดหน่อยก้นิดหน่อยสิ มาๆ ลุยกันเลย”
ผมคว้าถ้วยอุปกรณ์เอามาเขย่าสุ่มก่อนจะยื่นให้แต่ละคนจับสลาก
“มา ชั้นเอาอันนี้แหละ”
คุณชิมิสึยื่นมือซ้ายขวาประมาณสองวินาที ก่อนจะหยิบสลาก
หลังจากนั้นคนอื่นๆก็เริ่มหยิบสลาก
มีผมเป็นคนสุดท้าย คือเอาอันที่เหลือในถ้วย
ฉลากที่ผมจับได้คือเลข5
แม่มเอ้ย ถ้าผมจับสลากได้พระราชา ผมสั่งอะไรง่ายๆก็จบละแต่ดันจับไม่ได้นี่สิ เลยต้องไปลุ้นละว่าใครจะจับได้พระราชา และดูจากคนที่เล่นในนี้ ขอแค่ไม่ใช่คุณชิมิสึจับได้พระราชา ผมว่าไม่โดนสั่งอะไรที่ติดเรทดูอันตรายแน่
ความเป็นไปได้อยู่ที่ 20 % ลุ้นกันหนักเลยทีนี้
“ใครได้พระราชาครับ”
ผมถามและรอดูผลลัพธ์ว่าเป็นไง
และผลที่ออกมาคือ
“ค่า คราวนี้ชั้นได้เป็นพระราชาค่ะ”
นั่นไงล่ะ คุณชิมิสึจับได้พระราชาจริงด้วย ตอนแรกผมคิดว่าเธอต้องใช้ลูกเล่นในสลากแน่ แต่ปัญหาคือก่อนจะเล่น ผมเป็นคนตรวจสลากและอุปกรณ์ด้วยตัวเองก็ไม่พบสิ่งผิดปกติ แถมคนจับสลากสุ่มๆเรียงปนมั่วก็คือผมเองด้วย
ผมว่าเธอต้องมีลูกเล่นแหละ แต่ปัญหาคือ ในวงการสายเทา ถ้าจับไม่ได้ก็ไม่ถือว่าโกงอะนะ
“หึหึ จะสั่งอะไรดีน้า คราวนี้สั่งติดเรทนิดนึงก็ไม่ได้มีปัญหาซะด้วย”
คุณชิมิสึผุดรอยยิ้มเจ้าเล่ห์สุดๆ ค่อยมองหน้าคนในวงเกมทีละคน ก่อนที่จะสั่งว่า
“ตัดสินใจได้แล้ว ขอให้เลขห้าเป่าลมหายใจใส่หูเลข1”
จับสลากได้พระราชา แถมยังบอกเลขเบอร์ผมเป๊ะอีก 99% ยัยนี่แม่งโกงแน่นอน
“เอ้า ใครจับได้หมายเลขอะไร แสดงตัวด้วยจ้า”
คุณชิมิสึกล่าวโดยที่ไม่มองหน้าผมสักนิด
ฟัคออฟ แม่มตั้งใจเล่นงานผมชัดๆเลยนี่หว่า
“คนได้เบอร์ห้าคือผมเองครับ”
คนอื่นๆในวง ส่งเสียงฮือฮากัน แค่คิดว่าผู้ชายต้องไปเป่าลมหายใจข้างหู ก็สยิวแทนละจ้า
แต่ดูจากสีหน้าทีละคน พวกนีี้ไม่ได้จับได้เบอร์1แน่ เพราะสีหน้าดูโล่งใจชัดเจน แสดงว่าเลข1ตอนนี้หนีไม่พ้นคุณชิโนโนเมะหรือคุณชาร์ล็อตแล้วล่ะ
และคนที่ได้เบอร์1คือ
“…ชั้นเองที่ได้เบอร์ 1 ค่ะ”
คุณชาร์ล็อตนั่นเอง
เป้าหมายคุณชิมิสึเล็งชาร์ล็อคด้วยรึเนี่ย
“ว้าว อาโอยางิคุงโชคดีจังเลยนะ ได้เล่นอะไรสนุกๆกับคุณชาร์ล็อตด้วยแหละ”
คุณชิมิสึเห็นคุณชาร์ล็อตบอกว่าเธอได้เบอร์1 เลยหันมายิ้มแซวผม
ผมรู้ว่าเธออะโกงแน่ๆ แต่จะให้ทำไงต่อดี
ตอนนี้มีเพื่อนคนอื่นๆเริ่มจับจ้องมาที่โต๊ะผมที่กำลังเล่นเกมส์พระราชา แถมคุณชาร์ล็อตตอนนี้กำลังเขินหนักมาก
“คุณชิมิสึครับ ขอโทษด้วยนะครับ ช่วยเปลี่ยนคำสั่งจะได้มั้ยครับ ให้ผู้ชายไปเป่าลมหายใจข้างหูผู้หญิง ผมว่ามันเลวร้ายเกินไปนะครับ”
ผมลองยื่นข้อเสนอดู ทว่า..
