ตอนนี้ผมดูไม่ออกว่าเธอหน้าตาเป็นยังไงเพราะใส่ฮุ้ดปิดบังตัวเองซะมิด เล่นเอาเกิดคำถามในใจว่า นี่ก็หน้าร้อน แต่ใส่ฮุ้ดซะมิดเชียว ไม่รู้สึกอบอ้าวบ้างรึไงนะ
ดูจากความสูงและรูปร่าง เธอน่าจะอยู่ราวๆป.5
ว่าไปแล้วเธอมาอยู่บ้านเราได้ไงนะ
ผมเดินไปหาเธอ พอเธอรู้สึกตัวว่าผมเดินมาหาปุ๊บ รีบคลานสี่ขาวิ่งจู๊ดไปหลบหลังโซฟา โผล่หน้ามาให้เห็นแค่ครึ่งเดียว
แต่ว่าด้วยความที่เธอสวมฮู้ดอยู่ทำให้มองไม่เห็นว่าตอนนี้เธอทำหน้าหรือแววตายังไง
“มีเรื่องที่ชั้นอยากจะถามเธอ เธอเป็นใครเหรอครับ”
“เจ้าของบ้านหลังนี้”
“บังเอิญจัง ผมเองก็เป็นเจ้าของบ้านหลังนี้พอดี”
“นายตัวปลอม”
“จากมุมมองชั้น เธอก็เจ้าของปลอมเหมือนกันแหละ เรื่องนั้นว่าอีกที ว่าไปเธอชื่ออะไรล่ะ”
“….ร…..ริส”
“ริสึ? ริสึจัง?”
“จะคุยกันในสภาพนี้ก็ดูแปลก หาที่คุยให้มันดีๆกว่านี้เถอะครับ”
ผมกล่าว แต่เธอก็ยังไม่ออกมาจากโซฟา เอาวะ ก็คุยในสภาพนี้ไปละกัน
“ก่อนอื่นขอบอกให้รู้ก่อน เจ้าของบ้านหลังนี้คือผมนะครับ”
“…ที่นี่ก็เป็นบ้านของชั้นค่ะ”
“งั้นเหรอ…ถ้างั้นเธออาศัยอยู่ที่นี่ตั้งแต่เมื่อไร”
“…..1 อาทิตย์”
หนึ่งอาทิตย์งั้นเหรอ ถ้างั้น…อย่าบอกนะว่าเหตุผลที่พ่อเมสเซจหาผมให้ผมกลับมาบ้านเพราะเด็กคนนี้รึเปล่านะ
จะว่าไป วันก่อน ผมก็พาสเตอร์แมนกริฟมาที่่บ้านแล้วก็ได้พบกับพ่อนี่นา จะบอกว่าตั้งแต่วันนั้น เด็กคนนี้ก็อยู่ที่บ้านหลังนี้แล้วเหรอ
แสดงว่าตอนที่ผมตะโกนว่าพ่อ เธอต้องอยู่ชั้นสองสินะ
“เธอเข้ามาในบ้านหลังนี้ได้ยังไง”
“คุณพ่อใหม่ ..เป็นคนพาชั้นมาที่นี่”
“พ่อใหม่?..หมายถึงพ่อของผมเหรอ”
“น่าจะค่ะ มิน่าล่ะ หน้าตาถึงเหมือนเขา”
“งั้นเหรอ”
“น่าเสียดายนะคะ หล่อเสียของเปล่าๆเพราะนิสัยคุณกระโชกโฮกฮากจนสาวๆร้องไห้ได้ค่ะ”
“เอิ่ม พูดซะเหมือนผมเป็นปีศาจเลยนะ”
ปกติมีแต่ฟิลเตอร์รินกะนะที่มองว่าผมหล่อ ไม่นึกว่าน้องคนนี้ก็มองผมว่าหล่อด้วย แปลกดี
“ก่อนหน้านี้…ที่อยู่ของชั้นหลุดไปถึงหูสื่อมวลชน ก็เลยต้องย้ายมาที่บ้านหลังนี้น่ะ”
“เช้ดด ใช้คำพูดซะอย่างกับว่าเธอเป็นดาราเลยนะ”
จะบอกว่าเธอเป็นไอดอลเหรอ? ไม่หรอกมั้ง ในหัวผมนึกภาพไอดอลนิสัยประหลาดแบบเธอไม่ออกเลย แต่อย่าไปเอารินกะหรือนานะเป็นเกณฑ์นะ พวกนั้นมันต้องยกเว้น
“แสดงว่าเธอเป็นนักข่าวปาปารัสซี่สินะ”
“เรื่องนั้น….อืม”
ตอนแรกเธอทำท่าเหมือนจะปฏิเสธคำพูด แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ว่าอะไร
ว่าไปผมก็นึกอะไรบางอย่างออก
“ถ้าเธอบอกว่าพ่อชั้นเป็นพ่อใหม่ แสดงว่าเธอเป็นน้องสาวบุญธรรมของชั้นสิ”
“…ให้เป็นอย่างอื่นดีกว่าเป็นน้องสาวคุณค่ะ”
“งั้นเหรอ ก็นะ ตามนั้นแหละ”
“ชิ ดูถูกเกินไปละ”
“ปากคอเราะร้ายกว่าที่คิดอีกนะครับ ผมก็แค่อยากรู้สถานการณ์ในตอนนี้ จะว่าไป เธอคือลูกสาวของแม่ใหม่ที่แต่งกับพ่อผมรึเปล่าครับ”
“..อืม”
“พูดจริงรึเนี่ย”
นี่เป็นข้อมูลที่ผมไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าแม่ใหม่ผมมีลูกติดซะด้วย
เท่ากับว่าที่พ่อผมไปแต่งงานกับแม่ใหม่ตอนผมปอ2 นี่ตอนนั้นเท่ากับว่าผมมีน้องสาวอยู่แล้วเหรอเนี่ย
“ไม่อยากจะเชื่อเลย ไม่น่าเป็นไปได้”
“เป็นไปได้สิ ความจริงคือความจริงไง”
“อืม นั่นสินะ แต่เมื่อกี้เธอบอกว่าเป็นไปได้ แสดงว่าเธอก็รู้แต่แรกว่าชั้นเป็นเจ้าของบ้าน แต่เธอก็ยังสมอ้างสิ”
“…..”
