ตอนที่ 432 ความแข็งแกร่ง
“ตูม——”
หอกมารอัสนีภายในมือของบุตรมารอัสนีก็ได้เปี่ยมไปด้วยพลังมารอัสนี มุ่งหน้าเข้าสังหารออกไปบริเวณทางด้านหน้า ในเวลาเดียวกันนี้เอง หยินหลิงจื่อก็ได้พุ่งเข้าสังหารออกไปจากทางด้านข้าง ทว่าในครั้งนี้เองเขามิได้หายไปจากความว่างเปล่าเหมือนครั้งแรก แต่ว่ากระจกภายในมือนั้นกลับเพียงแต่ทอประกายพลังอักขระแวววับขึ้นมา ก่อรวมจนกลายเป็นประกายแสงอันเข้มข้นขึ้นมา
“ตูม——”
ราชาเผ่าพันธุ์ควาฟู่หัวเราะขึ้นมาอย่างเย็นเยียบ ร่างกายก็ได้ก้าวออกไปก้าวหนึ่ง บนร่างกายก็ได้ปะทุไอโลหิตออกมาอย่างเข้มข้น ก่อนหน้านี้ได้ปะทะกับเยี่ยจงอยู่หลายครา มันกลับไม่อาจที่จะทำกระไรต่อเยี่ยจงได้ สิ่งเหล่านี้หากมองในมุมมองของมัน ถือได้ว่าเป็นความอับอายครั้งใหญ่ชนิดหนึ่ง ดังนั้นในขณะนี้เองเขาก็ได้ลงมือออกไปด้วยพลังทั้งหมด คิดที่จะฆ่าสังหารเจ้าหนูเบื้องหน้าสายตาผู้นี้ไปในชั่วเวลาแรกไปในทันที
ราชานกกระจอกจูโรก็ได้อ้าปากขึ้นมาคราหนึ่ง พวยพุ่งพลังเพลิงไฟออกมาสายใหญ่ จนปกคลุมไปทั่วทั้งเบื้องหน้าร่างกายของเยี่ยจง จนทำให้ทั่วทั้งพื้นที่สายนี้เกิดความร้อนระอุขึ้นมา
“เจ้าหนู ในครั้งนี้ข้าก็อยากที่จะดูซักหน่อย ว่าเจ้ายังจะสามารถหลบหนีไปได้อีกหรือไม่ ” ราชานกกระจอกจูโรก็ได้ทอสีหน้าปลาบปลื้มขึ้นมาอย่างเปี่ยมล้น หมายที่จะจัดการเยี่ยจงลง หัวเราะฮิฮะออกมาอย่างเย็นชา
“ตูม——”
ท่ามกลางปราณสมุทรในจุดตันเถียนเยี่ยจง ก็ได้ทอประกายเทวะสาดออกมา ทันใดนั้นเอง ทั่วทั้งร่างกายก็ได้ปะทุพลังประกายคมกล้าสีทองขึ้นมา จากนั้นทางด้านข้างของร่าง ก็ได้มีคมหมัดสายหนึ่งพุ่งปะทะออกมาจากทางด้านหน้า และก็ได้เข้าปะทะไปยังการโจมตีที่เข้ามาของราชาเผ่าพันธุ์ควาฟู่ วินาทีนั้น ราชาเผ่าพันธุ์ควาฟู่ก็ได้ตะโกนร้องออกมาอย่างเจ็บปวด คมหมัดนั้นมีโลหิตไหลออกมา ซวนเซถอยออกไปบริเวณทางด้านหลัง
“ไสหัวไปซะ ! ”
