ตอนที่ 746 พลังที่เอ่อล้น

ตอนที่ 747 ทาสเงา
ขณะรับชมสภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนไปมหาศาล ฉินหยุนเกิดหวาดกลัว
ขึ้นมา
เพราะมันราวกับเขตแดนอ้างว้างจันทราทมิฬแห่งนี้กำลังจะพินาศ
ขณะคลุกคลานขึ้นมา เขาได้เห็นเย่ว์โยวที่มีแต่บาดแผลเร่งรีบบินมา
“เจ้าถึงขั้นยังมีชีวิตรอด!” เย่ว์โยวพอได้เห็นฉินหยุน นางเร่งรีบ
ทะยานมาคว้าร่างของเขาเอาไว้ ก่อนจะเร่งรีบบินไปยังทิศทางหนึ่ง
“นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้น?” ฉินหยุนเร่งร้อนถาม “แล้วพี่หยางกับคนอื่น
เล่า? พวกเขาเป็นอย่างไรบ้างแล้ว?”
“ออกไปกันหมดแล้ว! วางใจเถอะ ข้าจะพาเจ้าออกไปเช่นเดียวกัน!”
น้ำเสียงเย่ว์โยวหมองหม่น “ข้าไม่ทราบว่าเกิดอะไร โดยสรุป เขต
แดนอ้างว้างจันทราทมิฬกำลังโดนพลังอำนาจยิ่งใหญ่โจมตี! กระทั่ง
เฉียหยิ่งก็ตายไปแล้ว!”
“ถึงขั้นโจมตีกดดันเขตแดนอ้างว้างจันทราทมิฬได้ สมควรต้องเป็น
ผู้เชี่ยวชาญด้านโจมตีมิติอย่างเลิศล้ำแล้ว!”
ทันใดนี้ ฉินหยุนพบว่าระหว่างเย่ว์โยวบินไป นางก็ต้องหลบเลี่ยง
อุกกาบาตที่ร่วงหล่นลงมาด้วย
อุกกาบาตเหล่านี้คล้ายสัมผัสถึงออร่าของนาง พวกมันเล็งเป้ามาที่
นางทั้งสิ้น
“เฉียหยิ่งก็ตายแล้ว?” ฉินหยุนตื่นตะลึงยิ่ง เพราะอีกฝ่ายเป็นตัวตนที่
แข็งแกร่งมากล้ำ
“ข้าสัญญากับเย่ว์จีไว้แล้วว่าจะพาเจ้าออกไป ไม่อย่างนั้น ทั้งนาง
และเย่ว์ฉินจะไม่ยอมออกไป!” เย่ว์โยวฮึมฮัม “ในชีวิตนี้ เจ้าเป็นตัว
ปัญหาเสียยิ่งกว่าชีวิตก่อนหน้า! ไม่ทราบว่าเจ้าต้มยามารอันใดให้
พวกนางกิน ถึงได้หลงเจ้าหัวปักหัวปำถึงเพียงนี้!”
“เย่ว์โยว นี่พวกเรากำลังไปที่ใด?” ฉินหยุนเอ่ยถาม
“ทางออกลับ ข้าจะพาเจ้าไปที่นั่นเพื่อหนีออกไป!” เย่ว์โยวกล่าว
“ตัวข้าชาติภพก่อนบอกทางออกลับนั้นให้หรือ?” ฉินหยุนถามขึ้น
เย่ว์โยวเงียบไปครู่ “ใช่! เจ้าเป็นคนบอกต่อข้า! ตัวเจ้าในชาติภพก่อน
เคยมาที่นี่ครั้งหนึ่ง บอกข้าว่าเมื่อถึงเวลา ให้ข้าใช้ทางออกนั่นได้!”
ฉินหยุนพบเห็นเรื่องราวเร่งด่วน เขาจึงพยายามสรุปเรื่องราว “เย่ว์
โยว ข้าไม่ได้ตื่นรู้ความทรงจำในชาติภพก่อน! ทว่าข้าได้รู้ ว่าตัวข้า
ในชาติภพก่อนไม่มีเจตนาร้ายต่อเจ้า! สาเหตุที่ข้าให้เจ้าถูกขังที่นี่ ก็
เพื่อให้เจ้าได้รับจันทราทมิฬ และได้ฝึกฝนร่างศักด์ิสิทธ์ิจันทราทมิฬ
กระนั้นเจ้ากลับทำเรื่องที่ตัวข้าฝากฝังไว้ไม่สำเร็จ!”
