ตอนที่ 714 ทำลายและถือกำเนิดขึ้นใหม่

ตอนที่ 714 ทำลายและถือกำเนิดขึ้นใหม่
ฉินหยุนเกือบจะกระโดดแช่กายในโลหิตเซียนและอสูรอยู่แล้ว ทว่า
กลับถูกปิ งชิงรั้งเอาไว้!
“พี่สาวปิงชิง มีอะไรหรือ?” ฉินหยุนถามขึ้น
“ถอดเสื้อผ้าเจ้าออกแล้วค่อยแช่!” ปิงชิงกล่าวเสียงเย็น “นี่คือโลหิต
เซียนและอสูรที่ขัดเกลาจนเกิดสภาวะบริสุทธ์ิ เสื้อผ้าเจ้าจะโดน
โลหิตเหล่านี้ส่งผลกระทบ!”
ฉินหยุนพลันเขินอายขึ้นมา เขากล่าวอย่างกระดากใจ “พี่สาวปิงชิง
หันไปทางโน้นได้หรือไม่?”
“ไม่! เจ้าเห็นข้าครั้งหนึ่งแล้ว! คราวนี้เป็นคราข้าบ้าง!” น้ำเสียงของ
ปิงชิงเผยความเย็นเยียบ “รีบถอด!”
ฉินหยุนอ้าปากเหวอ มันกว้างขนาดที่แทบจะยัดกำปั้นลงไปได้!
ปิงชิงถึงขั้นกล้าพูดกล่าวเพียงนี้!
ฉินหยุนกระแอมไอแห้งสองครั้ง จากนั้นจึงได้แต่ต้องจำยอมถอดชุด
ออก
ปิงชิงจ้องมองหลายครั้งคราและจึงกล่าว “เข้าไปได้แล้ว!”
ไหนี้ใหญ่ขนาดครึ่งตัวคน ฉินหยุนเพียงนั่งภายในก็แช่กายได้ทั้งร่าง
เขากล่าว “พี่สาวปิงชิง ข้าให้ท่านได้เห็นแล้ว ถือว่าแล้วต่อกัน!”
“ได้ และเจ้าไม่ได้รับอนุญาตให้บอกต่อเย่ว์หลานถึงเรื่องนี้!” ปิงชิง
กล่าวด้วยสีหน้าเฉยชา “เจ้าหยดเลือดลงไปต่อเนื่อง ให้มันเดือดกว่า
นี้!”
ฉินหยุนหยดเลือดของตนต่อเนื่อง เป็นผลให้โลหิตเซียนและอสูร
ภายในไหเริ่มเดือดรุนแรง
หลิงหยุนเอ๋อกล่าว “เสี่ยวหยุน เจ้าช่างไร้ค่านัก ถึงขั้นโดนสตรีอื่น
รังแกเช่นนี้ได้!”
“หยุนเอ๋อ ปิงชิงผู้นี้หาได้ใช่สตรีธรรมดา นางเป็นเซียน ข้าอ่อนแอ
เพียงนี้ เป็นปกติแล้วที่นางจะกลั่นแกล้งข้า!” ฉินหยุนเผยความไม่
ยินดี
“เจ้าควรฉวยโอกาสต่อนางบ้าง ไม่อย่างนั้นก็ต้องทนต่อไปเช่นนี้!”
หลิงหยุนเอ๋อฮึมฮัมเบากล่าวคำ
“ให้ข้าหรือฉวยโอกาสต่อนาง? นั่นไม่ถือเป็นการหาที่ตายหรือไร?
หากนางควักหัวใจข้าออกมา นั่นก็แย่แล้ว!” ฉินหยุนไม่กล้าแม้จะมี
ความคิดเช่นนั้น
“เจ้ายังเยาว์นัก ให้ข้า พี่สาวผู้นี้ของเจ้าสอนสั่งแทนแล้วกัน!” หลิง
หยุนเอ๋อยิ้มกล่าว “เจ้าแสร้งเป็นเจ็บปวด ให้นางจูบที่ริมฝีปากเจ้า
อย่างนี้ฟังดูเข้าท่าหรือไม่?”
