Gate of God – ตอนที่ 899 เสน่ห์อันเย้ายวน

　　 บังเอิญโจมตีเหยียนซิว? ฟางเจิ้งจือไม่มั่นใจว่าไป่ฉือคิดอะไรอยู่อย่างไรก็ตามถ้านางต้องการฆ่าเหยียนซิว คงมีสองทางเท่านั้น

　　ทางแรกฟางเจิ้งจือป้องกันการโจมตีของไป่ฉือเพื่อช่วยเหยียนซิว และถ้าเป็นแบบนั้นพลังของไป่ฉือจะหมดลง และฟางเจิ้งจือได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่เหยียนซิวจะไม่เป็นไร

　　หรืออีกทางก็คือไป่ฉือขัดขวางฟางเจิ้งจือด้วยร่างกายของนางเพื่อไม่ให้เขาช่วยเหยียนซิวได้ เมื่อเทียบกับการป้องกันการโจมตีของฟางเจิ้งจือ แม้ว่าเหยียนซิวจะตาย แต่ฟางเจิ้งจือก็ยับยั้งไป่ฉือได้สำเร็จ

　　สองทางนี้… ไม่ว่าจะเป็นทางไหน

　　ถ้าไป่ฉือล้มเลิกความคิดที่จะฆ่าเหยียนซิวนางก็แค่หนีไปโดยไม่ต้องเสียพลังไปแม้แต่น้อย

　　 มีเพียงเหตุผลเดียวนางมีเวลาไม่มาก! ฟางเจิ้งจือจ้องไปยังร่างที่อยู่บนยอดต้นไม้เทพเจ้า

　　หนานกงเฮา!

　　อย่างไรก็ตามทำไมจักรพรรดินีอสูรไป่ฉือถึงคิดโจมตีหนานกงเฮา?

　　เป็นไปได้ไหมที่นางไม่ต้องการเปิดประตูแห่งดินแดนพระเจ้า?หรือนางอยากฆ่าหนานกงเฮาเหมือนฟางเจิ้งจือ

　　เดี๋ยวก่อน!

　　ถ้านางอยากฆ่าหนานกงเฮาหรือไม่อยากเปิดประตูแห่งดินแดนพระเจ้าจริงนางน่าจะเคลื่อนไหวนานแล้ว คงไม่รอจนถึงตอนนี้

　　 ประตูอีกสองบานเป้าหมายของไป่ฉือคือประตูอีกสองบาน!  ฟางเจิ้งจือตระหนักได้ทันที อย่างไรก็ตามเขาไม่สามารถหยุดนางไว้ได้ ไม่ว่าจะเป็นความสามารถหรือความรู้เขาไม่สามารถเอาชนะนางได้

　　แต่มีสองคนที่สามารถทำได้

　　มู่ฉิงเฟิงและโม่ฉานฉือ! 　　พวกเขาทั้งสองอยู่ระหว่างหนานกงเฮาและไป่ฉือและด้วยพลังของพวกเขาจะสามารถหยุดไป่ฉือได้อย่างไม่มีปัญหา

　　เป็นอย่างที่เขาคิดระเบิดที่รุนแรงปรากฎขึ้นบนท้องฟ้า

　　ตูม!เมื่อเสียงดังขึ้นท้องฟ้าก็แยกออกเป็นสองฝั่ง นั่นทำให้ท้องฟ้าสว่างขึ้นทันที

　　ในขณะเดียวกันไป่ฉือหายตัวไปจากนั้นนางก็ปรากฎตัวเหนือหัวหนานกงเฮา นางหลบเลี่ยงมู่ฉิงเฟิงและโม่ฉานฉือไปหาหนานกงเฮาโดยตรง

　　มันเป็นฉากที่แปลก

　　ให้ความรู้สึกราวกับว่านางใช้เสียงของระเบิดเป็นบันไดเพื่อเข้าหาหนานกงเฮา

　　 เร็วมาก! 

　　 นางไปถึงตรงนั้นได้ยังไง?! 

　　เหล่าศิษย์ไม่สามารถตอบสนองได้พวกเขาจำได้ว่าทั้งโม่ฉานฉือและมู่ฉิงเฟิงใช้เวลาค่อนข้างมากในการไล่ตามหนานกงเฮา　　กลับกันไป่ฉือราวกับว่านางเคลื่อนย้ายในพริบตา?

　　ความสูงของต้นไม้เทพเจ้าเท่าไหร่กัน?

　　นางกลับไปถึงยอดได้ด้วยช่วงเวลาฟ้าร้อง?!

