EP 349 มาเจอฉันที่โรงแรมหน่อย!
By loop
ดงซูบินลากร่างกายที่เหนื่อยล้าของเขากลับไปที่สำนักงานคณะกรรมการพรรคประจำมณฑล
ดงซูบินเปิดประตูและเข้าไปในอพาร์ตเมนต์ของเขาอย่างรวดเร็ว เขาต้องการอาบน้ำร้อนเพื่อผ่อนคลาย เขาใช้เวลาทั้งวันในการคิดจัดการกับ หลิวดาฟาและดึงลูกน้องที่เหลือมาอยู่ข้างๆ เขารู้สึกว่าวันนี้เหนื่อยกว่างานปีก่อน ๆ ดงซูบินใช้สมองไม่เก่ง แต่เขารู้ว่าต้องเอาชนะสิ่งนี้หรือเป็นผู้นำที่ดี
แต่เมื่อ ดงซูบินก้าวเข้าไปในอพาร์ตเมนต์ของเขาเขาก็ต้องตะลึง
อพาร์ตเมนต์ของเขามีกลิ่นยาฆ่าแมลงแรงและถึงกับแสบตา
ดงซูบินตบหน้าผากของเขาในขณะที่เขาจำได้ว่าเขาขอให้เจ้าหน้าที่ควบคุมแมลงรบกวนเพื่อกำจัดแมลงสาบในอพาร์ตเมนต์ของเขาเมื่อเช้านี้ กลิ่นยาฆ่าแมลงนั้นแรงมาก แต่มีผลกับศัตรูพืชในอพาร์ตเมนต์ แต่กลิ่นเหม็นมาก. ดงซูบินรู้สึกว่าเขาจะตายหลังจากอยู่ที่นั่นห้านาที
อพาร์ทเมนต์ช่วงนี้น่าจะอยู่ไม่ได้ ดงซูบินต้องมองหาโรงแรม และดงซูบินเก็บเสื้อผ้าและเอกสารการทำงานก่อนจะขับรถออกไป
เพื่อความสะดวก ดงซูบินขับรถไปที่ศูนย์การค้าประชาชนเขาพบโรงแรมแห่งหนึ่งไม่ไกลจากสำนักงานส่งเสริมการลงทุน โรงแรมสูงเจ็ดชั้นและไม่มีดาว เป็นเพียงโรงแรมเล็ก ๆ ที่สะอาดกว่าดงซูบินเข้ามาในโรงแรมและจองห้องที่แผนกต้อนรับ ห้องของเขาตั้งอยู่บนชั้นหกและเขาก็ไปอาบน้ำทันที
การอาบน้ำอุ่นสามารถขจัดความเหนื่อยล้าได้อย่างรวดเร็ว
ดงซูบินผิงตัวและเดินออกจากห้องน้ำเมื่อสังเกตเห็นว่าโทรศัพท์ของเขาดัง
ดงซูบินเดินผ่านไปอย่างรวดเร็ว “ สวัสดีนายกเทศมนตรีเสี่ยว?”
“ อืม…คุณยังทำงานอยู่เหรอ” เสี่ยวหลาน หัวเราะ “ ตอนนี้สะดวกที่จะพูดหรือไม่”
“ใช่..ฉันเพิ่งทำงานเสร็จ มันคืออะไร?”
“ ไม่มีอะไร. ฉันแค่อยากถามคุณว่าวันแรกที่ทำงานเป็นอย่างไรบ้าง? ฮ่าฮ่า…”
ในฐานะคนจากฝ่ายของ เสี่ยวหลานเขาต้องการส่งเสียงหงุดหงิดและขอคำแนะนำจากเธอแต่ในฐานะสามีในอนาคตของเธอ ดงซูบินไม่ต้องการมองย้อนกลับไปต่อหน้าเธอ เขาไม่อยากบอกเธอว่าเขากำลังเผชิญปัญหาในที่ทำงาน “ทุกอย่างปกติดี ทุกอย่างดำเนินไปอย่างราบรื่นและผมได้จัดการทุกเรื่องไว้แล้ว” สิ่งที่ ดงซูบินพูดเป็นความจริง
“ ดีใจที่ได้ยินอย่างงั้น ฉันยังคงกังวลว่าคุณจะปรับตัวเข้ากับงานที่นั่นไม่ได้”
“ฮิฮิ… มันไม่ใช่เรื่องยาก?”
