EP 399 งานเลี้ยงวันเกิดของมาดามหานจึง
By loop
วันหนึ่ง…
สองวัน…
สามวัน…
วันหยุดสุดสัปดาห์สิ้นสุดลงในพริบตา เจ้าหน้าที่สํานักงานส่งเสริมการลงทุนทุกคนทํางานหนัก จดหมายแสดงเจตจํานงการลงทุนจํานวนมากวางอยู่บนโต๊ะของดงซูบินหนังสือแสดงเจตนาการลงทุนไม่ใช่สัญญาอย่างเป็นทางการ เป็นข้อเสนอก่อนลงนามในสัญญาดงซูบินเรียกประชุมและได้กรรมการสํานักงานจากสํานักงานนอก สถานที่กลับมา เขาชมเชยพวกเขาสําหรับงานของพวกเขาและมอบหมายงานใหม่ให้กับพวกเขา
บ่ายวันศุกร์
คณะกรรมการพรรคการเมืองเขต
ดงซูบินเหนื่อยหลังจากที่เขาทํางานเสร็จและกําลังจะงีบหลับบนโซฟาของเขา แม้ว่าเขาจะหิว แต่เขาก็เหนื่อยเกินกว่าจะทําอาหาร
ริง… ริง…ริง… โทรศัพท์ของตงเสวี่ยปิงดังขึ้น นั้นคือเบอร์ของเสี่ยวหลาน
ดงซูบินตอบอย่างกระสับกระส่าย “เสี่ยวหลาน…” “ฮิฮิ ทําไมดูเหนื่อยจัง” “ใช่… ผมไปที่หมู่บ้านแทบชนบท เพื่อติดตามโครงการครับ” เสี่ยวหลานหัวเราะ “คุณต้องเหนื่อยมากแน่ เอาล่ะ มาที่อพาร์ตเมนต์ของฉันหน่อยสิ” “ฮะ? เร่งด่วนหรือป่าว ดงซูบินไม่อยากขยับตัวและต้องการเพียงแค่งีบหลับ”มาตอนนี้เลย โอเคไหม”… เอาล่ะ ขอฉันอาบน้ําก่อน” ดงซูบินหาวขณะที่เขาลากตัวเองเข้าไปในห้องน้ํา หลังจากอาบน้ําอย่างรวดเร็วและเปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าที่สะอาด เขาก็แอบเข้าไปในอาคารถัดไปหลังจากเห็นว่าไม่มีใครอยู่ใกล้ๆ ดึงด็อง, ดึงด็อง, ดึงด็อง… ประตูเปิดออก และเสี่ยวหลานยืนอยู่ตรงนั้นในชุดสูทของเธอ
“พี่…” ก่อนที่ดงซูบินจะพูดจบ เขาสังเกตเห็นใครบางคนในห้องนั่งเล่น
เป็นรองนายกเทศมนตรีที่ดูแลกระทรวงศึกษาธิการของเทศมณฑล เฉิงเค่อเหลียง! มีข่าวลือในรัฐบาลมณฑลว่าเขาสนใจเสี่ยวหลาน!
เฉิงเค่อเหลียงรู้สึกประหลาดใจที่เห็น ดงซูบินแต่เขายังคงนั่งดื่มชาอยู่ตรงนั้นและไม่ยืนขึ้นเพื่อทักทายดง เสวี่ยปิง ท้ายที่สุด อันดับของดงซูบินนั้นต่ํากว่าเขา
ดงซูบินกล่าวทันที “นายกเทศมนตรีเสี่ยว ฉันมารายงานความคืบหน้าของงาน ฉันขอได้ไหม.. “เสี่ยวหลานยิ้มและก้าวออกไป”ซูบิน…เข้ามา”
ดงซูบินรู้ว่านายกเทศมนตรีเฉงอยู่ก่อนหน้านี้หรือไม่ เสี่ยวหลานจะแจ้งให้เขาทราบทางโทรศัพท์ นั่นหมายความว่าเฉิงเค่อเหลียงเพิ่งมาถึงประมาณสิบนาทีตอนที่เขากําลังอาบน้ํา ผู้ชายคนนี้ไร้ยางอาย เขากล้ามาที่บ้านขอพี่สาวเสี่ยว โดยไม่ได้รับเชิญได้อย่างไร? เขากําลังพยายามทําอะไร?