　　แม้แต่มู่ฉิงเฟิงและโม่ฉานฉือก็ตกใจอย่างเห็นได้ชัดดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

　　ฟางเจิ้งจือเองก็ตกตะลึงเช่นกัน

　　 เกิดอะไรขึ้นกันแน่! ฟางเจิ้งจือมีเคยเห็นเรื่องที่เกินจริงมามากมาย แต่สิ่งนี้ไม่เป็นที่ยอมรับแม้แต่น้อย

　　ควบคุมสายฟ้า?

　　แล้วทำการเคลื่อนย้ายพริบตา?

　　ฟางเจิ้งจือเคยเห็นราชาหลี่ฉินใช้วิชาที่คล้ายกันนี้เขาปลดผนึกแสงเจ็ดสี และใช้กลุ่มเมฆบนท้องฟ้าอำพรางตัวและสะสมพลัง

　　แต่เมื่อเทียบกับวิชาของไป่ฉือ… 　　ราชาหลี่ฉินกลายเป็นเด็กไปเลย

　　สิ่งสำคัญที่สุดคือวิชาของไป่ฉือลื่นไหลอย่างมากหลอมรวมร่างกายเข้ากับสายฟ้าเพื่อเพิ่มความเร็ว

　　มันฟังดูเรียบง่าย

　　อย่างไรก็ตามการใช้วิชานี้ยากมาก นั่นเพราะเราต้องหลอมรวมเข้ากับสายฟ้าได้อย่างสมบูรณ์ หากช้าไปเพียงเสี้ยววินาทีอาจทำให้ถูกฟ้าผ่าได้

　　ยิ่งไปกว่านั้นหากร่างกายส่วนใดส่วนหนึ่งไม่สามารถรวมเข้ากับสายฟ้าอาจทำให้ต้องบาดเจ็บได้

　　แต่นางคือใครจักรพรรดินีอสูรไป่ฉือ?

　　เมื่อนางปรากฎตัวอีกครั้งเหนือหัวหนานกงเฮาทั้งเสื้อผ้า ผมเผ้ารวมไปถึงผิวพรรณไม่มีรอยไหม้แม้แต่น้อย

　　ไม่สามารถปฏิเสธได้ว่าเหล่าอสูรเกิดมาพร้อมกับความได้เปรียบพวกเขาสามารถควบคุมดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์ รวมทั้งฝนฟ้าคะนองและเปลวไฟ พวกเขาดึงแก่นพลังของดวงอาทิตย์และดวงจันทร์เพื่อปลดปล่อยพลัง

　　 เฮาเอ๋อร์ระวัง! เสียงของหนานกงเทียนดูสิ้นหวังอย่างยิ่ง แต่ดูเหมือนจะสายเกินไป

　　ในขณะนั้นไป่ฉือก็เคลื่อนไหวเช่นกัน

　　นางตบไปที่หหนานกงเฮาแสงสลัวๆส่องประกายในดวงตาของนาง

　　อย่างไรก็ตามฟางเจิ้งจือตกตะลึงเมื่อเห็นแสงแสงในตาของนาง

　　เขาเคยเห็นแสงที่คล้ายกันมาก่อน

　　อย่างไรก็ตาม…

　　แสงนั้นปรากฎขึ้นในตาของไป่เฟยแต่นั้นเป็นดวงตาของหยุนชิงวู ฟางเจิ้งจือรู้สึกสับสน

　　 ภาพลวงตา! ฟางเจิ้งจือไม่ได้รู้สึกอยากช่วยหนานกงเฮา แต่รู้สึกว่าถูกบังคับให้เตือนเขา

　　เป็นอย่างที่ฟางเจิ้งจือคิดเมื่อไป่ฉือตบ หนานกงเฮาก็ยกมือขึ้น อย่างไรก็ตามเขาพึ่งเคลื่อนไหวได้ครึ่งทาง สีหน้าของเขาแข็งค้างเพราะความสับสน

　　แสงสีขาวและแดงส่องประกายออกจากร่างหนานกงเฮาเหมือนกับห่วงโซ่ที่ล่ามเขา หนานกงเฮาติดกับแล้ว

　　อย่างไรก็ตามนั่นไม่สามารถหยุดการตบของไป่ฉือได้

　　ด้วยแรงตบของนางแสงสว่างเริ่มแตกออก!

