สีหน้าของเทพโจรสลัดเปลี่ยนไป!
สถานการณ์เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วจากการต่อสู้อยู่ฝ่ายเดียวกลายเป็นสิ่งที่เป็นในเวลานี้
เทพโจรสลัดจ้องมองคนคุ้นเคยด้วยเนตรสังหารคนผู้นั้นกำลังเตรียมใช้หน้าไม้สังหารเทพ
“อาซัน!กล้าดียังไงถึงหักหลังข้า! ข้าเคยทำหยาบช้ากับเจ้าตอนไหนรึ?”
อาซันยิ้มอย่างประหลาด
“ผู้ชนะคือราชาผู้ปราชัยคือคนโสโครก เจ้ากับข้าเป็นโจรสลัดสังหารผู้คน พวกเรามีน้ำเนื้อให้เชื่อใจหรือ? ถ้าเจ้าตาย ข้าจะไปแทนที่เจ้า เป็นผู้นำเทพโจรสลัดยุคใหม่ สิ่งนี้คือเหตุผล”
อาซันที่มีหน้าไม้สังหารเทพในกำมือดูเหมือนจะมีชัยชนะอยู่แล้วเขากำลังเผชิญหน้ากับเทพโจรสลัดด้วยสถานะที่เทียบเท่ากัน
เขาเหลือบมองเทพเจิ้ง
“เทพเจิ้งหากเจ้าสละแหล่งพลังเทพของตัวเองและเป็นสตรีของข้า ข้าสัญญาว่าเจ้าจะมีชีวิตรอด ถ้าลูกสาวเจ้ายินดีจะทำเหมือนกัน เจ้าสองคนย่อมได้ติดตามข้าและเป็นสตรีของข้านับแต่วันนี้”
อาซันมีความคิดเช่นนี้กับเทพเจิ้งมาโดยตลอด
ใบหน้าขาวของเทพเจิ้งเยือกเย็นดุจหิมะ
เทพพ่อค้าขมวดคิ้วแน่นสถานการณ์แตกต่างจากที่เขาคิดอย่างสิ้นเชิง อีกฝ่ายมีเทพถึงหกคน แม้จะบาดเจ็บสาหัสกันทุกคน พวกมันก็มีหน้าไม้สังหารเทพเก้าคันอยู่ในมือ ฝ่ายพันธมิตรกำลังจะตายกันหมด
สายตาและละคนสับสนอย่างเห็นได้ชัด
“อาซันเปิดผนึกแล้วค่อยพูดเรื่องอื่นทีหลังเถอะ!”
เทพหมาป่ากล่าว อาซันมองเทพเจิ้งด้วยความเวทนา
“ใยเจ้าถึงดึงดันที่จะเมินข้านัก!”
อาซันเปิดผนึกหน้าไม้เขาถอนหายใจ
หน้าไม้สังหารเทพทั้งเก้าคันถูกใช้งานพร้อมกันพลังเทพทั้งหมดของอาซันหายไปทันที
ลมหายใจของตัวโกลาหลทำให้ทุกสิ่งมีชีวิตตัวสั่นมันเป็นดั่งสายลมโหมกระหน่ำ
เทพโจรสลัดไม่ลังเลอีกต่อไปแววตาเขาดุร้าย เขารีบพุ่งไปหาเทพพ่อค้า ฝ่ามือประทับที่แผ่นหลัง เขาตะโกน
“เทพคนนี้อยู่ในมือข้าแล้ว!อย่าขยับนะ!”
ตู้ม!
การเปลี่ยนข้างของเทพโจรสลัดเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วฉับไวเขาลงมือได้ถูกเวลา
เทพฝ่ายโลกเสี้ยววิญญาณเองก็เห็นชัดเจนพวกเขาแอบดีใจ ในตอนนี้ เทพโจรสลัดได้กลับมาอยู่ฝ่ายโลกเสี้ยววิญญาณและยังมีศัตรูที่แข็งแกร่งที่สุดอย่างเทพพ่อค้าติดมือมาด้วย
แต่เทพพ่อค้าเองก็คาดคิดไว้แล้วว่าจะต้องเป็นเช่นนี้ในขณะที่เขากำลังจะถูกพลังของเทพโจรสลัด เขาก็พุ่งไปใกล้ซือหยูก่อนด้วยใบหน้าเย้ยหยัน
“ซือหยูพูดถูกโลกเสี้ยววิญญาณเป็นสถานที่แห่งบาป พวกเราต้องการสันติสุข”
การหักหลังของเทพโจรสลัดพิสูจน์แล้วว่าซือหยูทำนายอนาคตได้แม่นยำเพียงใด
เทพโจรสลัดจะหักหลังพวกเขา!เทพคนอื่นจากโลกเสี้ยววิญญาณไม่มีทางเป็นมิตรได้ตลอดไป ตราบเท่าที่มีโอกาส พวกมันพร้อมที่จะแทงข้างหลังกันเองได้ทุกเมื่อ
เทพโจรสลัดที่ลงมือไม่สำเร็จชักสีหน้าอีกครั้งเขาก้าวพริบตาไปหาเทพหมาป่าเคียงข้างฝ่ายโลกเสี้ยววิญญาณ ตอนนี้เทพโจรสลัดเป็นศัตรูกับพันธมิตรแล้ว
“เท่านี้ก็เป็นเจ็ดต่อสามทางนี้ยังมีหน้าไม้สังหารเทพอีก เทพพันธมิตรเอ๋ย ถึงเวลาที่จะสั่งสอนบทเรียนเลือดกับพวกเจ้าอีกครั้งแล้ว! เราจะทำให้พวกเจ้ารู้ซึ้งถึงความโหดร้ายของโลกเสี้ยววิญญาณ!”
