ขอรัองล่ะครับ…คิดจะจีบผมทั้งทีอย่าใช้กำลังกันเลยนะมันเจ็บ!!! – ตอนที่ 15

ตอนที่ 15 หนึ่งรุมสิบ

 

หญิงสาวเพียงหนึ่งเดียวขมวดคิ้วแน่นหลังจากได้ยินคำพูดอีกฝ่ายที่ดันไปทึกทักเอาเองโดยไม่สนเจ้าของร่างกาย

 

ช่างเป็นอะไรที่หยาบคายเสียเหลือเกิน

 

…‘ต่ำช้า’

 

“…”

 

“เอาร่างกายของฉันไปเป็นรางวัล?”

 

“ไม่คิดถามความสมัครใจของฉันหน่อยเหรอ?”

 

อยากจะเอาหล่อนไปเป็นรางวัลช่างเป็นแนวความคิดของเศษเดนเศษขยะอย่างแท้จริง

 

หล่อนส่ายหน้าเบื่อหน่าย

 

…‘อย่างที่คิดขยะยังไงก็ยังเป็นขยะเหมือนเดิม’

 

“…”

 

“…ถามความสมัครใจ?”

 

“ของกากเดนแบบนั้นพวกเราไม่ต้องการหรอก”

 

ในเมื่อสามารถอาศัยกำลังเหนือกว่าเข้าควบคุมสถานการณ์ทำไมพวกมันต้องมาสนใจเรื่องยิบย่อยพวกนี้ด้วย

 

อยากจะทำอะไรก็ทำอยากจะได้อะไรก็ต้องได้นั่นแหละคือสันดานดิบเถื่อนแท้จริงสันดานที่อัดแน่นอยู่ภายในร่างกาย

 

พวกมันในตอนนี้ต่างเปิดเผยรอยยิ้มน่าขยะแขยงเป็นที่สุดพร้อมปลดปล่อยแววตาชั่วร้ายสามานย์ไม่มีเกรงกลัวสิ่งใด

 

ก่อนพยายามคุกคามหล่อนด้วยถ้อยต่ำช้า

 

“สาวน้อยมากับพวกเราเถอะ~”

 

“พวกเราไม่นิยมชมชอบใช้ความรุนแรง~”

 

“โดยเฉพาะเมื่ออีกฝ่ายเป็นคนสวยแบบเธอ~”

 

“…”

 

“เพราะฉะนั้นอย่าทำให้เรื่องมันยุ่งยากเลย”

 

“…รีบมาเร็วเข้า”

 

ไอรีนหรี่ตามองในเมื่อเรื่องราวมันมาถึงจุดนี้แล้วการพูดคุยเจรจาคงไม่ต่างอะไรไปจากสายลมพัดพาใส่แท่งหิน

 

หล่อนแค่นเสียงเย็นเย้ยหยัน

 

“พวกเดรัจฉานหาที่ตาย”

 

“…” เพียงประโยคเดียวเท่านั้น

 

เกิดช่องว่างขึ้นระหว่างเหตุการณ์ทันทีหัวสมองพวกมันมึนงงสับสนไปชั่วขณะก่อนจะได้สติกลับมาอีกครั้ง

 

หลังจากที่หัวหน้าผมแดงออกคำสั่งเสียงดัง

 

“…ลงมือ!”

 

“ยอมเสียเถอะน้องสาว!”

 

“เธอต้องเป็นของฉัน”

 

“ของฉันต่างหาก”

 

เหล่าชายฉกรรจ์มากหน้าหลายต่างวิ่งเข้าหาหล่อนเสมือนกับแมลงตัวน้อยบินเข้ากองไฟ

 

สุดท้ายปลายทางก็ต้องตายอย่างไร้ค่าไปในที่สุด

 

“ขยะโง่เขลา”

 

“สมควรโดนกำจัด…”

 

เปลือกตาคู่งามปิดกั้นหมดทุกสิ่งอย่างก่อนประสาทสัมผัสทั้งหมดภายในร่างกายจะตื่นตัวสุดขีด

 

และวินาทีที่หล่อนเปิดตาขึ้นมองอีกครั้ง

 

“…” สัญญาณเริ่มแรกของศึกต่อสู้ในเขตเมืองร้างก็เริ่มต้นขึ้นไม่มีผู้ชมไม่มีผู้ร่วมสักขีพยาน

 

มีเพียงบรรยากาศฆ่าฟันเท่านั้นที่คอยอยู่เคียงข้าง

 

ปัง!

 

“…”

 

“อ๊ากกกกกกก!”