“นายกเทศมนตรีเฉิง คุณอยู่ที่นี่ด้วยเหรอ” ดงซูบินยิ้มและทักทายเฉิงเค่อเหลียง
เฉิงเค่อเหลียงพยักหน้าและไม่พูดอะไร เขาไม่มีความสุขกับ ดงซูบินในการเข้าไปในอพาร์ตเมนต์แม้จะเห็น เขาอยู่ข้างในดงซูบินควรกลับมาวันอื่นและไม่เข้าไปในห้องนั่งเล่นโดยตรง เขาคิดว่าเขาเป็นหนึ่งในคนของนายกเทศมนตรีเสียว และเขาสามารถทําทุกอย่างที่เขาต้องการหรือไม่? นี่คือการไม่เคารพ
ดงซูบินไม่พอใจเฉินเค่อเหลียงด้วย
เสี่ยวหลานพยักหน้าและฟังอย่างตั้งใจ “ดี. พวกคุณทุกคนทําได้ดี”
การสนทนานี้ดําเนินไปประมาณ 15 นาที และเฉิงเค่อเหลียงก็ถูกเพิกเฉย
ดงซูบินมักจะขี้อายต่อหน้าผู้หญิง ถึงกระนั้น เขาก็ไร้ยางอายในสถานการณ์นี้และยังคงพูดไม่หยุด
เฉิงเค่อเหลียงขมวดคิ้วและทนไม่ไหว เขาได้รับโทรศัพท์และบอก เสี่ยวหลาน นายกเทศมนตรีเสี่ยวหลาน ฉันต้องออกไปทํางานบางอย่างในพันธกิจของฉัน”
เสี่ยวหลานมองมาที่เขาและยิ้ม “เอาล่ะ ฉันจะพาคุณออกไป”
“ไม่จําเป็น. คุณยังไม่ได้ทานอาหารเย็นใช่ไหม ฉันจะไม่รบกวนคุณแล้ว”
ประตูปิดลงและเฉิงเค่อเหลียงก็ออกไป
ดงซูฐินถาม “เขามาที่นี่ทําไม”
“เขามาที่นี่เพื่อคุยเรื่องงาน”
ดงซูบินรู้ว่าเฉิงเค่าเหลียงต้องมีแรงจูงใจซ่อนเร้นสําหรับการมา
เสี่ยวหลานยังคงสวยเหมือนเดิม แต่ดงซูบินเหนื่อยและหิวเกินกว่าจะชื่นชมรูปลักษณ์ของเธอ เขามองไปที่ห้องนอนและพบว่าเตียงด้านในน่าดึงดูดกว่าซิสเตอร์เซีย
ฮะ? กลิ่นอะไรเนี่ย?
ดงซูบินมองเข้าไปในห้องครัวและเห็นจานสี่จานบนเคาน์เตอร์ครัวนี้…
เสี่ยวหลานยิ้ม “ฉันเห็นรถของคุณกลับมาเมื่อฉันกลับมาและสังเกตว่าคุณไม่ได้เปิดไฟ ฉันคิดว่าคุณจะไม่ทําอาหารเย็นคืนนี้ มาทานอาหารเย็นด้วยกัน สองสามสัปดาห์มานี้ ฉันยุ่งมากและไม่มีเวลากินข้าวเย็นที่บ้าน วันนี้ ฉันทํางานเสร็จแต่เช้าและมีเวลาทํากับข้าว” หลังจากที่เฉินเค่อเหลียงออกไป เสี่ยวหลานก็นําจานและชามข้าว สองชามไปที่โต๊ะอาหารจากห้องครัว
ดงซูบินรู้สึกประหลาดใจ “คุณแอบดูฉันจากหน้าต่างเหรอ”
เสี่ยวหลานหัวเราะคิกคัก “ฉันแค่บังเอิญเห็นคุณกลับมา ฮิฮิ.”
ดงซูบินรู้สึกประทับใจ แค่บังเอิญเจอฉัน? จะมีความบังเอิญเช่นนั้นได้อย่างไร? ไม่น่าแปลกใจที่โทรศัพท์ของฉันจะดังขึ้นหลังจากที่ฉันกลับถึงบ้านเสี่ยวหลาน เฝ้าดูฉันจากหน้าต่างของเธอ เธอเป็นนายกเทศมนตรีและยุ่งกว่าฉัน แต่เธอยืนข้างหน้าต่างเพื่อรอฉันและยังคงเตรียมอาหารเย็นอันโอ่อ่า “คุณ…คุณทําอาหารพวกนี้เอง เหรอ”
เสี่ยวหลานยิ้ม “การทําอาหารของฉันเป็นเพียงค่าเฉลี่ยเท่านั้น แค่ลงมือทํา”
ดงซูบินหยิบตะเกียบและเริ่มกิน รสชาติของอาหารนั้นธรรมดามาก แต่เขาชอบมันมาก “อร่อย…”
เสี่ยวหลานก็นั่งลงและกินเช่นกัน “มีมากขึ้น ถ้าคุณเหนื่อยเกินกว่าจะทําอาหาร โทรหาฉันล่วงหน้า ฉันจะทําอาหารเย็นให้คุณ ฮ่าฮ่า…ถ้าคุณไม่ชอบการทําอาหารของฉัน เราสามารถสั่งกลับบ้านได้ คุณต้องไม่ข้ามอาหารเย็นอีก ฉันจะเป็นกังวลถ้าคณล้มป่วย”
“ตกลง” เสี่ยวหลานรู้สึกได้รับพรและไม่พูดอะไรอีก
หลังอาหารเย็น
ดงซูบินยังคงรู้สึกสัมผัสและกอด เสี่ยวหลานบนโซฟา “เอ่อ… วันนี้ผมขอนอนที่บ้านคุณได้ไหม”
เสี่ยวหลานหัวเราะ “คุณต้องการใช้ประโยชน์จากฉันอีกครั้งหรือไม่? ฮ่าฮ่า… รอจนกว่านายจะเลื่อนขั้นเป็นรองผู้อํานวยการก่อน แล้วฉันจะยอมให้นายทําอะไรก็ได้กับฉัน แต่ตอนนี้… คุณคิดว่ามันถูกไหม? ฮะ?”