เทพหมาป่าพูดด้วยจิตสังหาร
ปั้ง!ปั้ง! ปั้ง!
หน้าไม้สังหารเทพทั้งเก้าคันสั่นเสียงคำรามของสัตว์อสูรดังออกมา
เทพทุกคนจากโลกเสี้ยววิญญาณถอยกลับพวกเขากำลังรอดูเทพสามคนจากพันธมิตรถูกกัดกินโดยตัวโกลาหล
ในเวลาวิกฤติซือหยูมิได้ตืนตระหนก เขาประสานฝ่ามือราวกับกำลังจะร่ายคาถา
ในกายของเขามีพลังอสูรอันมหัศจรรย์ไหลเวียนอยู่ร่างของเขาเริ่มมีภาษาอสูรปรากฏขึ้นมา หากมองจากระยะไกลแล้วซือหยูดูไม่ต่างจากอสูรเลย
พลังอสูรที่เอ่อล้นออกมาจากตัวเขาแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ เหนือศีรษะของเขามีวงคาถาขนาดใหญ่อย่างไม่น่าเชื่อ พวกมันเริ่มเปล่งแสง
อัญเชิญอสูรศักดิ์สิทธิ์!
ยิ่งมีพลังอสูรแข็งแกร่งเท่าใดมันก็ยิ่งอัญเชิญอสูรที่แข็งแกร่งได้มากขึ้นเท่านั้น
ด้วยเหตุนี้ระหว่างหนึ่งเดือนที่เขาบ่มเพาะพลัง ซือหยูได้ไปที่หอคอยร้อยชั้น เขานำโลหิตของเทพอสูรมากกว่าครึ่งออกมา ทั้งหมดถูกดูดซับลงในร่างของเขาผ่านหม้อเก้ามังกร
เมื่อมีพลังอสูรมากพอซือหยูจะสามารถอัญเชิญอสูรที่แข็งแกร่งกว่าเดิมได้อีก
ซือหยูยิ้มมองหน้าไม้สังหารเทพ
ตัวโกลาหลคือสัตว์วิญญาณของจักรพรรดิอสูรและจากเรื่องเล่าที่ได้ยินมา พวกมันจะยังทำตามข้อตกลงระหว่างคนนอกหรือหวาดกลัวจักรพรรดิอสูรที่เลี้ยงพวกมันมาล่ะ?
คำตอบนั้นเป็นที่แน่นอน
โฮก! เสียงคำรามของตัวโกลาหลทั้งเก้าดังกว่าเดิมเป็นสองเท่า
เสียงคำรามที่ทันซ้อนกันนั้นกระทบไปยังโลกของเทพโจรสลัดโลกเทพโจรสลัดแตกสลาย จักรวาลหลั่งรินเข้ามา สัตว์อสูรหลั่งไหลเข้ามาไม่ขาดสาย เพียงไม่กี่ลมหายใจ โลกเทพโจรสลัดก็กำลังจะจบสิ้นแล้ว
“เกิดอะไรขึ้น…”
อาซันรู้สึกได้ว่ามีบางอย่างผิดเพี้ยนไปยิ่งเสียงคำรามแข็งแกร่งเท่าใด ตัวโกลาหลก็จะยิ่งตื่นตัวมากขึ้นเท่านั้น
แต่ความตื่นตัวที่เขาเห็นนั้นไม่ใช่ความตื่นเต้นในการได้กินคนดั่งอดีตพวกมันอยู่ในสภาพอารมณ์อื่น
เทพหมาป่าและเทพที่เหลือไม่รู้ตัวพวกเขายิ้มเยาะ
“ตัวโกลาหลรอกินเจ้าไม่ไหวแล้วฮ่าๆ! ข้าไม่ได้เห็นภาพอันยอดเยี่ยมเช่นนี้มานานเหลือเกิน เทพพันธมิตรเอ๋ย จุดจบของเจ้าวันนี้ถูกลิขิตไว้แล้ว พันธมิตรจะจดจำวันนี้ไปตลอดกาล ฮ่าฮ่า ฮ่าฮ่า…”
เทพคนอื่นเองก็หัวเราะทุกอย่างกำลังจะจบลงแล้ว
โฮก!