“เอ๋์? แค่เป่าลมหายใจเอง เลวร้ายตรงไหน ถ้าชั้นสั่งให้เลียหูอีกฝั่งก็ว่าไปอย่าง”
กะแล้ว ยัยนี่ต้องปฏิเสธจริงด้วย แถมเพื่อนร่วมวงที่เล่นเกมส์นี้ก็พยักหน้าตอบรับกับคำพูดของคุณชิมิสึอีก
ผมเห็นคุณชาร์ล็อตอาย คิดว่าเธอคงไม่อยากเล่นแน่เลยหาวิธีคิดว่าจะปฏิเสธยังไงดี ทว่าคุณชาร์ล็อตกลับกล่าว
“ม..ไม่ต้องเปลี่ยนคำสั่งก็ได้ค่ะ ชั้นไม่เป็นไร อาโอยางิคุง รบกวนด้วยนะคะ”
อ้าวเฮ้ย …
ถึงเธอจะบอกไม่เป็นไร แต่ดูสีหน้าท่าทางเธอไม่น่าจะใช่นะ หน้าแดงแป้ด ไม่สบตาผม แถมพูดจาตะกุกตะกักด้วย
แล้วผมนึกขึ้นได้ว่า เมื่อก่อนเธอเคยบอกว่า เวลาโดนเป่าหูจะสยิว เป็นจุดอ่อนไหวด้วย
“ไม่ต้องฝืนก็ได้นะครับ นี่เป็นงานเลี้ยงต้อนรับคุณชาร์ล็อต ถ้ารู้สึกไม่ชอบ ก็สามารถบอกได้ว่าไม่ชอบนะครับ”
ถ้าเธอปฏิเสธแข็งขัน ผมก็สามารถหาข้ออ้างยกเลิกคำสั่ง ไม่เล่นเกมส์ตามคุณชิมิสึได้ละ
ความตั้งใจผมวางไว้แบบนั้น แต่ทว่า..
