มันเป็นความรู้สึกแปลกๆ อัญมณีสีดำและขาวไม่ส่องสว่าง แต่ ฟาง เจิ้งจือ รู้สึกบางอย่างเมื่อมองไปที่อัญมณี
ข้าคงติดกับดักเข้าซะแล้ว
แผนของฟาง เจิ้งจือ คือแอบเข้าไปในศาลาหมื่นสมุนไพรและหาโอกาสลอบโจมตีเต๋าฮุน อย่างไรก็ตามหลังจากที่พบศาลาหมื่นสมุนไพร เขาก็รู้สึกได้ว่ามันเป็นไปตามแผนของเต๋าฮุน
แน่นอนว่าเขาหนีได้แต่เขาจะโดนปล่อยไปง่ายๆงั้นหรือ? หรือเขาจะทำได้จริงๆ? เห็นได้ชัดเลยว่าทำไม่ได้!
เพราะฉะนั้นเขาไม่มีทางเลือกอื่น
แม้จะรู้ว่าเต๋าฮุนรออยู่ที่ศาลาหมื่นสมุนไพรแต่เขาก็ต้องเข้าไปเพราะนี่เป็นโอกาสเดียวของเขา
ฟางเจิ้งจือ เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วใต้แสงจันทร์ เขาไปถึงศาลาหมื่นสมุนไพรภายในชั่วพริบตา จากนั้นก็กระโดดขึ้นไปยืนบนป้ายชื่อศาลา มันรู้สึกดีที่ได้เหยียบบนป้ายชื่อ แต่นั่นไม่เหตุผลที่ ฟาง เจิ้งจือ ทำเช่นนั้น จริงๆแล้วเป้าหมายของเขาคืออัญมณี เขาจะไม่มีทางออกไปมือเปล่าแน่นอน อัญมณีทั้งสองต้องมีค่ามาก ไม่งั้นคงจะไม่ถูกประดับไว้ที่บ้านพักของเต๋าฮุน
แครกแครก! ฟาง เจิ้งจือ แกะอัญมณีทั้งสองออกมา และใช้แสงจันทร์ส่องดูความงดงาม
งดงามมากนี่เป็นอัญมณีที่ยอดเยี่ยมทีเดียว! ฟาง เจิ้งจือ ชื่นชมอัญมณีทั้งสองและเก็บเข้าไปในกลืนกินโลก
…
ห้องนอนที่กว้างใหญ่ภายในศาลาหมื่นสมุนไพรชายคนหนึ่งนั่งไขว่ห้างอยู่บนเตียง ดวงตาที่เปิดกว้างราวกับพึ่งถูกตบหน้ามา
เจ้าบ้านั่นกล้าขโมยอัญมณีของข้าได้ยังไง! ชายคนนั้นโกรธแค้น ฟาง เจิ้งจือ เขาเชิญฟาง เจิ้งจือ มาติดกับเพื่อไม่ให้มีหนทางหนี ถ้าเขาพยายามตามล่าเจ้าไร้ยางอายนั่น คงมีโอกาสมากถึง 80% ที่จะสำเร็จ อย่างไรก็ตาม นั่นไม่เพียงพอสำหรับเขา เขาต้องการให้โอกาสสำเร็จแน่นอน 100%
ถ้าเขารอจนกว่าฟาง เจิ้งจือ เข้าสู่ศาลาหมื่นสมุนไพร …โอกาสสำเร็จจะแน่นอน 100% ดังนั้นเขาจึงรอให้ ฟาง เจิ้งจือ เข้าสู่ศาลาหมื่นสมุนไพรก่อนแล้วแอบซุ่มจากด้านหลัง เนื่องจาก ฟาง เจิ้งจือ กำลังเดินเขาศาลาแล้ว เขาต้องรอเวลาอีกสักหน่อย
ในขณะที่ชายคนนั้นกำลังครุ่นคิดอย่างหนักเขาก็ได้ยินดังมาจากนอกศาลา
เต๋าฮุนเจ้าสวะ ถ้าเจ้าแน่จริงก็ออกมาสู้กับข้าซะ!