ในเวลาเดียวกันขณะนี้ เยี่ยจงก็ได้พลิกทั้งสองมือขึ้นมา พลังอักขระจูเชวียนก็ได้ปรากฏขึ้นมา จากนั้นก็ได้พบเห็นเขาใช้ออกมาด้วยพลังดัชนีออกมาคราหนึ่งเข้ามาบริเวณศีรษะ วินาทีนั้น พลังการเปลี่ยนแปลงที่สามของไท่กู่จูเชวียนในตอนนี้ก็ได้ถูกเขาใช้ออกมาด้วยพลังทั้งหมด พลังอักขระจูเชวียนสายหนึ่งก็ได้รวมตัวกันขึ้นมาเป็นพลังวงล้อมขึ้นมา มุ่งหน้าเข้ากดดันออกไปบริเวณทางด้านล่างในทันที เรียกได้ว่าเป็นเหมือนดั่งพลังการโจมตีที่ไม่อาจจะป้องกันได้ชนิดหนึ่ง
ท่ามกลางกระบวนท่านี้เอง เยี่ยจงก็ได้ใช้พลังการโจมตีอันน่าหวาดกลัวปกคลุมตนเองเอาไว้ วินาทีนั้น ก็ได้ทำให้เกิดความร้อนพุ่งสูงขึ้นทั่วทั้งพื้นที่แห่งนี้ จนก่อเกิดรังสีสังหารนับไม่ถ้วนขึ้นมาชนิดหนึ่ง
“ตูม——”
หอกอัสนีภายในมือของบุตรมารอัสนีก็ได้แตกกระจายออก เขาทอสีหน้าดุร้าย ตัดสินจัดที่จะถอยออกไป
“กร๊อบ——”
อักขระบนกระจกเงินภายในมือของหยินหลิงจื่อก็ได้แตกกระจายออก เขาก็ได้ถูกพลังการโจมตีกระแทกจนกระเด็นออกไปในตอนนี้
และตอนนี้ราชานกกระจอกจูโรทางด้านข้างก็ได้ร่ำร้องถอยออกไปตอนนี้ ภายในกระบวนท่านี้ของเยี่ยจง ก็ได้รวมเอาไว้ด้วยบรรยากาศของไท่กูจูเชวียนเอาไว้ หากกล่าวโดยราชานกกระจอกจูโรนี้ ก็เหมือนกับพอเจอกับบรรยากาศที่อยู่เหนือกว่าชนิดหนึ่ง ตอนนี้มันแทบจะไม่อาจที่จะพลังสายเดิมในการขัดขืนได้ ได้แต่เพียงร่ำร้องออกมา พลังการโจมตีอันน่าหวาดกลัวของมัน ในตอนนี้แทบจะไม่ส่งผลอันใดต่อเยี่ยจงเลยแม้แต่น้อย
“เป็นเพียงแค่นกกระจอกจูโรตัวหนึ่ง คิดว่าพลังฝ่ามือมรรคไฟของตนเองสูงส่งนักงั้นหรือ ยังถึงกับหาญกล้าที่จะเล่นไฟต่อหน้าข้าอีก?” กระบวนท่าเดียวก็ทำให้ศัตรูทั้งสามถอยไปได้ เยี่ยจงหัวเราะออกมาเสียงเย็นชา พลิกมือขวาฟาดออกไปคราหนึ่ง สลายพลังวงล้อมเทวะ หลงเหลือไว้แต่เพียงแค่พลังอักขระจูเชวียนเล็กๆ ปรากฏอยู่บริเวณใจกลางฝ่ามือ แล้วก็ได้ปรากฏพลังทำลายของไท่กูจูเชวียนพวยพุ่งสู่สวรรค์ชั้นเก้าออกมา
การเปลี่ยนแปลงขั้นที่หนึ่งของไท่กูจูเชวียน !