สุดท้ายเสียงคำรามอันน่าสะพรึงกลัวดังอีกครั้ง หัวตัวโกลาหลทั้งเก้าพุ่งออกมาจากหน้าไม้
เทพพ่อค้าเทพเจิ้ง และเจิ้งหยวนชิงตื่นตกใจ ในใจพวกเขาแอบคิดว่าซือหยูมีแผนสำรองอะไรอยู่กันแน่? ทำไมเขายังไม่ใช้แผนของเขาอีก?
“ถอยก่อน!”
เทพเจิ้งคว้าตัวเจิ้งหยวนชิงและรีบหนีออกจากพื้นที่กับเทพพ่อค้าและเทพกระบี่
เทพพ่อค้าเองก็คว้าตัวซือหยู
“เจ้าตามพวกเราไปด้วย”
แต่ตัวโกลาหลนั้นสัมผัสได้พวกมันพุ่งเข้าใส่ซือหยูในทันที พวกมันอ้าปากเตรียมจะกัดเทพพ่อค้า
เตรียมพ่อค้าหวาดกลัวมากพลังของเขาถูกดูดออกไป แต่พลังของเขามิอาจทำอะไรตัวโกลาหลได้
ตัวโกลาหลยิ่งดุร้ายมากขึ้นและพยายามจะกัดเทพพ่อค้าต่อไปมันหวังจะฉีกเขาให้เป็นชิ้น ๆ
เทพเจิ้งกระวนกระวาย
“เทพพ่อค้า!”
เหล่าเทพจากโลกเสี้ยววิญญาณแสยะยิ้มราวกับได้ชมการแสดงอันยอดเยี่ยมพวกเขามองดูโดยไม่ละสายตา พวกเขาอยากจะเห็นเทพพ่อค้าที่แข็งแกร่งเป็นอันดับสองของพันธมิตรบูรพาถูกกัดกินทีละน้อย
“หยุดซะ”
เสียงสั่งไม่ได้ดังเกินไปไม่ต่ำเกินไป เป็นเสียงอันสงบนิ่ง
ใบหน้าของเทพโลกเสี้ยววิญญาณแข็งทื่อพวกเขาได้เห็นเหตุการณ์ประหลาด ตัวโกลาหลหยุดจู่โจมเทพพ่อค้าราวกับสุนัขที่ได้รับคำสั่งจากเจ้าของ มันรีบวิ่งไปหาซือหยูด้วยความตื่นเต้น มันหันหลังกลับและหยุดอยู่กับที่
ซือหยูยิ้มลูบหัวพวกมันทีละตัวแม้จะมีชื่อเสียงอันน่าสะพรึงกลัวและใบหน้าดุร้าย พวกมันในตอนนี้กลับมีสีหน้าสุขใจ พวกมันซบลงเงียบ ๆ แนบเท้าซือหยู พวกมันส่งเสียงครางอย่างสบายใจ
ส่วนวงคาถาเหนือศีรษะซือหยูนั้น…ไม่มีอสูรตนใดถูกอัญเชิญออกมา
นั่นก็เพราะอสูรที่ถูกอัญเชิญมาได้อยู่ที่นี่แล้ว
เทพพ่อค้าเกือบตายเพราะความตกตะลึงเขาหน้าซีดไปตัวขณะ เทพเจิ้งเองก็กลัวจนขยับตัวเทพไม่ได้
มีเพียงเจิ้งหยวนชิงที่จ้องซือหยูด้วยความระแวงและตะโกน
“ไอ้บ้าเอ้ย!ทำไมเจ้าไม่พูดให้เร็วกว่านี้!”
นางตกใจแทบแย่ แต่นางทั้งแปลกใจและดีใจที่เห็นตัวโกลาหลทำท่าทางราวกับสุนัขและเชื่อฟังคำสั่งของซือหยู
เทพพ่อค้ากับเทพเจิ้งเองก็มีสีหน้ายินดีในเวลาต่อมา
นี่คือแผนที่ซือหยูเตรียมไว้ในสงครามครั้งนี้
มันคือแผนทำลายหน้าไม้สังหารเทพ!
มันคือพลังหลักของโลกเสี้ยววิญญาณเทพโจรสลัดถึงกับยอมเข้าร่วมกับฝ่ายพันธมิตรก็เพราะครอบครองมันอยู่ แต่สุดท้ายเขาก็กลับฝ่ายเดิมเพราะไร้ซึ่งหน้าไม้
ซือหยูมองเทพโลกเสี้ยววิญญาณและกล่าวอย่างไร้อารมณ์
“พวกเจ้าไม่ได้อยากเห็นภาพตัวโกลาหลกัดกินผู้คนหรอกรึ?มันยอดเยี่ยมเพียงใดกันตอนที่ตัวโกลาหลไล่กินคนอื่น? แต่มาลองดูเถอะ มันจะดีกว่าไม่ใช่รึถ้าหากพวกเจ้าเป็นอาหารในปากของมันแทน ข้าพูดจริงนะ พวกเจ้าคิดยังไงล่ะ? พวกเจ้าเห็นด้วยกับข้าหรือไม่?”