“หยุดกล่าววาจาไร้สาระ! เจ้าหลอกลวงนำสมบัติล้ำค่าของหลาย
สำนักใหญ่ไปครอง และจัดฉากใส่ร้ายต่อข้า เป็นผลให้ข้าต้องโดน
ปิดล้อม!” เย่ว์โยวมีโทสะ “ข้าย่อมไม่เชื่อคำลวงของเจ้า!”
ฉินหยุนไม่คิดอธิบายใดเพิ่มอีก เขาได้แต่หวัง ว่าความจริงจะเผย
ออกในสักวัน
เย่ว์โยวรวดเร็วมากล้ำ นางนำฉินหยุนมาถึงทะเลสาบแห่งหนึ่งได้ใน
พริบตา
น้ำในทะเลสาบเป็นสีขาวส่องสว่าง
อุกกาบาตหาได้ร่วงหล่นจากฟากฟ้าลงมาอีก
ทั่วทั้งเขตแดนอ้างว้างจันทราทมิฬกลายเป็นเงียบงัน
ฉินหยุนหันมองรอบทะเลสาบ พบว่ามีก้อนหินมากมาย
ก้อนหินเหล่านั้นคือค่ายอาคม
และตอนนี้ เย่ว์โยวก็กำลังเปิ ดค่ายอาคมดังกล่าว
“เมื่อค่ายอาคมทำงาน ข้าจะนำเจ้าออกจากที่นี่ไปยังแดนวิญญาณ
อ้างว้าง! ถึงตอนนั้น ข้าจะถูกดูดกลับไปยังแดนเซียนอ้างว้าง!” เย่ว์
โยวกล่าว “เจ้าตัวบัดซบ เมื่อใดเจ้าฟื้นคืนความทรงจำ จงจดจำเอาไว้
ว่าต้องมาหาข้าและสู้กันจนกว่าจะตายไปข้าง!”
ฉินหยุนไม่ฟังคำเย่ว์โยว เขาปล่อยหมูราชันสวรรค์ออกมา
“พี่ชายหมู!” ฉินหยุนตบเพื่อปลุกหมูราชันสวรรค์ให้ตื่นขึ้น “เร่งรีบ
อธิบายเรื่องราวต่อแม่นางคนนี้!”
เย่ว์โยวได้เห็นหมูราชันสวรรค์ นางคิ้วขมวดกล่าวคำ “นี่จักรพรรดิ
สัตว์ราชันสวรรค์ที่หลบหนีมาจากเฉียหยิ่งงั้นหรือ?”
หมูราชันสวรรค์พอได้ยินเสียงเย่ว์โยว เขาจึงตื่นขึ้นพร้อมเผยอาการ
หวาดกลัว “ราชันเซียนเย่ว์โยว ข้อพิพาทและหนี้แค้นเจ้าเป็นของ
ผู้อื่น อย่าได้ลงความเกลียดชังที่ข้า!”
“หมูที่บัดซบ เจ้ากล่าวอันใด!” ฉินหยุนกราดเกรี้ยวก่อนจะตบหน้า
หมูราชันสวรรค์ไป “เร่งรีบบอกต่อเย่ว์โยว ว่าเหตุใดชาติภพก่อนข้า
จึงขังนางไว้ที่นี่!”
หมูราชันสวรรค์ค่อยทราบสถานการณ์ ขณะนี้เร่งร้อนกล่าว “ราชัน
เซียนเย่ว์โยว น้องหยุนของข้าเจตนาให้เจ้าได้เข้ามาที่นี่ เพื่อให้เจ้า
ได้รับจันทราทมิฬ และฝึกฝนร่างศักด์ิสิทธ์ิจันทราทมิฬ! เพราะเขา
ทราบว่าเจ้าจะไม่ให้ความร่วมมือ จึงใช้วิธีการอย่างสุดกู่ไปบ้าง!”
“ข้าย่อมไม่เชื่อ!” เย่ว์โยวกล่าวโกรธเคือง
ทันใดนี้ ค่ายอาคมทำงาน น้ำในทะเลสาบจึงเดือดพล่าน จากนั้น ที่
ตรงกลางทะเลสาบจึงเกิดขึ้นเป็นน้ำวน
หมูราชันสวรรค์หัวเราะดัง “วิเศษนัก ข้าจะได้ออกไปจากเขตแดน
อ้างว้างจันทราทมิฬเสียที!”
