Netoge no Yome ga Ninki Idol datta ch10-2
“แล้วนี่คือผลลัพธ์หลังทำความสะอาดเองเหรอคะ”
“ครับ…”
รินกะสอดส่องสายตามองรอบๆห้องผมก่อนจะถอนหายใจ เฮ้อ ออกมา
สาเหตุเพราะฝีมือการทำความสะอาดผม เข้าทำนองว่า ยิ่งแก้ยิ่งเละ
ตอนแรกผมหยิบกล่องที่ยัดไลท์โนเวลสิบเล่มอัพที่ยืมมาจากไซโต้ ว่าจะเอามาจัด ปรากฏว่า หยิบมาแล้วผิดท่า กล่องแตก บวกกับหนังสือเก่าที่ยังคงกองระเกะระกะด้วย หนังสือเลยกระจัดกระจายเต็มห้องจนแทบไม่มีที่เดิน
“ก่อนหน้านี้ก็ทีนึงแล้ว แต่ชั้นคิดจริงจังนะว่าคาสึโตะคุงมีปัญหากับเรื่องใช้ชีวิตมากๆเลย”
“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับ อย่างน้อยผมยังทำไข่ต้มทานเองได้นะครับ”
“คิดว่าคำพูดที่เอ่ยมาตะกี้ ชั้นฟังแล้วจะดี๊ด๊าชมเธอว่า ว้าว ยอดไปเลย งั้นเหรอ”
“..ไม่ครับ…ขอโทษด้วยครับ”
ผมรู้สึกถึงสายตากรีดแทงจากรินกะ
ความตั้งใจว่าจะรีบจัดห้อง สร้างบรรยากาศให้น่าอยู่ สุดท้ายกลายเป็นแบบนี้ไปซะได้
รินกะอุตส่านั่งแท้กซี่บึ่งมาบ้านผม แต่ดูยังไง สภาพห้องกับบรรยากาศตอนนี้ ไม่มีที่ว่างให้ความหวานแหววเลยครับ มีแต่ความหดหู่
“กะแล้วเชียวว่าชั้นจำเป็นต้องล้อคกำหนดการ วันใดวันหนึ่ง ต้องคอยมาตรวจตราความเรียบร้อยบ้านนี้ละ แล้วนี่เธอกินข้าวเย็นแล้วรึยัง”
“ข้าวเย็นวันนี้ผมกินไข่ต้มเรียบร้อยละครับ”
“แค่นี้เหรอ แล้วเมื่อวานล่ะ”
“ไข่ต้มเหมือนเดิมครับ”
“………”
อ้าวเป็นไร ถามแล้วเงียบซะงั้น ทำไมหว่า ก็ไข่ต้มมันอร่อยอะครับ
เวลาผ่านไปพักหนึ่ง รินกะเริ่มเอ่ยปากต่อ
“ตอนนี้ชั้นพูดได้ชัดเจนละว่า คาสึโตะคุงจำเป็นต้องมีชั้นอยู่ เฮ้อ…มีสามีที่ไม่เห็นความสำคัญตัวเอง ถ้าไม่มีชั้นอยู่ เธอแย่แน่นอน”
“เอิ่ม ทำไมผมรู้สึกเหมือนคุณจะดีใจมากกว่านะที่ผมเป็นแบบนี้ หรือผมคิดไปเองหว่า”
“ผู้ช่วยเหลือดูแลสามี มีแค่ชั้นที่เป็นภรรยาเท่านั้น ชั้นแค่ยืนยันว่าความคิดนี้ไม่ได้คิดไปเองน่ะ”
“ช่วยเหลือดูแลเหรอ…”
“ชั้นไม่ปล่อยให้ใครคนอื่นมาช่วยเหลือดูแลเธอ นอกจากชั้นคนเดียวเท่านั้น”
คำพูดของรินกะใสซื่อแต่จริงจัง ไม่ได้รู้สึกเลยว่าพูดเฟคเอาใจ แต่เธอคิดแบบที่พุดจริงๆ
“แล้วนี่กะจะทำความสะอาดรึเปล่าครับ”
“ดึกป่านนี้แล้วไว้ครั้งหน้าค่อยทำละกัน สิ่งที่ชั้นต้องการในตอนนี้คืออยากใช้เวลาร่วมกับคาสึโตะคุงน่ะ”
รินกะกล่าวจบ เดินมาหาผมที่เตียง ก่อนจะนั่งข้างๆผม
จากบรรยากาศตอนนี้เหมือนรินกะจะเลิกดุว่าผมแล้ว ตอนนี้เป็นช่วงเวลาแห่งความสงบ ปล่อยตัวปล่อยใจอยู่เคียงข้างกันในห้องที่เงียบสงัด มีเพียงเสียงรถวิ่งจากข้างนอกไกลๆลอยเข้าหูเป็นครั้งคราว
“ณ.ตอนนี้มีเพียงแค่สองเราเนอะ”
“ใช่ครับ..”