ในขณะนี้เอง เยี่ยจงก็ได้ก้าวออกไปอีกหนึ่งก้าว การเปลี่ยนแปลงขั้นที่หนึ่งของไท่กูจูเชวียนก็ได้กวาดออกไป กักขังราชานกกระจอกจูโรเอาไว้ คิดที่จะสังหารเขาลงไปในทันที
“ไม่——ลงมือ พวกเจ้าลงมือสิ ! ” ราชานกกระจอกจูโรกรีดร้องออกมา ใช้ออกมาด้วยสมบัติปราณแห่งเพลิงหลายชิ้นออกมา ในเวลาเดียวกันก็ได้ถอยร่นไปทางด้านหลังไม่หยุด
แต่ว่าก็ไม่มีประโยชน์ สมบัติปราณแห่งมรรคเพลิงเหล่านี้เมื่อเผชิญหน้ากับพลังของไท่กูจูเชวียน ก็ประดุจดั่งกระดาษที่พร้อมจะถูกเผาผลาญก็มิปาน สลายหายไปอย่างรวดเร็วทีละชิ้น
ราชาเผ่าพันธุ์ควาฟู่、บุตรมารอัสนี、หยินหลิงจื่อในเวลาเดียวกันก็ได้มีสีหน้าเปลี่ยนแปลงอย่างรุนแรง ฆ่าสังหารออกไปอีกครั้ง หากว่าแม้แต่ราชานกกระจอกจูโรยังถูกเยี่ยจงฆ่าสังหารไปแล้วละก็ เช่นนั้นต่อจากนี้ไปก็ถึงคราวของพวกเขาแล้ว
เยี่ยจงหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา หลังจากที่ฝ่าเท้าได้ก้าวออกไปทีละก้าวทางด้านหน้า ก็ได้ใช้ออกมาด้วยวิชาดำดินรุกคืบออกมา พริบตานั้นก็ได้หลบรอดออกมาจากการโจมตีผสานของทั้งสามเอาไว้ ในเวลาเดียวกันใจกลางฝ่ามือของเขายังคงอยู่ในการใช้รอยตราการเปลี่ยนแปลงขั้นที่หนึ่งของไท่กูจูเชวียน ยังคงฆ่าสังหารออกไป ตรึงราชานกกระจอกจูโรเอาไว้
“ตาย——”
เยี่ยจงตะโกนออกมาคราหนึ่ง ก็ได้พุ่งสังหารเข้าไปยังบริเวณทางด้านหน้าของราชานกกระจอกจูโร ราชานกกระจอกจูโรในขณะนี้เองร่างกายหนาวเย็นขึ้นมา ขนลุกชูชัน สมบัติปราณบนร่างกายก็ได้ถูกทำลายไปอีกส่วนหนึ่ง แต่ว่าต่อให้เป็นเช่นนี้ มันก็ยังคงไม่อาจที่จะหลบรอดออกมาจากการโจมตีด้วยพลังอัสนีของเยี่ยจงได้
“เปรี้ยง——”
เยี่ยจงลดฝ่ามือลง กระแทกเข้าไปยังบริเวณทางด้านหน้าอกของราชานกกระจอกจูโร วินาทีนั้น ก็ได้พบว่าบริเวณหน้าอกนั้นเกิดรูกลวงสีดำมืดขึ้นมา จากนั้นสีหน้าราชานกกระจอกจูโรก็แฝงเอาไว้ด้วยความหวาดหวั่น เกิดความหวาดกลัวจนยากที่จะเชื่อได้ ค่อยๆ ที่จะล้มลงไปกองอยู่ทางด้านบนของพื้นดิน
ในช่วงเวลาสั้นๆเพียงแค่ชั่วพริบตาเดียว เยี่ยจงไม่แต่เพียงหลบรอดจากการถูกล้อมโจมตีของยอดฝีมือทั้งสาม อีกทั้งยังสมารถใช้ออกมาด้วยคุณลักษณ์ของสายฟ้าฆ่าสังหารราชาปีศาจตนหนึ่งไปได้ ด้วยระดับความเร็วเช่นนี้ การฆ่าสังหารเช่นนี้ ก็ได้ทำให้เกิดความแตกตื่นภายในจิตใจของผู้ที่ต่อกรด้วย
