ตอนที่ 35 เล่าเรื่องราว
และแล้วช่วงเวลาถ่ายทอดเรื่องราวก็เริ่มต้นขึ้นทุกสิ่งอย่างที่เขาเคยเล่าให้กับไอรีนฟังล้วนถูกถ่ายทอดให้อีกฝ่ายจนหมดสิ้นไม่มีกักเก็บไม่มีปกปิดไม่มีปิดบัง
ผ่านพ้นไปหลายต่อหลายนาทีในที่สุดทราเวียร์ก็ถ่ายทอดเรื่องราวทั้งหมดจนจบครบถ้วนกระบวนความ
เขาถอนหายใจเหนื่อยอ่อน
“เรื่องทั้งหมดก็เป็นอย่างที่เล่ามา…”
“…”
“แน่ใจนะว่าถูกต้องทั้งหมด”
“เธอไปถามจากปากไอรีนก็ได้”
“ถ้าเธอสงสัย?”
“…ก็ได้ค่ะ”
“ฉันจะยอมเชื่อคุณ”
“งััน—”
“แต่คุณต้องตอบฉันเรื่องหนึ่งก่อน”
“…” ทราเวียร์เลิกคิ้วสงสัย
“เรื่องอะไร?”
“เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน”
“…”
“มีสายรายงานเข้ามาว่าเมื่อเช้าหลังจากพระอาทิตย์ขึ้นได้ประมาณ 2 – 3 ชั่วโมง”
“มีอุบัติเหตุเกิดขึ้นบนทางด่วนหมายเลข 47 เป็นอุบัติเหตุที่ไม่เหมือนอุบัติเหตุปรกติธรรมดาทั่วไป”
“…” แววตาทราเวียร์เริ่มแปรเปลี่ยน
เนื่องจากเขารับรู้แล้วว่าหล่อนต้องล่วงรู้เหตุการณ์เกี่ยวกับหัวหน้าผมแดงแต่มันมีคำถามผุดขึ้นมาในหัวสมอง
คำถามที่ว่าคือหล่อนล่วงรู้เหตุการณ์ดังกล่าวได้ยังไงกัน
…‘รู้ได้ยังไง?’
“…” น่าเสียดายที่เขาไม่คิดแทรกกลางในตอนนี้
ส่วนหล่อนก็ยังคงเล่าต่อไม่ขาดปากสุดท้ายปลายทางเขาได้แต่ปล่อยให้ทุกสิ่งอย่างมันดำเนินต่อไป
ดำเนินไปตามเส้นทางของมัน
“…” ทราเวียร์ยิ้มถามกลับไป
“…เป็นเหตุการณ์แบบไหนละ?”
“รถ 5 คัน ขับปะทะชนดะไปทั่วบริเวณนอกจากชนกันแล้วยังมีปากเสียงด่าทอหยาบโลนกันไปมา”
“การกระทำดังกล่าวของพวกเขาล้วนสร้างอาการตื่นตระหนกตกใจกับผู้ที่พบเห็นเป็นที่สุด”
หากยึดโยงตามหลักความเป็นจริงทั้งหมดแล้วเป็นพวกมันที่หาเรื่องก่อนอีกทั้งพวกตนก็ไม่ได้แหกปากตะโกนด่ากลับไปด้วยเพียงตอบโต้ด้วยการกระทำเฉกเช่นเดียวกัน
ก่อนลากพาไปกระทืบที่โรงงานร้างก็เท่านั้นเอง
“…” คาร่ายังคงเล่าต่อ
“นอกจากสิ่งที่กล่าวไปตอนต้น”
“ยังมีรายงานอีกว่าหลังจากกลุ่มรถดังกล่าวก่อเรื่องเสร็จสิ้นก็ซิ่งหายไปจากทางหลวง”
“ขับมุ่งออกจากถนนใหญ่มุ่งไปยังทิศทางหนึ่ง—”
ยังไม่ทันได้เล่าต่อสืบสานเรื่องราวชายหนุ่มสวมแว่นก็ยิ้มกล่าวเปิดปากเล่าต่อ
ทั้งยังกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบไม่บ่งบอกอารมณ์ขณะแววตาเริ่มแหลมคมขึ้นมาบ้าง
“มุ่งไปยังโรงงานร้าง…”
“พวกเขาทั้งหมดย้ายไปที่โรงงานร้างกัน”
“…”
“ใช่ค่ะ”
หลังจากไปโรงงานร้างก็เกิดการกระทืบหมู่ครั้งใหญ่เล่นงานจนจดจำสภาพเดิมไม่ได้ไม่สนว่าเป็นใครหน้าไหน
จะเป็นลูกท่านหลานเธอทุกคนล้วนถูกกระทืบทั้งหมดไม่มีละเว้นแบ่งโทษ
มีเพียงความเท่าเทียมเท่านัันที่เป็นคำตอบ
…‘อะไรทำให้หล่อนรับรู้สถานการณ์รวดเร็วขนาดนีั’
“…” เขาหรี่ตามอง
“เป็นเรื่องที่น่าสนใจใช่ไหมละ?”
“ค่ะ นับเป็นข่าวที่ค่อนข้างน่าสนใจไม่น้อย”
ทั้งสองต่างนิ่งเงียบเมินเฉยต่างจับจ้องมองซึ่งกันและกันบรรยากาศหนักหน่วงหนักแน่นเริ่มก่อเกิด
เป็นฝ่ายทราเวียร์ขมวดคิ้วถามกลับ
“…รู้ด้วยเหรอ?”