กล่าวคำจบ เขาจึงกระโดดลงทะเลสาบไป
ฉินหยุนมองทางเย่ว์โยวที่โกรธเกรี้ยว เขากล่าว “ไม่ว่าเจ้าจะเชื่อ
หรือไม่ แต่ตัวข้าในชีวิตนี้หาได้มีอันใดข้องเกี่ยวกับตัวข้าในชีวิต
ก่อนหน้านี้ไม่!”
“เหอะ ข้าย่อมไม่คิดอยากเห็นหน้าเจ้าอีก!” เย่ว์โยวกล่าวคำ จากนั้น
นางจึงเตรียมกระโดดลงทะเลสาบ
กระนั้น ทันใดนี้เอง ร่างเงาสีดำพลันปรากฏตัวขึ้น!
ร่างเงาสีดำนี้ทรงพลังอำนาจ มันจับตัวเย่ว์โยวเอาไว้!
“นี่ตัวบ้าอะไรอีก?” ฉินหยุนมองทางเงาสีดำด้วยอาการตื่นตะลึง
เงาสีดำนั้นครอบครองพลังอสูรแข็งแกร่งชวนสะพรึง
“ข้าคือทาสเงาแห่งจอมจักรพรรดิอสูรเซียน!” ร่างเงาสีดำแผดเสียง
หัวเราะโฉดชั่ว “ข้าได้รับคำสั่งให้มาที่นี่ เพื่อสังหารผู้ที่ต้องคำสาป
แข่งจอมจักรพรรดิอสูรเซียน!”
ฉินหยุนพลันนึกถึงเหยาเฟิงขึ้นมา
เพื่อช่วยเขาออกจากกรงขัง เหยาเฟิงจึงใช้กำลังเต็มที่ เพราะเหตุนั้น
จอมจักรพรรดิอสูรเซียนจึงตรวจพบเจอตัวนาง!
หรือก็คือ พลังที่เกิดขึ้นจนถล่มเขตแดนอ้างว้างจันทราทมิฬ มันเป็น
พลังของจอมจักรพรรดิอสูรเซียน!
“จอมจักรพรรดิอสูรเซียน? ข้าไม่เคยต้องถูกคำสาปชายคนนั้น!” เย่ว์
โยวเผยเสียงหวาดกลัว
“เจ้าคือผู้แข็งแกร่งที่สุดในที่แห่งนี้ มีแต่เจ้าจึงเป็นเป้าหมาย! หาก
ไม่ใช่เจ้า แล้วยังจะเป็นผู้ใดได้?” ทาสเงาเอ่ยคำพร้อมต่อยใส่เย่ว์โยว
เย่ว์โยวถูกต่อยรุนแรงจนกรีดร้องชวนสังเวช!
เย่ว์โยวแข็งแกร่ง กระนั้นตอนนี้ นางกลับถูกทาสเงาทำร้ายจนบาดเจ็บ
ในพริบตา!
“บัดซบ เป้าหมายเจ้าคือข้า!” ฉินหยุนตะโกนดัง พร้อมนำเอาค้อน
เทวะเก้าตะวันออกมาพุ่งเข้าหาทาสเงาราวคลุ้มคลั่ง
“ค้อนเทวะเก้าตะวัน? หนึ่งในวิญญาณดวงตะวันถึงกับอยู่ในมือเจ้า!”
ทาสเงาเผยอาการตื่นตะลึง จากนั้นจึงปล่อยเย่ว์โยวที่บาดเจ็บหนัก
เย่ว์โยวผู้ซึ่งยืนข้างทะเลสาบจึงร่วงหล่นลงไป นางได้ทราบ ว่าฉิน
หยุนเพิ่งช่วยชีวิตนางเอาไว้!
ฉินหยุนที่ได้เห็นเย่ว์โยวร่วงหล่นสู่ทะเลสาบ เขาจึงเร่งรีบใช้ความเร็ว
สูงสุดพุ่งทะยานลงทะเลสาบ
แต่แล้ว พลังอำนาจอันแข็งแกร่งกลับผนึกพื้นที่รอบด้านของเขาเอาไว้
“วิญญาณดวงตะวัน! วิญญาณดวงตะวัน! ข้าพบเจอวิญญาณดวงตะวัน
ให้แก่นายท่าน ฮ่าฮ่าฮ่า!” ทาสเงาได้เห็นฉินหยุนไม่อาจเคลื่อนไหว
เวลานี้เขาเผยความยินดีตื่นเต้นออกมา
ตู้ม!
ทาสเงาต่อยหมัดเข้าใส่ทะเลสาบอย่างดุดัน
ทั้งทะเลสาบเลือนหายไปอย่างไร้ร่องรอย!
