ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี – ตอนที่ 115 อาจารย์เฉียวผู้ทุกข์ใจ

เหล่าผู้ติดตามของอาจารย์เฉียวพากันงงเป็นไก่ตาแตก พวกเขารับไม่ได้กับคลิปนี้!

แต่ก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากทำใจยอมรับ แถมพวกเขายังตามหาตัวอาจารย์เฉียวไม่เจออีก

พวกเขาแท็กอาจารย์เฉียวในกลุ่มผู้ติดตามไม่ได้ ทักข้อความส่วนตัวไปก็ไม่ตอบ คนที่มีมือเบอร์อาจารย์เฉียวลองโทรไปก็ต่อสายไม่ติด

ชัดเจนว่าเขาหนีเข้ากระดองไปแล้ว

บรรดาผู้ติดตามงงจนเริ่มโกรธ จากโกรธกลายเป็นผิดหวัง จากผิดหวังก็เริ่มกลับมาใจเย็นและเงียบไป…

การกระทำอันสุดจะประหลาดของอาจารย์เฉียวสมควรได้รับการยกย่อง เป็นการสร้างสีสันให้วันเมษาหน้าโง่

แต่ทุกคนก็รู้ว่าเรื่องยังไม่จบแค่นี้!

นักสร้างคอนเทนต์หลายคนบนเว็บไซต์ลงวิดีโอต่างๆ เริ่มลงคลิปแนะนำเกมนักออกแบบเกม!

คลิปเหล่านี้ค่อนข้างแย่ แต่ละคลิปมีจุดที่ต่างกัน แต่จุดต่างมีแค่ชื่อคลิป เทคนิคการตัดต่อ ภาพและคลิปที่ใช้ รวมถึงเสียงพูดของนักสร้างคอนเทนต์แต่ละคน

ส่วนบทพูดในคลิปเหมือนกันหมด เป็นการพูดผสมระหว่างภาษาจีนกับภาษาอังกฤษ แม้แต่เสียงสูดปากกับเสียงกลืนน้ำลายก็ยังเหมือนกันเด๊ะ!

เหล่าผู้ติดตามที่ได้ดูคลิปเหล่านี้สติแตกกระเจิงกันหมด

นี่มันอะไรกันวะเนี่ย!

ถึงจะเป็นนักสร้างคอนเทนต์ที่ค่อนข้างมีชื่อ แต่พวกเขามาจากวงการต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นเกม เพลง ไลฟ์สไตล์ ดิจิทัล เทคโนโลยี และวงการอื่นๆ ครอบคลุมหมดทุกวงการ

ชื่อคลิปของแต่ละคนก็ไม่เหมือนกันเลย ดังนั้นจึงอาจมีคนบังเอิญกดเข้าไปดูคลิปเหล่านี้ได้!

พอกดเข้ามาแล้วเห็นภาพเปิดอันคุ้นตา หัวใจก็หยุดเต้นทันทีเพราะรู้ว่าจะต้องเจอกับอะไรต่อไป

พอนักสร้างคอนเทนต์แต่ละคนพูดเปิดคลิปตามแบบฉบับของตัวเองเสร็จก็เริ่มเข้าบทโฆษณาทันที!

“เกมนี้ชื่อว่าเกมนักออกแบบเกม G~A~M~E, game, game designer!

“Awesome!”

หลังจากดูคลิปเนื้อหาเดิมต่อกันไปได้สองสามคลิป หลายคนก็เริ่มรู้สึกว่าตัวเองโดนล้างสมอง ในหัวมีแต่ ‘โอ้โห awesome แผลบๆ อึกๆ’…

นักสร้างคอนเทนต์ทุกคนเลือกที่จะหายตัวไปหรือไม่ก็แกล้งตายกันหมด

แหงสิ ปล่อยคลิปแบบนี้ออกไปยังไงก็ต้องโดนด่ายับ ใครมันจะกล้ามายืนหน้าหนาหน้าทนโดนผู้ติดตามสาปส่ง

พวกเขาได้แต่ปล่อยให้ผู้ติดตามระบายความอัดอั้นในช่องคอมเมนต์แล้วรอให้เรื่องซาลง จากนั้นก็จะโผล่หัวออกมาทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

แน่นอนว่าคลิปโฆษณาเกมโดนด่ายับตามที่เผยเชียนคิดไว้!