　　ดวงอาทิตย์ดวงจันทร์และดวงดาวกลายเป็นความืดมิดในทันที

　　คล้ายกับที่นางตบลงบนร่างของเหยียนซิวนางทำเช่นเดียวกันบนหน้าอกของหนานกงเฮา

　　พรวด!หนานกงเฮากระอั่กเลือดออกมาคำใหญ่

　　ในตอนนั้นเองไป่ฉือโบกมืออย่างต่อเนื่อง ทุกการเคลื่อนไหวของนางเต็มไปด้วยความซับซ้อน ราวกับว่านางกำลังทำพิธีบางอย่าง

　　 หยุดนาง! ในที่สุดมู่ฉิงเฟิงตอบสนองกับสิ่งที่เกิดขึ้นในขณะที่พูดเขากลายร่างเป็นเส้นแสงพุ่งตรงไปหาจักรพรรดินีอสูร

　　โม่ฉานฉือตกตะลึงจากนั้นปีกของเขาก็กางออกอีกครั้ง ก่อนจะพุ่งไปหาจักรพรรดินีอสูรด้วยความเร็วมากกว่ามู่ฉิงเฟิง

　　อย่างไรก็ตามมันสายเกินไป

　　ไป่ฉือหยุดเคลื่อนไหวแล้วนางหันมองก่อนจะเผยยิ้มเล็กน้อยด้วยเสน่ห์ที่ล้นเหลือ

　　แทนที่นางจะมองมู่ฉิงเฟิงและโม่ฉานฉือนางหันมองที่หนานกงเฮาอย่างเงียบๆ ราวกับว่านางกำลังชื่นชมศิลปะที่งดงาม

　　 เสน่ห์เย้ายวนวิชาที่จะขโมยดวงวิญญาณมา! จักรพรรดินีอสูรไป่ฉือพูดเบาๆพร้อมกับดวงตาที่เปล่งประกาย

　　ครืน!ท้องฟ้าและผืนดินสั่นสะเทือน

　　วงกลมแสงที่ทอดลงมาจากท้องฟ้าราวกับเม็ดฝนพวกมันร่วงลงมายังพื้นดิน

　　ในตอนนั้นเองทุกๆคนรวมไปถึงเหล่าศิษย์และหยานหยิงพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า มู่ฉิงเฟิงและโม่ฉานฉือหยุดเคลื่อนไหว

　　แน่นอนยกเว้นแต่ฟางเจิ้งจือดวงตาของเขาปิดลงทันทีที่เห็นแสงในดวงตาของไป่ฉือ

　　อย่างไรก็ตามเสียงของไป่ฉือตอนที่นางพูดว่า ‘เสน่ห์เย้ายวน วิชาที่จะขโมยดวงวิญญาณมา!’

　　มันทำให้ใจของเขาสั่นไหว

　　 เชี่ยเอ้ยยายแก่นี้ …แข็งแกร่ง!  หาได้ยากที่ฟางเจิ้งจือจะยกยอคนอื่น แม้เขาได้พบกับมู่ฉิงเฟิงตอนเข้าศาลาเต๋าสวรรค์ก็ตาม

　　อย่างไรก็ตามในตอนนี้เขาเชื่อคำโบราณที่ว่า  ยิ่งแก่ยิ่งมีเสน่ห์  นั่นเป็นเรื่องจริง

　　ดังนั้นเขาควรทำยังไงดี?

　　การทำลายภาพลวงตาไม่ใช่เรื่องที่เขาถนัด

　　หรือพูดตามตรงเขาแทบจะไม่สามารถรับมือกับภาพลวงตาได้แม้แต่น้อยในฐานะผู้ที่แข็งแกร่งและผู้ที่หลงเหลือสติเพียงผู้เดียว เขารู้สึกว่าเขาต้องทำ　　อย่างเช่น…

　　การสาปแช่งและสาบานหรือร้องเพลงแห่งหุบเขา

　　ฟางเจิ้งจือขอเลือกอย่างหลังเขามีมาตรฐานสูงและมีการศึกษา เขาจะสาปแช่งและสาบานต่อคนแก่ได้ยังไง?

　　 ดอกไม้ที่เบ่งบานบนยอดเขา…!เป็นสีแดง..และงดงามเหลือเกิน!  ฟางเจิ้งจือเลือกที่จะร้องเพลงด้วยน้ำเสียงที่เหมือนกับเป็ดตัวผู้ร้อยตัวกำลังร้องออกมาพร้อมๆกัน

　　เขาภูมิใจอย่างมากที่ปรับเนื้อเพลงใหม่เพื่อให้ฟังดูน่าหลงไหลมากขึ้น

　　ในที่สุด

　　มันเป็นสิ่งที่ไม่คาดคิด…

　　อย่างน้อยที่สุดร้อยยิ้มบนใบหน้าของจักรพรรดินีอสูรไป่ฉือก็แข็งงทื่ออีกครั้งแม้นางจะไม่เต็มใจนางก็ต้องหันไปมองฟางเจิ้งจือ

