“ผมควรจะทำไงต่อดีครับ
มุมห้องมีรินกะในชุดคอสเพลย์แมวดำ นั่งกอดเข่าหัวซุกแขนสองข้าง ราวกับจะซ่อนตัวไม่อยากให้ใครเห็น และไม่อยากคุยกับใครทั้งนั้น
“ไม่ได้เห็นรินจังในสภาพนี้มานานเลยนะ”
นานะหันมากล่าวกับผมขณะที่อุ้มสเตอร์แมนกริฟ
พวกผมถอยออกมาตรงประตูทางเข้า เว้นระยะห่างกับรินกะนิดหน่อย
สเตอร์แมนกริฟที่กลับสู่อ้อมอกเจ้าของ ก็ซุกไซ้นานะ พลางส่งเสียงเพอร์ ครางในลำคอ กะแล้วเชียวว่าแมวตัวนี้เข้ากับทุกคนได้หมดยกเว้นรินกะคนเดียว
“จะว่าไปตะกี้บอกว่า ไม่เห็นมานานแล้ว แปลว่าเมื่อก่อนเคยเป็นแบบนี้ด้วยเหรอครับ”
“อืม เวลาที่เธอล้มเหลวกับอะไรสักอย่าง ก็จะจิตตก ไปนั่งตรงมุมห้องคนเดียวตามที่เห็นนั่นแหละ “
“…บ้าไปแล้ว”
“หมู่นี้ไม่ได้เห็นเธอในสภาพนี้เลย ….ถ้าฟังจากที่เล่าเหตุการณ์ แสดงว่าเธอคงช็อคกับคำพูดของคาสึคุงที่บอกว่า หย่า น่ะสิ”
“ผมไม่ได้พูดจากใจจริงนะ”
นี่ยังไม่รวมว่ายังไม่ได้เป็นสามีภรรยากันจริงๆด้วยซ้ำ พูดคำนี้มันจะเอฟเฟคต์ได้ขนาดนี้เลยเหรอ
“ต่อให้ไม่ได้พูดจากใจจริง แต่เธอก็ไม่ชอบที่ฟังคำพูดแบบนี้ไง คาสึคุงก็คงไม่ชอบด้วย ถูกมั้ยล่ะ สมมติว่าต่อให้เป็นมุกก็เหอะ ถ้ารินจังบอกว่า ชั้นเกลียดเธอ เธอจะรู้สึกยังไงล่ะ”
“…….คงจะตายเพราะความช็อคล่ะครับ วินาทีที่เธอบอกผม หัวใจผมคงหยุดเต้น หัวใจวายตายคาที่ตรงนั้นเลย”
ผมกล่าวจบ สเตอร์แมนกริฟร้องเหมียว ปิดท้าย ไม่รู้มันจะร้องทำไม
จะยังไงก็ตาม ตอนนี้ผมต้องขอโทษรินกะ
ผมเดินไปหารินกะที่ตอนนี้ยังคงนั่งกอดเข่าหัวซุกแขน รินกะยังไม่รู้ว่าผมเดินมาใกล้เธอ ผมพูดกับเธอว่า
“คือว่า..ผมขอโทษนะครับ รินกะ ที่บอกว่าหย่า ผมไม่ได้พูดออกไปจากใจจริงนะครับ มันเป็นคำที่พูดลอยๆเอาฮาเฉยๆ”
“ต่อให้พูดลอยๆเอาฮาก็มีความเป็นไปได้สูงว่าจะพูดจากใจจริงนะ”
รินกะเงยหน้ากล่าวตอบพร้อมน้ำตาไหลพรั่งพรู สภาพชัดเจนว่า มองโลกแง่ลบสุดกู่ ราวกับติดในวงเวียนที่ไม่มีทางออก เพราะความทุกข์เรื่องหนึ่งเป็นต้นกำเนิดความโศกอีกเรื่อง วนเวียนอยู่แบบนี้
“มันไม่มีทางเป็นคำพูดจากใจจริงผมได้หรอก เพราะผมชอบรินกะนะครับ”
“…..แสดงหลักฐานมา”
รินกะเงยหน้ามอง จ้องผมตาเขม็ง
“จะให้แสดงหลักฐานเหรอ อยากให้ทำผมทำอะไรล่ะ”
“….มีอะไรให้ทำตั้งเยอะแยะ”
“ตัวอย่างเช่น?”