ดงซูบินพูดไม่ออก “ผมง่วงนอนมาก เอ่อ… ผมขอบบนตักคุณได้ไหม มันทําให้ผมสบายใจ”
เสี่ยวหลานพยักหน้า “ฮ่าฮ่า… ไม่มีปัญหา อยากได้หมอนไหม?”
“ไม่จําเป็น, ขาของคุณสบายกว่าหมอน”
“… จริงเหรอ?”
“ใช่”
“ตกลง. แต่ฉันยังมีงานต้องทํา อย่าโทษฉันถ้าฉันรบกวนการงีบของคุณ”
“ไม่เป็นไรแม้ว่าคุณจะวางเอกสารของคุณบนหัวของผม ผมกําลังจะไปนอน”
ดงซูบินนอนลงอย่างรวดเร็วและวางหัวของเขาไว้บนตักของ เสี่ยวหลานมันนุ่มและหอมมาก เขาหลับตาและโอบแขนข้างหนึ่งรอบเอวของเธอ และเขาสามารถสัมผัสได้ถึงเส้นกางเกงลายลูกไม้จากด้านนอกกางเกงของเธอ
ดงซูบินรู้สึกว่า เสี่ยวหลานลูบผมของเขาและผล็อยหลับไปในไม่ช้า
30 นาที…
หนึ่งชั่วโมง…
ดงซูบินตื่นขึ้นมาเมื่อเขาได้ยิน เสี่ยวหลานพูดทางโทรศัพท์
“พรุ่งนี้ฉันจะไปชนบท… ใช่… ฉันมีประชุมในวันจันทร์และอาจไม่มีเวลากลับมา… ฮ่าฮ่า… ไม่ต้องรู้สึกผิดอะไร… ฉันจะอวยพรวันเกิดให้คุณตอนนี้ ใช่… ซูบิน? ตอนนี้เขากําลังนอนบนตักของฉัน เขาเหนื่อยมาสอง สามวันแล้ว… โอ้ ดูเหมือนว่าเขาจะตื่นแล้ว คุณอยากคุยกับเขาไหม” เธอผลักไหล่ของดงซูบินและส่งโทรศัพท์ให้เธอ “วันเกิดแม่ของฉันคือวันอาทิตย์ และเธอกําลังถามคุณว่าคุณสามารถเข้าร่วมงานเลี้ยงวันเกิด ของเธอได้ไหม”
ดงซูบินรีบคว้าโทรศัพท์และพูดอย่างสุภาพ “คุณป้า ผมซูบิน”
หานจึงถาม “ซูบินวันอาทิตย์นี้เป็นวันเกิดปีที่ 55 ของฉัน เสี่ยวหลานั้นงานยุ่งมากและไม่เหมาะที่จะกลับมา ตอนนี้คุณว่างไหม? ฉันอยากให้คุณมางานของฉัน”
“อา? วันเกิดของคุณป้า ผมจะไปแน่นอน เอาล่ะ ผมจะไปที่นั่นในวันอาทิตย์พร้อมของขวัญ”
“ไม่จําเป็นต้องนําของขวัญมาให้ เราเป็นครอบครัวเดียวกัน และคุณไม่จําเป็นต้องมีทําขนาดนั้น แค่มาก็พอแล้ว…”
ดงซูบินเองก็งานยุ่งเช่นกัน แต่เนื่องจากเสี่ยวหลานไม่สามารถไปงานวันเกิดได้ เขาจึงเป็นตัวแทนของเธอแทน
หลังจากวางสาย ดงซูบินก็ถาม “ผมจะได้อะไรแม่ของคุณดี”
เสี่ยวหลานเก็บโทรศัพท์ของเธอไว้และปล่อยให้ ดงซูบินวางศีรษะบนตักของเธออีกครั้ง “งานเลี้ยงนี้ไม่ใช่ งานเลี้ยงทางการ และน่าจะเป็นงานเลี้ยงอาหารค่ําที่มีเฉพาะคนในครอบครัวเท่านั้นไม่จําเป็นต้องนําของขวัญ ราคาแพงไปเพราะไม่มีบุคคลภายนอก ฉันจะเตรียมของขวัญให้และคุณก็แค่นําไปให้แม่ของฉัน”
ดงซูบินส่ายหัว “คุณยุ่งมากและไม่มีเวลาไปหาของขวัญพวกนั้นหรอก ให้ฉันเตรียมของขวัญ พรุ่งนี้ฉันจะกลับไปปักกิ่ง”
“ตกลง”
