ดูเหมือนว่าน้องจะร้องไห้มานานพอดู เพราะว่าตาของโนโนอะจังแดงก่ำ เธอยกมือสองข้างขยี้ตาที่น้ำตาไหลไม่หยุด
“เอ่อ คุณคาสึมิครับ นี่มันเกิดอะไรขึ้นครับ”
“ฮะฮะ เพราะว่าคาสึโตะคุงไม่อยู่น่ะสิ”
“หมายความน้องเหงาจัดจนร้องไห้เลยเหรอครับ”
คุณคาสึมิพยักหน้ารับ มือหนึ่งก็ลูบหัวโนโนอะจังไปด้วย
“น้องคงคิดว่าคาสึโตะคุงไม่อยู่เพราะเป็นคนบอกเองว่าเกลียด เธอคงอดกลั้นจนถึงขีดสุดแล้ว วันนี้เลยระเบิดทุกอย่างร้องไห้ออกมาตามสภาพที่เห็นนี่แหละ”
“งั้นเหรอครับ”
ผมดูโนโนอะจังที่ถึงตอนนี้ยังไม่หยุดร้องไห้ เล่นเอาผมรู้สึกหน่วงหัวใจมากราวกับมีอะไรมาบีบรัด
“ขอโทษคาสึโตะคุงด้วยนะที่พาโนโนอะจังมากระทันหัน ถึงจะบอกว่าชั้นแจ้งทั้งสองคนไว้ล่วงหน้าแล้วก็เถอะ”
ทั้งสองคนที่ว่าหมายถึงผมกับรินกะงั้นเหรอ ว่าแล้วก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเช็คเลย เป็นไปตามที่คุณคาสึมิว่าไว้ เธอแจ้งข้อความเรื่องจะพาโนโนอะจังมาแล้วจริงด้วย แต่ก็นะ เพิ่งจะเห็นข้อความตอนนี้ก็ไม่แปลก เพราะผมยังหัวหมุนกับเรื่องรินกะกับริสุสุนี่นา บางทีรินกะเองก็คงยุ่งไม่ต่างกับผมและไม่ได้เช็คข้อความโทรศัพท์ด้วยเช่นกัน
“ฮึก…ฮือ….ฮือ….คาสึโตะโอนี่จัง”
โนโนอะจังที่อดทนมานาน ตอนนี้ถึงขีดสุดแล้ว เธอเดินเข้ามากอดต้นขาขวาผม สภาพน้องที่กอดผมตอนนี้ไม่ต่างกับหมีโคอาล่า ผมเห็นโนโนอะที่กอดผมเลยเอามือลูบหัวไปตามสัญชาตญาณ
โห สงสัยว่าน้องจะร้องไห้หนักมากสุดๆ เพราะว่าอุณภูมิร่างกายน้องสูงกว่าปกติ ผมรู้สึกได้ถึวความร้อนร่างกายน้องผ่านฝ่ามือผม
ผมรู้นะว่าสิ่งที่คิดมันไม่ใช่เรื่องที่ดีเลย แต่การที่ได้เห็นโนโนอะจังร้องไห้เพราะเหงาที่ผมไม่อยู่ มันทำให้ผมรู้สึกดีและทำให้ผมรักและอยากทะนุถนอมโนโนอะจังมากกว่าเก่า
“ขอโทษด้วยนะ ช่วยดูแลโนโนอะจังหน่อยจะได้มั้ย”
“หมายความว่าให้โนโนอะจังค้างที่บ้านผมเหรอครับ”
“อืม รินกะเองอยู่ที่นี่ แถมริสุสุเองก็อยู่ด้วยไม่ใช่เหรอ เท่ากับว่าที่บ้านหลังนี้เป็นสภาพแวดล้อมทีเหมาะสมกับโนโนอะมากๆเลย”
อืม พอฟังดูแล้ว แปลว่าโนโนอะมีความสนิทกับริสุสุระดับหนึ่งด้วยสินะ
