“…..ทั้งสองคนจะคบกันรึเปล่าน้าา”
เค้าที่ย้ายไปที่ห้องของคุณจิฮารุเชื่อว่าคุโนมิเนะคุงกับคุณฮารุคาเสะจะคืนดีกันได้ ถึงจะไม่ได้ถามรายละเอียดแต่ก็จินตนาการได้ว่าคุณฮารุคาเสะคิดอะไรตอนที่อยู่ใกล้ๆกับอพาร์ตเมนต์ เพราะรู้ว่าคุณฮารุคาเสะเป็นห่วงคุโรมิเนะคุง
แน่นอนว่าเรื่องคุโรมิเนะคุงเป็นห่วงคุณฮารุคาเสะเองก็….
อย่างแรกเลยคือ ถ้าทั้งสองคนจัดที่จัดทางสำหรับคุย ระยะห่างก็จะลดลง
เพราะรู้แบบนั้น เค้าเลยออกมาจากบ้านของตัวเอง
“—–!”
ความเจ็บปวดลึกลับที่แล่นเข้ามาโจมตีน่าอก มันคืออะไรกันนะ
ตอนที่ปล่อยให้คุโรมิเนะคุงกับคุณฮารุคาเสะอยู่กันสองต่อสอง รู้สึกอึดอัดสุดๆเลย
….อ อืม เริ่มเข้าใจรางๆตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้ว
ก็เริ่มเข้าใจอยู่หรอก แต่เพราะที่ใหนสักที่ในหัวรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ เลยแสร้งทำเป็นไม่รู้
“……เฮ้อ”
เค้าถอนหายใจแล้วมองไปรอบๆห้องของคุณจิฮารุ
รกซะจนไม่มีที่ให้ก้าว แถมยังมีถุงขยะกับวัตถุแปลกๆวางอยู่เกลื่อนเลย
เค้าเลยต้องนั่งกอดเข่าตัวเองอยู่ที่มุมห้องอย่างเลี่ยงไม่ได้
แล้วคุณจิฮารุยังนอนอยู่ในฟูกที่ล้อมไปด้วยกระป๋องเบียร์
“การที่คุโรมิเนะคุงกับคุณฮารุคาเสะคบกัน…….นั่นดีที่สุดแล้วล่ะ ทั้งสองคนดูเหมาะกันด้วย….. ตั้งแต่แรกเค้าน่ะ—-”
นึกไปถึงการใช้ชีวิตร่วมกับคุโรมิเนะคุงจนถึงตอนนี้
เป็นความรู้สึกที่ว่าในที่สุดก็ชินกับชีวิตประจำวันในตอนนี้—-และต่อจากนี้
และมันจะจบลงในวันนี้
ต่อให้ห่วงเรื่องสตอร์กเกอร์แค่ใหน แต่การที่จะให้เด็กผู้ชายที่แฟนแล้วมาค้างคงไม่ดีเท่าไหร่
เลยต้องกัดฟัดและกลั้นน้ำตาเอาไว้อย่างเต็มกำลัง
“ฮื….ออ……นี่แหละดีแล้วล่ะ……..”
หลอกความรู้สึกของตัวเองไม่ไหวแล้ว
—-เค้าเองก็ชอบคุโรมิเนะคุง
พอรู้ตัวว่าเป็นรักแรกของตัวเอง ก็รู้อยู่แล้วว่าจะอกหัก
======จบตอน======
เพราะคิดว่าตัวเองจะไม่สมหวังแน่ๆก็เลยไม่ยอมรับความรู้สึกตัวเองสินะ
ーーーーーーーーーーーー
ติดตามผลงานอื่นๆกับสนับสนุนผู้แปลได้ที่
ดอกไม้ไฟ | Facebook