ฉินหยุนพลันมองทางปิงชิงที่ยืนข้างไห
มือของปิงชิงยังคงกอดไว้ที่หน้าอกของนางเอง ดวงตางดงามนั้นเผย
ประกายพร้อมจับจ้องที่ฉินหยุน
ฉินหยุนมองที่เซียนสาวเย็นเยือกตรงหน้า รับรู้ถึงความรู้สึกภายใน
ใจตนเองที่ปั่นป่ วน เขาพลันนึกอยากจูบนาง กระนั้นก็นึกได้ทัน
ควันว่านั่นเป็นการรนหาที่ตายแก่ตนเอง
“ช่างมัน ไว้รอจนกระทั่งถึงเวลาและโอกาสเหมาะค่อยคิด!” ฉิน
หยุนสลายความคิด เขาไม่คิดอยากทำตามคำชี้นำของหลิงหยุนเอ๋อ
หลิงหยุนเอ๋อย่อมทราบความคิดฉินหยุน นางบุ้ยปากกล่าวคำ “เจ้า
ช่างน่าเบื่อนัก ทำข้าผิดหวังไม่น้อย!”
“หากข้าทำพลาด ผู้ที่โดนปิงชิงทรมานไม่ใช่เจ้า แต่เป็นข้า!” ฉินหยุน
กล่าวไม่ยินดี “อย่าได้เสนอความคิดโง่งมเหล่านั้นแก่ข้าแล้ว!”
“อย่างน้อยเจ้าก็ยังคิด ถือว่าพัฒนา ไม่เลว ไม่เลว!” หลิงหยุนเอ๋อเผย
ยิ้ม
“ข้าเพียงรู้สึกว่านางฉวยโอกาสต่อข้า ข้าจึงคิดอยากเอาคืนก็เท่านั้น!”
ฉินหยุนกล่าวไม่ยินดี
“ก็ไม่เลว ถือว่าเจ้าพัฒนาขึ้นบ้าง!” หลิงหยุนเอ๋อกล่าว
ทันใดนี้เอง มือของปิงชิงพลันยืดเข้าสู่ภายในไห พร้อมประทับไว้
ตรงหน้าอกของฉินหยุน
“อีกแล้วหรือ?”
ฉินหยุนสบถภายใน เวลานี้เขาไม่อาจทราบว่านางมีเจตนาในการเอา
รัดเอาเปรียบต่อเขาหรือไม่
ฉินหยุนที่นั่งอยู่ภายในไหนั้นแผ่นหลังพิงตัวไห ปิงชิงยืนอยู่ด้านหลัง
ก่อนจะโค้งลงมาเล็กน้อย มือของนางเคลื่อนต่ำลงไปยังหน้าอกของ
ฉินหยุน
“ข้าคิดฝึกฝนคู่กับเจ้า เตรียมใจเอาไว้หรือยัง?” ปิงชิงเอ่ยถาม
“เตรียมใจ? เตรียมใจอันใดกัน?”
ฉินหยุนรู้สึกว่าการแช่กายในโลหิตเซียนและอสูรนี้ค่อนข้างเรียบง่าย
ครานี้เขาค่อยได้ตระหนัก ว่าปิงชิงยังไม่ได้เริ่มการฝึกฝนร่วมกับเขา
ขั้นตอนสุดท้าย คือการให้ปิงชิงช่วยชี้นำการดูดกลืนโลหิตเซียนและ
อสูรเหล่านี้แก่เขา
“ขั้นตอนนี้จะเจ็บปวดยิ่ง!” ปิงชิงกล่าว
“ว่าอย่างไร เจ็บปวดหรือ? คำว่าเจ็บปวดไม่เคยมีอยู่ในใจข้าแม้สัก
นิด!” ฉินหยุนหัวเราะกล่าว
“เช่นนั้นอย่าได้ร้องเป็นทารกก็แล้วกัน!”