ตึง!
หัวใจของเทพทั้งหกราวกับถูกทุบตีด้วยไม้กลองพวกเขาใจสั่น
ใบหน้าแต่ละคนแข็งทื่อเมื่อมองเนตรสังหารของซือหยูพวกตัวโกลาหลหันมามองพวกเขาและแสดงแววตาตื่นเต้นหิวโหย พวกเขาหวาดกลัวจนขนหัวลุก!
แม้แต่เทพหมาป่าที่มั่นใจเต็มที่เมื่อครู่ยังกลืนน้ำลายใจสั่น
เทพโจรสลัดหวาดกลัวเหนือใครมันเป็นแบบนี้ไปได้ยังไงกัน?
มิใช่ว่าคนที่หนุนหลังซือหยูคือเทพแห่งความตายหรอกรึ?แต่เทพแห่งความตายมิได้ปรากฏตัวให้ใครเห็นมานานแล้ว
แต่เรื่องจริงคือซือหยูมีพลังควบคุมตัวโกลาหล!
โฮก! เสียงคำรามเก้าเสียงสั่นคลอนนภาตัวโกลาหลกระโจนเข้าใส่เทพโลกเสี้ยววิญญาณราวกับเสือที่หลุดจากกรง
เหล่าเทพโลกเสี้ยววิญญาณบาดเจ็บอยู่แล้วพวกเขาจะทำอะไรกับตัวโกลาหลที่น่าสะพรึงกลัวได้?
พวกเขาไม่คิดจะต่อสู้ทุกคนพยายามทุกวิถีทางเพื่อที่จะหนี
แต่สุดท้ายพวกเขาก็บินหนีไปเพียงไม่นานก่อนจะถูกซัดลงกับพื้นและฉีกกระชากเป็นชิ้นๆ
เทพห้าคนถูกจับตรึงไว้โดยตัวโกลาหล
เทพพ่อค้ากับเทพเจิ้งมองหน้ากันเทพเจิ้งรีบไปปกป้องซือหยูที่กำลังเป็น ‘ผู้นำ’ ในขณะนี้ เทพพ่อค้าสีหน้าเยือกเย็นราวกับดวงวิญญาณออกจากร่างไปแล้ว เหล่าเทพโลกเสี้ยววิญญาณถูกตัวโกลาหลกินในไม่นาน
พริบตาเดียวเทพก็ตายไปสามคน
โลหิตกระจัดกระจายไปทั่วความเศร้าเติมเต็มโลกเสี้ยววิญญาณจากพิรุณโลหิต มันเป็นภาพอันตระการตา
จากนั้นเทพอีกหนึ่งคนก็ตาย
“ท่านเทพขนนกข้าผิดไปแล้ว! ข้าขอร้องท่านให้รับข้าไปด้วยอีกครั้งเถอะ ข้าพร้อมทำทุกอย่างที่ท่านต้องการ!”
เทพโจรสลัดพูดเมื่อถูกล้อมโดยตัวโกลาหลสามตัวเขาโศกเศร้าเหลือคณา ใยเขาไม่เลือกอยู่กับฝั่งซือหยูกัน โอกาสอยู่ตรงหน้าเขาแท้ ๆ!
ซือหยูไม่พูดอะไรเขาเหลือบมองตัวโกลาหลเพียงพริบตาเดียว พวกมันแยกเขี้ยวอย่างน่ากลัวและกลืนกินเทพโจรสลัดจนไม่เหลือซาก
เทพคนที่ห้าแตกดับโลกเทพโจรสลัดที่กำลังจะถูกทำลายมีพิรุณโลหิตตกลงมา
จากนั้นก็ถึงคราวเทพหมาป่า
เทพพ่อค้าต่อสู้กับเทพหมาป่าไปแล้วเทพหมาป่าที่กำลังบาดเจ็บกระอักเลือดซ้ำแล้วซ้ำเล่า โลหิตและดวงวิญญาณของเขาเสียหายไปมากกว่าครึ่งตั้งแต่สู้กับเทพพ่อค้า
“เทพตำรา!รีบมาช่วยข้าเร็ว!”
เทพหมาป่าร้องคำรามและมองเทพตำราไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดที่ตัวโกลาหลเลือกไล่ตามแต่เทพคนอื่นและไม่สนใจเทพตำรา
โฮก!
