ตอนที่ 143 การกลับมาของตระกูลหลิน
“เจียงเฉิน เจ้าคิดว่าข้ายังเหมือนเดิมเหมือนก่อนหน้านี้รึไง “
“กล้าที่ดูถูกข้าเช่นนี้ ข้าจะทำให้เจ้ารู้เองว่าความเสียเป็นยังไง !”
ดวงตาของเหล่ยชิ่งก็กลายเป็นคมชัดและดาบก็เป็นประกายขึ้นในมือของเขาพร้อมกับเสียงฟ้าร้อง
เมื่อสายฟ้าและเสียงฟ้าร้องปรากฏขึ้นท่ามกลางสายตาของผู้คนทันทีกลิ่นอายของนักรบระดับก่อกำเนิดก็ระเบิดออกมา
ปังง ปังง…
พร้อมกับเสียงสายฟ้าที่เย้ยหยัน สายฟ้าก็ฟาดออกมาจากดาบยาวในมือของเหล่ยชิง !
“วิชาดาบฟ้าคำราม!”
เมื่อเหล่ยชิงตะโกนออกมา สายฟ้าก็ฟันไปที่เจียงเฉินโดยตรง
เมื่อเผชิญหน้ากับดาบของเหล่ยชิง เจียงเฉินก็ยังคงสงบนิ่ง
เหล่ยชิงที่อยู่ข้างหน้าเขาแม้ว่าจะสามารถทะลวงเข้าสู่ระดับก่อกำเนิดได้แล้วก็ตาม
แต่ในแง่ของพลังการต่อสู้แล้ว เขายังแย่กว่าหวู่เฟยหลงอีกตั้งไม่รู้กี่เท่า
เจียงเฉินมองไปยังการโจมตีที่กำลังจะมาถึงอย่างสงบนิ่ง
จนกระทั่งแสงดาบสายฟ้าปรากฏห่างจากเขาไปไม่ถึงสามฟุต เขาก็ตะหวาดออกมาอย่างไม่ใส่ใจ
บูม!
เมื่อเสียงดังก้องขึ้นในอากาศ ดาบสายฟ้าของเหล่ยชิงก็ถูกหมัดกระแทกเข้าใส่ทันที
เมื่อหมัดชกออกไปประทะกับวิชาดาบฟ้าคำรามของเหล่ยชิง เจียงเฉินก็หายตัวไปและปรากฏตัวข้างๆเหล่ยชิงในพริบตา จากนั้นเขาก็โจมตีเหล่ยชิงโดยตรงด้วยหมัดที่หนักแน่น
ตอนนี้เอง!
พวกเขาก็เห็นร่างของเหล่ยชิงถูกหมัดของเจียงเฉินซัดเข้าใส่เต็มๆ
พัฟ!
เลือดของเหล่ยชิงพุ่งออกมาอย่างรุนแรงและร่างของเขาที่ถูกชกก็กระเด็นออกไปหลายฟุตอย่างอนาถ !
เขามองไปยังเจียงเฉินที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาอย่างภาคภูมิใจ และการแสดงออกของเขาก็กลายเป็นหวาดกลัวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
“อ๊ากกกกก!”
“นี่สินะความแข็งแกร่งของพี่ใหญ่เจียงเฉินเจียงเฉิน มันผิดปกติยิ่งกว่าที่ตำนานบอกไว้ซะอีก!”
“ใช่ แม้แต่ยอดฝีมือที่อยู่ระดับก่อกำเนิดก็ยังพ่ายแพ้ในหมัดเดียว เขาช่างแข็งแกร่งจริงๆ !”
เมื่อเห็นฉากที่น่าอัศจรรย์นี้ต่อหน้าเขา นักเรียนทุกคนในวังหลิงหยุนก็ตกตะลึง
แค่กำปั้นน้อยๆของเขาก็เพียงพอที่จะระเบิดนักรบระดับก่อกำเนิดแล้ว !
แม้ว่าพวกเขาจะรู้อยู่แล้วว่าเจียงเฉินนั้นแข็งแกร่งมาก แต่พวกเขาก็ยังคิดไม่ถึงว่าเจียงเฉินจะแข็งแกร่งขนาดนี้ !
