วันที่ 20 เมษายน
หลังเลิกงาน หม่าอี้ฉวินแอบไปที่ร้านคาเฟ่เล็กๆ ข้างออฟฟิศเพื่อให้สัมภาษณ์กับหูเยว่
หูเยว่หยิบสมุดจดที่เตรียมไว้ออกมา
ทั้งคู่ตกลงกันเรียบร้อยแล้วว่าจะไม่มีการอัดคลิปหรือเปิดเผยชื่อและตัวตนของหม่าอี้ฉวิน
ถึงเป็นการจะลดทอนความน่าเชื่อถือของบทสัมภาษณ์ แต่แค่ได้สัมภาษณ์พนักงานของเถิงต๋าและได้รู้ส่วนยอดภูเขาน้ำแข็งของบริษัทเกมหน้าใหม่บริษัทนี้ หูเยว่ก็พอใจมากแล้ว
หูเยว่รู้สึกประหม่าเล็กน้อย
หลังจากสงบใจลงได้ เธอก็ทวนคำถามสำคัญในหัวที่เค้นสมองคิดมาอย่างหนักเมื่อคืน
ทั้งสองตกลงรวมกันว่า หนึ่ง จะไม่เปิดเผยชื่อและตัวตนของเจ้าของบริษัท สอง ห้ามหูเยว่ถามเรื่องเงินเดือนและสวัสดิการของพนักงาน
ดังนั้นหูเยว่จึงเตรียมคำถามที่เลี่ยงประเด็นดังกล่าวมาแทน
“ไม่ต้องกังวลนะคะ ฉันเป็นนักข่าวมืออาชีพ ไว้ใจความเป็นมืออาชีพของฉันได้ค่ะ
“นักข่าวที่ดีจะต้องทำให้บทสนทนาเป็นไปอย่างลื่นไหล รู้สึกเป็นธรรมชาติ ไม่ทำให้ผู้สัมภาษณ์รู้สึกติดขัดตรงไหน คุณแค่ให้ความร่วมมือกับฉันก็พอค่ะ”
หูเยว่ดูมั่นใจเต็มเปี่ยม
หม่าอี้ฉวินพยักหน้า
“เริ่มกันเลยนะคะ
“ก่อนอื่นอยากถามคุณว่าร่วมงานกับเถิงต๋ามานานแค่ไหน รับผิดชอบงานอะไรบ้าง
“ไม่ต้องห่วงนะคะ ฉันจะไม่เอาตำแหน่งจริงๆ ไปลงในบทสัมภาษณ์แน่นอน แค่อยากทำความเข้าใจคร่าวๆ ว่าคุณรับผิดชอบส่วนไหนในบริษัท จะได้ถามคำถามเกี่ยวกับงานที่ทำได้ง่ายขึ้น”
หูเยว่หยิบสมุดขึ้นมาเตรียมจดโน้ต
หม่าอี้ฉวินคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบออกไปตามจริง “ผมเข้าบริษัทเถิงต๋าเมื่อเดือนก่อน หน้าที่หลักคือเรียนรู้ครับ”
หูเหยว่ที่กำลังจดตามอยู่ชะงักไป
หน้าที่หลักคือ…เรียนรู้เหรอ
“อธิบายเพิ่มได้ไหมคะ”
หม่าอี้ฉวินพยักหน้า “บริษัทเถิงต๋าแตกต่างจากบริษัทเกมอื่นๆ ที่บริษัทเถิงต๋า พวกเราออกแบบเกมกันอย่างมีคุณภาพ พนักงานใหม่ไม่มีสิทธิ์ทำงานหรือช่วยงาน ทำได้แค่ดูและเรียนรู้! นอกจากนี้ช่วงเรียนรู้งานอาจจะขยายออกไปได้อีก
“ผมรู้สึกกดดันทุกวัน เพราะต้องเรียนรู้กระบวนการคิดตั้งต้นของเกมที่บอสเผยสร้าง รวมถึงวิธีการที่พวกรุ่นพี่ใช้วิเคราะห์กระบวนการคิดที่ว่า พูดถึงเรื่องนี้แล้วผมก็รู้แย่ จนป่านนี้แล้วผมก็ยังไม่คืบหน้าไปไหนเลย
“ตอนนี้ผมก็ยังไม่เข้าใจแนวคิดของบอสเลยแม้แต่นิดเดียว ต้องคอยถามรุ่นพี่ถึงจะเข้าใจความคิดของบอสเผย”
หูเยว่รู้สึกอึ้งมาก เธอรีบจดคำตอบลงสมุดอย่างรวดเร็ว
ขนาดพนักงานที่มีประสบการณ์ทำงานมาครึ่งปีจากบริษัทอื่น มาบริษัทนี้ยังทำได้แค่เรียนรู้งาน มาตรฐานของบริษัทเถิงต๋าช่างน่ากลัวจริงๆ!