เมื่อเขาละสายตาตัวโกลาหลก็เข้ากระชากร่างเขาขาดเป็นสองท่อน ตัวโกลาหลที่เหลือตามมารุมทึ้งร่างของเขาและกัดกินหมดไม่เหลือ ดวงวิญญาณของเขาถูกกระชากจับกินอย่างทารุณท่ามกลางเสียงกรีดร้อง
สถานการณ์เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วจากการต่อสู้อยู่ฝ่ายเดียวกลายเป็นสิ่งที่เป็นในเวลานี้
เทพโจรสลัดจ้องมองคนคุ้นเคยด้วยเนตรสังหารคนผู้นั้นกำลังเตรียมใช้หน้าไม้สังหารเทพ
“อาซัน!กล้าดียังไงถึงหักหลังข้า! ข้าเคยทำหยาบช้ากับเจ้าตอนไหนรึ?”
อาซันยิ้มอย่างประหลาด
“ผู้ชนะคือราชาผู้ปราชัยคือคนโสโครก เจ้ากับข้าเป็นโจรสลัดสังหารผู้คน พวกเรามีน้ำเนื้อให้เชื่อใจหรือ? ถ้าเจ้าตาย ข้าจะไปแทนที่เจ้า เป็นผู้นำเทพโจรสลัดยุคใหม่ สิ่งนี้คือเหตุผล”
อาซันที่มีหน้าไม้สังหารเทพในกำมือดูเหมือนจะมีชัยชนะอยู่แล้วเขากำลังเผชิญหน้ากับเทพโจรสลัดด้วยสถานะที่เทียบเท่ากัน
เขาเหลือบมองเทพเจิ้ง
“เทพเจิ้งหากเจ้าสละแหล่งพลังเทพของตัวเองและเป็นสตรีของข้า ข้าสัญญาว่าเจ้าจะมีชีวิตรอด ถ้าลูกสาวเจ้ายินดีจะทำเหมือนกัน เจ้าสองคนย่อมได้ติดตามข้าและเป็นสตรีของข้านับแต่วันนี้”
อาซันมีความคิดเช่นนี้กับเทพเจิ้งมาโดยตลอด
ใบหน้าขาวของเทพเจิ้งเยือกเย็นดุจหิมะ
เทพพ่อค้าขมวดคิ้วแน่นสถานการณ์แตกต่างจากที่เขาคิดอย่างสิ้นเชิง อีกฝ่ายมีเทพถึงหกคน แม้จะบาดเจ็บสาหัสกันทุกคน พวกมันก็มีหน้าไม้สังหารเทพเก้าคันอยู่ในมือ ฝ่ายพันธมิตรกำลังจะตายกันหมด
สายตาและละคนสับสนอย่างเห็นได้ชัด
“อาซันเปิดผนึกแล้วค่อยพูดเรื่องอื่นทีหลังเถอะ!”
เทพหมาป่ากล่าว อาซันมองเทพเจิ้งด้วยความเวทนา
“ใยเจ้าถึงดึงดันที่จะเมินข้านัก!”
อาซันเปิดผนึกหน้าไม้เขาถอนหายใจ
หน้าไม้สังหารเทพทั้งเก้าคันถูกใช้งานพร้อมกันพลังเทพทั้งหมดของอาซันหายไปทันที
ลมหายใจของตัวโกลาหลทำให้ทุกสิ่งมีชีวิตตัวสั่นมันเป็นดั่งสายลมโหมกระหน่ำ
เทพโจรสลัดไม่ลังเลอีกต่อไปแววตาเขาดุร้าย เขารีบพุ่งไปหาเทพพ่อค้า ฝ่ามือประทับที่แผ่นหลัง เขาตะโกน
“เทพคนนี้อยู่ในมือข้าแล้ว!อย่าขยับนะ!”
ตู้ม!
การเปลี่ยนข้างของเทพโจรสลัดเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วฉับไวเขาลงมือได้ถูกเวลา
เทพฝ่ายโลกเสี้ยววิญญาณเองก็เห็นชัดเจนพวกเขาแอบดีใจ ในตอนนี้ เทพโจรสลัดได้กลับมาอยู่ฝ่ายโลกเสี้ยววิญญาณและยังมีศัตรูที่แข็งแกร่งที่สุดอย่างเทพพ่อค้าติดมือมาด้วย
แต่เทพพ่อค้าเองก็คาดคิดไว้แล้วว่าจะต้องเป็นเช่นนี้ในขณะที่เขากำลังจะถูกพลังของเทพโจรสลัด เขาก็พุ่งไปใกล้ซือหยูก่อนด้วยใบหน้าเย้ยหยัน
“ซือหยูพูดถูกโลกเสี้ยววิญญาณเป็นสถานที่แห่งบาป พวกเราต้องการสันติสุข”
การหักหลังของเทพโจรสลัดพิสูจน์แล้วว่าซือหยูทำนายอนาคตได้แม่นยำเพียงใด
เทพโจรสลัดจะหักหลังพวกเขา!เทพคนอื่นจากโลกเสี้ยววิญญาณไม่มีทางเป็นมิตรได้ตลอดไป ตราบเท่าที่มีโอกาส พวกมันพร้อมที่จะแทงข้างหลังกันเองได้ทุกเมื่อ
เทพโจรสลัดที่ลงมือไม่สำเร็จชักสีหน้าอีกครั้งเขาก้าวพริบตาไปหาเทพหมาป่าเคียงข้างฝ่ายโลกเสี้ยววิญญาณ ตอนนี้เทพโจรสลัดเป็นศัตรูกับพันธมิตรแล้ว
“เท่านี้ก็เป็นเจ็ดต่อสามทางนี้ยังมีหน้าไม้สังหารเทพอีก เทพพันธมิตรเอ๋ย ถึงเวลาที่จะสั่งสอนบทเรียนเลือดกับพวกเจ้าอีกครั้งแล้ว! เราจะทำให้พวกเจ้ารู้ซึ้งถึงความโหดร้ายของโลกเสี้ยววิญญาณ!”