“โอย แย่ละตอนนี้ เรื่องใหม่ๆประดังประเดเข้ามาจนคาดไม่ถึงเลย
“…ไหวรึเปล่าน่ะ”
สาวน้อยค่อยๆผุดหน้าเต็มๆออกมาจากโซฟา ดูเธอเป็นห่วงผมนะ
“ก็ไม่ได้ไหวมากหรอก แต่พอทน บางทีพ่อผมอาจจะอยากให้ผมได้มาเจอเธอก็ได้ ถึงเขาจะไม่อธิบายให้ชัดเจนก็เถอะ แล้วต่อจากนี้จะเอาไงต่อดีครับ”
“เอาไงต่อหมายถึง?”
“คนเพิ่งเจอหน้าคุยกันครั้งแรก และจากนี้จะเอาไงต่อกับเรื่องต่อจากนี้ไงครับ”
“ชั้นกลัว เพราะฉะนั้นไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น”
“ยังไม่ได้ทำอะไรเลยดันกลัวซะงั้น นี่คงไม่ถึงขั้นเรียกตำรวจมาจับผมใช่มั้ยนิ”
“ใช้คำพูดหวานๆกับใบหน้าหล่อเหลาป้อยอสาวๆที่ใสซื่อไร้เดียงสา ความอันตรายของนายอยู่ในระดับแรงค์s ค่ะ”
เธอกล่าว ก่อนจะเดินถอยหนีไปข้างหลังเล็กน้อย
ถึงอย่างนั้น ไหนๆก็เป็นน้องสาว ผมก็อยากจะสนิทกับเธอให้มากกว่านี้นะ
“ชั้นชื่อคาสึโตะ ตั้งแต่นี้ชั้นเรียกเธอว่า ริส คงไม่มีปัญหาอะไรนะ”
“…ตามสบาย”
เรียกเองก็กระดากปากเอง โลกเรามีคนชื่อ ริส ด้วยเหรอฟะ แปลกดี
“อายุเท่าไรครับ”
“…15 อยู่มอปลายปี1”
“งั้นเหรอ อ่อนกว่าชั้นปีหนึ่งสินะ…เฮ้ย พูดจริงดิ นึกว่าอยู่ประถมซะอีก”
“ชั้นคือพี่สาวสุดสวยที่เปล่งประกายในชั้นเรียนเลยนะคะ”
“มองมุมไหนก็ไม่ให้ความรู้สึกพี่สาวเลยสักนิดครับ”
ดูจากความเพี้ยน และคำพูดคำจา อนาคตผมน่าจะมีเรื่องปวดหัวให้เจอแน่ๆ
“..ชั้นอยากให้นายสัญญาว่า จะไม่ทำอะไรแปลกๆกับชั้น”
“ได้ครับ”
“แล้วก็ห้ามรุกล้ำพื้นที่ส่วนตัวเข้าไปในห้องชั้น”
“รับทราบครับ”
“ห้ามทำพฤติกรรมคุกคามใดๆด้วยนะ”
“ตามนั้นครับ”
แต่ละคำพูดเธอบอกชัดเจนถึงการตั้งกำแพง ไม่ต้องการความสนิทสนมใดๆ มันไม่ใช่คำพูดที่คนในครอบครัวเขาใช้กันเลยนะ
“ไหนๆเราก็เป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว ชั้นก็อยากจะสนิทกับเธอนะ”
“งั้นเหรอ”
“ครอบครัวที่สนิทสนมเปิดใจคุยกันได้มันคือเรื่องที่ดี เธอไม่คิดแบบนี้เหรอ”
ผมลองพูดนี้ เพราะมองว่าสนิทกันยังไงก็ดีกว่าครอบครัวที่มีระยะห่างนะ
ว่าไปในบางมุมเธอก็มีออร่าคล้ายๆรินกะแฮะ
“…ต่อจากนี้ก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ”
“เอ่อ…อืม..ฝากตัวด้วย”
จู่ๆก็มีน้องสาวขึ้นมาซะงั้้น แถมเพิ่งรู้ในวันนี้ซะด้วย นี่ไม่รวมความแปลกของเธออีก ดูอนาคตแล้ว น่าจะวุ่นกันยาวๆ
****
จบ CH17-1
ช่วงแรกก็อืดระดับหนึ่งเลยล่ะ อดทนรอไปก่อนละกัน ขนาดแปลเองยังเบื่อเลย ถึงไม่ค่อยอยากแปลเล่ม3 55 แต่เด๋วสักพักมันก็ฮา อดทนรอให้ถึงตอนนั้นละกันครับ
รอตอนใหม่ได้ก็อ่านที่นี่พรุ่งนี้นะครับ แต่ถ้าทนไม่ไหว จัดไปได้ที่เพจ คลิกตรงนี้เลยจ้า kurakon