“พาพวกของเจ้าจากวังชางเหว่ยไสหัวออกไปซะ !”
“ถ้าในอนาคตเจ้ายังไม่มีความสามารถมากพอ ก็จงอย่าเสนอหน้ามาสร้างความอับอายอีก”
เหล่ยชิงนั้นถูกหมัดชกเข้าอย่างแรงจนหมอบอยู่ีท่พื้น เจียงเฉินมองลงไปที่เหล่นชิงอย่างดูถูกและเสียงอันแผ่วเบาของเขาก็ดังเข้าไปในหูของทุกคนโดยตรง
เมื่อได้ยินคำพูดของเจียงเฉิน ใบหน้าที่ซีดเซียวของเหล่ยชิงก็ดูยากขึ้นทันที
เมื่อรู้สึกถึงการเยาะเย้ยจากนักเรียนวังหลิงหยุนรอบๆตัวเขา เหล่ยชิงก็รู้สึกละอายใจและอับอายเป็นอย่างมาก
เขาไม่กล้าที่จะมองไปที่เจียงเฉินแม้แต่น้อยและจากไปพร้อมกับนักเรียนของวังชางเหล่ยนับโหลด้วยความอับอายทันที
หลังจากแก้ปัญหาของเหล่ยชิงและพรรคพวกของเขาจากวังชสงเหล่ยเสร็จแล้ว เจียงเฉินที่ไม่มีอะไรให้ทำแล้วก็วางแผนที่จะกลับไปยังบ้านตระกูลเจียง
ชีวิตทุกวันนี้ในวังหลิงหยุนนั้นน่าเบื่อสำหรับเขาเป็นอย่างมาก
อย่างไรก็ตาม ยังเหลือเวลาอีกไม่กี่วันก่อนที่งานประลองเก้าวังของอาณาจักรต้าเซี่ยจะเริ่มขึ้น เจียงเฉินจึงตัดสินใจไปที่เมืองหลวงของอาณาจักรต้าเซี่ยก่อนล่วงหน้า
หลังจากนี้เจียงเฉิงเองก็ไม่รู้ว่าจะกลับมาที่เมืองหลิงหยุนอีกทีเมื่อไหร่
ดังนั้นเขาจึงจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องกลับไปที่บ้านตระกูลเจียงเสียก่อน
หลังจากจัดการทุกอย่างเสร็จแล้ว เจียงเฉินก็จากวังหลิงหยุนไปเพียงลำพังทันที
เมื่อกลับมาถึงเมืองคังซาน เจียงเฉินรู้สึกว่าบรรยากาศในเมืองคังซานแปลกไปเล็กน้อย
เมืองคังซานที่แต่เดิมมีชีวิตตอนนี้กลายเป็นรกร้างมากขึ้นและทั้งเมืองก็เต็มไปด้วยกลิ่นอายแห่งการฆ่าฟัน
“เด็กน้อย วันนี้เป็นวันสำคัญที่ตระกูลหลินของข้าจะทำลายตระกูลเจียงและเข้ายึดเมืองคังซานแห่งนี้ ดังนั้นตอนนี้จึงมีกฏห้ามไม่ให้บุคคภายนอกเข้าไป ถ้าเจ้าไปอยากตายก็ไสหัวไปซะ !”
เมื่อเจียงเฉินเดินมาถึงประตูของเมืองคังซาน ยามติดอาวุธหลายคนก็เข้ามาหยุดเจียงเฉินโดยตรง
ตระกูลหลิน.. พวกมันกลับมาที่เมืองคังซานแล้วงั้นรึ!
ใบหน้าของเจียงเฉินก็กลายเป็นเยือกเย็นทันที!
ตอนที่ 141 นอกจากข้าไม่ว่าใครก็ไม่มีสิทธิ์รังแกพวกเขา
“ผิดปกติ ! ศิษย์พี่เจียงเฉินไม่ใช่คนแล้ว!”
“พรสวรรค์ในการปรุงยาของเขาเองก็ถึงระดับที่เหนือคาดแล้วเช่นกัน !”
