เกิดใหม่เป็นนางร้ายในโลกเกมจีบหนุ่มที่ฉันเกลียดซะได้.. แต่ตัวประกอบสาวๆ ในเกมนี้พวกเธอน่ารักกันทุกคนเลยอ่ะ – ตอนที่43

บทที่ 43 – ไม่ได้ตั้งใจ

หลังจากนั้นอนาสตาเซียก็บุกไปห้องของเป้าหมายในการจีบอีกสี่คนที่เหลือพร้อมกับทำให้พวกเขายังออกจากห้องไม่ได้

แน่นอนว่าเพื่อความไม่ซ้ำซากจำเจ จนอาจจะโดนจับได้ว่ามีการจงใจกลั่นแกล้งพวกเขาห้าคนอนาสตาเซียจึงสรรหาวิธีมาขัดขวาง

บ้างก็เอากระเป๋าไปซ่อน บ้างก็เอาหนังสือติวข้อสอบที่จะสอบหลังเสร็จงานแข่งขันเฟสเตอร์

ส่วนคนที่อนาสตาเซียเกลียดที่สุดอย่างนีโอ เพราะมันยังนอนไม่ตื่นเธอเลยจัดให้มันคอตกหมอนจนปวดเอ็นคอไปเลยล่ะ

ในขณะเดียวกันนั้นเอง ทางฝั่งของเซเลน่าที่เจออนาสตาเซียอยู่ระเบียงเธอก็ออกจากตึกไปด้วยความประหลาดใจ

“ทูจัง.. ทำไมฉันรู้สึกเหมือนว่านางร้ายที่ชื่ออนาสตาเซียนั่นไม่เหมือนในเกมเลยอ่ะ.. หรือฉันคิดไปเอง?”

“คำตอบ.. นั่นเป็นไปไม่ได้ บางทีผู้เล่นคงคิดไปเอง”

“งั้นเหรอนะ.. อื้มม”

ถึงเซเลน่าจะไม่ชอบเกมบ้านี่เลยสักอย่าง ไม่ว่าจะเป็นนางเอกหรือนางร้ายหรือเป้าหมายในการจีบ แม้แต่คอนเซปท์ที่คร่ำครึอย่างโลกเวทมนตร์ที่อิงด้วยวิทยาศาสตร์ ทุกอย่างมันไม่น่าดึงดูดสำหรับเธอเลย

แต่ถึงแบบนั้น ตอนที่เธอเล่นเกมนี้ เธอก็ไม่ได้เล่นแบบกดข้ามๆ แม้ไม่สามารถพูดได้ว่าอ่านละเอียดทุกบรรทัด

แต่ต้องบอกว่าเธอก็อ่านเหมือนเล่นเกม Visual Novel ปกติเลยนั่นแหละ เพราะแบบนั้นเธอจำได้ว่าในเกมบุคลิกของอนาสตาเซียแตกต่างจากตอนนี้

เธอเป็นคนที่ค่อนข้างดุร้ายพอสมควร.. ซึ่งตามการคาดเดาของทูจัง ทูจังบอกว่ารูทนี้มีโอกาสที่จะเป็นรูทที่ 7 สูงมากเลย

ซึ่งถ้าเธอเข้าใจไม่ผิดรูทนี้จะเป็นรูทแฮปปี้เอนด์ของเซเลน่า แน่นอนว่าไม่ใช่สิ่งที่เซเลน่าต้องการแต่อย่างใด

และด้วยความที่เป็นรูทที่แฮปปี้นั่นแหละ นางร้ายที่ชื่ออนาสตาเซียจะยิ่งมีนิสัยดุร้ายเร็วขึ้นมาก

อย่างตอนนี้จากคำบอกเล่าของทูจังในรูท 7 สาเหตุที่อนาสตาเซียได้เป็นตัวแทนโรงเรียนแทนคนในห้อง B เพราะว่าเธอใช้วิธีคดโกง

บุคลิกของอนาสตาเซียในตอนนี้ควรจะดุร้ายขึ้นสักห้าสิบเปอร์เซ็นต์ได้แล้วสิ แต่ที่เซเลน่าเห็นเมื่อเช้านี่ยังไงก็แค่คนไม่ปกติคนหนึ่งไม่ใช่เหรอ

ไม่สิ.. จากสายตาที่มองมาจากนางร้ายอนาสตาเซียนั้น เซเลน่ารู้ดีว่านั่นมีความเกลียดชังต่อเธอชัดเจน

หรือว่าบางทีแล้วเธอกำลังวางแผนทำอะไรสักอย่างอยู่นะ ถึงแกล้งไปอยู่ขอบหน้าต่างแบบนั้นเพื่อตั้งใจให้เซเลน่าเห็นโดยเฉพาะเลยงั้นสิ.. เพราะถ้าจะบอกว่าเป็นการหลบซ่อนจากเธอก็คงไม่ใช่ คงไม่มีใครโง่เปิดหน้าต่างบานเดียวเพื่อหลบแถมอยู่ชั้นเจ็ดหรอกมั้ง