เจ้าของบริษัทนี้รับพนักงานแล้วจ่ายเงินให้มาเรียนรู้งานเฉยๆ ไม่ใช่ทุกบริษัทจะทำแบบนี้ได้
มีเรื่องน่าสนใจเยอะๆ จริง นี่ขนาดเพิ่งเริ่มต้น!
ใจเย็นๆ ฉันคือนักข่าวมืออาชีพ!
หูเยว่สงบสติอารมณ์ก่อนจะเข้าหัวข้อถัดไป “มาคุยกันเรื่องเกมนักออกแบบเกมที่กำลังฮิตสุดๆ ในตอนนี้กันดีกว่าค่ะ เกมนี้ใช้กลยุทธ์การจัดฉากในการทำการตลาด ทางบริษัทวางแผนไว้แบบนี้ตั้งแต่แรกเลยหรือเปล่าคะ”
หม่าอี้ฉวินส่ายหน้า “เปล่าครับ จริงๆ แล้วพวกเราไม่รู้เรื่องเลยสักนิด ตอนงานเลี้ยงบริษัท ทุกคนยังเป็นห่วงเรื่องความสำเร็จของเกมกันอยู่เลย
“บอสเผยตั้งใจไว้ตั้งแต่แรกแล้วว่าจะทำการตลาดโดยใช้การจัดฉากแล้วปิดเรื่องนี้ไม่ให้คนในบริษัทรู้ ตอนที่ยอดขายต่ำเตี้ยเรี่ยดิน ทุกคนกำลังเศร้าเสียใจกัน จู่ๆ ยอดขายก็พุ่งกระฉูด พลิกกลับมาประสบความสำเร็จอย่างยิ่งใหญ่!
“พูดเรื่องนี้แล้วผมก็รู้สึกแย่อีก เราไม่ได้ช่วยอะไรเลย”
หูเหยว่ตาเป็นประกาย
บริษัทนี้ยอดเยี่ยมมาก บอสของบริษัทก็เป็นคนที่ยอดเยี่ยมสุดๆ!
“บอกเรื่องบอสเผยมากกว่านี้ได้มั้ยคะ” หูเยว่จดบันทึกลงสมุดยิกๆ
สีหน้าของหม่าอี้ฉวินเปี่ยมไปด้วยความเคารพอย่างสุดซึ้ง
“บอสเผยเป็นนักออกแบบมากความสามารถ บางครั้งบอสก็บอกแนวทางให้สองสามอย่าง พอทำตามที่บอสวางแนวทางไว้ให้ก็สร้างเกมดีๆ ขึ้นมาได้ อย่างเกมฐานทัพกลางทะเล
“บางครั้งบอสก็ลงมาช่วยเอง บอกรายละเอียดเรียงเป็นแถวว่าต้องการอะไรบ้าง จากนั้นก็ปรับแก้ด้วยตัวเองจนออกมาเป็นเกมสุดยอดเยี่ยม นั่นคือตอนทำเกมนักออกแบบเกม
“นอกจากนั้น บอสเผยยังมีเสน่ห์ไม่เหมือนใคร คนเก่งๆ อยากจะมาร่วมงานกับบอสหมด
“นักวาดฝีมือดีอย่างคุณหร่วนกวางเจี่ยนกับนักสร้างคอนเทนต์ชั้นแนวหน้าอย่างอาจารย์เฉียวก็เป็นคนที่บอสเผยรู้จักดี มิตรภาพของพวกเขาไม่มีเรื่องความเห็นแก่ตัวเลย!