… ริมฝีปากของชายคนนั้นขยับเล็กน้อย แต่ไม่รู้จะพูดอะไรออกมา อย่างไรก็ตาม เขาสงบลงได้อย่างรวดเร็ว และพูดขึ้นว่า เด็กคนนี้ฉลาดมาก เขารู้ว่านี้เป็นกับดัก เขาจึงเลือกที่จะยอมแพ้ มันช่วยข้าได้มากเลย
เขาตัดสินใจหยุดรอนั่นเพราะ ฟาง เจิ้งจือ ประกาศการมาถึงของเขาแล้ว เขาคงจะไม่เข้ามาในศาลาหมื่นสมุนไพรแน่ ดังนั้น ชายที่นั่งรออยู่บนเตียงจึงลุกขึ้นและเดินไปยังทางเข้าศาลา
ประตูหินของศาลาเปิดออกชายคนนี้ไม่แปลกใจที่ได้เห็นสิ่งนี้ เพราะเขารู้ว่า ฟาง เจิ้งจือ มาถึงแล้ว
ฟางเจิ้งจือ เจ้ามาที่นี่เพื่อแก้แค้น จากนั้น …หืม? ชายคนนั้นมองไปรอบๆ แต่ไม่เห็น ฟาง เจิ้งจือ แม้แต่น้อย
ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบ
เขาได้ยินเสียงแปลกที่ฝีเท้า
กับดักหมี? ชายคนนั้นจ้องไปที่เท้าขวาและไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้
ผู้นำของศาลาหยินหยางเต๋าฮุน…เหยียบกับดักหมี นี่เป็นการดูถูกอย่างแน่นอน มันเป็นแผนที่งี่เง่า มีแต่คนโง่เท่านั้นที่พยายามจะฆ่าช้างด้วยตะปูเล็กๆ
แต่นั่นเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับเต๋าฮุนในตอนนี้
อย่างไรก็ตามในฐานะผู้ปกครองแห่งดินแดนศักดิ์สิทธิ์ เต๋าฮุนไม่ได้หัวเราะเสียงดังออกมา เขารู้ว่ามันอาจทำให้เขาตายได้ ถ้าหากคิดประมาทศัตรูในดินแดนศักดิ์สิทธิ์
การลอบโจมตีนี้คงไม่ง่ายอย่างที่คิด
ดังนั้นเต๋าฮุนจึงมองไปที่กับดักหมีใต้ฝ่าเท้าและเห็นแสงสีฟ้าอยู่เหนือหัว
ตูม! เสียงระเบิดดังก้องไปทั่วศาลาหยินหยาง
เขาติดกับ! ศิษย์ของศาลาหยินหยางรู้ชัดว่าเสียงมาจากที่ไหนพวกเขาเหลือบมองไปที่ศาลาหมื่นสมุนไพร
ศิษย์ที่ลาดตระเวนไม่ใช่พวกเดียวที่วิ่งไปยังศาลาหมื่นสมุนไพรเหล่าศิษย์มากมายวิ่งไปทางนั้น พวกเขาปิดล้อม ฟาง เจิ้งจือ
แม้ว่าค่ำคืนนี้จะแสนยาวนานศิษย์ของศาลาหยินหยางต่างก็ไม่สามารถข่มตาหลับลงได้ ทุกคนลืมตาตื่นเมื่อได้ยินเสียงนั้น
เร็วเข้า อย่าปล่อยให้เขาหนีไป!
เราต้องจับเขาให้ได้!
เราต้องแก้แค้นให้ผู้อาวุโสเก้าเขาต้องชดใช้สำหรับสมุนไพรสิบไร่ที่ขโมยไป!
