“อย่าสนใจพวกสวะไร้ประโยชน์กลุ่มนี้เลย เจ้ากินอะไรก่อนสักหน่อยเถอะ” มู่เฉียนซีควักยาหลายสิบขวดยื่นให้กับชิงอิ่ง
ชิงอิ่งหลับใหลไปนานเช่นนั้น ในที่สุดเขาก็ตื่นขึ้นมาแล้ว หากท้องเขาไม่อิ่ม มีหวังคงต้องหลับใหลไปอีกเป็นแน่ แล้วนางจะไปร้องไห้กับใครเล่า!
“มีหัวใจแล้ว ไม่ต้องกินก็ได้!”
พลังชีวิตของเมล็ดพันธุ์แห่งชีวิตนั้นได้กลายเป็นหัวใจของเขา ทำให้เขามีพลังชีวิตอย่างต่อเนื่อง ดังนั้นถึงแม้ว่าตอนนี้ชิงอิ่งจะไม่กินยาวิญญาณของมู่เฉียนซี เขาก็สามารถเคลื่อนไหวและดำเนินชีวิตอยู่ได้
“ยาวิญญาณของเฉียนนั้น ข้าชอบ” ชิงอิ่งกล่าวเสียงต่ำ
ถึงแม้ว่าจะไม่ต้องการ แต่ก็นานมากแล้วที่ไม่ได้กิน ชิงอิ่งรับไว้โดยที่ไม่ปฏิเสธ อีกทั้งยังกินเข้าไปหลายขวด
อวี้เหลียนชิงและองครักษ์เหล่านั้นของเขาเห็นเช่นนี้แล้วก็ตกตะลึงพรึงเพริดขึ้น นี่เป็นยาระดับเก้าเชียวนะ กินยาระดับเก้าเข้าไปมากมายเช่นนี้ภายในลมหายใจเดียว แต่กลับไม่เป็นอะไรเลย
คนผู้นี้เป็นตัวประหลาดที่โผล่ออกมาจากที่ใดกันแน่!
“ฆ่า หรือไม่ฆ่า ?”
น้ำเสียงของชิงอิ่งนั้นฟังดูราบเรียบมาก แต่กลับทำให้อวี้เหลียนชิงและพวกนั้นถึงกับหนาวสั่นสะท้าน!
“องครักษ์สามคนนั่นไม่มีความจำเป็นใดที่ต้องเก็บไว้ ส่วนอีกคนเก็บเอาไว้ก่อน” มู่เฉียนซีกล่าว
“อืม!”
ร่างของชิงอิ่งก็ได้อันตรธานไปต่อหน้ามู่เฉียนซี
ถึงแม้ว่าร่างของชิงอิ่งนั้นจะไม่มีคลื่นพลังวิญญาณใด แต่ความรู้สึกที่ว่าความตายกำลังใกล้เข้ามาเยือนพวกเขา ทำให้พวกเขาต่างก็สะพรึงกลัวขึ้น!
“หนี!”
“รีบพานายน้อยหนีไป!”
ปัง ปัง ปัง! เสียงปังดังขึ้นสามครั้ง ร่างขององครักษ์ทั้งสามก็ได้ล้มลงไปกับพื้นทันที
อวี้เหลียนชิงตกใจจนอกสั่นขวัญหาย เหงื่อเย็นผุดพรายขึ้นทั่วทั้งร่างกาย องครักษ์ขั้นมหาจักรพรรดิแห่งภูตระดับหนึ่งทั้งสาม ถูกฆ่าตายไปภายในชั่วพริบตาเดียว
“ขะ ข้า…” เขาเงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มผู้งดงามที่ลงมือได้อย่างเหี้ยมโหดผู้นี้ด้วยความหวาดกลัวจนพูดจาตะกุกตะกัก
“มู่เฉียนซีให้ประโยชน์อันใดแก่เจ้า ข้าสามารถให้เจ้าได้ถึงสองเท่า ข้าเป็นศิษย์สายตรงของท่านผู้เฒ่าแห่งหุบเขาหมอเทวดา สำนักปรุงยาอันดับหนึ่งแห่งแดนใต้ ขอเพียงเจ้าบอกเงื่อนไขข้ามา ข้าจะทำให้เจ้าอย่างที่เจ้าพอใจ!”
“อย่าฆ่าข้า! อย่า!”