รินกะที่เจอคำถามผม หน้าแดงแป้ดแต่น้ำตายังไหลไม่หยุดตอบผมว่า
“ตัวอย่างเช่น…ลูบไล้อย่างอ่อนโยน….ไม่ก็กอด…หรือไม่กระซิบข้างหูสารภาพความรู้สึกไงคะ เห็นมั้ยว่ามีอะไรให้ทำตั้งเยอะ”
“….”
“ป..เป็นอะไรไปล่ะคะ”
“ก่อนหน้านี้ก็เคยคิดมาว่า สิ่งที่รินกะเรียกร้องมามันคือคนรักเขาทำกันนะ”
“ไม่ใช่คนรักค่ะ สามีภรรยาต่างหาก”
“ไม่ครับ คนรักครับ”
“คู่สามีภรรยาข้าวใหม่ปลามันค่ะ”
เธอยังเถึยงคำไม่ตกฟาก ผมหัวเราะเล็กน้อย ก่อนจะะเอามือลูบหัวรินกะอย่างอ่อนโยน ในเมื่อเป็นสิ่งที่รินกะอยากให้ำท หน้าที่ผมก็ต้องตอบสนองเธอ
“….แตะคางชั้นด้วยค่ะ”
“แก้มเหรอ? ได้สิ
ผมเลื่อนมือขวาสัมผัสแก้มเธอ รู้สึกได้ถึงความอุ่นและอ่อนนุ่มจากผิวหนังเธอ
ไม่รู้ว่าจุดประสงค์ของเธอที่ขอให้ผมแตะแก้มคืออะไร แต่พอแตะแก้มแล้ว รินกะระบายลมหายใจด้วยความพึงพอใจ … เหมือนแมวไม่มีผิด ต่อให้ไม่ใช่แมว ก็นึกถึงพวกสัตว์น่ารักๆอย่างอื่นอยู่ดี
“จนกว่าที่เธอจะเกลียดชั้นจากใจจริง ชั้นขอนะว่าอย่าพูดคำว่าหย่า แค่ชั้นจินตนาการตามคำพูด น้ำตาชั้นก็แทบไหลออกมาแล้วนะ….”
“รับทราบครับ ผมสัญญา”
ตอนนี้ผมสลักไว้ในหัวใจเลยว่า กูจะไม่พูดคำว่าหย่าให้รินกะได้ยินเด็ดขาด
ตอนนี้ผมเริ่มรู้สึกว่า มีสายตาใครบางคนกำลังมองมาที่พวกผม
ผมหันหลังกลับไปดู
“เอ่อ คุณนานะ ? นี่ดูพวกผมตั้งแต่เมื่อไรนิ”
“อืม คือว่า ฮะฮะฮะ ชั้นเพิ่งเคยเห็นคนรักง้อขอคืนดีครั้งแรกน่ะ หวานแหววมากเลย”
นานะกล่าวด้วยสีหน้าแดงแป้ด สงสัยจะชอบจัดจนดูตาไม่วางเลยนะ
ทว่า สิ่งที่รอผมต่อจากนี้ แทนที่จะเป็นฉากจบแฮปปี้เอนดิ้ง กลายเป็นว่า รินกะพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงตกตะลึง
“เอ๋ เดี๋ยวนะ คาสึโตะเริ่มเรียกชื่อนานะตั้ังแต่เมื่อไร?”