“ถ้าเป็นอาโอยางิคุง ชั้นไม่ว่าอะไรค่ะ รบกวน..ด้วยนะคะ”
คุณชาร์ล็อตดันไม่ยกเลิกว่ะเฮ้ย
พอเธอบอกแบบนี้ คราวนี้ทั้งห้องละ เริ่มส่งเสียงโห่ฮาเป่าปากละ
“เอ้าเอ้า รีบๆลงมือเลย วัยรุ่นใจร้อนละคร้าบบบ”
เจอเสียงเชียร์บิ๊วอารมณ์กันมันส์แถมเจ้าตัวก็บอกให้ทำอีก จะเลิกคงทำไม่ได้แล้วล่ะ
รับประกันได้เลยว่าวันนี้จะเป็นวันที่ผมจดจำไปตลอดชีวิตแน่ๆ
“ขอโทษนะครับ ผมทำเลยนะ”
ผมเดินไปข้างๆคุณชาร์ล็อต ค่อยๆกระซิบเธออย่างอ่อนโยน
ร่างกายคุณชาร์ล็อตแข็งทื่อ เธอเหลียวมองผมด้วยหางตากล่าวว่า
“รบกวนทำอย่างอ่อนโยนด้วยนะคะ”
เห็นสีหน้าท่าทางคุณชาร์ล็อตที่เขินจัดในระยะประชิด เล่นเอาหัวใจผมเต้นโครมคราม
นี่ผมกำลังจะได้เป่าหูเด็กที่น่ารักขนาดนี้จริงเหรอวะ
“ทำไมรู้สึก…มันออกจะลามกนิดนึงนะเนี่ย”
คุณชิมิสึที่ดูผมอยู่ พึมพำกับตัวเอง
หนอยยยย ตัวเองเป็นคนสั่งเองแท้ๆไม่ใช่รึไงฟะ ผมงี้อยากจะตะโกนบอกเธอเหลือเกิน
ทว่าผมเก็บคำพูดนั้นไว้ในใจ ก่อนจะค่อยๆบรรจงเป่าลมเข้าไปในหูซ้ายคุณชาร์ล็อต
ทันทีที่ลมสัมผัสหูคุณเธอเท่านั้นแหละ
“ฮิย้า..!”
เธอส่งเสียงอุทานประหลาดแต่น่ารักออกมา ร่างกายสะดุ้งเล็กๆ ก่อนจะระบายลมหายใจ ฮ้า ฮ้า ออกมา
แค่โดนเป่าลมหายใจเท่านี้แต่สภาพเธอหายใจเข้าออกซะนึกว่าเพิ่งผ่านงานวิ่งเลยนะ
“ม..ไม่เป็นไรใช่มั้ยครับ”
“ค..ค่ะ”
ดูยังไงก็ไม่มีทางไม่เป็นไรอะครับ
ผมลองมองดูคนรอบตัว สายตาผู้ชายผู้หญิงทั้งหมดจับจ้องมองปฏิกริยาคุณชาร์ล็อตไม่วางตาเลย
“อ..คือว่า …ขอโทษด้วยนะ …ชั้นไม่ตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้นะ”
คุณชิมิสึเห็นปฏิกริยาตอบสนองของคุณชาร์ล็อตที่เธอคาดไม่ถึง จะมีสีหน้าไม่สบายใจ กล่าวขอโทษออกมา
ถึงคุณชิมิสึจะไม่ได้รู้ว่าจุดอ่อนคุณชาร์ล็อตอยู่ที่หู แต่ถ้าใครดูสภาพเธอตอนนี้ ยังไงก็โทษได้เต็มปากแหละว่า คุณชิมิสึเล่นแรงเกินไป
ทว่าคุณชาร์ล็อตยิ้มให้อย่างอ่อนโยนกล่าวมา
“ม..ไม่เป็นไรค่ะ อย่าคิดมากนะคะ เพราะทำแบบนี้ ถึงได้สนุกกับเกมส์พระราชาค่ะ”
เช้้ดดดด แม่พระสุดๆไปเลยว่ะ ไม่โกรธเลยสักนิดด้วย
“ขอบคุณนะคุณชาร์ล็อต”
คุณชิมิสึกล่าวขอโทษ ส่วนผมก็เริ่มลงมือเก็บอุปกรณ์กับสลากเล่นเกมพระราชา
และก็พบว่า…….มันมีสลากที่ไม่ติดชื่ออะไรด้วยปะปนนี่หว่า
.*****
ตอนนี้ก็ใกล้ได้เวลาเช็คบิลละ เพื่อนๆคนอื่นเริ่มเรียกบ๋อยมาคำนวนราคา ส่วนผมถือโอกาสคุยกับคุณชิมิสึ
“…เธอกะจะทำให้คุณชาร์ล็อตอับอายเหรอครับ ถึงเล่นโกงน่ะ”
“หา นายเห็นชั้นเป้นคนยังไง ชั้นอยากจะสนิทกับคุณชาร์ล้อตนะ ไม่ได้จะมาหาเรื่องให้เธอเป็นศัตรูซะหน่อย”
“แล้วทำไมถึงต้องเล่นโกงล่่ะ ในเมื่อจากสายตาชั้น สิ่งที่เธอทำตะกี้ ดูยังไงก็เป็นการจงใจสร้างความอับอายชัดๆ”
“ขอตอบสั้นๆว่า ชั้นไม่มีเหตุผลที่ต้องบอกนายนะ”
“หา?”