“…” คาร่านิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง
ก่อนเลือกตอบคำถามด้วยคำถาม
“…ไม่อยากให้ฉันรู้?”
“เปล่าแค่ประหลาดใจนิดหน่อย”
เอาเข้าจริงเรื่องโรงงานร้างจะเล่าหรือไม่เล่าก็ได้แต่ถ้าหญิงสาวเบื้องหน้าต้องการรับรู้เขาก็พร้อมบอกเล่าให้ฟัง
เพื่อยืนยันเจตนาของเขาเขาจำต้องถามอีกครั้ง
“ต้องเล่าด้วยสินะ”
“ต้องเล่าค่ะ”
“…”
“…ขอแบบสรุปนะคะ”
“ไม่เอาน้ำเอาแต่เนื้อ”
“ได้ไม่มีปัญหา”
“…”
“งั้นต่อจากเรื่องเดิมเลยนะ” ทราเวียร์เริ่มเล่าต่อ
ครั้งนี้หมดสิ้นทุกสิ่งอย่างไม่ว่าจะเป็นเรื่องของเอริหรือเรื่องของหัวหน้าผมแดงล้วนถ่ายทอดบอกกล่าวไปจนหมดสิ้น
ไม่หลงเหลือประเด็นให้ขุดคุ้ยอีกต่อไป
“…” คาร่านิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง
“นายน้อย?”
“ดูวุ่นวายกว่าที่คิด”
“ฉันกับคาร่าเก็บกวาดเรียบร้อยแล้ว”
“ไม่มีหลักฐานให้ตามติดแน่นอน”
“…” หล่อนหรี่สายตาสอง
“คุณแน่ใจ?”
“สำหรับฉันน่ะนะ”
“แต่สำหรับไอรีนก็คงไม่”
ด้วยการที่พวกมันสามารถตามติดได้รวดเร็วทั้งยังแม่นยำไม่มีผิดตัวย่อมแสดงว่ามันต้องมีรูปของไอรีน
หรือไม่ก็อาจจะมีของอย่างอื่นเข้ามาเกี่ยวข้อง
…‘ส่วนตัวเราที่โดนปิดหัวมาตลอดคงรอดปลอดภัย’
“…”
“…” คาร่าถอนหายใจเหนื่อยหน่าย
ทั้งที่วันนี้ควรจะเป็นวันดีเป็นวันที่ทุกสรรพสิ่งเข้าที่เข้าทางไม่มีอะไรให้เป็นกังวลแต่สุดท้ายปลายทาง
มันก็เป็นเรื่องจนได้
“ขนาดอยู่เฉยปัญหายังตามมาหาเรื่องถึงที่”
“นอกเหนือจากเรื่องที่เล่าให้ฟังยังมีเพิ่มเติมอีกไหมคะ?”
“หมดแล้ว”
“…แน่ใจนะคะว่าหมด?”
“หมดแล้วแน่นอน”
“…” สองสายตาสบจ้องมองกันอยู่นาน
เป็นคาร่าที่ก้าวถอยห่างออกมาเป็นคนแรกแม้ว่าภายในหัวจิตหัวใจจะมีคำถามมากมายเตรียมนำออกถามหาคำตอบ
แต่หล่อนก็เลือกเก็บเอาไว้กับตัว
“…” เก็บเอาไว้ภายใต้ใบหน้าปราศจากอารมณ์
“ถ้าเธอไม่แน่ใจหรือว่าข้องใจ”
“จะไปถามไอรีนก็ได้นะ”
“ฉันไม่ขัดอยู่แล้ว”
“ค่ะ ฉันยอมเชื่อค่ะ”
“…” คาร่าพยักหน้ายินยอมปล่อยวางปล่อย
ให้เขาได้พักหายใจหายคอแต่ยังไม่ลืมทิ้งท้ายก่อนจากทิ้งถ้อยคำที่เปรียบเสมือนค้อนใหญ่เตรียมฟาดทุกขณะจิต
ทั้งยังกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจังขั้นสุด
“แต่ครั้งต่อไป”
“หากมีเรื่องทำนองนี้เกิดขึ้นอีก”
”คุณก็พิจารณาตัวเองแล้วกันค่ะ”
หลังจากกล่าวจบเสร็จสิ้นครบถ้วนกระบวนความหญิงสาวยกแก้วกาแฟขึ้นดื่มไม่คิดเหลือบมองเขาอีก
ส่วนทราเวียร์ก็ถอนหายใจโล่งอกเป็นที่สุดเพียงแค่ไม่กี่คำถามที่หล่อนเปิดปากต้องการเอาคำตอบจากเขา
มันก็โดนพลังงานทั่วร่างกายไปเกือบหมดสิ้น
…‘เหมือนจะรอดนะ’
“…”
“อีกเดี๋ยวหลังจากไอรีนใช้ห้องน้ำเสร็จแล้ว”
“คุณก็เข้าต่อได้เลยอยากจะทำอะไรก็ทำแต่”
“ห้ามออกไปหาเรื่องใส่ตัวเด็ดขาดเข้าใจไหมคะ?”
คาร่าว่ากล่าวตักเตือนด้วยน้ำเสียงจริงจังหนักหน่วงหนักแน่นเป็นที่สุดทำอย่างกับเขาอยากจะออก
หัวคิ้วทราเวียร์กระตุก
“…” ก่อนถอนหายใจเหนื่อยหน่าย
“เห็นฉันเป็นคนแบบไหน?”
“คนที่ชอบหาเรื่องใส่ตัวค่ะ”