“ตอนโทรศัพท์คุยกันครับ….เฮ้ เรื่องนี้มันไม่ใช่แบบที่รินกะคิดนะครับ ผมไม่ได้เจ้าชู้หรือนอกใจนะครับ”
“…..ทำไมจู่ๆถึงร้อนตัวคะคาสึโตะ ชั้นไม่เคยคิดว่าคาสึโตะนอกใจชั้นเลย แต่ว่า..ทางนานะต่างหากที่มีโอกาส”
“ร..รินจัง เธอสงสัยชั้นที่เป็นเพื่อนสนิทเธอเหรอ?”
“ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ชั้นไม่สงสัยค่ะ แต่ว่า ตอนนี้สถานการณ์มันเปลี่ยนไปแล้ว เหตุผลเพราะแมวตัวนั้นค่ะ”
“เมี้ยว”
รินกะลุกขึ้นยืน ชี้นิ้วไปที่สเตอร์แมนกริฟที่อยู่ในอ้อมกอดนานะ
เชี่ยละไง นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้นวะ
“ตัวชั้นเองก็คิดว่าสิ่งที่กำลังนึกอยู่ในหัวมันเป็นเรื่องที่บ้ามาก แต่ว่ามันก็มีความเป็นไปได้ค่ะ …..นานะที่หลงรักคาสึโตะใช้สเตอร์แมนกริฟเป็นเครื่องมือ อาศัยช่วงที่ภรรยาอ่อนแอ แล้วแอบลอบขโมยสามีชั้นก็ได้ค่ะ”
“ไม่ใช่ละ(ครับ./ค่ะ)
ผมกับนานะรีบปฏิเสธพร้อมกันด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
เธอแม่มคิดได้ชนิดว่าคนสูดกาวทั้งกระป๋องยังจินตนาการตามเธอไม่ติดเลย บางทีนี่อาจจะเป็นข้อเสียของเธอแหละ ขณะที่ผมกำลังคิดอยู่ ทันใดนั้นเอง รินกะกล่าวต่อ
“ชั้นเคยได้ยินมาก่อนว่า เพื่อนสนิทของสามีและภรรยานั่นแหละที่สานสัมพันธ์นอกใจกันได้ง่าย”
“…..เอ่อ ไปได้ยินมาจากใครครับ”
“คุณซาโตโกะค่ะ”
“คุณซาโตโกะ?…คุ้นๆว่าเคยได้ยินชื่อนี้จากปากรินกะรอบหนึ่ง …อ้อ ไอ้รายการเฮงซวยดราม่ากลางวันมาขายขำอะนะ มันมีแต่แนวคิด ไม่มีใครทำจริงสักหน่อยครับ”
“…เขาทำจริงมีผลการทดลองจริงค่ะ”
“อ..อืม..”
“คุณซาโตะโกะพูดไว้ไม่ผิดเลย สมแล้วที่เธอเป็นรุ่นพี่ผู้ยิ่งใหญ่ที่ชี้นำคนด้วยประสบการณ์จริง สิ่งที่เธอพูดออกมาแต่ละครั้ง ล้วนแต่มีน้ำหนักน่าเชื่อถือ แทงใจคนฟังทุกคำค่ะ”
“ง..งั้นเหรอ.”