ชิงอิ่งนั้นฟังคำพูดของเขาไม่ออก นอกจากคำพูดของมู่เฉียนซีแล้ว เขาเลือกที่จะเพิกเฉยต่อทุกสิ่ง
หลังจากที่ทำภารกิจที่มู่เฉียนซีมอบหมายให้สำเร็จแล้ว เขาก็กลับไปเดินตามหลังมู่เฉียนซีราวกับเทพผู้พิทักษ์มู่เฉียนซีก็มิปาน
อู๋ตี้กับเสี่ยวหงที่มองดูอยู่ข้าง ๆ อู๋ตี้พึมพำขึ้นว่า “เจ้าท่อนไม้นี่พอตื่นขึ้นมาก็กลับกลายเป็นผู้ที่กล้าหาญเช่นนี้แล้ว ข้ารู้สึกว่าแมวอย่างข้าต้องหมดความโปรดปรานจากนายท่านเป็นแน่ ฮือ ฮือ ฮือ!”
ส่วนเสี่ยวหงก็กลัดกลุ้มเป็นอย่างมาก “เจ้าท่อนไม้นี้รูปร่างหน้าตางดงามเหมือนกับนายท่านจิ่วเยี่ยเลย ตอนนี้ก็เก่งกาจถึงเพียงนี้แล้ว อีกทั้งยังมีใจจงรักภักดีต่อนายท่านมากด้วย ฮือ ฮือ ฮือ เขาอยู่กับนายท่านทุกวัน หากนายท่านถูกแย่งไป มีหวังนายท่านจิ่วเยี่ยต้องฆ่าข้าแน่”
อู๋ตี้กล่าว “เจ้าคือจารชนที่บุรุษน่ากลัวผู้นั้นส่งมาให้ติดตามนายท่านจริง ๆ ด้วย”
“เจ้าพูดจาเหลวไหล ข้าจงรักภักดีต่อนายท่าน เพียงแต่ข้ามีหน้าที่พิเศษก็เท่านั้นเอง”
อวี้เหลียนชิงก็กลัดกลุ้มใจเป็นอย่างมากเช่นกัน คนผู้นี้เป็นตัวอะไรกันแน่ ได้ยินชื่อหุบเขาหมอเทวดาแต่กลับไม่มีปฏิกิริยาใดเลย ยังคงเดินตามหลังมู่เฉียนซีหญิงสาวผู้นี้โดยที่ไม่สะทกสะท้านแต่อย่างใดเลย
มู่เฉียนซีค่อย ๆ ก้าวเท้าเดินไปตรงหน้าอวี้เหลียนชิง “อวี้เหลียนชิง เจ้ารู้หรือไม่ว่าเหตุใดข้าถึงไว้ชีวิตเจ้า ?”
อวี้เหลียนชิงกล่าว “เจ้าต้องกลัวท่านอาจารย์ของข้าแก้แค้นเจ้าเป็นแน่ ทางที่ดีเจ้ารีบปล่อยข้าไปดีกว่า หากเจ้ากล้าฆ่าข้าล่ะก็ รอหุบเขาหมอเทวดาแก้แค้นเจ้าได้เลย!”
“เจ้ามั่นใจในความคิดของตัวเองมากเกินไปแล้ว” มู่เฉียนซีกล่าวอย่างเย็นชา
“แล้วเจ้าต้องการสิ่งใด ?”
“หม้อพิษสามอสูร เอาออกมาเถอะ!” มู่เฉียนซีกล่าว
“บัดซบ เจ้าละโมบอยากจะได้หม้อพิษสามอสูรของท่านอาจารย์ข้า ต่อให้ข้าต้องตาย ข้าก็ไม่มีวันให้เจ้า”
เพื่อปกป้องของล้ำค่าของท่านอาจารย์ ตอนนี้อวี้เหลียนชิงกลับจิตใจเข้มแข็งขึ้นมาก
แสงเย็นยะเยือกวาบผ่านดวงตาของชิงอิ่ง ทำให้สีหน้าของอวี้เหลียนชิงซีดขาวราวกระดาษ
“เจ้า! หากเจ้าฆ่าข้า ชาตินี้เจ้าอย่าหวังเลยว่าจะได้หม้อพิษสามอสูรไป” อวี้เหลียนชิงกล่าว
“ข้าไม่ฆ่าเจ้าหรอกนะ เพียงแต่ว่า…”
ฟึ่บ! เข็มยาหลายเข็มแทงเข้าร่างกายของอวี้เหลียนชิง
“ข้าจะทำให้เจ้าเอาหม้อพิษสามอสูรออกมาแต่โดยดี และขอร้องให้ข้าฆ่าเจ้า”
“เจ้าวางยาพิษข้า!” อวี้เหลียนชิงเป็นนักปรุงยา แน่นอนว่าเขารับรู้ได้
“เจ้าตัดใจซะเถอะ ข้าถูกท่านอาจารย์เลี้ยงดูมาในอ่างยาตั้งแต่เด็กจนโต พิษกระจอก ๆ ทำอะไรข้าไม่ได้หรอก เจ้าอย่าคิดว่าจะใช้พิษบีบบังคับให้ข้ายอมจำนนเลย”
“ถูกเลี้ยงให้เติบโตมาโดยการแช่ยาในอ่างยา แต่รับมือกับพิษชั้นที่ห้าในหอโอสถไม่ได้ ดูท่าท่านอาจารย์ของเจ้าจะจับเจ้าแช่อ่างยากระจอก ๆ กระมัง ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเจ้าเอาความมั่นใจมาจากไหนนักหนา!”