ในขณะนี้เอง ไม่ว่าจะเป็นราชาเผ่าพันธุ์ควาฟู่หรือว่าบุตรมารอัสนี、หยินหลิงจื่อ พวกเขาต่างก็มีสีหน้าที่เปลี่ยนเป็นปั้นยากขึ้นมาเต็มสิบส่วน เพราะว่า เด็กหนุ่มเบื้องหน้าสายตาผู้นี้ ได้อยู่เกินกว่าที่พวกเขาจะคาดเดาเอาไว้ได้ไปทั้งสิ้นแล้ว
“น่าเสียดาย ตอนนี้ที่หนูน้อยปรุ่งอาหารไม่อยู่ ไม่เช่นนั้นแล้วคงจะได้กินอาหารมื้อใหญ่แล้ว ” เยี่ยจงเหม่อมองไปที่ซากศพของราชานกกระจอกจูโร ถอนหายใจออกมาอย่างแรง ภายในร่างกายของราชาปีศาจเหล่านี้นั้นถือได้ว่ารวมเอาไว้ด้วยพลังเทพเซียนอันมหาศาลเอาไว้ สามารถลิ้มลองเพียงคำเดียว ไม่แน่ว่าอาจจะได้รับประโยชน์มากมาย แต่ว่าตอนนี้ถึงกับตายลงไปเช่นนี้ จึงทำให้เขารู้สึกเสียดายอย่างถึงที่สุด
“เจ้าหนู เจ้าทำเกินไปแล้ว ” ราชาเผ่าพันธุ์ควาฟู่สีหน้าเปลี่ยนไป จ้องเขม็งไปทางด้านของเยี่ยจง เด็กน้อยผู้นี้ไม่แต่เพียงมีพลังฝีมือที่ร้ายกาจ ยังถึงกับคิดที่จะกินราชาปีศาจกลุ่มนี้ของพวกเขา นี้จึงทำให้สีหน้าของมันแปรเปลี่ยนเป็นปั้นยากขึ้นมาอย่างถึงที่สุดภายในพริบตา
“เจ้าวางใจเถอะ เจ้ายังมีลักษณะของมนุษย์ ต่อให้หนูน้อยปรุงอาหารอยู่ ข้าก็ไม่กินเจ้าหรอก นั้นก็เพราะว่าจิตใจเช่นนั้นมันดูจะโหดร้ายเกินไป ” เยี่ยจงจ้องมองไปที่ราชาเผ่าพันธุ์ควาฟู่ ทอสีหน้าไม่เต็มใจอย่างยิ่ง
พริบตานั้นเส้นผมบนศีรษะของราชาเผ่าพันธุ์ควาฟู่ก็ได้ลุกชันขึ้นมา เจ้าหนูที่มาจากภายนอกเบื้องหน้าสายตาผู้นี้ ถึงกับไม่มีความหวาดกลัวแม้แต่น้อยจริงๆ
แต่ว่า ต่อให้ภายในจิตใจมีความโกรธอยู่ ตอนนี้ราชาเผ่าพันธุ์ควาฟู่ก็ไม่หาญกล้าพอที่จะลงมือออกไปต่อ ด้วยพลังความแข็งแกร่งดั่งราชานกกระจอกจูโร ยังถึงกับถูกสังหารลงไปได้ในพริบตา ถือได้ว่าเป็นเรื่องที่ทำให้แตกตื่นได้แล้ว
“ราชา——”
บริเวณทางด้านหลัง กลุ่มยอดฝีมือเผ่าพันธุ์นกกระจอกจูโรหลายตนก็ได้ปรากฏขึ้นมา พบเจอฉากเบื้องหน้า หลายตนก็ได้ร่ำร้องออกมาในเวลาเดียวกัน ในเวลาเดียวกันก็ได้พุ่งเข้าสังหารเข้ามา
“ซวบ——”
เยี่ยจงชักกระบี่ฟาดฟันออกไป คมกระบี่ก็ได้กวาดออกไปเป็นระลอก วินาทีนั้น ร่างกายของยอดฝีมือแต่ละตนกลุ่มนี้ก็ได้แตกกระจายอยู่ท่ามกลางอากาศ แหลกเหลวจนกลายเป็นเพียงเศษเนื้อ