“อ้อ ไม่สิ หรือว่าริสุสุคือน้องสาวของคาสึโตะบอยสินะ โลกมันกลมจังเลยเนอะ”
“นั่นสินะครับ”
ทั้งผมและคุณคาสึมิกล่าวพึมพำกับตัวเองแต่พอได้ยินทั้งคู่
“เน่ คาสึโตะ ใครมาเหรอ อาร่า โอเน่จังไม่ใช่เหรอ แถมพาโนโนอะมาด้วยรึคะ”
ผมได้ยินเสียงรินกะดังมาจากข้างหลัง สงสัยคิดอยู่ว่าผมคุยกับใครนานเลยมาดูสินะ
“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป โนโนอะจังจะมาค้างที่บ้านผมครับ”
“งั้นเหรอ รักคาสึโตะมากจนร้องไห้ตามมาที่นี่เลยสินะ เข้าใจความรู้สึกน้องเลยเพราะชั้นก็คิดเหมือนกัน”
รินกะพยักหน้า สายตาเธอมองไปยังโนโนอะที่กำลังกอดต้นขาผมไม่ห่าง
…น้องร้องไห้จนมานะ..ดูตรงไหนรินกะถึงคิดว่าเหมือนกันฟะ
“อ๊ะ ชั้นเองก็อยากจะค้างที่นี้ด้วยเหมือนกัน ชั้นอยากจะเข้าร่วมฮาเร็มสงครามกองอวยของคาสึโตะบอยด้วย”
“ใช้คำพูดระมัดระวังนิดหนึ่งนะคร้าบบบ ข้างหลังผมนี่เสียวแปล๊บปล๊าบเพราะจิตสังหารเลยนะ”
รินกะมีปฏิกริยากับคำว่าฮาเร็มทันที ถ้าหลังผมเกิดอาการจี๊ดจ๊าดขนาดนี้ แปลว่าสายตาของเธอต้องกราดเกรี้ยวมองผมแบบกินเลือดกินเนื้อชนิดว่าไม่ต้องหันไปดูก็เดาได้เลย
“แค่มุกขำๆน่ารินกะ อย่าส่งสายตาฆ่าฟันแบบนั้นใส่พี่สิ ….เอ้านี่…เซ็ทของใช้ของโนโนอะจัง”
“ต่อให้เป็นพี่สาว แต่ใครที่บังอาจมายุ่มย่ามกับสามีของชั้น มันผู้นั้นต้องสำนึกเสียใจจนตาย และชั้นไม่สนด้วยว่ามันจะเป็นมุกหรือเรื่องจริงค่ะ”
รินกะกล่าวด้วยน้ำเสียงสงบนิ่งขณะรับกระเป๋าเซ็ทของโนโนอะ ส่วนคุณคาสึมิหัวเราะแห้งๆ ฮะฮะ สีหน้าไม่สู้ดี เหงื่อแตกพลั่กกับความเย็นยะเยือกของรินกะ น่ากลัวชิบเป๋งเลยอะ
หลังจากรินกะรับกระเป๋า คุณคาสึมิรีบโกยแน่บเผ่นขึ้นรถ สตาร์ทขับหนีออกไปแล้ว
เท่ากับว่าตอนนี้มีเพียงแค่ผม รินกะ และโนโนอะจังที่ยังคงร้องไห้พลางกอดต้นขาผมอยู่
“โนโนอะจัง ผมขอโทษเรื่องกลับมาบ้านนะ”
ผมกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน มือก็ลูบหัวน้องด้วย
โนโนอะไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองผม มีเพียงแค่กล่าวเสียงค่อยว่า “….ไม่เป็นไรค่ะ”
“ชิ”
“รินกะ?”