“ดีใจที่ได้ยินเสี่ยวหลานหยุดชั่วครู่หนึ่งและดำเนินการต่อ “คุณต้องระวังและระมัดระวังตัวก่อนหน้านี้ ฉันได้ยินมาว่ามีใครบางคนในบรรดาผู้นำมณฑลกำลังจะทำให้เรื่องยากสำหรับคุณ เขาต้องการเตือนสำหรับคุณและหยุดความหยิ่งผยองของคุณสักหน่อย ฉันคิดว่าน่าจะมีคนในหน่วยงานส่งเสริมการลงทุนของคุณออกมาคัดค้านคุณโดยตรง จุดประสงค์ของผู้นำคนนี้คือทำให้สิ่งต่าง ๆ ยากสำหรับคุณ คุณเพียงแค่ระวังตัวไว้”
“ คนเหล่านั้นเองไม่ได้รับมือยากขนาดนั้นแล้ว ” เสี่ยวหลานกล่าว “พวกนั้นกำลังเล็งเป้าหมายมาที่ฉัน”
ดงซูบินเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น เขาอยู่ในฝ่ายของ เสี่ยวหลานการที่เขาชนะ หลิวดาฟาถือเป็นการแพ้ เสี่ยวหลาน ครั้งแรกของเซียงดาวในระหว่างการประชุมคณะกรรมการพรรค นั่นคือจุดเริ่มต้นของความขุ่นเคือง หากดงซูบินพลาดท่าตั้งแต่วันแรกและทำเรื่องหน้าขายหน้าต่อหน้าลูกน้องของเขา เสี่ยวหลานเองก็จะต้องอับอายขายหน้า นี่เหมือนกับการตบเสี่ยวหลาน ทางอ้อมและจะส่งผลต่ออิทธิพลของเธอ ปัจจุบันหน่วยงานส่งเสริมการลงทุนเป็นสนามรบระหว่างทั้งสองฝ่าย
ดงซูบินโกรธมาก “ พวกเขาคิดว่าผมเองที่เป็นคนเสนอตัวไป”
ดงซูบินนึกถึง หลิวดาฟาทันที หลิวดาฟาและ ดงซูบินเป็นตัวหมากรุกของผู้นำมณฑล ไม่น่าแปลกใจที่ หลิวดาฟาเต็มไปด้วยรอยยิ้มในช่วงบ่าย คนข้างหลังเขาเคยสัญญาอะไรบางอย่างกับเขา เอาล่ะ! คนเหล่านี้มักจำทำมากเกินไปแล้ว
เสี่ยวหลานถาม “ เป็นยังไงบ้าง? คุณสามารถจัดการเรื่องพวกนี้ได้หรือเปล่า”
ดงซูบินตอบโดยไม่ต้องคิด “ ไม่ต้องกังวล ถ้าผมไม่สามารถจัดการผู้ใต้บังคับบัญชาของผมได้ผมอายที่จะเผชิญหน้ากับคุณ”
“ การมีความมั่นใจเป็นสิ่งที่ดี แต่อย่ามองโลกในแง่ดีมากจนเกินไป คราวนี้เป็นผู้นำของมณฑลที่คอยเล่นกลและหนุนหลังพวกเขา คุณจะต้องเผชิญหน้ากับพวกเขาด้วยตัวคนเดียว…”
ดงซูบินพูดขัดจังหวะ “สบายมากครับ!”
เสี่ยวหลานพยักหน้า “ เอาล่ะ, เพียงโทรหาฉันหากคุณต้องการความช่วยเหลือ จำไว้ว่านี่ไม่ใช่ปัญหาของคุณ เป้าหมายของพวกเขาคือฉัน”
ดงซูบินแก้ไขเสี่ยวหลาน “พวกมันกำลังเล็งเป้าหมายมาที่เรา”
เสี่ยวหลานหัวเราะ “ ฮ่าฮ่าถูกต้อง พวกเขากำหนดเป้าหมายเรา”
“ตกลง, ฝากเรื่องหน่วยงานไว้ที่ผมได้เลยส” ดงซูบินตอบอย่างหนักแน่น “ ผมจะจัดการกับคนที่กล้าสร้างปัญหาให้ผม!” หากเป็นเพียงปัญหาของ ดงซูบินเขายังสามารถรอได้ แต่ตอนนี้มีใครบางคนสนับสนุน หลิวดาฟาเพื่อสร้างปัญหาให้กับเขาและยังต้องการใช้สิ่งนี้เพื่อโจมตีพี่สาว เสี่ยวดงซูบินทนได้อย่างไร? เสี่ยวหลานเป็นผู้หญิงของเขาและพวกเขากำลังถูกรังแกโดยคนเหล่านี้ ก ** ก! ฉันจะไม่รั้งคุณไว้ทั้งหมด! ฉันจะทำให้ทุกคนเสียใจไปตลอดชีวิต!