“บอสเผยเป็นอัจฉริยะผู้โดดเดี่ยว ความรู้ความเข้าใจของบอสล้ำยุคไปไกล ทำให้คนอื่นๆ เข้าใจบอสผิดเสมอ แต่บอสเผยก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร คอยพัฒนาตัวเองให้เหนือไปอีกขั้นอยู่ตลอด”
หูเยว่รัวมือจดตามให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้
ถึงหม่าอี้ฉวินจะชมบอสเผยเป็นการใหญ่จนคนอื่นอาจคิดได้ว่าเขากำลังเลียแข้งเลียขาบอสอยู่ แต่หูเยว่ไม่ได้มองว่าเป็นแบบนั้นเลย
เพราะการสัมภาษณ์ครั้งนี้จะถูกเก็บเป็นความลับ
ทั้งสองตกลงกันตั้งแต่แรกแล้วว่าหูเยว่จะไม่เปิดเผยตัวตนหรือตำแหน่งของหม่าอี้ฉวินในบทสัมภาษณ์
ถึงหม่าอี้ฉวินจะชมบอสเผยมากแค่ไหน อีกฝ่ายก็ไม่มีทางรู้ได้ว่าใครเป็นคนชม
จึงไม่มีเหตุจำเป็นที่ต้องทำแบบนี้
ดังนั้นทั้งหมดที่หม่าอี้ฉวินพูดมาจึงเป็นความคิดเห็นตามจริง!
หูเยว่อดรู้สึกตื้นตันใจขึ้นมาไม่ได้ เธอไม่ค่อยได้พบเจ้านายกับลูกน้องที่เข้ากันได้ดีขนาดนี้สักเท่าไหร่
“คะแนนเต็มร้อย คุณจะให้บอสเผยเท่าไหร่” หูเยว่ถาม
หม่าอี้ฉวินตอบออกไปอย่างไม่ลังเล “สองร้อยคะแนน!
“บอสคนอื่นๆ ในโลกนี้อาจจะได้เก้าสิบคะแนนจากการให้ค่าล่วงเวลาสูงๆ สวัสดิการดีๆ และอื่นๆ
“แต่บอสเผยต้องได้สองร้อยคะแนน!
“บอสใจดีกับพนักงานทุกคน ใส่ใจเรื่องสุขภาพ ไม่ขี้เหนียวเวลาต้องจ่ายเงินเพื่อพวกเราเลยสักนิด
“แต่จากที่รุ่นพี่ผมบอกมา บอสเผยเข้มงวดกับตัวเองมากๆ บางคนถึงกับบอกว่าบอสเป็นคนมัธยัสถ์!
“ผมบอกได้แค่ว่าก่อนที่ผมจะเข้าทำงานที่เถิงต๋า ถ้ามีคนบอกว่ามีเจ้านายแบบบอสเผยอยู่ ผมคงจะไม่เชื่อเขาแน่!
“แน่นอนว่าถ้ามีคนมาบอกผมตอนนี้ว่ามีคนแบบบอสเผยอยู่อีกคนบนโลก ผมก็ไม่มีทางเชื่อเขาเหมือนกัน!”
หูเยว่จดคำตอบลงสมุดไม่หยุดมือ แค่ได้ฟังก็รู้สึกอิ่มเอิบจนแทบจะควบคุมความรู้สึกตัวเองไม่ได้
เหมือนว่าเธอกำลังโดนหม่าอี้ฉวินป้ายยา!
จากคำพูดของหม่าอี้ฉวิน หูเยว่สัมผัสได้ถึงความเคารพยกย่องที่พนักงานของเถิงต๋ามีต่อบอสเผย เธอสามารถจินตนาการภาพความยิ่งใหญ่ของบอสเผยได้รางๆ…
หูเยว่ก้มมองที่ตัวเองจดลงสมุดแล้วรู้สึกพึงพอใจมากกับสิ่งที่ได้จากการสัมภาษณ์ในครั้งนี้
บทสัมภาษณ์นี้ต้องดังเป็นพลุแตกแน่หลังปล่อยออกไป!
“สุดท้าย ขอคุยเรื่องบอสเผยต่ออีกนิดนะคะ
“เกมนักออกแบบเกมทำให้หลายคนคิดว่าสร้างมาจากประสบการณ์ส่วนตัวของบอสเผย ในฐานะนักออกแบบเกม บอสเผยเคยเจอความล้มเหลวแบบนี้มาก่อนรึเปล่าคะ นี่เป็นสาเหตุที่เขาสามารถสอดแทรกแก่นสารและอารมณ์ที่ลึกซึ้งเข้าไปในเกมได้ใช่ไหมคะ”
……………