“กะแล้วเชียวว่าคู่แข่งที่แข็งแกร่งที่สุดไม่ใช่ใครทีไ่หนแต่เป็นน้องสาวชั้นเอง อุปสรรคนี้ยากเย็นซะด้วยสิ”
กังวลอะไรของเขานะ สีหน้ารินกะถึงดูไม่สู้ดีขณะที่มองโนโนอะจังร้องไห้กอดต้นขาผม
ไม่หรอกน่า ก็แค่ความรักอันบริสุทธิ์ของน้อง รินกะคงไม่บ้าจี้เห็นน้องเป็นศัตรูจริงหรอก…มั้ง
“คาสึโตะโอนี่จัง…อุ้มหน่อย”
“ครับผม”
น้องร้องไห้เป็นเวลานาน เสียงเลยแหบและเบา แต่ก็ยังดังพอที่ผมจะได้ยิน และเมื่อได้ยินเสียงอันน่าสงสารแล้ว ผมย่อมไม่ปฏิเสธคำขอของน้องแน่นอน
โนโนอะจังกางแขนสองข้างออก ผมยื่นมือสอดแขนโนโนอะจัง อุ้มขึ้นมา ทันทีที่ตัวลอยขึ้นปุ๊บ น้องรีบเอียงหน้าซบกับต้นคอทันที
“……เสียงของโนโนอะจัง…ตะกี้เสียงน้องใช่มั้ย…”
ผมได้ยินเสียงฝีเท้าดังมาจากในบ้านและคำพูดของริสุสุดังขึ้นมา สรุปว่าเธอก็มาที่หน้าบ้านด้วยเท่ากับตอนนี้มีกันสี่คนละ
จะว่าไป ริสุสุก็หูดีไม่เบาแฮะ ขนาดอยู่ชั้นสองยังได้ยินเสียงโนโนอะด้วย
“…เอ๋ คุณรินกะอยู่ด้วยเหรอ”
“ริสุสุ”
ทั้งสองคนสบตากันแว่บเดียวก่อนจะเบนหน้าหนีอีกฝั่ง เฮ้อ ทางนี้บรรยากาศยังคงแย่ไม่เปลี่ยนเลย
ท่ามกลางบรรยากาศอันหนักหน่วง สายตาของริสุสุเปลี่ยนไป ดูแจ่มใสขึ้นมาทันทีเมื่อเธอเห็นโนโนอะจัง
“..อา..โนโนอะจัง…ใช่โนโนอะจังจริงด้วย ตัวจริงเสียงจริงไม่ผิดแน่ หุหุหุหุหุ”
“เธอหยุดทำสายตาอาชญากรหื่นกามใส่น้องเลยนะครับ เดี๋ยวโนโนอะจังเขากลัวหรอก”
ริสุสุหัวเราะอย่างพึงพอใจด้วยน้ำเสียงราวกับโจรชั่วที่เห็นของที่หมายปอง อีแบบนี้ อันตรายกับโนโนอะจังสุดๆเลยนี่หว่า
“…โนโนอะจัง มาที่นี่เพื่อมาหาชั้นรึเปล่าคะ”
“หือ…เปล่าค่ะ”
“….ซึ…ซึนเดเระ?”
“ริสุสุ ยอมแพ้เรื่องนี้จะดีกว่า เพราะว่าน้องเขามาหาผมครับ”
“ชั้นเอง…ก็อยาก…อุ้มโนโนอะค่ะ พวกเรา..สนิทกันนี่นา”
ริสุสุดูจะช็อคกับคำพูด ตอนนี้เธอพูดแข็งๆราวกับเป็นหุ่นยนต์ ทว่า
“ตอนนี้หนูจะให้คาสึโตะโอนี่จังอุ้ม”
โนโนอะจังเอาหน้าซุกอกผมขณะกล่าวให้ริสุสุฟัง
ริสุสุสั่นไปทั้งตัว น้ำตาไหลออกมา
“….ถ้าเป็นปกติ….น้องต้องให้ชั้นอุ้มแท้ๆ…และน้อง…ต้องเป็นฝ่ายอ้อนชั้นด้วย”
“นี่รินกะ ริสุสุชอบโนโนอะจังมากใช่มั้ย หรือไม่ใช่ คือเห็นท่าทางน้องมันดูเวอร์ๆน่ากลัวอะครับ”