ฉินหยุนสบถดังภายใน นั่นคือเส้นทางที่ต้องใช้เพื่อออกจากเขตแดน
อ้างว้างจันทราทมิฬ
“เจ้าหนู เจ้าไปได้รับวิญญาณดวงตะวันมาได้อย่างไร?” ทาสเงาเอ่ย
ถามน้ำเสียงเย็นเยือก
ฉินหยุนไม่ตอบ แต่เขาเร่งรีบติดต่อหาเหยาเฟิง
เหยาเฟิงพอได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือจากฉินหยุน นางพลัน
ต้องตื่นตะลึง
“ฉินหยุน เจ้ามีสิ่งของสำคัญในไข่มุกเม็ดที่สองหรือไม่?” เหยาเฟิง
เอ่ยถาม
“ไม่!” ฉินหยุนเร่งร้อนตอบ
“ได้ ข้าจะควบคุมไข่มุกเม็ดที่สอง และผนึกมันเอาไว้ที่ภายในนั้น
วิธีการนี้เสี่ยงไปบ้าง ทั้งยังมีโอกาสสูงที่จะทำให้ไข่มุกเม็ดที่สอง
ได้รับความเสียหาย!” เหยาเฟิงกล่าว
“ข้าไม่สนแล้ว ไว้ค่อยว่ากล่าวหลังผนึกมันได้!” ฉินหยุนเร่งร้อน
ตะโกน
ทาสเงาก้าวเดินเข้าหาฉินหยุน มันยื่นมือออกคิดคว้าค้อนเทวะเก้า
ตะวันของฉินหยุน
ทันใดนี้เอง ไข่มุกเม็ดที่สองของวิญญาณเทวะเก้าตะวันพลันเผยพลัง
ดูดกลืนอันมหาศาลออกมา
ทาสเงาตรงหน้ารับรู้ถึงพลังอำนาจจนเกิดความสะพรึงกลัว
“อัก นี่มันบ้าอะไร?!”
ทาสเงาร้องตะโกนเสียงดัง ร่างได้แปรเปลี่ยนเป็นมวลอากาศสีดำทรง
กลม ก่อนจะถูกดูดหายเข้าไปในไข่มุกเม็ดที่สองของวิญญาณเทวะ
เก้าตะวัน
ฉินหยุนหลั่งเหงื่อไหลท่วม ร่างต้องล้มลงกับพื้น
วิญญาณเทวะเก้าตะวันที่ข้อมือของเขาสั่นไหวรุนแรง เป็นผลให้
ข้อมือเขาต้องหลั่งเลือดออก
“ข้ากำลังสะกดมันไว้!” เหยาเฟิงกล่าว
“ขอบคุณพี่สาวเหยาเฟิง!” ฉินหยุนซาบซึ้งเป็นล้นพ้น “หากไม่ใช่
ท่าน ข้าคงต้องตายแน่แล้ว!”
“ข้าทำเพื่อช่วยตนเองด้วยเช่นกัน!” เหยาเฟิงครวญคราง “จอม
จักรพรรดิอสูรเซียนถึงขั้นส่งทาสเงามา ดูเหมือนมันคิดอยากสังหาร
ข้าแล้ว!”
“เหตุใดจอมจักรพรรดิอสูรเซียนคิดเร่งรีบสังหารท่าน?” ฉินหยุนพบ
ว่าเรื่องราวแปลก
“เพราะข้าถูกมันสาป ข้าจึงมีความเชื่อมโยงต่อมันอย่างลึกลับ ทำให้
สามารถพบเห็นความทรงจำส่วนหนึ่งของมันได้! ครั้งที่มันสาปต่อ
ข้า มันคิดอยากควบคุมข้า ทว่ามันไม่คิด ว่าข้าจะหนีหายแล้วเข้าไป
หลบซ่อนตัวในวิญญาณเทวะเก้าตะวัน!”
เหยาเฟิงพลันหัวเราะดัง “ตอนนี้ หากมันคิดอยากตัดการเชื่อมต่อกับ
ข้า ก็มีแต่ต้องถอนคำสาปแล้ว!”
ฉินหยุนผ่อนคลายได้มาก เขานอนลงกับพื้นพร้อมสูดอากาศเข้าเต็ม
ปอด “ข้าคงจบสิ้นแล้ว คงต้องติดอยู่ในเขตแดนอ้างว้างจันทราทมิฬ
จนตายตก สงสัยนักว่าตัวจอมจักรพรรดิอสูรเซียนนั่นจะมาเอง
หรือไม่”
“ทาสเงาสมควรเป็นผู้ใต้บัญชาที่แข็งแกร่งของมันแล้ว ตัวมันไม่ใช่
มีผู้ใต้บัญชาที่ดีในมือให้ใช้สอยมากนัก ดังนั้นชั่วระยะเวลาหนึ่งคง
ไม่ส่งผู้ใดมาอีก!”