มีเพียงแค่บทสนทนาสั้นๆเท่านี้ ก่อนจะปล่อยใจเสพสุขกับบรรยากาศอยู่ด้วยกัน
เมื่อก่อนเธอเคยมาห้องผมครั้งหนึ่ง แต่รอบนี้มันต่างกัน เพราะความสัมพันธ์เราชัดเจนแล้วว่าเป็นแฟนกัน
ไม่รู้ว่าคิดไปเองรึเปล่า แต่ผมรู้สึกว่า ผมของรินกะช่างนุ่มสลวย น่าลูบไล้มาก ผมเธอสะบัดพลิ้วไหว ช่วยเสริมบรรยากาศชวนใจเต้นตึกตัก บวกกับชุดที่รินกะสวมมาหาผมวันนี้เป็นชุดวันพีชไปรเวท สีอ่อน เสริมออร่าให้เจ้าตัวดูเป็นผู้ใหญ่มากกว่าเดิม เพราะปกติภาพที่ผมนึกออกคือรินกะในชุดเครื่องแบบ กับชุดไอดอล เพราะเหตุนี้กระมัง ถึงเป็นสาเหตุให้ผมใจเต้นมากกว่าเดิมก็ได้
“…ไม่คิดจะพูดอะไรสักหน่อยเหรอ คาสึโตะคุง”
รินกะเองก็คงจะเขินที่อยู่ด้วยกันสองต่อสองไม่ต่างจากผม
ผมนึกแว่บหนึ่ง จะว่าไปตะกี้ก็สูดได้กลิ่นหอมดอกไม้จากผมรินกะ คงเป็นกลิ่นแชมพูล่ะมั้ง
“คือว่า…กลิ่นรินกะหอมดีนะครับ”
“…..ลามก”
“ขอโทษก้าบบบบ”
รินกะแอบเหล่มองผมด้วยสายตาจิกกัด ชิบหายละ เออ พอคิดอีกที ไอ้คำพูดตะกี้มันก็ชวน18+จริงๆแหละ
แต่ว่าลูกผู้ชายอย่างเราจะยอมแพ้ไม่ได้ สาวเค้าอุตส่าขอให้เราพูดเพื่อกลบความเขิน นึกสิวะ ถ้าพูดเรื่องแชมพูไม่ได้ งั้นก็ต้องเรื่องนี้แทนละกัน
“คุณเพิ่งอาบน้ำก่อนมาใช่มั้ยครับ”
“อืม ทำไมรึ”
“เปล่าครับ …”
“เหรอ…”
หนักกว่าเดิมอีก กุควรพูดไรต่อดีวะ
ฮ่วย แม่งยากเกิ้นนน จะเอาไรมากกับคนธรรมดาแบบผมล่ะ ผมเองแค่เน็ตเกมเมอร์ง่อยๆที่ไม่ได้มีสกิลนักจ้อซะหน่อย
ในขณะที่ผมปั่นฟันเฟืองในหัว ใช้ความคิดอย่างสุดพลังว่าจะพูดอะไรกับรินกะดี จู่ๆเธอก็เริ่มกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นๆ
“ย…อย่าบอกนะว่า…คาสึโตะคุง..อยากอาบน้ำด้วยกันกับชั้นเหรอ”
“อ๊ะ เอ๋?”