“ก็เป็นแค่เพียงเผ่าปีศาจกลุ่มหนึ่งเท่านั้น มีพลังฝีมือไม่ถึงขั้นราชันยังถึงกับหาญกล้าลงมือต่อข้าอีกงั้นหรือ?” เยี่ยจงหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา ทอสีหน้าที่เปี่ยมไปด้วยความเย็นเยียบออกมา ตอนนี้ เขาก็ได้อยู่ในท่วงท่าไร้ผู้ต้านอยู่ชนิดหนึ่ง จนทำให้ผู้คนแตกตื่นขึ้นมา
“เจ้า——” ราชาเผ่าพันธุ์ควาฟู่โกรธจัดขึ้นมา ทอสีหน้าปั้นยากขึ้นมาอย่างถึงที่สุด สิ่งนี้ถือได้ว่าเปรียบเสมือนความอับอายชนิดหนึ่งต่อสิ่งมีชีวิตดั้งเดิมอย่างพวกเขา ทำให้มันเกือบจะกระอักโลหิตเก่าออกมาคำหนึ่ง
ทางด้านบุตรมารอัสนีและหยินหลิงจื่อทั้งสองคนก็ได้มีสีหน้าเปลี่ยนแปลงไปอีกครั้ง ความแข็งแกร่งของ” ซิง” แทบจะเรียกได้ว่าอยู่เกินกว่าความคาดหมายของพวกเขาไปแทบทั้งสิ้นแล้ว เผ่าปีศาจหลายตนนี้ ยังถึงกับถูกเขาสังหารลงไปได้อย่างง่ายได้เช่นนี้ เช่นนี้ก็เพียงพอที่จะแสดงออกมาถึงพลังความแข็งแกร่งของเขาในตอนนี้ได้แล้ว
และในเวลาเดียวกันนี้ ราชาปีศาจและยอดฝีมือคนอื่นที่กำลังลงมือกันอยู่ในจุดอื่นก็ได้หันกายมาในเวลาเดียวกัน เหม่อมองไปยังฉากเบื้องหน้า ยอดฝีมือทุกคนต่างก็มีสีหน้าเคร่งเครียดขึ้นมา
“ซิง” ถึงกับสามารถที่หลบรอดการล้อมโจมตีจากยอดฝีมือทั้งสี่ได้ ในเวลาเดียวกันยังใช้ออกมาด้วยฝ่ามือสายฟ้าเพื่อฆ่าสังหารราชาปีศาจตนหนึ่งไปได้ แทบจะไม่เห็นเผ่าปีศาจเหล่านี้อยู่ในสายตาเลยแม้แต่น้อย จนทำให้ยอดฝีมือในสถานที่แห่งนี้ต่างก็เกิดความหวาดกลัวขึ้นมาจับใจ
“ชิ——”
ทันใดนั้น ก็ได้มีโลหิตพุ่งออกมา มุ่งหน้าเข้าไปยังบริเวณทั่วทั้งสี่ด้าน จากนั้นก็ได้พบว่าท่ามกลางอากาศ ได้เริ่มต้นที่จะเกิดเส้นทางสายหนึ่งปรากฏขึ้นมา เกิดการปลูกสร้างของเส้นทางขึ้นมาสายหนึ่ง ราวกับสามารถที่จะมุ่งหน้าเข้าไปยังบริเวณที่เป็นแท่นขึ้นมา
การตายตกของราชานกกระจอกจูโรและยอดฝีมือของเผ่านี้เมื่อครู่ ตอนนี้ก็ได้กลายเป็นการเซ่นสังเวยในเวลาเดียวกัน เห็นได้ชัดว่า พวกมันได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของเส้นทางสายนี้ไปแล้ว