ปิงชิงเผยยิ้มเย็นเยือก จากนั้น นางจึงเริ่มฝึกฝนพระสูตรหัวใจตะวัน
จันทราร่วมกับฉินหยุน
พระสูตรหัวใจตะวันจันทราที่เริ่มทำงาน นางใช้วิชาร่างศักด์ิสิทธ์ิ
เซียนอสูร เพื่อชักนำให้โลหิตเซียนและอสูรเหล่านั้นไหลเข้าสู่กาย
ฉินหยุน
เพียงไม่นาน โลหิตเซียนและอสูรจึงเริ่มทะลักล้นเข้าในกายฉินหยุน!
“อึก!”
ฉินหยุนสะอึกคำร้อง โลหิตเซียนและอสูรที่เดือดพล่านไหลหลั่งสู่
กายเขาประหนึ่งคิดฉีกกระชากร่างกายเพื่อเข้าไป
ที่น่าสะพรึงกลัวยิ่งกว่า คือโลหิตเซียนและอสูร พวกมันเข้ามาแล้ว
ยังเกิดการคลุ้มคลั่งภายในร่าง กระดูก กล้ามเนื้อ เส้นเลือด ราวกับ
พวกมันคิดฉีกกระชากทุกสิ่งอย่างออก
อวัยวะภายในทั้งหมดของเขา ล้วนถูกโลหิตเซียนและอสูรบดขยี้กัน
ถ้วนหน้า
ขั้นตอนนี้เจ็บปวดอย่างยิ่ง ฉินหยุนได้แต่ต้องกรีดร้องออกมา!
ปิงชิงอยู่ข้างกาย นางช่วยปลดปล่อยพลังให้ร่างกายอยู่ในสภาวะการ
ควบคุม เพื่อไม่ให้เกิดอะไรที่เกินกว่าจะควบคุมเอาไว้ได้
สภาพภายนอก ฉินหยุนยังไม่มีอะไรเปลี่ยน ทว่าภายในร่าง มันอ่อน
ยวบราวก้อนโคลนก็ไม่ปานแล้ว
“โลหิตเซียนและอสูรแข็งแกร่งยิ่ง ภายใต้การชี้นำของวิชาร่างศักด์ิสิทธ์ิ
เซียนอสูร พวกมันจะยิ่งรุนแรง พร้อมเข้าทำลายทุกส่วนในร่างกาย
เจ้า!”
“ถัดจากนั้น วิชาร่างศักด์ิสิทธ์ิเซียนอสูรจะเริ่มควบคุมโลหิตเซียน
อสูร และสร้างทุกสิ่งอย่างในร่างเจ้าขึ้นมาใหม่! จากนั้นกระบวนการ
ทำลายและสร้างใหม่จะเกิดวนซ้ำแล้วซ้ำเล่า!”
ปิงชิงที่อยู่ด้านหลังฉินหยุน ย่อมทราบว่าฉินหยุนเจ็บปวดเพียงใด
นางไม่ทราบว่าเหตุใดภายในใจของนางจึงรู้สึกรวดร้าวตามไปด้วย
“ฉินหยุน หากเจ้าอดทนมันได้ เจ้าก็สำเร็จการฝึกฝนร่างเซียนอสูร
หากพลาด เจ้าก็พิการ!”
น้ำเสียงปิงชิงส่งต่อมายังจิตของฉินหยุน “พี่ฉีโหรวทราบว่าข้าอยู่
ข้างกายเจ้า ดังนั้นนางจึงให้ข้าช่วยเหลือเจ้าฝึกฝนได้อย่างไร้ซึ่ง
กังวล”
“พี่ฉีโหรวฝากฝังหน้าที่อันสำคัญนี้แก่ข้า ถือเป็นการกดดันข้ามหาศาล
นัก เจ้าเองก็ต้องอดทนให้ดีด้วย!”