ทุกคลิปมียอดวิวน้อยจนน่าใจหาย ส่วนคอมเมนต์ก็ไม่น่าเปิดอ่าน มีหลายคนกดเข้าไปอ่านคอมเมนต์ดูว่ามันแย่แค่ไหน แต่ไม่ได้กดเล่นคลิปดูเลยด้วยซ้ำ!

…

ที่ออฟฟิศ…

เผยเชียนเลื่อนดูคลิปโฆษณาและตรวจดูกระแสตอบรับจากคนดูกับยอดวิว

อืม ทุกอย่างเป็นไปตามแผน!

เขาทุ่มเงินก้อนโตจ้างนักสร้างคอนเทนต์มาจำนวนไม่น้อย แต่คลิปโฆษณาเหล่านี้กลับไม่มีใครแยแส ยอดวิวก็ไม่กระเตื้องขึ้นเลยแม้แต่น้อย สร้างกระแสด้านบวกต่อสาธารณชนไม่ได้เลย

เยี่ยมจริงๆ!

การทำบทให้นักสร้างคอนเทนต์ทุกคนอ่านตามช่างเป็นความคิดที่ดีจริงๆ!

เผยเชียนรู้ว่านักสร้างคอนเทนต์ทุกคนในรายชื่อเป็นคนมีความสามารถ ถ้าปล่อยให้รังสรรค์ผลงานกันตามใจชอบแล้วเกิดซ้ำรอยเดิมเหมือนตอนเกมโดดเดี่ยวเดียวดายกลางทะเลทรายขึ้นมาจะทำยังไง

ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจให้ทุกคนยึดบทเดียวกัน ชายหนุ่มไม่มีทางยอมให้นักสร้างคอนเทนต์เหล่านั้นทำให้ชาวเกมเมอร์รู้สึกสนใจเกมได้

เผยเชียนพึงพอใจมาก แผนของเขาสำเร็จไปครึ่งหนึ่งแล้ว!

จากนี้มาดูกันว่าเหล่าเกมเมอร์จะคิดเห็นยังไง!

…

ที่บ้านเช่า…

เฉียวเหลียงนอนมองสายที่ไม่ได้รับนับสิบอยู่บนเตียง เขารู้หลงทางเล็กน้อย เหมือนกับว่าชีวิตนี้ช่างไร้ความหมาย

เฮ้อ หาเงินแบบสกปรกนี่มันยากจริงๆ!

เขาไม่กล้าเปิดแพลตฟอร์มกลุ่มผู้ติดตามดูด้วยซ้ำ ขนาดใช้ส้นเท้าคิดยังรู้ว่าสถานการณ์ตอนนี้เป็นยังไง

ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองขาดทุนและยิ่งโกรธเกรี้ยวมากขึ้น

โอ๊ย เสียใจจริงๆ ที่เลือกแบบนี้!

เงินหนึ่งหมื่นหยวนถือเป็นข้อเสนอที่ดีมากๆ จนทำให้เขาตาบอด

เขาเคยคิดว่าได้เงินจากการทำคลิปให้สปอนเซอร์หนึ่งหมื่นหยวนจะทำให้มีความสุข แต่พอได้นอนนิ่งๆ บนเตียงอยู่พักใหญ่ก็ไม่เห็นจะรู้สึกแบบนั้นเลยสักนิด

ถึงจะเปิดเกมเล่นก็ไม่รู้สึกสนุก บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปก็ไม่ได้หอมหวนชวนกินเหมือนเดิม

หรือว่า…นี่จะเป็นความรู้สึกที่ติดค้างจากการรับทำงานชุ่ยๆ

หลังจากคิดอยู่นาน เฉียวเหลียงก็ลุกจากเตียงไปเปิดคอมพ์แล้วดาวน์โหลดเกมนักออกแบบเกม

“วันนี้ฉันต้องรู้ให้ได้ว่าตัวเองทำอะไรลงไป!