 

ร่างชายหนุ่มผู้เป็นลูกน้องเหยื่อรายหมายสองถูกหมัดขาวเนียนต่อยกระแทกเข้ากลางท้อง

 

บดขยี้อวัยวะจนทรุดลงไปกับนอนพื้น

 

“…” สีหน้าไอรีนยังคงราบเรียบ

 

ไม่บ่งบอกอารมณ์

 

ร่างหนึ่งล้มลงนอนกับพื้นอีกหนึ่งร้องเรียกด้วยความเป็นห่วงเป็นใยร้องเรียกโดยไม่สนใจเลยว่า

 

หายนะกำลังคืบคลานเข้าหาตน

 

“น้องสาม—”

 

“ไอัโง่อย่าหันหลังให้เธอ!”

 

ชักช้าเกินไปคำเตือนบอกกล่าวส่งไปไม่ถึงจุดหมายปลายทางร่างไอรีนพุ่งเข้าหาด้วยความเร็วสูง

 

สูงจนน่าตกใจ

 

…‘ไม่ทันแล้ว!’

 

“…”

 

เหลืออีกเพียงไม่กี่ก้าวเท่านั้นก่อนหล่อนจะเข้าถึงตัวหากมันไม่บู่มบ่ามเกินไปคงไม่โดนเล่นงานรวดเร็วขนาดนี้

 

ขณะมันกำลังรอคอยการลงมือดุดันจากอีกฝ่าย

 

เหตุการณ์ผิดแปลกผิดปรกติก็เกิดขึ้นทั้งยังเป็นเหตุการณ์นอกเหนือจากการคาดเดาเนื่องจากหล่อนเปลี่ยนเป้าหมาย

 

ทั้งยังเปลี่ยนกระทันหัน

 

“…” เปลี่ยนโดยไม่บอกกล่าว

 

สายตาคนตักเตือนร้องด้วยความเป็นห่วงในตอนแรกรับรู้ได้เลยทันทีว่ามันเกิดบ้าบออะไรขึ้น

 

ซึ่งเป้าหมายแท้จริงของหล่อนไม่ใช่เจ้าโง่นั่น

 

ทั้งยังไม่ใช่ใครที่ไหน

 

…‘แต่เป็นเราต่างหาก’

 

“…”

 

ไอรีนอาศัยฝีเท้ายอดเยี่ยมร่นระยะเวลาเพียงหนึ่งลมหายใจเข้าออกหล่อนก็มาปรากฏตัวเบื้องหน้ามันแล้ว

 

ใบหน้างดงามดวงตากลมโตแต่เต็มเปี่ยมไปแรงกดดันมากมายมหาศาลกว่าจะรู้สึกตัวหล่อนก็มาถึงตัวเขาแล้ว

 

ริมฝีปากแดงอมชมพูกล่าวเบาบาง

 

“เตือนตัวเองเถอะค่ะ”

 

“อย่า—”

 

ปัง!

 

ยังไม่ทันกล่าวจบครบถ้วนกระบวนความฝ่าเท้าขาวเรียวหวดเข้าที่ต้นคอเต็มเรี่ยวแรงไม่มีกักเก็บ

 

ดีที่มันยกมือตั้งฉากกั้นเอาไว้ได้

 

ถึงแม้จะกันเอาไว้ได้แต่ใช่ว่าไม่รู้สึกอะไรความเจ็บปวดเหนือล้ำจินตนาการไหลผ่านลำแขนเข้าสู่หัวสมองโดยตรง

 

ทำเอาสีหน้าเจ้าตัวขาวซีดขึ้นทันตาเห็น

 

…‘เจ็บ!’

 

“…”

 

มันรีบก้มหน้ามองแขนตัวเองพอได้มองก็พบเห็นรอยช้ำม่วงขนาดใหญ่ตรงกลางท่อนแขน

 

ดูก็รู้ว่าการลงมือเมื่อครู่ของหล่อนรุนแรงขนาดไหน

 

“บัดซบ!”

 

“ทำไมถึงได้แรงเยอะแบบนี้”

 

แน่นอนว่านี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้นยังไม่ใช่จุดสิ้นหญิงสาวงดงามเปรียบเสมือนดอกไม้ปรกติธรรมดาในตอนแรกยังออกอาละวาดต่อ

 

“อ๊ากกกกก!”

 

“ขะ แขนของฉัน!”

 

“ขาฉันขา!”

 

“เจ็บ!”