“พี่สาวปิงชิง ข้าจะต้องผ่านมันไปให้ได้!” ฉินหยุนกล้ำกลืนความ
เจ็บปวดตอบคำกลับไป
หนึ่งวันผ่านพ้น!
ความเจ็บปวดหาได้ลดน้อยลง ฉินหยุนรับรู้ได้ถึงร่างกายที่เริ่มแข็งแกร่ง
ขึ้น!
ก่อนหน้านี้ ครั้งที่โลหิตเซียนอสูรไหลเข้าสู่ร่าง พวกมันแปรเปลี่ยน
ภายในร่างของเขาแทบกลายเป็นก้อนโคลน
ทว่าตอนนี้ โลหิตเซียนอสูรจำนวนมากที่ไหลเข้าในกาย พวกมันได้
สร้างกล้ามเนื้อ เลือด และกระดูกขึ้นมาใหม่ ตัวเขาจึงสามารถอดทน
ได้ชั่วระยะเวลาหนึ่ง
กระนั้นความเจ็บปวดไม่นานก็จะเข้ามาแทรก
ตอนแรกเริ่ม เขาเพียงแค่อดทนต่อความเจ็บปวดชั่วครู่ ก่อนที่อวัยวะ
ภายในจะเริ่มถูกทำลาย และถูกสร้างขึ้นใหม่
หลังจากที่อวัยวะภายในเริ่มแข็งแกร่งมากขึ้น กระบวนการที่อวัยวะ
ภายในถูกทำลายจึงเริ่มยาวนานมากขึ้น ความเจ็บปวดจึงคงอยู่ยาวนาน
มากขึ้น
สองวัน… สามวัน… สี่วัน… และห้าวันได้ผ่านไป…
ความเจ็บปวดที่ฉินหยุนแบกรับทุกวัน มันเริ่มเพิ่มมากขึ้น ภายในใจ
ของเขา ความคิดอยากยอมแพ้เกิดขึ้นหลายต่อหลายครั้ง
หากไม่ใช่เพราะปิงชิงคอยปลอบประโลม เขาคงยอมแพ้พร้อมร้อง
ตะโกนดังออกมาแล้ว
ร่างกายของเขาแข็งแกร่งขึ้นอย่างมาก อวัยวะภายในทั้งหมด รวมถึง
กระดูก ต่างต้องใช้เวลานานนับชั่วยามจึงถูกทำลายโดยสมบูรณ์ได้
และนี่จึงเป็นเหตุผลว่าทำไมความเจ็บปวดจึงเกิดขึ้นต่อเนื่องยาวนาน
ฉินหยุนตะโกนและกรีดร้อง น้ำเสียงของเขามีแต่ความสิ้นหวัง
ปิงชิงรับชมอยู่ตลอด นางยังรู้สึกว่าเรื่องราวยากทานทน
เพียงพริบตา สิบวันได้ผ่านพ้น!
อวัยวะภายในของฉินหยุนตอนนี้ จำเป็นต้องใช้เวลาถึงสามชั่วยาม
กว่าจะถูกทำลาย และค่อยเข้าสู่กระบวนการสร้างใหม่
“ตราบเท่าที่โลหิตเหล่านั้นไม่ทำลายอวัยวะภายในเจ้าอีก เท่ากับเจ้า
ทำได้สำเร็จ!” ปิงชิงกล่าว “อีกไม่นานเจ้าก็จะทำได้สำเร็จแล้ว!”