หลังจากวางสาย ดงซูบินก็เริ่มคิดหาวิธีตอบโต้
ดงซูบินต้องหาทางทำลาย หลิวดาฟาและคิดว่า หลิวดาฟา…หรือคนจากคณะกรรมการพรรคเมืองจะสร้างปัญหาให้กับเขาได้อย่างไร
แหวนแหวนแหวนโทรศัพท์ของ ดงซูบินดังขึ้น
ดงซูบินตอบ “ สวัสดีผมเองดงซูบิน”
“ หัวหน้าฉันเองเสี่ยวหลัว” หลัวไห่ถึงกล่าว “ ในที่สุดเราก็ได้ทำเอกสารส่งเสริมการขายเสร็จ แล้วคุณต้องการดูมันไหม?”
ดงซูบินลืมเรื่องนี้ไปแล้ว เขาจำเป็นต้องนำเสนอเอกสารต่อรองนายกเทศมนตรีจงซิ นหลงในวันพรุ่งนี้เขาอาจต้องหารือกับรัฐบาลมณฑลด้วยซ้ำ สิ่งนี้สำคัญมาก และเขาได้สั่งให้หลัว ไม่ถึงแสดงให้เขาเห็นเมื่อเสร็จสิ้น “เอาล่ะ ฉันจะกลับไปที่สำนักงานเดี๋ยวนี้”
“ ไม่” หลัวไม่ถึงตอบ “ ฉันจะให้หัวหน้าเดินทางมาหาฉันได้อย่างไรกัน? ฉันจะไปหาคุณเอง”
ดงซูบินต้องการให้ เกาแพนเหว่ยรวบรวมมัน ถึงกระนั้นแพนเหว่ย เพิ่งเริ่มงานเมื่อบ่ายวันนี้และไม่รู้อะไรเกี่ยวกับมณฑลเลย หากวัสดุต้องการการแก้ไข ดงซูบินจะต้องให้หลัวไม่ถึง รีบแก้คำพูด “ เอาล่ะ, ขอโทษที่กวนคุณ. โอ้..ฉันไม่ได้อยู่ที่สำนักงานคณะกรรมการพรรคประจำมณฑลมาที่ถนนสายที่สามหลังถนนใจกลางเมืองมีโรงแรมเจียเต๋อ ฉันจะรอคุณที่ทางเข้า อยู่ไม่ไกลจากสำนักงานและขับรถเพียงไม่กี่นาที”
หลัวไม่ถึงหยุดชั่ววินาทีและตอบกลับเบา ๆ ”ตกลง ฉันจะไปตอนนี้”
หลังจากวางสาย ดงซูบินก็เปาผมให้แห้งและแต่งตัวก่อนที่จะลงไปชั้นล่าง
หลังจากนั้นไม่นานหญิงวัยกลางคนก็ปรากฏตัวขึ้น เธอกำลังขี่รถจักรยานไฟฟ้าและจอดอยู่หน้า ดงซูบินหลัวไม่ถึงดูลำบากใจและไม่สบายใจเล็กน้อยขณะที่เธอมองไปรอบ ๆ เธอพูดติดอ่าง ๆ หัวหน้าเอกสาร…” เธอดึงเอกสารและโบรชัวร์สองชุดออกจากกระเป๋าอย่างรวดเร็ว
ดงซูบินรู้สึกประหลาดใจกับปฏิกิริยาของ หลัวไม่ถึงและเขาก็รู้ว่าพวกเขายืนอยู่ด้านนอกโรงแรม เขารู้ทันทีว่าทำไม หลัวไร่ถึงจึงรู้สึกกังวล เฮ้อ… ฉันควรพิจารณาเรื่องนี้อย่างรอบคอบแล้วการขอให้เธอมาหาฉันที่โรงแรมจะทำให้เธอคิดเรื่องนี้ผิด แต่คุณก็อย่างพึงคิดเช่นกัน คุณอายุสี่สิบแล้วคุณคิดว่าฉันจะทำอะไรกับคุณไหม? ดงซูบินอธิบาย “ อพาร์ตเมนต์ของฉันเต็มไปด้วยแมลงสาบและเจ้าหน้าที่ได้ฉีดยาฆ่าแมลงเมื่อเช้านี้ ดังนั้นฉันมาอยู่ที่นี่ชั่วคราว อืม…. เราไปที่รถของฉันเพื่อดูเอกสารกันไหม” ดงซูบินรู้สึกอายที่จะเชิญเธอขึ้นไปชั้นบน