ไม่รู้จะพูดอะไรเลยกุ
“เป็นไปตามที่ชั้นบอกใช่มั้ยล่ะ นานะกับคาสึโตะแอบมีสัมพันธ์ลับกัน”
“ม..ไม่ใช่นะ รินจังเข้าใจผิดแล้ว ชั้นกับคาสึคุงไม่ได้มีความสัมพันธ์แบบนั้นเลย เพราะว่าตัวชั้นน่ะ…เชียร์ทั้งคู่ให้สมหวังจากใจ ก็เลยแนะนำหลายเรื่องที่ควรรู้ให้คาสึคุงฟัง…”
“นั่้นสินะ ที่นานะบอกว่าเชียร์ มันคือเรื่องจริง แต่นั่นคือแผนเธอไง พอทำแบบนี้พวกเธอสองคนก็สามารถนัดเจอกันที่โรงเรียนโดยไม่จำเป็นต้องบอกเรื่องที่เกิดให้ชั้นฟังไง”
“เดี๋ยวก่อน รินจัง ฟังชั้นพุดก่อน”
“เพราะว่าเธอมีความรู้สึกดีให้เขา ในระหว่างที่แนะนำก็เลยเกิดชอบขึ้นมาไง เห็นมั้ยว่าสมเหตุสมผลไม่ใช่เรื่องแปลกเลย”
“ขอร้องล่ะ รินจัง ฟังชั้นพูดทีเถอะ”
…งานหยาบ ไม่บันเทิงสักนิด บรรลัยเหี้ยๆ เรื่องราวชักจะบานปลายใหญ่โตละ โดยสาเหตุที่เกิดขึ้นเป็นเพราะผมด้วยที่ทำให้ความสัมพันธ์ของเธอทั้งคู่ต้องร้าวฉาน
“ถ้างั้นชั้นขอถามว่า นานะไม่ได้คิดอะไรกับคาสึโตะเลยรึเปล่าล่ะ”
“ม..ไม่ได้คิดนะ”
“พูดจริงเหรอ? ไม่ใช่คิดว่าเขาเท่ดี ไม่รู้สึกเสน่ความเป็นผุ้ชายในตัวคาสึโตะเหรอ”
“……..อืม”
นานะที่หน้าแดงเหลือบมองมาที่ผม ดูเหมือนเธอจะเริ่มเกร็งมากกว่าเก่า แรงที่แขนเลยออกแรงมากขึ้นจนสเตอร์แมนกริฟที่อยู่ในอ้อมกอดธอส่งเสียงดังแง๊ว เสียงแมวร้องน่ากลัวมากจนนึกว่ามันจะตายคาอ้อมกอด
“นานะ?”
“เอ่อ… คิดว่าเขาเท่ดี ก็เลยมีพูดหยอกแซวไปบ้าง….แต่ว่าเขาก็เป็นคนอ่อนโยน..พอเธอถาม..ชั้นเลยบอกจริงๆว่า… มันมีตามนี้แหละ..”
นานะกล่าวตะกุกตะกักเสียงเบา
…….พูดเป็นเล่นน่า
ดูจากท่าทีของนานะแล้ว อย่าบอกนะว่าเธอ…..
รินกะกล่าวต่อว่า
“เอ๋ โกหกน่า พูดจรริงเหรอ? นี่เป็นครั้งแรกที่ชั้นเห็นเธอเป็นแบบนี้”
รินกะกล่าวถามต่อ
“นานะ คาสึโตะมีข้อดีตรงไหนเหรอ?”
“เอ๋..อืม..คือว่า..”
“บอกมาหน่อยสิ คาสึโตะเป็นผู้ชายที่ไม่ได้เรื่อง ถ้าไม่คอยดูแล เขาจะทานแต่ไข่ต้มไปทั้งชีวิต แล้วก็ต่อให้ทำอาหารให้ เขาก็ไม่เคยชมว่าอร่อยสักครั้ง….แถมยังบ้าขุดเหมืองในโลกออนไลน์ด้วย”
“ขุดเหมืองมันแย่ตรงไหนครับ”
“นั่นไง เห็นมั้ย เขาชอบเป็นแบบนี้แหละ นอกจากนี้ แค่เขาจับมือชั้นก็หน้าแดง แล้วก็สัมผัสอะไรนิดหน่อย ก็คิดไปไกล….แต่ทุกอย่างเขาเป็นคนดีเห็นแก่อนาคต คาสึโตะจริงๆเป็นผู้ชายที่…. โม่”
เอ้าเฮ้ย ทำไมจากด่าแรกๆ ตอนหลังกลายเป็นเหมือนพูดอวยผัวแทนซะงั้น
ส่วนทางนานะเองก็ทำปากพะงาบๆแต่ไม่พูดอะไรออกมา ทว่าสีหน้าเธอแสดงชัดว่าห่วงผม
…..