“มันไม่ใช่แค่แค่ผิดปกติแล้ว ! แม้แต่อัจฉริยะของตระกูลตันก็ยังถูกรังแกอย่างทารุณกรรมราวกับเป็นขยะซะงั้น !”
ช่วงเวลานี้เอง… …
นักเรียนเกือบทั้งหมดของวังหลิงหยุนต่างก็มองมาที่เจียงเฉินด้วยความชื่นชม
เมื่อเขาได้ยินเสียงหัวเราะเบา ๆ ของเจียงเฉินและเสียงที่ดูแปลกประหลาดใจของเหล่านักเรียนวังหลิงหยุนรอบๆ
ใบหน้าที่หล่อเหลาของตัเสี่ยวหมิงก็กลายเป็นแดงขึ้นทันทีและเขารู้สึกราวกับว่าต้องการเอาหน้าแทรกลงไปที่แผ่นดินร
แต่ไม่ว่าใบหน้าของเขาจะอยู่ที่ใด เขาก็ยังคงอยู่ที่นี่ ท่ามกลางสายตาที่จ้องมองมานับไม่ถ้วน
หลังจากเอาชนะหวู่เฟยหลงและแก้ไขปัญหาตันเสี่ยวหมิงให้ซูหลิงเซียงได้แล้ว
เจียงเฉินที่ไม่ค่อยได้ใช้ชีวิตอย่างสงบสุขนักในวังหลิงหยุนก็เริ่มมีเวลาผ่อนคลาย
อย่างไรก็ตาม……
วันที่สงบสุขเช่นนั้นกลับคงอยู่ได้ไม่นาน
วันนี้เอง ในขณะที่เจียงเฉินกำลังนั่งสมาธิอยู่ในห้อง ทันใดนั้นกระแสลมที่ทรงพลังก็ตกลงมาที่ลานบ้านของเขา
“นี่เป็นกลิ่นอายของผู้อาวุโสวังชั้นใน หยานชางหมิง หนิ ? เขามาทำอะไรที่นี่กัน?”
เจียงเฉินพึมพำกับตัวเองแล้วลุกขึ้นยืน จากนั้นก็ออกจากห้องไป
หลังจากออกจากห้อง เจียงเฉินก็พบกับหยานชางหมิงที่ยืนอยู่ที่ลานบ้าน
“ผู้อาวุโสหยาน ท่านมาที่นี่ด้วยเหตุอันใดรึ ?”
เจียงเฉินมองไปที่ หยานชางหมิงด้วยสายตาที่แปลกใจ
“ข้ามีเรื่องมาขอให้เจ้าทำ”
“นักเรียนหลายคนจากวังชางเหล่ยนั้นได้มาท้าทายนักเรียนของวังหลิงหยุนเราที่ลานประลองของวัง และตอนนี้นักเรียนที่งหมดของวังหลิงหยุนก็กำลังถูกทุบตีไปทีละคน ”
หยานชางหมิงกล่าวด้วยท่าทางที่ไม่น่าดู
เพราะความหยิ่งผยองและการดูดถูกจากเรียนวังชางเหล่ยมีหรือที่พวกเขาจากวังหลิงหยุนจะยอมเสียหน้า
เจียงเฉินมองด้วยความประหลาดใจและพูดว่า: “หวู่เฟยหลงกับหลินยู่ก็พ่ายแพ้เหมือนกันรึ ?”
“เจ้ายังมีหน้ามาพูดอีกเรอะ”
“หลังจากที่หลินยู่แพ้ให้กับเจ้า เขาก็ออกจากวังหลิงหยุนไปแล้วและไม่ได้กลับมาอีกเลย ”
“ส่วนหวู่เฟยหลงเองก็ถูกใครแถวนี้ทุบตีมาเมื่อสองวันก่อน ตอนนี้ยังรักษาตัวอยู่เลย”
หยานชางหมิงพูดด้วยสีหน้าหงุดหงิด “ตอนนี้วังหลิงหยุนของเราเหลือเจ้าเพียงคนเดียวแล้วที่จะสามารถจัดการกับเด็กพวกนั้นได้ อีกอย่างมีเด็กจากวังชางเหล่ยกล่าวท้าทายชื่อของเจ้าอีกด้วย !”