เซเลน่าได้แต่ครุ่นคิดอยู่กับตัวเองเท่านั้น

ในโลกแห่งนี้เป็นโลกแห่งความจริงสำหรับเซเลน่าไปแล้ว แม้เธอจะต้องการหนีจากแฟล็กแฮปปี้เอนด์เหล่านี้มากเท่าไหร่

แต่มันก็ไม่ง่ายเหมือนตอนเป็นเกมที่แค่เลือกปรนัยคำพูด หรือตัวเลือกปรนัยบางอย่างก็สามารถเปลี่ยนรูทได้

เพราะนี่คือความจริง ของแบบนั้นไม่มีทางโผล่ออกมาให้เห็นอยู่แล้วล่ะ ดังนั้นสิ่งที่เซเลน่าทำได้มีเพียงแค่ช่วยให้ทูจังคำนวณความเป็นไปได้ ความน่าจะเป็นหรือโอกาส ว่านี่เป็นรูทอะไรเท่านั้น

เพราะทูจังนั้นมีสติปัญญาที่สูงมากเธอสามารถคำนวนและวิเคราะห์การกระทำของเซเลน่าและตัวละครอื่นผ่านทางความเข้าใจตัวละครของเธอและวิเคราะห์ออกมา

เพราะงั้น เซเลน่าไม่ได้มีปรนัยสะดวกสบายแบบที่อนาสตาเซียคิดแต่อย่างใด ไม่ต้องพูดถึงฝันว่าสามารถเลือกคนไปเดทแบบในเกมหรอก

แค่การพูดคุยธรรมดาหากอยู่ในสถานการณ์หรือบรรยากาศที่แตกต่างจากเกมนิดหน่อย ก็อาจจะถูกเปลี่ยนเส้นรูทไปได้เลย

ใช่แล้ว ไม่ว่าจะนางเอกเซเลน่าหรือนางร้ายอนาสตาเซีย ทั้งสองทำได้เพียงคาดเดาเท่านั้น

เซเลน่าให้ทูจังคำนวณจากการกระทำและผลกระทบอื่นๆ จากตัวเอง

อนาสตาเซียคาดเดาจากบทบาทว่ามาแบบไหน และควรจะอยู่ในรูทไหน

ในขณะที่ใช้ความคิดและนึกถึงเรื่องที่อนาสตาเซียทำไปเรื่อยนั้นเอง เซเลน่าที่เดินๆ อยู่ในเมืองก็เดินไปชนกับใครสักคนเข้า

“โอ้ย..”

เซเลน่าถอยหลังออกมาหลายเก้าพร้อมกับกลับคืนสู่โลกแห่งความเป็นจริงเธอเงยหน้ามองอีกฝ่ายด้วยความงุนงง

ตรงหน้าเธอมีผู้ชายอยู่สองสามคน พร้อมกับผู้หญิงอีกสี่ห้าคน ทั้งแปดคนนั้นสวมใส่เครื่องแบบที่เป็นวินัยคือใส่ชุดเหมือนกันหมด

โดยผู้ชายใส่กางเกงขายาว เสื้อแขนยาว ผู้หญิงใส่กระโปรงสั้นเสื้อแขนยาว และสีชุดจะมีธีมเป็นสีขาวดำ ตัดสลับกันอย่างเท่าๆ กัน

นี่คือชุดนักเรียนโรงเรียนเอเรียส..

“อ๊ะ.. นี่มันเหตุการณ์นั้นนี่”

แม้เซเลน่าจะไม่ได้เล่นรูทอเล็กซานตอนเป็นเกม เพราะเธอเล่นแค่รูทเดียว แต่ฉากนี้ก็เป็นฉากที่เกิดขึ้นแน่นอนตอนต้นเกมคือ

นางเอกมัวแต่เหม่อคิดอะไรอยู่จนเดินไปชนกับคนของโรงเรียนเอเรียสแปดคนเข้า แถมคนพวกนี้ยังเป็น

“พวกอันธพาลนิสัยเสีย!”

เซเลน่าสะดุ้งเล็กน้อย เธอก้มหัวขอโทษตามมารยาท

“เอ่อ ขอโทษค่ะพอดีไม่ได้มองทางน่ะ..”

ผู้ชายคนที่เซเลน่าเดินชนมองเซเลน่าด้วยสายตาที่มองลงต่ำ เพราะเซเลน่าตัวเตี้ยกว่า แต่ในอีกด้านหนึ่งผู้หญิงที่สวมชุดไม่เป็นระเบียบ

และมีต่างหู.. กระดุมก็ปิดไม่หมดให้อารมณ์เดียวกับสาวแกล.. หรือก็คือสาวแกลที่นิรนามนั่นแหละ ส่วนชื่อที่เกมบอกเซเลน่าลืมไปแล้ว

ทว่าสาวแกลนิรนามก็เดินออกมา

“ห๊า นี่เธอไม่ดูตาม้าตาเรือบ้างหรือไง? คิดว่าแค่ขอโทษมันจะจบหรือไงกัน ห๊า?”