“พี่สาวปิงชิง ข้าไม่คิดทนแล้ว!” ทันใดนี้ที่ฉินหยุนเข้าสู่กระบวนการ
สร้างใหม่ ทุกสิ่งอย่างในร่างกายของเขามันให้ความรู้สึกราวแหลก
เหลว
“เจ้าไม่อาจไม่ทน! เพราะเมื่อใดกระบวนการถูกหยุดลง เมื่อนั้น
ผลกระทบใหญ่หลวงจะบังเกิดกับตัวเจ้า!” ปิงชิงส่ายศีรษะ
โลหิตเซียนอสูรยังมีอีกมากซึ่งยังไม่ถูกใช้งานในไหใหญ่ มันทำเอา
ฉินหยุนรู้สึกสิ้นหวัง เขาคิดว่าความรู้สึกนี้คงเกิดไม่จบไม่สิ้น
เขายังคิด ว่าเพียงโลหิตเซียนอสูรในไหแห้งเหือด เมื่อนั้นเท่ากับเขา
ทำได้สำเร็จ!
ปิงชิงทราบความคิดของฉินหยุน นางได้แต่คอยเกลี้ยกล่อม
“ข้ารู้สึกว่าจะไม่อาจทนได้ไหวอีกต่อไปแล้ว!” ฉินหยุนไม่เคยมี
ประสบการณ์เลวร้ายเพียงนี้มาก่อน จากที่เห็น กระบวนการนี้
เจ็บปวดเกินใดบรรยายได้
เขาอดทนมาสิบวัน และนี่ก็เพียงแค่เริ่มต้น เมื่อคิดว่ายังต้องอดทน
ไปอีกหลายวัน เขายิ่งมีแต่ความสิ้นหวังเกาะกุมไม่รู้จบ
“ทนไม่ได้แล้ว? อย่างนั้นเหตุใดเจ้าคิดฝึกฝนร่างเซียนอสูรแต่แรก?”
ปิงชิงกล่าวเสียงเย็น “พี่สาวฉีโหรวสมควรบอกต่อเจ้าแล้วว่ามัน
อันตรายยิ่ง!”
“หากเจ้าไม่อาจทนต่อความทรมานนี้ อย่างนั้นเจ้าจะแข็งแกร่งขึ้นได้
อย่างไร? พี่ฉีโหรวครอบครองร่างเซียนอสูรอันเหนือล้ำ กระนั้นนาง
ก็ยังไม่อาจต้านทานพลังของจักรพรรดิเซียนได้!”
“หากเจ้าคิดอยากช่วยพี่ฉีโหรว การไร้ซึ่งพลังไม่อาจทำอะไรได้ ด้วย
กำลังของเจ้าตอนนี้ คิดหรือว่าจะต่อต้านจักรพรรดิเซียนที่มีอำนาจ
อันล้นพ้นได้?”
ฉินหยุนที่ได้ฟังคำของปิงชิง เขาค่อยเรียกความกล้าพร้อมกัดฟัน
ต้านรับความเจ็บปวด
เพียงไม่นาน ความเจ็บปวดครั้งใหม่ได้เริ่มขึ้นอีกครั้ง!
ฉินหยุนแช่กายมาครึ่งเดือนแล้ว ทว่าภายในไห โลหิตเซียนอสูรกลับ
ลดทอนลงไปไม่มาก
“ฉินหยุน! ร่างกายเจ้าตอนนี้ยังไม่แข็งแกร่ง ดังนั้นเจ้าจึงยังไม่อาจ
ดูดกลืนโลหิตเซียนอสูรจำนวนมากได้!”
“เจ้าต้องขัดเกลาร่างกายจนแข็งแกร่ง เมื่อนั้นโลหิตเซียนอสูรจะถูก
เจ้าดูดกลืนอย่างรวดเร็ว!” ปิงชิงเพียงแค่คาดเดาเท่านั้น รายละเอียด
นางไม่มีทางทราบได้ เพียงทราบว่านางต้องช่วยให้กระบวนการนี้
ผ่านพ้นไป
ฉินหยุนไม่คิดโพล่งคำกล่าวคิดยอมแพ้อีก เขาได้แต่อดทนต่อความ
เจ็บปวดอันมากล้นเหล่านี้
กระบวนการของมัน ราวกับร่างกายของเขาต้องถูกทำลายซ้ำแล้วซ้ำ
เล่า ยิ่งไปกว่านั้น เขายังรับรู้ถึงมันได้อย่างกระจ่างชัด กระบวนการที่
เกิดวนซ้ำต่อเนื่อง มันราวกับมีแต่ความตายที่สุดปลายทาง
หากไม่ใช่เพราะฉินหยุนมีเจตจิตอันแข็งแกร่ง เขาคงถูกความทรมาน
ทำร้ายจนสิ้นจิตใจแปรเปลี่ยนกลายเป็นถูกครอบงำแทนแล้ว
อีกสิบห้าวันได้ผ่านพ้น!
