“ขอโทษนะ คาสึคุง นี่ฟังชั้นอยู่รึเปล่า”
“ฟังอยู่ครับ”
ผมนั่งคุกเข่าสุภาพในท่าทับส้นอยู่ในห้องรินกะ นึกถึงอดีตที่ผ่านมา
ตั้งแต่วันที่สารภาพความรู้สึกตังเอง ตอนนี้ก็ก็ผ่านมาแล้วหนึ่งอาทิตย์
ตอนแรกผมก็ตื่นเต้นที่เรียกเธอว่า รินกะ แต่มนุษย์มันมีสิ่งที่เรียกว่า ความเคยชิน ไม่นานผมก็เรียกเธอได้คล่องปาก
ทีนี้ วันพฤหัส วันอาทิตย์ พักกลางวัน ช่วงนี้ชีวิตผมแม่มเหมือนติดลูป
“ชั้นเป็นคนบอกเธอเองว่าจะรอจนกว่าเธอจะจัดการความรู้สึกตัวเองได้ แต่ไม่ได้พูดว่าชั้นอนุญาตให้เธอนอกใจชั้นนะ”
“….ไหนตอนนั้นบอกผมว่าอนุญาตให้นอกใจได้ไม่ใช่เหรอ”
“มีผู้หญิงที่ไหนรู้ว่าสามีนอกใจแล้วไม่โกรธล่ะ แล้วที่พูดตะกี้หมายความว่าไง แปลว่าถ้าชั้นอนุญาต เธอก็จะเจ้าชู้สุดขีดแสดงความเป็นพ่อปลาไหลคาสโนว่าสุดพลังเลยรึไง”
“ไม่เจ้าชู้ครับ ไม่ทำด้วย เข้าใจผิดแล้วครับ ขอโทษด้วยที่พูดจาโดยไม่ติดครับ”
ผมเจอสายตาของรินกะที่เสียดแทง ราวกับว่าเป็นสายตาของนักฆ่าที่เตรียมจะเอาชีวิตเหยื่อ เล่นเอาทำได้แค่รีบพูดแล้วก้มหน้านิ่ง
เชี่ยเอ้ย ทำไมชีวิตผมถึงกลายมาเป็นแบบนี้ได้เหรอ
สองวันก่อน รินกะบอกผมว่า วันอาทิตย์หน้า ครอบครัวเธอไม่มีใครกลับมาจนกว่าจะถึงตอนเย็น สนใจมาบ้านชั้นมั้ย ชั้นอยากอยู่กับเธอสองต่อสองน่ะ
ด้วยเหตุนี้ผมเลยมาบ้านเธอ
ผมได้ที่อยู่จากในแชทเลยเดินทางมาตามในนั้น บ้านเธอเป็นแมนชั่นทั่วไป ผมเดินมาถึงหน้าห้องเธอ ยื่นนิ้วชี้กดออด
รินกะที่แต่งตัวสวย ในมือถือนิตยสาร เปิดประตูออกมาต้อนรับผม
แต่งตัวสวยๆ รู้ทั้งรู้ว่าผมจะมา เล่นเอาคาดหวังใหญ่โตนิดหนึ่ง ในใจนี่เต้นตุ้มต่อม เอาวะ ถึงไม่ 18+ มันก็ต้องมีจู๋จี๋โมเม้นหวานๆกันบ้างล่ะวะ
ผมกล่าวว่า “ขออนุญาตรบกวนด้วยครับ”
ทว่า รินกะกล่าวมาว่า
“วันนี้ชั้นตั้งใจว่าจะจัดการความสัมพันธ์เรื่องผู้หญิงของคาสึโตะคุงให้เด็ดขาดนะ”
“….”
ฟังจากคำพูดนี่ สรุปว่า ที่หวังว่าจะเจอโมเม้นจู๋จี๋หวานๆ คงไม่น่าจะได้เจอแล้วล่ะ
แต่ก็ไม่แน่น่า ถ้าสมมติผมบอกไปว่า “ชั้นชอบรินกะนะ” มันอาจจะมีอะไรน่าสนใจเกิดขึ้นก็ได้
“คาสึโตะคุงควรจะรู้ตัวได้แล้วนะว่าตัวเองเนื้อหอมขนาดไหน ถ้าเธอรู้ตัว ชั้นคิดว่าเธอจะจัดการเรื่องผู้หญิงรอบตัวได้ดีกว่านี้”
“ก็ความจริงผมไม่ได้เนื้อหอมซะหน่อย คนแบบผมที่ไม่เคยมีผู้หญิงเรียกหาสักคนจะเนื้อหอมเนี่ยนะ”
ผมไม่ใช่คนเนื้อหอมแน่นอน ถ้าเป็นรินกะก็ว่าไปอย่าง ผมเป็นแค่เนตเกมเมอร์ง่อยๆเองนะ
“งั้นเหรอ แต่ถึงยังไง ผมขอเหอะครับ อย่างน้อยเรื่องลบชื่อเพื่อนออกจากเฟรนด์ลิส อันนี้รบกวนกลับไปทบทวนอีกรอบได้มั้ย”
“เหตุผลล่ะ?”