สรุปว่านานะชอบผมจริงๆงั้นเหรอ
ไม่หรอกมั้ง อาจจะเหมือนชอบแต่จริงๆไม่ใช่ก็ได้
แล้วในตอนนี้ ผมในฐานะที่เป็นลูกผู้ชาย ควรต้องทำไงต่อดีนะ
ถ้าปล่อยวางเฉยๆ เอาแต่ดูมันก็ง่ายแหละ แต่ว่ามันคือการเอาตัวรอดคนเดียว เพราะความสัมพันธ์ทั้งสองคนต้องพังแน่
ถึงนานะจะชอบผม แต่สุดท้ายผมชอบรินกะ
เรืองตอนนี้ทำให้ผมนึกถึงตอนที่คุยกับทาจิบานะ ผมคิดว่ามันถึงเวลาที่ต้องเอ่ยความรู้สึกให้เธอรู้
“นานะ”
“เอ๋ คาสึคุง”
“ผมชอบรินกะครับเลยไม่สามารถตอบรับความรู้สึกเธอได้”
ผมกล่าวพร้อมทำท่าโค้งขอโทษ ถ้าทำแบบนี้ สถานการณ์น่าจะเปลี่ยนไปได้นะ
“……”
“…..”
ผมรู้สึกถึงความทรมานอึดอัดวิ่งแล่นผ่านร่างกายไปทั่ว ขนาดสเตอร์แมนกริฟยังเงียบเพราะบรรยากาศตอนนี้เลย
และคนที่เอ่ยปากทำลายบรรยากาศ คือนานะ
“เอ่อ ชั้นว่า รินจังกับคาสึคุงกำลังเข้าใจชั้นผิดทั้งคู่นะ”
“เข้าใจผิด? นานะชอบคาสึโตะไม่ใช่เหรอคะ”
“ไม่ใช่ค่ะ ชั้นพูดไปตั้งหลายรอบแล้วว่าอยากให้ฟังชั้นพูดก่อนไง”
“ก็ตะกี้ที่คุยกันไม่ได้หมายถึงเรื่องว่านานะชอบคาสึโตะคุงที่ตรงไหนเหรอ แล้วเธอก็สร้างกลยุทธ์ ใช้แมวเป็นเครื่องมือในการสร้างความทุกข์ใจให้ภรรยา แล้วก็ช่วงชิงหัวใจสามีชั้น ไม่ถูกเหรอคะ”
“รินกะเข้าใจผิดใหญ่โตไปกันใหญ่ละค่ะ”
“งั้นบอกมาซิว่าความจริงคืออะไร”
“คนที่ชั้นชอบจริงๆคือรินจังต่างหาก “
“นั่นไง กะแล้วเชีย…ว… เอ๊ะ?”
“คนที่ชั้นชอบบคือรินจังค่ะ”
เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยย!
*******
จบ CH 15-4
แหมมม จำช่วงแรกได้มั้ยว่า นานะจะNTR คุณคาสึโตะ ใครเดาว่าใช่ก็เสียใจด้วยนะครับ จารย์แกสับขาหลอกจ้า 555 ถึงบอกว่าคนเขียนแม่มเก่งชิบหาย เขียนดึงบรรยากาศจากหวาน มาดราม่า แล้วก็หักมุมแบบพอให้คนอ่านเดาได้(มั้ง) แต่ผมเดาไม่ได้นะ555
เห็นเรื่องมันเขียนได้มันส์ขนาดนี้ อยากให้มีสำนักพิมพ์เอาลิขสิทธิ์มันมาจริงๆ เพราะรู้สึกว่าตัวเองถ่ายทอดงานในนี้ได้ไม่เต็ม 100% แต่ก็นะ อย่างน้อยก็แปลเกิน 80%วะ 55 คิดเข้าข้างตัวเองไปก่อน
ตอนหน้านี่ก็จัดหนักแปลไปชั่วโมงอัพ น่าจะจุใจระดับหนึ่งนะ
รอตอนใหม่ได้ก็อ่านที่นี่พรุ่งนี้นะครับ แต่ถ้าทนไม่ไหว จัดไปได้ที่เพจ คลิกตรงนี้เลยจ้า kurakon