“การสังเวย บังเกิดผลลัพธ์แล้ว ” ยอดฝีมือคนหนึ่งก็ได้เหม่อมองไปยังฉากเบื้องหน้า สีหน้าของแต่ละคนทอเป็นประกายแปรเปลี่ยนจนประหลาดขึ้นมา สายตามองไปยังสิ่งที่อยู่เบื้องหน้า คิดที่จะเข้าไปใกล้ยังแท่นบูชา เป็นเหมือนดั่งวิธีการในการใช้โลหิตสังเวย และคิดไม่ถึงว่าโลหิตของสิ่งมีชีวิตดั้งเดิมจะสามารถที่จะใช้ได้
“เป็นถึงจักรพรรดิฟ้า แต่ถึงกับปกคลุมไปด้วยคาวเลือดเช่นนี้เลยอย่างงั้นหรือ? เป็นนิสัยแต่เดิมของเขา หรือว่าจะเป็นการคัดเลือกยอดฝีมือกัน ” ในขณะนี้เอง เยี่ยจงก็มิได้รีบร้อนที่จะลงมือ เพียงแต่หันกลับไปมอง มองไปยังแท่นบูชาคราหนึ่ง ทอสีหน้าประหลาดออกมา
“ทุกท่าน พวกท่านก็เห็นแล้ว โลหิตของราชาปีศาจเหล่านี้ ก็เพียงพอที่จะช่วยเปิดทางขึ้นมา สู่การเข้าสู่แท่นบูชาได้ ” เยี่ยจงหันหน้ากลับมากะทันหัน ส่งรอยยิ้มน้อยๆ สายหนึ่งไปยังกลุ่มผู้คน
ในพริบตานั้นเอง ดวงตาของราชาปีศาจทั้งหมดก็ได้ปรากฏประกายโลหิตขึ้นมา
“ตาย——”
ไก่ฟ้าโบราณกาลเป็นตนแรกที่ฆ่าสังหารออกมา วางมือจากคู่ต่อสู้ มุ่งหน้าเข้าไปยังบริเวณทางด้านที่เยี่ยจงอยู่ มันและเผ่านกกระจอกจูโรนั้นถือได้ว่ามีความสัมผัสกันอย่างลึกล้ำ ตอนนี้คงไม่อาจที่จะทนมองดูราชานกกระจอกจูโรถูกเจ้าหนูผู้หนึ่งที่มาจากด้านนอกสังหารไปได้ ภายในจิตใจก็ได้เต็มเปี่ยมไปด้วยความโกรธแค้นขึ้นมาตั้งแต่แรก
“เจ้าหนูผู้นี้เพียงคนเดียวเทียบได้กับพลังฝีมือของชนชั้นรุ่นเยาว์คนอื่นๆ สามสี่คน ไม่อาจปล่อยไว้ได้ จะต้องรีบจัดการตั้งแต่เนิ่นๆ ! ” ราชามดทองคำ、ราชาม้าเขาเดียว、ราชาไก่ฟ้าโบราณกาล ราชาเผ่าพันธุ์ควาฟู่ มนุษย์ผิวสีเขียว ทั้งห้าตนนี้ที่มีการคงอยู่ในฐานะในระดับราชาปีศาจในตอนนี้ก็ได้ฆ่าสังหารออกไปในเวลาเดียวกัน มุ่งหน้าเข้าไปยังบริเวณทางด้านที่เยี่ยจงอยู่ พวกมันนั้นเป็นเพราะเกิดความหวาดกลัวต่อเยี่ยจง ในตอนนี้จึงทั้งออกมาด้วยทักษะยุทธ์ด้วยพลังทั้งหมดของตนเองออกมา วินาทีนั้น ก็มีพลังปราณปกคลุมขึ้นมา รังสีโลหิตพวยพุ่งขึ้น
และบุตรมารอัสนีและหยินหลิงจื่อทั้งสองต่างก็สบตามองกันคราหนึ่ง ตอนนี้ยังถึงกับก้าวออกไปอีกก้าวหนึ่ง ฆ่าสังหารออกไปในเวลาเดียวกัน ภายในดวงตาของพวกเขาก็ได้ปรากฏความซับซ้อนขึ้นมา ถึงแม้จะทราบว่าการตอนนี้จะเป็นการร่วมมือกันเหล่าราชาปีศาจ แต่ว่าพวกเขาก็ยิ่งชัดเจนได้มากกว่าเดิม นั้นก็เพราะว่าเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ หากว่าเยี่ยจงจัดการกับราชาปีศาจเหล่านี้แล้วละก็ แน่นอนว่าย่อมต้องสังหารพวกเขาด้วยนับตั้งแต่แรกเช่นเดียวกัน