“อุหว้า..”

ดวงตาของเซเลน่าหรี่ลงและถอยหลังจ้องไปที่สาวแกลนิรนาม พร้อมกับคิดในใจว่า นี่มันคำพูดตามสคริปต์ในเกมเป๊ะเลยเว้ยเฮ้ย

แถมคำพูดแบบนี้ยังเป็นคำพูดของตัวร้ายเกรดบีอีกด้วย.. เอาล่ะตอนนี้เธอควรจะทำยังไงดีนะ อ่อนข้อให้หรือแข็งข้อ

ถ้าจำไม่ผิดตอนเป็นเกมเธอเลือกอ่อนข้อเพราะไม่อยากมีเรื่อง แต่พวกนี้มันก็ได้ใจเหลิงกันใหญ่เลยจะมาหาเรื่องให้ถึงที่สุด แถมตอนนั้นโดนตบเพราะอ่อนข้อให้ด้วย..

งั้นตอนนี้เซเลน่าคงต้องเลือกแข็งข้อสินะ..

ตอนเลือกปรนัยอ่อนข้อ.. นางเอกจะพูดว่า “ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้มองทางจริงๆ ขอโทษจริงๆ ค่ะ”

งั้นถ้าแข็งข้อก็ควรจะเป็น..

“ห๊า นี่ฉันก็พูดขอโทษไปแล้ว จะมาพูดซ้ำซากทำห่าอะไร?พูดภาษาคนไม่รู้เรื่องหรือไงกัน เดี๋ยวแม่ก็ตบหัวทิ่มซะเลย”

เอ้ะ.. เดี๋ยวนะ คำพูดแบบนี้ไม่น่าใช่แค่การแข็งข้อแล้วนะ

เซเลน่าคิดแบบนั้นเสียงทูจังก็ตอบรับ

“คำตอบ.. ค่ะ นี่มันคือคำพูดประเภทหาเรื่องชวนตีต่างหากค่ะ”

เซเลน่าที่ได้ยินทูจังอธิบายเธอก็ปวดหัวจี๊ดขึ้นมา.. มันช่วยไม่ได้นี่น่า ในโลกเดิมเธอแฟนเก่าของเธอชอบทะเลาะกับพวกนิสัยเสียในเน็ตประจำ

แล้วคนที่อยู่ข้างๆ อย่างเธอก็ได้เห็นได้อ่านจนซึมซับความ Toxic มาด้วยโดยไม่รู้ตัวละมั้งนะ เซเลน่าได้แต่ด่าแฟนเก่าในใจ

นางเอกตอนเป็นเกมแค่มีนิสัยเสียเฉยๆ.. แต่พอมีเธอมาอยู่ในร่างตอนนี้ดูเหมือนว่านิสัยเสียหายไปก็จริงแต่ดันมีความ Toxic มาแทนซะงั้น

“ว่าไงนะ?! นี่เธอจะหาเรื่องกันใช่ไหมห้ะ?”

“เอ่อ.. คือว่า เมื่อกี้.. ฉันไม่ได้ตั้งใจน่ะ”

เซเลน่าถอยออกไปหลายก้าว สาวแกลคนนั้นดูเหมือนจะรู้สึกโกรธจัดมาก แต่ก็มีผู้หญิงอีกคนฉุดแขนเธอเอาไว้

“ใจเย็นๆ น่า เธอก็บอกว่าไม่ได้ตั้งใจไม่ใช่เหรอ”

ผู้หญิงอีกคนคือสาวผมสีดำยาวดูมีความคิดพอสมควร สาวแกลก็สะบัดแขนออกจากมือของหญิงสาวผมดำยาวแล้วพูด

“หนวกหู ยัยนี่มันบอกจะตบฉันนะ”

“ก็เขาบอกว่าไม่ตั้งใจไม่ใช่ไง?”

ผู้หญิงคนนั้นยังคงพูดคำเดิม เซเลน่าถอนหายใจเล็กน้อย ยังดีที่มีคนที่พอเป็นผู้เป็นคนอยู่.. แต่ทว่าวินาทีต่อมานั้นเองหน้าของเซเลน่าก็ถูกตบอย่างรุนแรง

แรงในระดับที่ว่ามีเลือดไหลออกจากจมูกของเธอเลยแหละ ดวงตาของเซเลน่ายังไม่ทันได้กะพริบด้วยซ้ำเธอเบิกตากว้างเล็กน้อย

ผู้หญิงผมสีดำยาวคนนั้นก็พูดขึ้น

“อ๋อ.. โทษทีข้าก็ไม่ได้ตั้งใจเหมือนกับเจ้า ต่างแค่เจ้าใช้แค่คำพูดข้าใช้แค่มือเท่านั้นเอง..”

“…..”