“พวกเราเป็นสามีภรรยากันแล้ว จะอาบด้วยกันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกเนอะ”
รินกะหน้าแดงแป้ด ก้มหน้ามองพื้นขณะกล่าว
สงสัยเธอจะเข้าใจจุดประสงค์ที่ผมพูดเรื่องอาบน้ำผิดไปละ
“คาสึโตะคุงก็เป็นเด็กผู้ชาย อยากเห็นผู้หญิงโป๊ก็เข้าใจได้นะ”
“ใจเย็นก่อนคร้าบบบบ ที่ผมพูดเรื่องอาบน้ำ ไม่ได้คิดไปไกลขนาดนี้เลย ผมแค่หาเรื่องคุยเฉยๆครับ”
“ไม่เป็นไร ไม่ต้องฝืนใจแก้ต่างหรอก ชั้นรู้นิสัยของผู้ชายเป็นอย่างดี”
“ขนาดนั้นเลยเหรอครับ”
“แต่ว่านะ..พวกเราน่ะ จะไปถึงขั้นที่ว่าเห็นร่างเปลือยของกันและกัน ชั้นว่ามันยังเร็วไปนิดนะ”
“้เอ๊ะ ปกติเห็นชอบบอกตลอดว่าพวกเราเป็นสามีภรรยาแล้วกันนะครับ”
“ค..คาสึโตะคุงใจร้ายที่สุด ทีแบบนี้เอาเรื่องความเป็นสามีภรรยามาอ้าง คาสึโตะคนลามก คาสึโตะโจรบ้ากาม”
“เอ้า ผมแค่ถามเฉยๆ”
รินกะผู้ที่ชอบกล่าวว่าเราเป็นสามีภรรยา จู่ๆเกิดฟีลว่าไม่อยากให้เห็นร่างเปลือย มันก็เลยสงสัยเอง แต่ถ้าเธอพูดซะขชนาดนั้น สิ่งที่ผมควรทำคือนิ่งเฉยอย่างเพิ่งโต้ตอบอะไรต่อดีกว่า
“……..”
“……..”
พอไม่พูดอะไร คราวนี้ความเงียบก็กลับมาเยี่ยมเยียนทั้งคู่อีกครั้ง
ตัั้งแต่ที่ขอคบกันเป็นทางการ นี่ก็ผ่านมาสองอาทิตย์แล้ว หากไปเปรียบเทียบกับคู่อื่น สองอาทิตย์ของพวกเรานี่มันช่างห่วยแตกจริงๆ เพราะวันๆ สิ่งที่ผมกับเธอทำกิจกรรมร่วมกัน มีเพียงแค่เล่นเกมส์ออนไลน์ด้วยกันเท่านั้น
“คือว่า..ผมต้องขอโทษด้วยนะครับ”
“หือ ขอโทษนี่คือไปทำผิดเรื่องอะไรมานิ”
“รินกะอุตส่ามาถึงบ้านผมแท้ๆ แต่ผมทำอะไรดีๆให้เธอไม่ได้สักอย่าง…”
มันน่าสมเพชนะ ขนาดแค่อยากจะจัดห้องรอต้อนรับเธอ ผมยังทำไม่ได้เลย ความรู้สึกผิดตรงนี้กดดันจนผมต้องสารภาพความในใจ
“ไม่ต้องคิดมากขนาดนั้นเลยนะ ชั้นน่ะ ขอแค่รู้สึกว่าได้อยู่ใกล้ชิดกันกับคาสึโตะ แค่นี้ชั้นก็สุขใจแล้ว”
“รินกะ..”
“จริงๆชั้นอยากจะอยู่ด้วยกันกับเธอตลอดไปไม่ว่าจะเป็น เช้า กลางวัน กลางคืน ชั้นอยากสัมผัสความอบอุ่นจากเธอทุกๆเวลานับตั้งแต่วินาทีที่เธอสารภาพรักกับชั้น ความรู้สึกชั้นในเรื่องนี้ไม่เคยแปรเปลี่ยนเลย”
“งั้นเหรอครับ..”