สุดยอดฝีมือทั้งเจ็ดก็ได้ล้อมโจมตีในเวลาเดียวกัน ต่อให้เป็นเยี่ยจง ตอนนี้ก็ยังต้องมีสีหน้าเปลี่ยนแปลงไปอย่างรุนแรง ถอยไปทางด้านหลังอย่างรวดเร็ว ด้วยระดับพลังฝีมือที่ใช้ออกมาของเขาตอนนี้ แน่นอนว่าย่อมไม่อาจที่จะต่อกรกับสุดยอดฝีมือทั้งเจ็ดได้ในตอนนี้
“เจ้าหนู ! รับความตาย ! ”
“ท่านซิง จำเป็นที่ต้องหลบด้วยหรือ ทิ้งชีวิตเอาไว้เถอะ ! ”
ยอดฝีมือเหล่านี้ก็ได้ตะโกนขึ้นมาในเวลาเดียวกัน ปิดกั้นเส้นทางทั้งหมดของเยี่ยจงเอาไว้ ใช้ออกมาด้วยพลังฝีมือสูงสุดของแต่ละฝ่าย หมายมั่นที่จะสังหารเยี่ยจงลงไปในทันที
และอัจฉริยะคนอื่นๆ ในตอนนี้แต่ละคนก็ได้ทอสีหหน้าประหลาดขึ้นมา พวกเขาต่างก็มิได้ลงมือ และคงมีแต่เพียงแค่เหยียนหลิงหลง、องค์หญิงจื่อหวินเป็นต้น” ซิง” ที่มีความสัมผัสด้วยหลายส่วน ตอนนี้ก็ได้แปรเปลี่ยนสีหน้าเล็กน้อย มิได้ก้าวขึ้นมา นั้นก็เพราะว่าภายใต้สถาการณ์เช่นนี้ ด้วยพลังฝีมือแต่เดิมของทั้งหลายคนนี้ก็แทบจะไม่อาจที่จะเปลี่ยนแปลงอันใดได้
“ยอดมาก ! พวกเจ้ายอดเยี่ยมมาก ! นี้เป็นพวกเจ้าบีบบังคับให้ข้าเปิดการเข่นฆ่าสังหารไม่เลือกหน้าเองนะ ! ” เยี่ยจงหัวเราะดังยาวนาน ในขณะนี้เอง สีหน้าบนใบหน้าของเขาก็ได้แสดงความดุร้ายขึ้นมา คิดไม่ถึงว่าเขาถึงกับถูกบีบบังคับได้จนถึงขั้นนี้ !
“แค๊กแค๊กแค๊ก——”
ในขณะนี้เอง ใบหน้าของเยี่ยจงก็ได้เกิดความเปลี่ยนแปลง พริบตานั้นก็ได้อ่อนเยาว์ลงไปหลายปี กลับกลายสู่รูปลักษณ์เดิม นั้นก็เพราะต่อจากนี้เขาจะลงมือออกมาโดยใช้พลังทั้งหมด ไม่คิดที่จะยอมสิ้นเปลืองพลังให้สูญเปล่าไปแม้แต่นิดเดียว ในเวลาเดียวกัน เขาก็ได้ผายมือทั้งสองข้างออกมา จนก่อเกิดสภาวะดั่งดวงจันทร์ทอแสงขนาดใหญ่ขึ้นบริเวณทางด้านหลังของเขา ด้านบนของสภาวะดั่งดวงจันทร์ทอแสง เรียกได้ว่าอยู่ในสภาวะที่สูงใหญ่อย่างยิ่ง ทอประกายสีทองแห่งแสงจันทราออกมาสาดส่องไม่ขาดสาย
ในขณะนี้เอง บรรยากาศที่ปกคลุมอยู่ก็ได้เกิดพลังความน่าหวาดกลัวขึ้นมากลุ่มหนึ่ง แผ่กระจายออกมาจากร่างกายของเขา มุ่งหน้าปกคลุมออกไปทั่วทั้งสี่ทิศแปดด้านออกไป
.
.
.
.