“ชื่อเสียงของฉันในฐานะอาจารย์เฉียวพังทลายไปแล้ว อย่างน้อยก็ต้องรู้ให้ได้ว่าใครคือฆาตกรใช่ไหมล่ะ”

เขาจ่ายเงินยี่สิบแปดหยวนเพื่อซื้อเกมนักออกแบบเกม

ถึงเขาจะได้ภาพและคลิปตัวอย่างเกมนักออกแบบเกมมา แต่บริษัทเถิงต๋าก็ไม่เคยส่งตัวเกมเวอร์ชันทดลองมาให้

เผยเชียนไม่อยากส่งตัวเกมเวอร์ชันทดลองให้นักสร้างคอนเทนต์

เขาเขียนบทสำหรับอัดคลิปให้แล้ว แค่มีรูปกับคลิปประกอบนิดหน่อยก็ทำคลิปออกมาได้ ไม่เห็นจำเป็นจะต้องส่งเกมเวอร์ชันทดลองไปให้

ถ้าส่งตัวเกมเวอร์ชันทดลองไปให้ อาจจะซวยได้หากเหล่านักสร้างคอนเทนต์ใช้เทคนิคการตัดต่อระดับเทพทำให้เกมดูน่าเล่น!

ดังนั้นอาจารย์เฉียวจึงไม่รู้ว่าตัวเกมจริงๆ เป็นยังไง

ด้วยความอยากรู้อยากเห็น อาจารย์เฉียวจึงกดเข้าเกมแล้วเริ่มเล่น

…

…

เนื่องจากเป็นการเข้าเกมครั้งแรก เกมจึงไม่ได้เริ่มจากหน้าจอเมนูแต่เป็นการเริ่มเกมทันที

น่าแปลกใจที่เสียงพากย์ดังขึ้นก่อนหน้าจอจะหายมืด

“นี่คือเรื่องราวของนักออกแบบเกม

“คุณคือนักออกแบบเกมหน้าใหม่ไฟแรงที่อยากกอบกู้วงการเกมภายในประเทศ

“หน้าที่ของคุณง่ายแสนง่าย เค้นสมองคิดไอเดียดีๆ สร้างเกมให้คนตะลึง ทำให้คนในวงการอิจฉา สร้างเกมที่สื่อต่างๆ ชมไม่หยุดปาก ทำยอดขายพุ่งทะลุฟ้า เอาเงินที่หามาได้ไปพัฒนาเกมต่อ และทำวนซ้ำไปเรื่อยๆ

“ทำไปจนกว่าจะเป็นนักออกแบบเกมดาวรุ่ง ได้ทุนสร้างเกม ชนะรางวัลเกมแห่งปีซ้ำๆ ได้ขึ้นปกนิตยสาร Time ทำให้บริษัทมีมูลค่าตลาดหลักพันล้าน ขึ้นไปอยู่จุดสูงสุดของชีวิต

“โอเค เช็ดน้ำลายก่อนเถอะ

“ฝันนั้นยังไกลจากคุณมาก

“ตอนนี้คุณมีแค่เป้าหมายเดียวที่ต้องทำให้สำเร็จ คือสร้างเกมที่สามารถหยัดยืนในตลาดอันแสนโหดร้ายนี้ให้ได้”

ภาพบนหน้าจอเปลี่ยนไปเรื่อยๆ ตามเสียงพากย์

เกมนี้ใช้มุมมองบุคคลที่หนึ่ง ระหว่างที่เสียงพากย์กำลังบรรยาย ผู้เล่นก็ได้เริ่มเดินไปตามระเบียง

พอถึงช่วง ‘สร้างเกมให้คนตะลึง ทำให้คนในวงการอิจฉา สร้างเกมที่สื่อต่างๆ ชมไม่หยุดปาก ทำยอดขายพุ่งทะลุฟ้า’ ตรงระเบียงก็ปรากฏภาพแฟนคลับโห่เชียร์ ภาพนักออกเกมที่กำลังมองมาอย่างอิจฉาในงานประกาศรางวัล และภาพข่าวรายงานยอดขาย