　　ดวงตาทั้งสองเต็มไปด้วยความสับสนและความซับซ้อน

　　เป็นสิ่งที่ไม่คาดคิดว่าจะมีใครร้องเพลงแห่งหุบเขาขึ้นหลังจากที่นางใช้วิชา

　　ยิ่งไปกว่านั้นเสียงของเขาเหมือนกับเป็ดตัวผู้ที่ดุร้าย

　　 เจ้าเด็กเหลือขอ…เสียสติไปแล้วหรือ? ไป่ฉือไม่แปลกใจที่ฟางเจิ้งจือไม่ได้รับผลจากวิชาของนาง อย่างไรก็ตามนางรู้สึกประหลาดใจกับพฤติกรรมแปลกๆเช่นนี้

　　ในตอนนั้นเองท่าทีของนางก็เปลี่ยนอย่างรวดเร็ว นางตระหนักว่าหลังจากที่ฟางเจิ้งจือเริ่มร้องเพลงด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้งแล้ว ผู้คนที่ตกอยู่ในภวังก็เริ่มเคลื่อนไหว

　　คนแรกที่ได้สติกลับมาคือมู่ฉิงเฟิงและตามด้วยโม่ฉานฉือ หยานหยิงและเฉียนยู่ จากนั้นเหล่าศิษย์ก้ค่อยๆได้สติเช่นกัน

　　 … ไปฉือไม่รู้จะพูดอะไรออกมา ในตอนนี้นางไม่มีอะไรจะพูดแล้วจริงๆ

　　บอกว่าฟางเจิ้งจือเสียสติ? 　　ไม่ใช่!

　　มันเป็นเนื้อเพลงที่ไม่ถูกต้องฟางเจิ้งจือร้องเพลงเพื่อทำลายวิชาของนาง

　　แม้มันจะเป็นวิชาที่ไม่สามารถทำลายได้ง่ายๆแต่นางไม่สามารถยอมรับได้ที่มันถูกทำลายด้วยเรื่องไร้สาระเช่นนี้

　　บังเอิญรึ?

　　จักรพรรดินีอสูรไป่ฉืออยากจะใช้เหตุผลนี้แต่มันเป็นไปไม่ได้ที่จะเกิดเรื่องบังเอิญขึ้นกับคนๆหนึ่งบ่อยครั้งเช่นนี้

　　โชคช่วยรึ?

　　จักรพรรดินีอสูรไม่ได้โง่นางคิดคำนึงถึงความเป็นไปได้ทุกอย่างอย่างรวดเร็ว และมีประโยคเกิดขึ้นในใจ …

　　ความไม่แน่นอน

　　แน่นอนว่ามันไม่สำคัญอีกต่อไปสิ่งที่สำคัญกว่าคือฟางเจิ้งจือสามารถปลุกหนานกงเฮาตื่นขึ้นจาก ‘เสน่ห์เย้ายวน’ ได้

　　แม้หนานกงเฮาจะขมวดคิ้วอย่างสับสนและดวงตาไม่เคลื่อนไหวก็ตาม

　　หนานกงเฮาขยับมือเล็กน้อยเขาค่อยๆก้าวออกไปคว้าสองในสามของผลไม้ที่อยู่ตรงหน้า

　　ในตอนนี้ดวงตาของมู่ฉิงเฟิงและโม่ฉานฉือกลับเป็นปกติอีกครั้ง

　　ร่างของพวกเขาสั่นเทา หน้าผากเต็มไปด้วยเหงื่อ

　　 ใครกันที่ร้องเพลง…  มู่ฉิงเฟิงไม่ได้พูดให้จบประโยค เพราะเขาสังเกตุเห็นการเคลื่อนไหวของหนานกงเฮา  เฒ่าโม่ ตื่นเร็ว! 

　　 ข้าตื่นแล้ว! โม่ฉานฉือเคลื่อนไหวในขณะที่พูด ปีกของเขากางออกอีกครั้ง และเขาไม่รอมู่ฉิงเฟิงกล่าวอะไร เขาพุ่งไปหาไป่ฉือทันที ระยะห่างของพวกเขาเพียงสิบก้าวเท่านั้น

　　 ผู้นำโม่ฝ่ามือของข้าเมื่อหลายสิบปีก่อน ยังเจ็บอยู่ไหม? ไป่ฉือมองที่โม่ฉานฉือและยิ้มออกมา นางไม่มีความกังวลแม้แต่น้อย นางสัมผัสที่ใบหน้าของเขาพร้อมเผยยิ้มอย่างสดใส

　　นั่นดูเหมือนจะทำให้โม่ฉานฉือจมสู่ก้นบึงอีกครั้งและดูเหมือนเขาจะหยุดเคลื่อนไหวไปชั่วขณะ

　　 หืมอย่าบอกนะว่าโม่ฉานฉือกับยายแก่เคย…. ในตอนนั้นเองเสียงของฟางเจิ้งจือก็ดังขึ้นอีกครั้ง

　　……………………………………..