เหล่าศิษย์ต่างมีใจฮึกเฮิมอย่างมาก
ใช้เวลาไม่นานนักเหล่าศิษย์นับพันต่างมาถึงด้านหน้าศาลาหมื่นสมุนไพรหลังจากนั้นผู้อาวุโสแปดก็มาถึงเช่นกัน
แน่นอนว่าแขกจากภายนอกทั้งสองก็มาเช่นกันผู้อาวุโสสามและผู้อาวุโสสี่จากเก้าขุนเขา พวกเขาสวมชุดคลุมยาว
ผู้อาวุโสทั้งสองต่างเห็นชายคนหนึ่งยืนอยู่กลางศาลาเขาสวมชุดคลุมสีขาวดำที่กำลังพริ้วไหว
ผมของเขาเป็นสีดำและขาวเหมือนกับชุดสีผมทั้งสองตัดกันที่กลางศีรษะ และสวมมงกุฏที่สลักลวดลวายที่ซับซ้อน ให้ความรู้สึกราวกับว่าเป็นสัญลักษณ์ของ หยิน และ หยาง และที่พิเศษสุดคือหน้ากากของเขาซึ่งมีสีขาวดำเช่นกันมันเป็นทั้งขาวและดำเหมือนกันแต่ทั้งสองสีไม่ได้ตัดกันตรงกลาง กลับกัน สีทั้งสองหมุนวนหากันด้วยความประหลาด เป็นความน่ากลัวและความน่าเคารพในเวลาเดียวกัน
เขาคือผู้นำของศาลาหยินหยางเต๋าฮุน!
เขาเป็นชายที่ลึกลับและน่าเคารพและยังรู้จักกันในชื่อสุดยอดนักปรุงยาแห่งดินแดนศักดิ์สิทธิ์
ยินดีที่ได้พบท่านผู้นำศาลา! ผู้อาวุโสสามและผู้อาวุโสสี่แห่งเก้าขุนเขาต่างกล่าวทักทายแม้จะสับสนกับสิ่งที่เห็น
เหล่าศิษย์และผู้อาวุโสศาลาหยินหยางเองก็สับสนเช่นกัน
นั่นเพราะมีเต๋าฮุนคนเดียวที่ยืนอยู่หน้าศาลาหมื่นสมุนไพรและไม่มีวี่แววของ ฟาง เจิ้งจือ แม้แต่น้อย
เขาอยู่ไหน? ฟางเจิ้งจือ อยู่ที่ไหน?
ข้าได้ยินเสียง!
เหล่าศิษย์ต่างเกิดคำถามมากมายในหัว
หาเขาให้พบ! เสียงของเต๋าฮุนดังออกมามันเป็นคำสั่งที่เรียบง่าย คำสั่งนี้หมายความว่า ฟาง เจิ้งจือ ได้แอบเข้ามาหาเต๋าฮุนแล้ว แต่ดูเหมือนว่าจะหายตัวไป เป็นไปได้ยังไงที่เขาหนีพ้นมือของ เต๋าฮุน?
ไม่มีใครต่างเชื่อสิ่งที่เกิดขึ้นแต่คำพูดของเต๋าฮุนได้พิสูจน์แล้ว
แม้เหล่าศิษย์จะตกตะลึงพวกเขาทำได้เพียงแค่ตอบรับ ‘รับทราบ!’ พวกเขาแยกย้ายกันออกตามหาทุกซอกมุม ในเวลาเดียวกัน แสงไฟจากคบเพลิงมากมายก็ส่องสว่างออกมาจากศาลาหยินหยาง
อย่างไรก็ตามทุกคนยังคงสับสน ฟาง เจิ้งจือ หนีไปหรือ? เขาทำได้ยังไง?