ผมรู้สึกได้ถึงน้ำหนักคำพูดของรินกะ มันก็ทำให้ผมรู้สึกดีใจ สมเป็นรินกะจริงๆ อย่างน้อย สิ่งที่ผมกล้าพุดได้เต็มปากเต็มคำ คือครั้งหนึ่ง ผมบอกเธอว่า ผมรับทุกอย่างที่เป็นเธอ นั่นไม่ใช่แกล้งยอ แต่เป็นความรู้สึกจริงจากใจผมเอง
“เข้านอนกันดีกว่า พรุ่งนี้ชั้นต้องตื่นแต่เช้าด้วย”
“ไม่ได้เดินทางจากบ้านผมแล้วไปโรงเรียนเหรอครับ”
“เปล่า ชั้นตั้งใจว่าจะกลับไปที่บ้านตัวเองก่อนแล้วค่อยไปโรงเรียน ถ้าชั้นไม่รีบตื่นมันจะไม่ทันน่ะ”
โอ้โห เธอไม่ได้ไปโรงเรียนพร้อมผม แต่จะกลับบ้านก่อนเนี่ยนะ มันโคตรลำบากเดินทางหลายต่อเลย กระนั้นเธอก็ยังมาหาผมที่บ้านเพราะอยากเจอผม มันทำให้ผมรู้สึกดีใจ เธอเป็นผู้หญิงที่ดีมากจริงๆ
“ขอโทษนะ ช่วยออกจากห้องนี้แปบนึงได้มั้ยคะ”
“ทำไมเหรอครับ”
“…….น่ะ”
“ขอโทษครับ เสียงเธอเบามาก ผมฟังไม่ชัดเลยครับ”
“…..ชั้นจะเปลี่ยนเสื้อผ้าน่ะ”
สงสัยเธอจะอายจัด คราวนี้ตะโกนซะกลบความเขินเลย
อะไรหว่า แค่เปลี่ยนเสื้อผ้า ต้องเขินขนาดนี้ด้วยเหรอ
“คาสึโตะคุง”
“เอ่อ…อืม.. ออกไปเดี๋ยวนี้แหละ”
ผมรีบชิ่งออกมา ปิดประตู ก่อนจะเอียงคอสงสัย
นี่พวกเราคบกันแล้วไม่ใช่เหรอ
รินกะเองก็ตั้งใจเป็นสามีภรรยากับผมด้วย
แล้วทำไมแค่เรื่องเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องเดียวกัน ถึงเกรงใจต้องอายเขินขนาดนั้นด้วยหว่า
“ม่า เอาเหอะ จุดแปลกของรินกะก็เป็นหนึ่งในข้อดีความใสซื่อของเธอนี่นะ”
เธอเป็นผู้หญิงที่เกร็งไปทั้งตัวเพียงแค่เดินจับมือด้วยกัน ฉะนั้นบางทีไอ้เรื่องเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเขิน มันก็พอฟังขึ้นนะ
แต่ว่าเรื่องนอน จะเอาไงดีฟะ จะให้นอนแยกห้องเหรอ ผมก็ไม่มีฟีลนั้นซะด้วยสิ
…..หรือว่าเธอจะนอนเตียงเดียวกับผม
…….
.โอ้ย แค่คิด ผมก็หน้าแดงก่ำแล้วร้อนไปหมดละ
แต่กลับมาคิดด้วยตรรกะ ตัวผมเองน่ะ จะนอนด้วยกันก็ไม่มีปัญหา แต่รินกะที่เพิ่งบอกตะกี้ว่าเห็นร่างเปลือยกันและกันมันเร็วไป แล้วจะนอนกับผมรึเปล่านี่สิ
****
จบ CH10-2
ขออภัยที่อัพช้า แดกเหล้าสุดพลังเมาแอ๋เหี้ยๆเลยครับ
รอลุ้นพรุ่งนี้นะครับว่าคำตอบของรินกะจะเป็นไง
รอตอนใหม่ได้ก็อ่านที่นี่พรุ่งนี้ แต่ถ้าทนไม่ไหว จัดไปได้ที่เพจ คลิกตรงนี้เลยจ้า kurakon