“กว่ารินกะจะล้อคอินมาเล่นกับผมก็ได้แค่วันหยุดไม่กี่ชั่วโมงนี่นา ช่วงวันธรรมดาผมก็ต้องเล่นกับเพื่อนในเฟรนด์ลิสน่ะ”
“อย่างนี้นี่เอง แปลว่าเธออยากให้ชั้นเลิกเป็นไอดอลสินะ”
“เอ้า ไหงคิดไปทางนั้นล่ะครับ ผมเป็นคนที่เข้าใจและรู้ซึ้งถึงความพยายามในงานไอดอลของรินกะนะครับ ผมเชียร์มาตลอดด้วย แถมผมเป็นแฟนตัวยงของรินกะไม่เคยเหลียวมองสมาชิกคนอื่นเลยนะ”
“ง..งั้นเหรอ..ขอบคุณนะ”
รินกะกล่าวขอบคุณผมด้วยสีหน้าเขินอาย หน้าแดงแป๊ด
สิ่งที่ผมพูดก็ไม่ใช่เรื่องโกหก ตอนผมดูสตาร์มายเดบิวท์ครั้งแรก ผมก็มองแต่เธอคนเดียว และนั่นเป็นเหตุการณ์ก่อนที่ผมจะรู้ตัวจริงของรินด้วยซ้ำ
“ต่อจากนี้ ผมก็ยังอยากให้รินกะสนุกกับการเป็นไอดอลต่อไปนะครับ เพราะฉะนั้นอย่าถึงขั้นลบเฟรนด์ลิสในเกมผมเลย”
“ไม่ได้”
“โธ่ ตอบเร็วเกิ้น ขอเหอะครับ แค่เฟรนด์ลิสเองนะ”
“ชั้นเคยได้ยินมาว่า ผู้ชายที่พยายามทำตัวห่างๆจากการจับตาของผู้หญิง จะฉวยโอกาสหาคนรักใหม่อื่นๆไปทั่ว”
“ไปได้ยินเรื่องพรรค์นั้นจากใครล่ะครับ”
“คุณซาโตโกะค่ะ คุณซาโตโกะแห่ง บาสึ8”
“พูดถึงแมวน้ำที่ไหนอีกเนี่ย แล้วก็บาสึ8ด้วย”
บาสึ8นี่ ถ้าจำไม่ผิดมันคือ รายการคุยเรื่องประสบการณ์มนุษย์ที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมาเยอะนะ
“กลับมาแล้วค่า! หือ? พี่รินกะอยู่บ้านด้วยเหรอ”
ผมได้ยินเสียงเด็กน่ารักดังมาจากประตูนอกห้อง
“ม..ไม่จริงน่า โนโนอะกลับมาบ้านเหรอ… จำได้ว่าเธอบอกว่าจะออกไปเล่นกับเพื่อน กว่าจะกลับก็เย็นเลยนี่นา”
รินกะหน้าซีดเผือดอย่างเร็ว คาดว่าเกิดจากเหตุการณ์เหนือความคาดหมายที่มีสมาชิกในบ้านกลับก่อนกำหนด
“พี่เหรอ?”
“อืม ชั้นมีพี่สาวเป็นนักศึกษามหาลัย แล้วก็มีน้องสาวอยู่ ป.1น่ะ ไม่สิ นี่ไม่ใช่เวลาที่จะมาพูดเรื่องนี้นะ รีบซ่อนตัวเดี๋ยวนี้เลย”
“ถ้าเป็นพ่อแม่ก็ว่าไปอย่าง แต่นี่เป็นน้องสาว ถึงความจะแตกก็ไม่น่ามีปัญหาอะไรนะ”
“อะไรที่เสี่ยงควรตัดออกให้หมด แถมโนโนอะน่ะไร้เดียงสา เก็บความลับไม่ได้แน่ คาสึโตะคุง รีบซ่อนตัวเร็วสิ”
“แล้วจะให้ผมซ่อนที่ไหนล่ะ”
ผมหันซ้ายขวาดูรอบๆ ห้องของรินกะสวยงามจัดเป็นระเบียบ มันเลยไม่เห็นสถานที่ที่พอจะหลบซ่อนตัวได้เลยนี่สิ
ตอนนี้ที่เห็นในห้องมี โต๊ะ,เตียง,ตู้เสื้อผ้า,ชั้นวางหนังสือ
สถานที่ที่ดูเข้าท่าที่สุดมีแค่ตู้เสื้อผ้าแหละ ทว่า..
“เธอไปซ่อนบนเตียงชั้น ด่วนเลย”
“ห๊ะ? ผมไม่ได้ฟังผิดใช่มั้ย ผมว่าซ่อนในตู้เสื้อผ้าน่าจะดีกว่า..”