ฉินหยุนแช่กายในไหมาแล้วทั้งสิ้นหนึ่งเดือน!
เสียงคำรามร้องของฉินหยุนสามารถได้ยินทุกวี่วัน!
และปิงชิงเองก็ได้พบว่าเรื่องราวยากรับได้ เพราะระหว่างถูกทรมาน
นางพลันเกิดนึกห่วงหาฉินหยุนยิ่งมายิ่งมากขึ้น
ตอนนี้ กระบวนการต้องใช้เวลาทั้งสิ้นสิบชั่วยามกว่าอวัยวะภายใน
ของฉินหยุนจะถูกทำลาย นั่นหมายความถึง เขาแทบไม่มีโอกาสได้
พักหายใจแล้ว
เพราะเขาต้องทนความเจ็บปวดถึงสิบชั่วยาม ก่อนที่ร่างกายจะเข้าสู่
กระบวนการสร้างขึ้นใหม่
ปิงชิงเมื่อได้เห็นดวงตาฉินหยุนแปรเปลี่ยนเป็นสีแดง จากนั้นจึงเป็น
สีดำ ภายในนางพลันเกิดความหวาดกลัวขึ้น เพราะนี่คือสัญญาณที่
บ่งบอกถึงความล้มเหลว
ฉินหยุนไม่คิดยอมแพ้ กระนั้นความทรมานต่อเนื่อง มันสามารถ
ทำลายจิตใจได้ และมันจะยังส่งผลให้จิตวิญญาณของเขาแหลกสลาย
นี่คือความเสี่ยงหากคิดฝึกฝนร่างเซียนอสูร!
ปิงชิงกัดริมฝีปาก ถอดชุดของนางออก พร้อมกระโดดพรวดลงไป
ในไห นางกอดฉินหยุนที่เจ็บปวดและดิ้นรนเอาไว้จากทางด้านหลัง
ฉินหยุนตอนนี้ รู้สึกราวกับตนเองตกสู่ห้วงลึกแห่งความเจ็บปวด
กระนั้นเขาพลันรับรู้ถึงพลังประหลาดที่ถ่ายเทสู่ร่างกาย มันช่วยให้
เขาบรรเทาความเจ็บปวด ค่อยชักนำจิตสำนึกของเขากลับคืนมา
อย่างรวดเร็ว เขาจึงค่อยทราบว่าปิงชิงกอดตนเองไว้!
“เจ้าต้องทำสำเร็จ!” ปิงชิงเรียกใช้พระสูตรหัวใจตะวันจันทรา ทำ
การชี้นำโลหิตเซียนอสูรเข้าสู่ร่างกายของฉินหยุน
หน้าอกของปิงชิงกดประทับที่แผ่นหลังกว้างของฉินหยุน มันทำให้
เขารับรู้ถึงความอ่อนนุ่ม ราวกับมันช่วยบรรเทาความเจ็บปวดแก่เขา
ได้
“พี่สาวปิงชิง ขอบคุณ!” ฉินหยุนกล่าว
“ข้าเพียงช่วยพี่ฉีโหรว นางฝากความหวังทั้งหมดเอาไว้กับเจ้า!” ปิง
ชิงถอนหายใจกล่าว “อย่าได้ทำให้นางผิดหวัง!”