“เพราะชั้นเกลียดนายไง ชั้นมีเหตุผลอะไที่ต้องบอกด้วยล่ะ”
สายตาเธอเปล่งประกายความเป็นศัตรูชัดเจน
จะบอกว่านี่เป็นเหตุผลได้เหรอ มันก็ดูทะแม่งๆแฮะ
“เอ้า โต๊ะอื่นเค้าเคลียบิลกันหมดละ รีบไปจัดการโต๊ะเราเหอะ”
คุณชิมิสึกล่าวพลางหัวเราะเล็กน้อย ใช้มือทุบไหล่ผมเบาๆ เป็นภาษากายที่บอกชัดว่าให้จบบทสนทนาเรื่องนี้แต่เพียงเท่านี้เถอะ
“อืมเข้าใจละ ยังไงก็อย่าทำแบบนี้อีกเป็นครั้งที่สองละกันครับ”
“ค่า รับทราบค่า”
คุณชิมิสึพยักหน้าตอบแกนๆ
สภาพนี้ ถึงไปย้ำซ้ำ คำพูดก็คงไม่เข้าหูเธออยู่ดี ว่าแล้วผมก็รีบไปจัดการเคลียโต๊ะเลยดีกว่า
ทว่า
“เน่ อาโอยางิคุง เลิกใส่ใจกับอดีตอย่างเดียว แล้วหันมาโฟกัสกับปัจจุบันได้แล้ว ตัวนายในตอนนี้มีคนที่อยู่เคียงข้างแล้วนะ”
เสียงที่กล่าวลอยเข้าหูมา ทำเอาผมชะงักกึก หันกลับไปมองดูต้นเสียง พบว่าคนที่พุดตะกี้คือคุณชิมิสึ
“ตะกี้เธอพูดรึเปล่า..?”
ทว่า คำตอบที่เธอให้ผมมาคือ
“อะไรของนาย? เรียนมากจนหลอนรึไง”
เธอก็ไม่ได้ตอบคำถามว่าเธอพูดหรือไม่ได้พูด
พอเจอเธอยืนกรานแบบนี้เลยเริ่มเกิดอาการลังเลละ หรือกูหลอนไปเองจริงเหรอวะ
“เฮ้ย อากิฮิโตะ เหลือโต๊ะนายที่เดียวแล้วนะที่ยังไม่เคลียเรื่องค่าอาหารน่ะ”
“๊อ๊ะ โทษที เดี๋ยวรีบจัดการ”
อากิระกล่าวเร่งผมให้เคลียเรื่องอาหาร ผมเลยต้องรีบกลับไปโฟกัสเรื่่องนี้ก่อน ขืนไม่รีบทำให้เสร็จเร็ว มีหวังอากิระมันโกรธผมแน่
****
จบCH 8-2
ตอนหน้าก็เริ่มย่อแหลกละ มันไม่มีอะไรจริงๆอะนะ
อยากอ่านไวกว่าใครนิดหนึ่ง คลิกติดตามเพจผู้แปลได้ตรงนี้เลยจ้า kurakon