 

ไม่ว่าใครเข้ามาขัดขวางล้วนประสบพบเจอชะตาเดียวกันไม่โดนเล่นงานจนหมดสภาพก็วิ่งหนีเอาตัวรอดไม่คิดชีวิต

 

ช่างเป็นอะไรที่ยากเกินกว่าจะหาคำใดมาบรรยาย

 

…‘นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้นวะเนี่ย!’

 

“…”

 

“มัวรออะไรอยู่วะ!”

 

“รีบเข้าไปสิ” เสียงร้องตะโกนสั่งการดังขึ้นอีกครั้ง

 

หัวหน้าผมแดงถูกทำให้ตื่นตระหนกตกใจเป็นที่สุดหญิงสาวเพียงแค่คนเดียวกับสามารถรับมือกับผู้ชาย 10 คนได้โดยไม่มีบาดแผลหรือร่องรองบาดเจ็บให้เห็น

 

ช่างเป็นอะไรที่ยากจะเชื่อเหลือเกินหากไม่มาเห็นด้วยสายตาตัวเองคงยากจะเชื่อถือ

 

น่าเสียดายที่ความจริงมันช่างโหดร้ายเหลือเกิน

 

…‘เธอไม่ใช่ธรรมดาหรอกเหรอ?!’

 

“…”

 

“เธอมีแค่คนเดียวพวกเรามีกันตั้งหลายคน”

 

“บุกเข้าไปเรื่อย ๆ เดี๋ยวเธอก็เหนื่อยเอง”

 

ไม่ได้การเหล่าลูกน้องทั้งหลายต่างหมดกำลังใจหลังจากโดนหล่อนจัดการกลับมาจนหน้าหงาย

 

ต้องหาเส้นทางอื่นเข้าช่วยเหลือ

 

“รีบลุกขึ้นมา!”

 

“ผู้หญิงคนเดียวเองนะ”

 

“มันไม่มีทางรับมือผู้ชายนับ 10 คนได้ตลอดรอดฝั่งหรอก”

 

ขณะเจ้าตัวผมแดงกำลังปลุกระดมรวมตัวอีกครั้งเสียงหวานราบเรียบก็ดังขึ้นจากด้านหลังของเขา

 

เพียงแค่ได้ยินคำกล่าวก็เสียวไปทั่วทั้งแผ่นหลัง

 

“…คิดแบบนั้นเหรอคะ?”

 

“…”

 

“ตายซะ!” หัวหน้าผมแดงร้องตะโกน

 

มันอาศัยพละกำลังกล้ามทั่วทั้งร่างกายสร้างการจู่โจมครั้งเดียวหวังเล่นงานให้หมดสิ้นกำลังต่อต้าน

 

กำหมัดหวดกลับไปด้านหลังสุดแรงซึ่งมันควรโดนเป้าหมายส่งเรือนร่างงดงามกลิ้งพื้นไปหลายต่อหลายตลบ

 

มันควรจะเป็นแบบนั้นไม่สิมันต้องเป็นแบบนั้นต่างหาก

 

เป็นอีกครั้งที่ความจริงมันช่างโหดร้ายเหลือ

 

…‘ไม่อยู่?!’

 

“…”

ขอรัองล่ะครับ…คิดจะจีบผมทั้งทีอย่าใช้กำลังกันเลยนะมันเจ็บ!!!

ขอรัองล่ะครับ…คิดจะจีบผมทั้งทีอย่าใช้กำลังกันเลยนะมันเจ็บ!!!

Status: Ongoing
อ่านนิยาย ขอรัองล่ะครับ…คิดจะจีบผมทั้งทีอย่าใช้กำลังกันเลยนะมันเจ็บ!!!แสงแดดส่องผ่านหน้าต่างกระทบใบหน้าชายหนุ่มหน้าขาวด้วยคลื่นความร้อนและแดดมันแยงตาสององค์ประกอบหรืออาจมากกว่านั้นทำให้ยากจะข่มตานอนต่อไป สุดท้ายปลายทางร่างกายเลือกตอบสนองต่อสิ่งเร้าจากโลกภายนอกก่อเกิดเสียงครางเล็ก ๆ ขึ้นมา ซึ่งนั่นคือสัญญาณขั้นต้นของการตื่นนอน “อืออออ” “…” เปลือกตาสั่นไหวพร้อมเปิดเผยให้เห็นแววตาคู่งามที่ซุกซ่อนอยู่ภายใน กล่าวสำหรับชายหนุ่มหน้าขาวอย่างแรกเลยที่เห็นหลังจากตื่นนอนไม่ใช่เพดานคุ้นหน้าคุ้นตาที่เคยเห็นอยู่ทุกวัน

Recommended Series

Comment

Options

not work with dark mode
Reset