“นี่ก็ดี พลังของทาสเงานี้แข็งแกร่งยิ่ง ข้าจะได้ดูดกลืนมันไปทีละ
น้อย ฮ่าฮ่าฮ่า!”
เหยาเฟิงคล้ายยินดีเป็นล้นพ้น ขณะที่ฉินหยุนมีแต่ความสิ้นหวัง
เขาได้รับบาดเจ็บ ทั้งยังต้องอยู่ที่นี่เพียงลำพัง เขาไม่มีวิธีการใดเพื่อ
ใช้ออกไปแล้ว
“อย่างน้อยเจ้าก็ยังมีชีวิตรอด!” หลิงหยุนเอ๋อยิ้มกล่าว “ไม่ใช่ว่าเจ้า
ได้รับของจากเย่ว์โยวหรือ? นั่นเพียงพอให้เจ้าใช้เพื่อควบแน่นผลึก
แก้วเต๋าวิญญาณลึกล้ำแล้ว!”
ภายในเทือกเขานิราศจันทรา พระราชวังลับใต้พื้นดิน
ภายในพระราชวังใต้ดินมีสระน้ำขนาดใหญ่
เจี้ยนสือเทียน เปาเฉิงโฉ่ว และผู้อื่นทั้งหลายต่างรอคอยอย่างอดทน
หยางฉีเย่ว์ร้อนรนยิ่งกว่าผู้ใด
อย่างกะทันหัน สระน้ำเริ่มเกิดน้ำวน
คนผู้หนึ่งค่อยปรากฏตัวออกมา
“เย่ว์โยว! ฉินหยุนเล่า?” หยางฉีเย่ว์เร่งรีบไปพาร่างเย่ว์โยวออกจาก
สระน้ำ ได้เห็นเย่ว์โยวบาดเจ็บสาหัส นางตื่นตะลึง “ผู้ใดทำร้ายเจ้า
เพียงนี้?”
“เป็นทาสเงา” มิติรอบด้านของเย่ว์โยวเริ่มบิดเบี้ยวทีละน้อย นาง
กล่าวออกด้วยน้ำเสียงอัดแน่นความรู้สึกผิด “ข้าขออภัย ข้าช่วยฉิน
หยุนออกมาไม่ได้ เขา… เขายังอยู่ที่ข้างในนั้น!”
หยางฉีเย่ว์นิ่งอึ้งพร้อมมองเย่ว์โยวเลือนหายไปทีละน้อย นางกำลัง
ถูกดูดไปยังแดนเซียนอ้างว้าง!
เชี่ยวเสวียนฉินเร่งรีบเดินเข้ามาพร้อมกล่าวเสียงเบา “ฉินหยุนมีดีซุก
ซ่อนไว้มากมายนัก เขาไม่น่าจะเป็นไร!”
หยางฉีเย่ว์เผยใบหน้าซีดเผือดราวคนตาย ใบหน้าของนางมีแต่ความ
โศก หมัดของนางกำเอาไว้แน่น นางไม่ทราบว่าควรกล่าวโทษผู้ใด
ตอนนี้ มันมีแต่ความรู้สึกโศกเศร้าเกินบรรยายภายในใจของนาง
“แม่นางหยาง กลับกันก่อน! ผู้อาวุโสสูงสุดของนครเซียนยุทธภัณฑ์
ย่อมต้องมีทางแก้เรื่องนี้ นางย่อมชี้แนะแก่พวกเราได้!” เปาเฉิงโฉ่ว
กล่าว
หยางฉีเย่ว์พยายามสงบใจลง นางพยักหน้ารับ ก่อนจะนำทุกคนออก
จากพระราชวังใต้ดินแห่งนี้
เจี้ยนสือเทียน เปาเฉิงโฉ่ว และแม่เฒ่าหยุนเหยาให้การคุ้มกัน ตราบ
เท่าที่ไม่ใช่เซียน ผู้ใดก็ไม่อาจทำร้ายหยางฉีเย่ว์ได้
ฉินหยุนอยู่ในห้วงอารมณ์ดำมืดที่เขตแดนอ้างว้างจันทราทมิฬ เพราะ
เขาไม่ทราบ ว่าตนเองจะต้องติดอยู่ที่นี่ไปอีกนานเพียงใด