ไม่มีใครรู้เหตุผลเพราะเต๋าฮุนไม่ได้บอกอะไรออกมา …
แสงไฟจากคบเพลิงย้อมสีท้องฟ้ากลายเป็นสีแดง
อย่างไรก็ตามท่ามกลางแสงสีแดง ก็มีแสงสีม่วงส่องสว่างมาจากท้องขอบฟ้าตะวันออก มันเล็กและจางจนแทบจะมองไม่เห็น
อย่างไรก็ตามทันทีที่แสงสีม่วงปรากฎขึ้น ดวงตาของเต๋าฮุนก็ส่องแสงสีม่วงเช่นกัน หลังจากนั้นเขาก็กลับไปยังศาลาหมื่นสมุนไพร
ศาลาหมื่นสมุนไพรสร้างขึ้นจากหินยักษ์ ไม่มีใครรู้ถึงต้นกำเนิดของหิน แต่สิ่งที่ทุกคนรู้ดีคือตั้งแต่ก่อตั้งศาลาหยินหยางขึ้นมา มีเพียงผู้นำศาลาเท่านั้นที่ได้รับอนุญาติให้พักที่นี่ เต๋าฮุนเดินเข้ามาถึงห้องโถงอย่างรวดเร็ว
หัวสัตว์เสมือนจริงตั้งอยู่ขนาบข้างประตูนอกจากนี้ ยังมีกลไกที่เปลี่ยนอยู่ตลอดเวลา มีไม่ถึงสามคนในศาลาหยินหยางที่รู้ถึงลำดับของการเปลี่ยนแปลง
นั่นเพราะนี่คือห้องปรุงยาของเต๋าฮุนเต๋าฮุนมองที่หัวสัตว์และกดลงบนตาซ้ายของตัวด้านขวา ด้วยมือข้างขวาของเขา
แครก! ประตูหินเปิดออก
เต๋าฮุนมองไปรอบๆแล้วเดินเข้าไปในห้องโถงตามปกติห้องปรุงยาจะไม่ร้อนมากนัก อย่างไรก็ตาม ห้องปรุงยาของเต๋าฮุนแตกต่างออกไปอย่างเห็นได้ชัด
มันไม่ร้อนและไม่เย็นอย่างไรก็ตาม ไม่มีลมพัดผ่านแม้แต่น้อย
มีหม้อหลอมสีม่วงทองขนาดใหญ่ที่กำลังเดือดพล่านอยู่กลางโถงมีหัวสัตว์แปดหัววางอยู่รอบหม้อหลอม
นี่คือหม้อหลอมชั้นดีแต่สิ่งที่แปลกคือ มันเกือบจะเหมือนหม้อหลอมที่เขาพบในห้องที่เจอหญิงสาวก่อนหน้านี้ ความต่างเดียวคือมีอัญมณีฝังอยู่บนหม้อหลอมด้านบน
หม้อหลอมนี้มีอัญมณีสีดำฝังอยู่ในขณะที่หม้อหลอมก่อนหน้านี้เป็นอัญมณีสีขาว
หลังจากเต๋าฮุนเข้ามาในห้องประตูก็ปิดลงทันทีในเวลาเดียวกัน แสงประกายระยิบระยับก็สว่างขึ้นที่ผนังห้อง มันเป็นแสงที่ส่องออกมาจากลูกประคำตามผนัง
่อย่างไรก็ตามเต๋าฮุน ยืนอยู่เงียบๆ แทนที่จะเดินไปทางหม้อหลอม ดูเหมือนเขากำลังรออะไรบางอย่างอยู่
เต๋าคือแหล่งพลังของสวรรค์และโลกการเปลี่ยนแปลงทั้งหมดขึ้นอยู่กับเต๋า และเต๋าคือความลับของจิตวิญญาณ! เต๋าฮุนพึมพำ เขาเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย และหน้ากาสีขาวดำของเขาก็เริ่มส่องแสง
จงดับ! จากนั้นหม้อหลอมที่กำลังเดือดพล่าน ไฟที่ลุกโชนก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย
เต๋าฮุนเดินไปที่หม้อหลอมแล้ววางมือลงบนหัวสัตว์ตัวหนึ่ง
เขายกฝาของหม้อหลอมขึ้นและแขวนไว้ด้านบน
ในเวลาเดียวกันกลิ่นหอมของสมุนไพรก็เริ่มลอยคลุ้งไปทั่ว ยาเขียวหยกห้าเม็ดกลิ้งกระดอนออกมาจากหัวสัตว์ที่เขาเอามือไปจับไว้
เต๋าฮุนมองไปที่เม็ดยาแต่ท่าทีของเขายังคงไม่สนใจนัก เขาหยิบเม็ดยาและโยนเข้าไปในกล่องหยก จากนั้น ยาเจ็ดเม็ดที่ยังไม่ได้ปรุงก็ปราฏขึ้นในมือเขา พวกมันขาวบริสุทธิ์ราวกับหิมะ แต่ไม่มีกลิ่นหอมของยาแม้แต่น้อย
……………………………………..
