ตอนที่ 109 รับตรา
เจียงเฉินเดินไปตามถนนที่นำไปสู่สมาคมนักปรุงยา
ทันใดนั้น……
เสียงเกือกม้าก็ดังขึ้นมาจากด้านหลัง
ในไม่ช้า…
เจียงเฉินรู้สึกความโกลาหลเล็กน้อยบนถนนข้างหลังเขา
เจียงเฉินหันศีรษะของเขาไปดูและพบว่ามีเงาสีม่วงวิ่งออกมาจากปลายถนน และร่างจำนวนนับไม่ถ้วนก็วิ่งตามมาตลอดสองข้างทาง
ม้าสีแดงที่ลุกเป็นไฟพุ่งตรงจากระยะไกลเหมือนกับเปลวเพลิงและปรากฏตัวอยู่ห่างจากเจียงเฉินไปหลายเมตรทันทีในเวลาเพียงไม่กี่ชั่วพริบตา
“เจ้าสุนัขอย่ามาขวางทางข้า ออกไปให้พ้นทานท่านหญิงคนนี้ซะ !”
เมื่อมองไปที่เจียงเฉินซึ่งอยู่ข้างหน้าอย่างไม่ขยับเขยื้อน คิ้วของหญิงสาวชุดม่วงก็ขมวดคิ้วทันที และเธอก็ตะโกน
เจียงเฉินขมวดคิ้วตอบ
แต่เขาก็เพิกเฉยต่อหญิงสาวชุดม่วงอย่างและทำเพียงเหลือบมองเบาๆครู่หนึ่งก่อนจะเดินไปข้างหน้าต่อราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“หึ หาที่ตาย!”
เมื่อเห็นว่าเจียงเฉิยเพิกเฉยต่อการมีตัวตนของเธอ หญิงสาวชุดม่วงก็พ่นลมหายใจออกมาอย่างเย็นชาและแส้หนังในมือของนางก็ฟาดไปที่เจียงเฉิน
ในชั่วพริบตา…
เงาสีแดงก็ฉีกผ่านอากาศมาจนเกิดเป็นลมแรง และพุ่งมาตรงหัวของเจียงเฉิน
เมื่อรู้สึกถึงการโจมตีจากด้านหลัง เจียงเฉินก็กลายเป็นเย็นชา
โดยไม่ต้องหันหัวกลับไป เขาก็เหยียดฝ่ามือออกไปและงุ้มมือเป็นกรงเล็บจับไปที่แส้เส้นนั้น
ทันทีที่เจียงเฉินคว้าแส้ได้ เขาก็กระชากมันมาอย่างแรงจนทำให้หญิงสาวที่สวมชุดม่วงกลายเป็นเสียหลักและตกลงมาจากหลังม้า
“อะไรกัน ! “
ทันใดนั้น เด็กสาวชุดม่วงก็อดไม่ได้ที่จะตะโกนออกมาขณะที่นั่งลงกับพื้น
“เจ้าบ้า เจ้ากล้าทำร้ายท่านหญิงคนนี้งั้นรึ ”
ก้นของเธอก็สัมผัสกับพื้นที่เย็นและสกปรก จนชุดตรงก้นของเธอเปลี่ยนเป็นสีฟ้าและเธอก็ตะโกนออกมาใส่เจียงเฉินด้วยความโกรธ
นี่ทำให้เธอดูราวกับเสือดุร้าย
เจียงเฉินเหลือบมองหญิงสาวที่สวมชุดสีม่วงและกล่าวอย่างแผ่วเบา: “เจ้าลงมือกับข้าก่อน แล้วทำไมข้าจะลงมือกับเจ้าไม่ได้หละ ”
“เจ้ากล้านักที่ทำร้ายท่านหญิงคนนี้ !”
คำพูดจาง ๆ ของ เจียงเฉินก็ทำให้หญิงสาวชุดม่วงโกรธทันที
จากนั้น เธอก็มองไปยังหญิงสาวสวยวัยกลางคนที่ตามหลังเธอมา และอดไม่ได้ที่จะพูดอย่างโกรธเคือง: “ท่านป้าลาน ท่านต้องฆ่าเขาให้ข้านะ!”
“จื่อหลวน นี่เจ้าสร้างปัญหาอีกแล้วงั้นรึ “
หญิงงามวัยกลางคนขมวดคิ้ว “บอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าก่อปัญหา อย่าลืมจุดประสงค์ที่เราเดินทางมาครั้งนี้สิ”
เมื่อได้ยินสิ่งที่หญิงงามวัยกลางคนพูด เด็กสาวชุดม่วงก็นึกถึงสิ่งสำคัญที่เธอต้องทำในการเดินทางมาเมืองหลิงหยุนครั้งนี้ เธอนั้นไม่อาจมาเสียเวลาอยู่ที่นี่ได้
“หึ ถือว่าเจ้าโชคดีไป คราวหน้าถ้าข้าเจอเจ้าอีก ท่านหญิงคนนี้จะตีเจ้าให้ดู !”
หญิงสาวชุดม่วงจ้องมองเจียงเฉินอย่างขมขื่น แต่ไม่นานเธอกับหญิงงามวัยกลางคนก็จากไปอย่างรวดเร็ว
เจียงเฉินมองไปที่หญิงสาวทั้งสองในชุดม่วงที่กำลังจากไป แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร เขาเพียงเดินต่อไปที่สมาคมนักปรุงยา
ประมาณสิบนาทีต่อมา
เจียงเฉินก็เงยหน้าขึ้นเล็กน้อย และเห็นตัวหนังสือห้าคำจางๆที่ดูแปลกตา มีแสงไฟเลือนลางอยู่เหนือประตูอาคารแห่งนี้
สมาคมนักปรุงยา!
เจียงเฉินหยุดอยู่ชั่วคราวและเดินไปที่ประตูของสมาคมปรุงยา
“เจ้าหนู ที่นี่คือสมาคมนักปรุงยา คนทั่วไปห้ามมาที่นี่ เจ้ามาทำอะไรกัน !”
ตอนนี้เอง เขาก็เห็นชายวัยกลางคนตัวสูงยืนอยู่ตรงประตูสมาคมนักปรุงยาและตะโกนมาที่เขา
เจียงเฉินพูดอย่างเฉยเมย: “ไม่มีอะไร ข้าก็แค่อยากเข้าไปเอาตราสัญลักษณ์นักปรุงยามาประดับไว้เล่นๆหน่ะ”
เข้าไปเอาตราสัญลักษณ์นักปรุงยามาประดับไว้เล่นๆงั้นรึ ?
เจ้าเด็กเวร แค่เจ้าคิดว่าอยากได้เจ้าก็จะได้มันมารึไง ?
เมื่อได้ยินคำพูดที่เย่อหยิ่งของเจียงเฉิน ใบหน้าของชายวัยกลางคนก็กลายเป็นมืดมนทันที …
ตอนนี้แปลถึงตอนที่ 500 แล้วนะครับ หากต้องการอ่านอย่างไม่ขาดตอนสามารถติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ที่ https://www.facebook.com/ReadGOS/
เพียงตอนละ 1 บาท เท่านั้น สามารถลดค่าเข้ากลุ่มได้โดยหักลบตามจำนวนตอนที่อ่าน เช่น ท่านอ่านถึงตอนที่ 110 แล้วก็สามารถเข้ากลุ่ม 3 ได้ด้วยราคา 40 บาทเท่านั้น !