เมื่อได้ยินคำพูดของหยานชางหมิง เจียงเฉินก็อดไม่ได้ที่จะหรี่ตาลง
เด็กนักเรียนจากวังชางเหล่ยเพียงคนเดียวที่เขารู้จักก็คือ เหล่ยชิง ที่เขาเคยพบเจอเมื่อตอนไปยังภูเขาเมฆอัศนี
เป็นไปได้ไหมว่าชายคนนั้นจะมาที่วังหลิงหยุน ?
“ก็ได้ ข้าจะไปเจอกับพวกเขาเอง!”
เมื่อเขาถูกกล่าวชื่อท้าทายแล้ว มีหรือเจียงเฉินจะปล่อยให้คนอื่นมองว่าเขาเป็นเต่าหัวหด
อย่างไรก็ตาม ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมานี้ เขาเองก็กำลังรู้สึกร่างกายคันมือเช่นกัน หากได้ขยับกล้ามเนื้อกับกระดูกซะบ้างก็คงจะดี
หลังจากนั้นไม่นาน
เจียงเฉินก็มาถึงลานประลองของวัง
ทันทีเสียงเยาะเย้ยดูถูกก็ดังขึ้นในหูของเขาโดยตรง
“ฮี่ฮี่… นักเรียนของวังหลิงหยุนตกต่ำลงเรื่อยๆจริงๆ ”
“ใช่ พี่ใหญ่เหล่ยชิงคนเดียวก็สามารถเอาชนะอัจฉริยะทั้งหมดในรายชื่ออันดับของวังหลิงหยุนได้แล้ว ”
“พี่ใหญ่เหล่ยชิงทะลวงผ่านเข้าสู่ระดับก่อกำเนิดแล้ว ฉะนั้นในวังหลิงหยุนแห่งนี้สมควรไม่มีใครสามารถหยุดเขาได้อย่างแน่นอน !“
เจียงเฉินเดินตามเสียงเหล่านี้และมองไป จากนั้นเขาก็เห็นนักเรียนโหลหนึ่งจากวังชางเหล่ยยืนอยู่ตรงกลางจัตุรัส
ชายหนุ่มร่างสูงที่ยืนอยู่หน้าสุดคือเหล่ยชิงที่เขาเคยเจอเมื่อตอนที่อยู่ภูเขาเมฆอัศนี
ข้างหน้าเหล่ยชิงมีนักรเยีนของวังหลิงหยุนห้าถึงหกคนกำลังตกอยู่ในสภาพทุกข์ทรมานอยู่ และเห็นได้อย่างชัดเจนว่าพวกเขาได้รับบาดเจ็บจากฝีมือของเหล่ยชิง
เมื่อเจียงเฉินเห็นฉากนี้ ดวงตาของเขาก็หรี่ลง และเสียงอันเย็นชาของเขาที่แผ่วเบาดัก็งก้องอยู่ในจัตุรัสโดยตรง
“หึ นักเรียกจากวังชางเหล่ยเพียงไม่กี่คนกลับช่างเหิมเกริมนักที่กล้ามาสร้างปัญหาให้กับวังหลิงหยุนของข้า !”
“นอกจากข้าแล้ว ! ไม่ว่าใครก็ไม่มีสิทธิ์มารังแกคนของวังหลิงหยุนเด็ดขาด !“
ตอนนี้แปลถึงตอนที่ 850 แล้วนะครับ หากต้องการอ่านอย่างไม่ขาดตอนสามารถติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ที่ https://www.facebook.com/ReadGOS/
เพียงตอนละ 1 บาท เท่านั้น สามารถลดค่าเข้ากลุ่มได้โดยหักลบตามจำนวนตอนที่อ่าน เช่น ท่านอ่านถึงตอนที่ 145แล้วก็สามารถเข้ากลุ่ม 3 ได้ด้วยราคา 5 บาทเท่านั้น !