เทพหมาป่าพูดด้วยจิตสังหาร
ปั้ง!ปั้ง! ปั้ง!
หน้าไม้สังหารเทพทั้งเก้าคันสั่นเสียงคำรามของสัตว์อสูรดังออกมา
เทพทุกคนจากโลกเสี้ยววิญญาณถอยกลับพวกเขากำลังรอดูเทพสามคนจากพันธมิตรถูกกัดกินโดยตัวโกลาหล
ในเวลาวิกฤติซือหยูมิได้ตืนตระหนก เขาประสานฝ่ามือราวกับกำลังจะร่ายคาถา
ในกายของเขามีพลังอสูรอันมหัศจรรย์ไหลเวียนอยู่ร่างของเขาเริ่มมีภาษาอสูรปรากฏขึ้นมา หากมองจากระยะไกลแล้วซือหยูดูไม่ต่างจากอสูรเลย
พลังอสูรที่เอ่อล้นออกมาจากตัวเขาแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ เหนือศีรษะของเขามีวงคาถาขนาดใหญ่อย่างไม่น่าเชื่อ พวกมันเริ่มเปล่งแสง
อัญเชิญอสูรศักดิ์สิทธิ์!
ยิ่งมีพลังอสูรแข็งแกร่งเท่าใดมันก็ยิ่งอัญเชิญอสูรที่แข็งแกร่งได้มากขึ้นเท่านั้น
ด้วยเหตุนี้ระหว่างหนึ่งเดือนที่เขาบ่มเพาะพลัง ซือหยูได้ไปที่หอคอยร้อยชั้น เขานำโลหิตของเทพอสูรมากกว่าครึ่งออกมา ทั้งหมดถูกดูดซับลงในร่างของเขาผ่านหม้อเก้ามังกร
เมื่อมีพลังอสูรมากพอซือหยูจะสามารถอัญเชิญอสูรที่แข็งแกร่งกว่าเดิมได้อีก
ซือหยูยิ้มมองหน้าไม้สังหารเทพ
ตัวโกลาหลคือสัตว์วิญญาณของจักรพรรดิอสูรและจากเรื่องเล่าที่ได้ยินมา พวกมันจะยังทำตามข้อตกลงระหว่างคนนอกหรือหวาดกลัวจักรพรรดิอสูรที่เลี้ยงพวกมันมาล่ะ?
คำตอบนั้นเป็นที่แน่นอน
โฮก! เสียงคำรามของตัวโกลาหลทั้งเก้าดังกว่าเดิมเป็นสองเท่า
เสียงคำรามที่ทันซ้อนกันนั้นกระทบไปยังโลกของเทพโจรสลัดโลกเทพโจรสลัดแตกสลาย จักรวาลหลั่งรินเข้ามา สัตว์อสูรหลั่งไหลเข้ามาไม่ขาดสาย เพียงไม่กี่ลมหายใจ โลกเทพโจรสลัดก็กำลังจะจบสิ้นแล้ว
“เกิดอะไรขึ้น…”
อาซันรู้สึกได้ว่ามีบางอย่างผิดเพี้ยนไปยิ่งเสียงคำรามแข็งแกร่งเท่าใด ตัวโกลาหลก็จะยิ่งตื่นตัวมากขึ้นเท่านั้น
แต่ความตื่นตัวที่เขาเห็นนั้นไม่ใช่ความตื่นเต้นในการได้กินคนดั่งอดีตพวกมันอยู่ในสภาพอารมณ์อื่น
เทพหมาป่าและเทพที่เหลือไม่รู้ตัวพวกเขายิ้มเยาะ
“ตัวโกลาหลรอกินเจ้าไม่ไหวแล้วฮ่าๆ! ข้าไม่ได้เห็นภาพอันยอดเยี่ยมเช่นนี้มานานเหลือเกิน เทพพันธมิตรเอ๋ย จุดจบของเจ้าวันนี้ถูกลิขิตไว้แล้ว พันธมิตรจะจดจำวันนี้ไปตลอดกาล ฮ่าฮ่า ฮ่าฮ่า…”
เทพคนอื่นเองก็หัวเราะทุกอย่างกำลังจะจบลงแล้ว
โฮก!