ภาพต่างๆ ดูเหมือนภาพวาด ไม่ก็เหมือนภาพในหนังสือสามมิติที่พลิกเปลี่ยนหน้าไปมาตามที่เสียงพากย์บรรยาย

ระหว่างที่เดินไปตามระเบียง ผู้เล่นจะรู้สึกเหมือนเป็นส่วนหนึ่งในนั้นจริงๆ

เดี๋ยวก็โดนห้อมล้อมด้วยแฟนๆ ผู้คลั่งรัก เดี๋ยวก็โดนนักข่าวรุมสัมภาษณ์

แต่เฉียวเหลียงก็ยังรู้สึกไม่ค่อยอินกับเกมเท่าไหร่

เขารู้สึกแปลกใจเล็กน้อย

จากข้อมูลเกมที่ได้รับมาตอนทำคลิปไม่ได้ระบุเรื่องเสียงพากย์เลย แถมตอนนั้นก็ควบคุมการเคลื่อนไหวของตัวละครในเกมไม่ได้ ทำให้รู้สึกงงๆ

แต่พอได้ลองสัมผัสเอง ก็รู้สึกแตกต่างออกไป!

มุมมองบุคคลที่หนึ่งและอิสระในการสำรวจทำให้ผู้เล่นรู้สึกอินไปกับเกมและรู้สึกเหมือนได้ผจญภัย ภาพในเกมก็ช่วยให้รู้สึกเหมือนได้เป็นส่วนหนึ่งของเกมได้ดีมากๆ

ส่วนเสียงพากย์ก็เป็นเอกลักษณ์ดี

เป็นเสียงผู้ชายที่ค่อนข้างพิเศษ เสียงออกแหลมและบางขึ้นจมูก  ฟังดูแหบห้าวเล็กน้อย

ถ้าตั้งใจฟังจะรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาแล้วอยากวิ่งไปทุบหัวคนพูด แต่เฉียวเหลียงก็ไม่ได้สนใจอะไรมากนัก เขาสามารถเมินเสียงพูดได้อย่างง่ายดายและหันไปสนใจสิ่งที่เสียงนั้นพูดแทน

การผสานรวมระหว่างการทำให้ผู้เล่นรู้สึกเป็นส่วนหนึ่งกับเกมและรู้สึกห่างเหินกับเกมทำให้เกิดเป็นประสบการณ์การเล่นเกมที่แปลกใหม่

ผู้เล่นสามารถเข้ามาสัมผัสความหรรษา ความกราดเกรี้ยว ความทุกข์ และความสุขของการเป็นนักออกแบบเกม ได้รู้สึกอิ่มอกอิ่มใจจากเสียงเชียร์จากแฟนๆ รู้สึกดีกับคำชมจากสื่อต่างๆ

แต่อีกด้านหนึ่งก็สัมผัสได้ถึงมุมมองแบบภววิสัย ความสงบ และความรู้สึกเหมือนว่าเบื้องบนกำลังมองอยู่

ถือเป็นประสบการณ์การเล่นเกมที่หาได้ยากยิ่ง แม้เฉียวเหลียงจะเคยเล่นเกมสแตนด์อโลนมามากมาย แต่นี่กลับเป็นครั้งแรกที่เขาได้เล่นเกมแบบนี้

“แปลกมาก ทำไมเกมนี้…ดูไม่ได้แย่เลย”

เฉียวเหลียงมั่นใจมากขึ้นเรื่อยๆ ว่าบอสเผยตั้งใจทำแบบนี้เพื่อแก้แค้น เขายังคิดแค้นอยู่ในใจ!

ถ้าให้โฆษณาเกมนี้ดีๆ ก็สามารถทำคลิปคุณภาพดีออกมาได้อย่างไม่มีปัญหาอะไร

แล้วทำไมบอสเผยถึงขอให้เขาทำคลิปแบบนั้นขึ้นมาล่ะ

ถ้าไม่ได้คิดแก้แค้นแล้วจะมีเหตุผลอะไรอีก!

เฉียวเหลียงเล่นเกมต่อด้วยความสงสัยสามสิบเปอร์เซ็นต์และความไม่พอใจอีกเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์

 ……………….