หลัวให้ถึงมองไปที่ ดงซูบินและลังเล “ ในรถมืดเกินไป เอ่อ… ขึ้นไปข้างบนกันเถอะ”
ดงซูบินมองไปที่ที่จอดรถและที่นั่นค่อนข้างมืด “ ได้เลย”
หลัวไร่ถึงเดินตาม ดงซูบินไปที่ห้องของเขาบนชั้นหก
เมื่อพวกเขาอยู่ในห้อง ดงซูบินก็นั่งลงและเริ่มอ่านเอกสาร
หลัวไม่ถึงมองไปที่ ดงซูบินและบริเวณโดยรอบก่อนที่จะถอดเสื้อคลุมของเธอออกช้าๆ เธอวางเสื้อโค้ทของเธอไว้ที่พนักพิงของเก้าอี้และปล่อยผมลงก่อนจะนั่งลงข้างๆดงซูบินและมองเขาอย่างประหม่า
หนึ่งนาที
ห้านาที
สิบนาที
ดงซูบินอ่านเอกสารต่อไปโดยไม่ได้มองไปที่รั่วไห่ถึง
หลัวไม่ถึงรู้สึกโล่งใจและรู้ว่าเธออาจเข้าใจผิดหัวหน้าซูบิน คำอธิบายของเขาเกี่ยวกับอพาร์ตเมนต์ของเขาน่าจะเป็นความจริง
เมื่อ หลัวไม่ถึงมาพบ ดงซูบินเธอคิดว่า ดงซูบินต้องการนอนกับเธอ ถ้าเป็นคนอื่น หลัวไม่ถึงจะไม่คิดมาก แม้ว่าเธอจะอายุสี่สิบปีและดูแลตัวเองให้ดูดี แต่ผู้ชายในวัยยี่สิบกว่า ๆ ก็ไม่ควรสนใจเธอ แต่เธอเคยได้ยินข่าวลือว่าผู้ช่วยของ ดงซูบินนั้นแก่กว่าเขามากและเขาชอบผู้หญิงที่เป็นผู้ใหญ่ นอกจากนี้ ดงซูบินยังขอให้เธอมาพบเขาในโรงแรมแห่งหนึ่ง
หลัวไห่ถึงสงสัยว่าหัวหน้าซูบินต้องการสัมผัสเธอจริงๆหรือไม่เธอควรจะตอบสนองอย่างไร
การปล่อยให้ใครบางคนในวัยเด็กของ หลัวไห่ถึงมีเพศสัมพันธ์กับเธอนั้นน่าอายมาก โชคดีที่หัวหน้าซูบินไม่ได้มีเจตนาเช่นนี้
หลังจากนั้นไม่นาน ดงซูบินก็อ่านเอกสารเสร็จ
“เอกสารโอเคไหมค่ะ?” หลัวไม่ถึงถาม
ดงซูบินพยักหน้าและตอบกลับ “ ไม่เป็นไรและทั้งสองเวอร์ชันก็เรียบร้อยดี ฉันคิดว่าเราจะใช้เวอร์ชันแรก ช่วยฉันพิมพ์สำเนาสองสามชุดและส่งให้รัฐบาลมณฑลพรุ่งนี้”
” ตกลง.”
เมื่อ หลัวไห่ถึงกำลังจะจากไปพวกเขาก็ได้ยินเสียงฝีเท้าอยู่ด้านนอก
ก๊อก ก๊อก ก๊อก..! มีคนเคาะประตูห้องของโรงแรม ดงซูบินเสียงดัง