“ช่างมันเถอะน่า รีบไปซ่อนซะ”
จะบอกว่าร้อนรนจนการตัดสินใจขาดความเฉียบคม หรืออาจจะมีเหตุผลบางอย่างที่ไม่อยากให้เปิดตู้ก็ได้ แต่ผมก็ไม่มีเวลามาไตร่ตรองหาคำตอบ รีบพุ่งต้วไปซ่อนบนเตียงของเธอ ดึงผ้าปูขึ้นมาคลุมตัวผม ว้าว กลิ่นหอมดีจังแฮะ
ทันใดนั้นเอง ผมก็ได้ยินเสียงเปิดประตูห้อง
“อ๊ะ พี่รินกะ วันนี้อยู่บ้านด้วยเหรอ”
“อืม ใช่ค่ะ จะว่าไป โนโนอะเองนั่นแหละ เกิดอะไรขึ้นเหรอ เห็นบอกพี่ว่าวันนี้จะไปเล่นกับเพื่อนนี่นา”
“คือว่าอากิจังเค้าขอตัวกลับก่อนกระทันหันน่ะ เพราะฉะนั้นพี่รินกะมาเล่นกับหนูแทนหน่อยได้มั้ย”
“เอ่อ คือว่า..ตอนนี้พี่ยุ่งนิดหน่อย โนโนอะไปที่ห้องรับแขกรอก่อนละกัน”
“อืม
ด้วยความที่ผมซ่อนอยู่บนเตียง เลยได้ยินแค่เสียงสองพี่น้องคุยกัน แต่ฟังจากบทสนทนาแล้ว ผมว่าน้องเขาน่าจะยังไม่รู้เรื่องผมแหละ
ออกไปตอนนี้เลยน่าจะได้มั้ง และทันใดนั้นเอง โนโนอะกล่าวว่า
“อ้อ หนูเห็นรองเท้าคนอื่นอยู่ในบ้านเราด้วย เพื่อนพี่รินกะมาที่บ้านรึเปล่าคะ”
“…….”
เชี่ยแล้วไง ความลับจะแตกก็เพราะจุดโหว่เรื่องนี้แหละ
“เอ่อ คือว่า เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับโนโนะอะนะ ไม่ต้องไปสนใจเรื่องรองเท้าหรอก”
“อืม….? อ๊ะ!..บนเตียงพี่รินกะมีใครนอนอยู่ด้วยนี่นา”
“ด..เดี๋ยวก่อน โนโนอะ”
“หนูอยากเล่นซ่อนแอบด้วยนี่นา”
ผมได้ยินเสียงฝีเท้าเดินมาที่เตียงพร้อมกับเสียงตื่นตระหนกของรินกะ
และทันใดนั้นเอง เตียงถูกดึงออกมา
“อ๊ะ”
“อ๊ะ”
ผมสบตากับคนที่ดึงเตียง
เด็กผู้หญิง
ใบหน้าผม สะท้อนภาพอยู่ในแววตากลมโตแป๋วแหววของเธอ
น้องรินกะม่างโคตรน่ารักเลยครับ
ถ้าให้อธิบาย คือว่า ให้ตัดเอาอิเมจเรื่องความคูลออก เหลือแต่ความน่ารักสดใสไร้เดียงสา เป็นรินกะตัวน้อยๆ ไว้ผมทรงพิกเทล (ผมทรงมัดแกละเล็กๆสองข้าง) ยิ่งดึงความน่ารักออกมาได้สุดกู่ อธิบายซ้ำอีกทีคือ น้องน่ารักสุดๆอะเอาง่ายๆเลย
“….”
“…”
โนโนอะมองหน้าผมด้วยอาการตะลึง คงเพราะไม่คิดว่าจะมีผู้ชายอยู่ในห้องนี้
ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ถือโอกาสแนะนำตัวแก้เกี้ยวละกัน
“น้องชื่อโนโนอะจังเนอะ ยินดีที่ได้รู้จักครับ พี่ชื่ออายาโนะโคจิ คาสึโตะครับ”
อย่างน้อย จะสร้างความประทับใจได้ มันก็ต้องเริ่มจากการแนะนำตัวก่อนแหละ
“พี่..”
“พี่?”
“พี่จ๋าพาผู้ชายเข้าบ้านด้วยล่ะะะะะะะะ!”
เสียงน่ารักหวานใสของน้อง ตะโกนดังลั่นห้อง
****
จบ CH5-1
บอกเลยว่าตอนหน้าไม่ควรพลาดนะครับ เพราะจะเป็นออริจินัลเฉพาะในไลท์โนเวลเพิ่มขึ้นมา คุณจะได้เห็นความน่ารักไร้เดียงสาของน้องโนโนอะเพิ่มขึ้น และน่าจะถูกใจแน่นอน หากใครชอบน้องเอมม่าจากโอโทนาริ อโซบิ ต้องอ่านตอนหน้าเลย เพราะน้องไร้เดียงสาแต่แสบสันต์จริงๆ
รอตอนใหม่ได้ก็อ่านที่นี่พรุ่งนี้ แต่ถ้าทนไม่ไหว จัดไปได้ที่เพจ คลิกตรงนี้เลยจ้า kurakon