สุดท้ายเสียงคำรามอันน่าสะพรึงกลัวดังอีกครั้ง หัวตัวโกลาหลทั้งเก้าพุ่งออกมาจากหน้าไม้
เทพพ่อค้าเทพเจิ้ง และเจิ้งหยวนชิงตื่นตกใจ ในใจพวกเขาแอบคิดว่าซือหยูมีแผนสำรองอะไรอยู่กันแน่? ทำไมเขายังไม่ใช้แผนของเขาอีก?
“ถอยก่อน!”
เทพเจิ้งคว้าตัวเจิ้งหยวนชิงและรีบหนีออกจากพื้นที่กับเทพพ่อค้าและเทพกระบี่
เทพพ่อค้าเองก็คว้าตัวซือหยู
“เจ้าตามพวกเราไปด้วย”
แต่ตัวโกลาหลนั้นสัมผัสได้พวกมันพุ่งเข้าใส่ซือหยูในทันที พวกมันอ้าปากเตรียมจะกัดเทพพ่อค้า
เตรียมพ่อค้าหวาดกลัวมากพลังของเขาถูกดูดออกไป แต่พลังของเขามิอาจทำอะไรตัวโกลาหลได้
ตัวโกลาหลยิ่งดุร้ายมากขึ้นและพยายามจะกัดเทพพ่อค้าต่อไปมันหวังจะฉีกเขาให้เป็นชิ้น ๆ
เทพเจิ้งกระวนกระวาย
“เทพพ่อค้า!”
เหล่าเทพจากโลกเสี้ยววิญญาณแสยะยิ้มราวกับได้ชมการแสดงอันยอดเยี่ยมพวกเขามองดูโดยไม่ละสายตา พวกเขาอยากจะเห็นเทพพ่อค้าที่แข็งแกร่งเป็นอันดับสองของพันธมิตรบูรพาถูกกัดกินทีละน้อย
“หยุดซะ”
เสียงสั่งไม่ได้ดังเกินไปไม่ต่ำเกินไป เป็นเสียงอันสงบนิ่ง
ใบหน้าของเทพโลกเสี้ยววิญญาณแข็งทื่อพวกเขาได้เห็นเหตุการณ์ประหลาด ตัวโกลาหลหยุดจู่โจมเทพพ่อค้าราวกับสุนัขที่ได้รับคำสั่งจากเจ้าของ มันรีบวิ่งไปหาซือหยูด้วยความตื่นเต้น มันหันหลังกลับและหยุดอยู่กับที่
ซือหยูยิ้มลูบหัวพวกมันทีละตัวแม้จะมีชื่อเสียงอันน่าสะพรึงกลัวและใบหน้าดุร้าย พวกมันในตอนนี้กลับมีสีหน้าสุขใจ พวกมันซบลงเงียบ ๆ แนบเท้าซือหยู พวกมันส่งเสียงครางอย่างสบายใจ
ส่วนวงคาถาเหนือศีรษะซือหยูนั้น…ไม่มีอสูรตนใดถูกอัญเชิญออกมา
นั่นก็เพราะอสูรที่ถูกอัญเชิญมาได้อยู่ที่นี่แล้ว
เทพพ่อค้าเกือบตายเพราะความตกตะลึงเขาหน้าซีดไปตัวขณะ เทพเจิ้งเองก็กลัวจนขยับตัวเทพไม่ได้
มีเพียงเจิ้งหยวนชิงที่จ้องซือหยูด้วยความระแวงและตะโกน
“ไอ้บ้าเอ้ย!ทำไมเจ้าไม่พูดให้เร็วกว่านี้!”
นางตกใจแทบแย่ แต่นางทั้งแปลกใจและดีใจที่เห็นตัวโกลาหลทำท่าทางราวกับสุนัขและเชื่อฟังคำสั่งของซือหยู
เทพพ่อค้ากับเทพเจิ้งเองก็มีสีหน้ายินดีในเวลาต่อมา
นี่คือแผนที่ซือหยูเตรียมไว้ในสงครามครั้งนี้
มันคือแผนทำลายหน้าไม้สังหารเทพ!
มันคือพลังหลักของโลกเสี้ยววิญญาณเทพโจรสลัดถึงกับยอมเข้าร่วมกับฝ่ายพันธมิตรก็เพราะครอบครองมันอยู่ แต่สุดท้ายเขาก็กลับฝ่ายเดิมเพราะไร้ซึ่งหน้าไม้
ซือหยูมองเทพโลกเสี้ยววิญญาณและกล่าวอย่างไร้อารมณ์
“พวกเจ้าไม่ได้อยากเห็นภาพตัวโกลาหลกัดกินผู้คนหรอกรึ?มันยอดเยี่ยมเพียงใดกันตอนที่ตัวโกลาหลไล่กินคนอื่น? แต่มาลองดูเถอะ มันจะดีกว่าไม่ใช่รึถ้าหากพวกเจ้าเป็นอาหารในปากของมันแทน ข้าพูดจริงนะ พวกเจ้าคิดยังไงล่ะ? พวกเจ้าเห็นด้วยกับข้าหรือไม่?”