“อืม ชอบมากๆเลย ตัดเรื่องท่าทีเพี้ยนเวอร์ออกไปนะ น้องเขาสนิทกับโนโนอะตั้งแต่เมื่อก่อนแล้ว”
“ง..งั้นเหรอ..แต่ว่าคำพูดคำจากับสายตาริสุสุนี่ผมนึกว่าโจรหื่นเลยนะ ไม่เป็นไรจริงดิ”
“คิดไปเองรึเปล่าคะ ก็เห็นพูดจากับแววตาปกติดีนี่คะ”
….ขอบใจนะ ตรรกะความรักของรินกะนี่มันเบี้ยว เรดาห์ความรักเธอต้องเพี้ยนแหงๆ ถึงเห็นสายตากับคำพูดริสมันปกติ
“…โนโนอะจัง ขอชั้นอุ้มเธอได้มั้ย”
“ไม่เอา จะให้คาสึโตะโอนี่จังอุ้ม”
“…ชิ…ไอ้คนชั่ว….ไอ้เพ่ชายที่น่ารังเกียจ”
ริสุสุสบถพึมพำด่าผม สายตาจ้องเขม็งเลย น่ากลัวอะคร้าบบบบ
ในขณะที่ผมกลัวริสุสุ เคราะห์ซ้ำกรรมซัด หันไปมองทางรินกะ แม่มงานหยาบกว่าเดิมอีก เพราะตอนนี้สีหน้าเธอดูจะไม่พอใจเอามากๆ
“คาสึโตะ ชั้นดีใจนะคะที่เธอให้ความรักและทนุถนอมน้องสาวชั้น แต่ว่าไอ้การปล่อยให้ภรรยายืนเดียวดายมันหมายความว่าไงคะ ภรรยาที่ยืนอยู่ตรงนี้ก็เหงาเหมือนกันนะคะ”
คำพูดของรินกะเล่นเอาหัวใจผมจี๊ดเลย น้ำเสียงและท่าทางเธอตอนนี้มันน่ารักก็จริง แต่ว่าโนโนอะจังในอ้อมอกผมนี่สิ…
“ขอโทษนะครับ โนโนอะจัง ผมขอวางโนโนอะก่อนได้มั้ยครับ”
“….ฮือ..ฮือ คาสึโตะโอนี่จังเกลียดหนูเหรอคะ”
“ไม่เกลียดครับ เรื่องนั้นลืมไปได้เลย ผมชอบโนโนอะจังที่สุดเลยนะครับ”
“ฮึก…ฮึก..อืม”
ดูแล้วน้องน่าจะรับฟังและเข้าใจคำพูดผมแล้วล่ะ เพราะเธอสงบลงเมื่อเทียบกับก่อนหน้าที่ร้องไห้ปล่อยโฮเอาตายตะกี้แต่มือนี่เกาะเป็นโคอาล่าอยู่ดี สรุปว่าไม่ยอมลง ต้องอุ้มต่อ
ทีนี้ไอ้พวกที่สติแตก ดันเป็นสองสาวไอดอลสุดปังแทนนี่สิ
“ช…ชอบที่สุดงั้นเหรอ…นั่นไง…คาสึโตะเป็นโลลิค่อน…รสนิยมชอบเด็กเล็กมากกว่าภรรยาด้วย”
“…ถ…ถ้าเพ่ชายหายไปจากที่นี่….สายตาของโนโนอะจัง…จะจับจ้องมาที่ชั้นคนเดียว…หุหุหุหุหุหุ”
ผมมองไปยังรินกะที่สั่นไปทั้งตัวที่ได้ฟังคำพูดชวนสะเทือนใจ กับริสุสุที่หัวเราะชั่วร้ายราวกับโจรหื่น
กวยเหอะครับ ไอ้สถานการณ์ส้นตีนหมาพาชีวิตบรรลัยในตอนนี้กุควรต้องทำไงดีวะ
****
จบ Netoge no Yome ga Ninki Idol datta เล่ม 3 ch18-6 เน็ตเกมเมอร์กับสองไอดอลสุดฮอตและนางฟ้าตัวน้อย
เย้ มีโนโนอะกับรินกะและริสุสุกาวๆ แปลแล้วเพลิดเพลินดีจริงๆ
รอตอนใหม่ได้ก็อ่านที่นี่พรุ่งนี้นะครับ แต่ถ้าทนไม่ไหว จัดไปได้ที่เพจ คลิกตรงนี้เลยจ้า kurakon