ตึง!
หัวใจของเทพทั้งหกราวกับถูกทุบตีด้วยไม้กลองพวกเขาใจสั่น
ใบหน้าแต่ละคนแข็งทื่อเมื่อมองเนตรสังหารของซือหยูพวกตัวโกลาหลหันมามองพวกเขาและแสดงแววตาตื่นเต้นหิวโหย พวกเขาหวาดกลัวจนขนหัวลุก!
แม้แต่เทพหมาป่าที่มั่นใจเต็มที่เมื่อครู่ยังกลืนน้ำลายใจสั่น
เทพโจรสลัดหวาดกลัวเหนือใครมันเป็นแบบนี้ไปได้ยังไงกัน?
มิใช่ว่าคนที่หนุนหลังซือหยูคือเทพแห่งความตายหรอกรึ?แต่เทพแห่งความตายมิได้ปรากฏตัวให้ใครเห็นมานานแล้ว
แต่เรื่องจริงคือซือหยูมีพลังควบคุมตัวโกลาหล!
โฮก! เสียงคำรามเก้าเสียงสั่นคลอนนภาตัวโกลาหลกระโจนเข้าใส่เทพโลกเสี้ยววิญญาณราวกับเสือที่หลุดจากกรง
เหล่าเทพโลกเสี้ยววิญญาณบาดเจ็บอยู่แล้วพวกเขาจะทำอะไรกับตัวโกลาหลที่น่าสะพรึงกลัวได้?
พวกเขาไม่คิดจะต่อสู้ทุกคนพยายามทุกวิถีทางเพื่อที่จะหนี
แต่สุดท้ายพวกเขาก็บินหนีไปเพียงไม่นานก่อนจะถูกซัดลงกับพื้นและฉีกกระชากเป็นชิ้นๆ
เทพห้าคนถูกจับตรึงไว้โดยตัวโกลาหล
เทพพ่อค้ากับเทพเจิ้งมองหน้ากันเทพเจิ้งรีบไปปกป้องซือหยูที่กำลังเป็น ‘ผู้นำ’ ในขณะนี้ เทพพ่อค้าสีหน้าเยือกเย็นราวกับดวงวิญญาณออกจากร่างไปแล้ว เหล่าเทพโลกเสี้ยววิญญาณถูกตัวโกลาหลกินในไม่นาน
พริบตาเดียวเทพก็ตายไปสามคน
โลหิตกระจัดกระจายไปทั่วความเศร้าเติมเต็มโลกเสี้ยววิญญาณจากพิรุณโลหิต มันเป็นภาพอันตระการตา
จากนั้นเทพอีกหนึ่งคนก็ตาย
“ท่านเทพขนนกข้าผิดไปแล้ว! ข้าขอร้องท่านให้รับข้าไปด้วยอีกครั้งเถอะ ข้าพร้อมทำทุกอย่างที่ท่านต้องการ!”
เทพโจรสลัดพูดเมื่อถูกล้อมโดยตัวโกลาหลสามตัวเขาโศกเศร้าเหลือคณา ใยเขาไม่เลือกอยู่กับฝั่งซือหยูกัน โอกาสอยู่ตรงหน้าเขาแท้ ๆ!
ซือหยูไม่พูดอะไรเขาเหลือบมองตัวโกลาหลเพียงพริบตาเดียว พวกมันแยกเขี้ยวอย่างน่ากลัวและกลืนกินเทพโจรสลัดจนไม่เหลือซาก
เทพคนที่ห้าแตกดับโลกเทพโจรสลัดที่กำลังจะถูกทำลายมีพิรุณโลหิตตกลงมา
จากนั้นก็ถึงคราวเทพหมาป่า
เทพพ่อค้าต่อสู้กับเทพหมาป่าไปแล้วเทพหมาป่าที่กำลังบาดเจ็บกระอักเลือดซ้ำแล้วซ้ำเล่า โลหิตและดวงวิญญาณของเขาเสียหายไปมากกว่าครึ่งตั้งแต่สู้กับเทพพ่อค้า
“เทพตำรา!รีบมาช่วยข้าเร็ว!”
เทพหมาป่าร้องคำรามและมองเทพตำราไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดที่ตัวโกลาหลเลือกไล่ตามแต่เทพคนอื่นและไม่สนใจเทพตำรา
โฮก!
เมื่อเขาละสายตาตัวโกลาหลก็เข้ากระชากร่างเขาขาดเป็นสองท่อน ตัวโกลาหลที่เหลือตามมารุมทึ้งร่างของเขาและกัดกินหมดไม่เหลือ ดวงวิญญาณของเขาถูกกระชากจับกินอย่างทารุณท่ามกลางเสียงกรีดร้อง