อ๊าก!
ทันทีที่มู่เฉียนซีกล่าวจบ ใบหน้าของอวี้เหลียนชิงก็บิดเบี้ยวเผยความเจ็บปวดทรมานออกมาทันที เสียงกรีดร้องอันน่าสังเวชดังลั่นขึ้นราวกับคอจะแตก แสดงให้เห็นว่าความเจ็บปวดนี้มันทรมานเพียงใด
ไป๋เวิงกล่าว “เสียงนี้ เป็นเสียงของเสี่ยวชิงหนิ!”
“เสียงของคุณชายอวี้ คุณชายอวี้ไปไหนซะแล้วล่ะ ?”
“หม้อพิษสามอสูรของท่านผู้เฒ่าอยู่ที่เขา เหตุใดถึงได้ไปไหนมาไหนตามอำเภอใจเช่นนี้!”
“ต้องเกิดเรื่องขึ้นเป็นแน่”
คนของหุบเขาหมอเทวดาต่างก็ตื่นตระหนกขึ้น ชีวิตของอวี้เหลียนชิงนั้นไม่ได้มีค่าอันใด แต่หม้อพิษสามอสูร สำหรับหุบเขาหมอเทวดาของพวกเขาแล้วมันสำคัญมาก จะเกิดเรื่องขึ้นไม่ได้
ขวั่บ ขวั่บ ขวั่บ! คนจำนวนไม่น้อยได้ล่าถอยจากยอดฝีมือของหุบเขาโอสถ และพากันตามหาอวี้เหลียนชิง
หัวหน้าหุบเขาเวินเหรินกล่าว “ขวางพวกมันเอาไว้ อย่าปล่อยให้พวกมันไปช่วยอวี้เหลียนชิงได้”
ปัง ตูม ตูม!
และตอนนี้อวี้เหลียนชิงนั้นเจ็บปวดทรมานเป็นอย่างมาก เขามองไปที่มู่เฉียนซีและกล่าวว่า “แก้พิษให้ข้า รีบแก้พิษให้ข้าเดี๋ยวนี้ แล้วข้าจะมอบหม้อพิษสามอสูรแก่เจ้า!”
“ตกลง!”
มู่เฉียนซีกวัดแกว่งมือหนึ่งครั้ง ยาเม็ดหนึ่งก็ถูกโยนเข้าปากอวี้เหลียนชิง
ในที่สุดอวี้เหลียนชิงก็รู้สึกดีขึ้น มู่เฉียนซีกล่าวว่า “หากเจ้ายังไม่ยอมเอาหม้อพิษสามอสูรออกมาให้ข้า พิษครั้งต่อไป ข้ารับรองว่าจะทำให้เจ้าเจ็บปวดทรมานกว่าเดิมถึงสิบเท่า”
อวี้เหลียนชิงอดที่จะหวาดกลัวจนตัวสั่นไม่ได้ เขาจึงเอาหม้อขนาดใหญ่สีดำสนิทความสูงครึ่งตัวคนออกมาจากแหวนมิติ
“นี่คือหม้อพิษสามอสูร!”
มู่เฉียนซีมองดูหม้อที่ปรากฏอยู่ตรงหน้า มุมปากยกยิ้มขึ้นเล็กน้อย ดูท่าภารกิจที่เจ้าเฒ่าประหลาดนั้นมอบให้ข้าสำเร็จแล้ว หม้อพิษสามอสูรถึงมือข้าแล้ว
“อวี้เหลียนชิง เจ้าสารเลว! เพื่อรักษาชีวิตตัวเองไว้ เจ้าถึงกับกล้าเอาหม้อพิษสามอสูรของท่านผู้เฒ่าออกมา!”
“เจ้าเด็กบัดซบ! เจ้ากล้าแตะต้องหม้ออันล้ำค่าของหุบเขาหมอเทวดาของพวกข้าดูสิ!”
“……”
เมื่อคนของหุบเขาหมอเทวดาเหล่านี้ได้เห็น ต่างก็โกรธเกรี้ยวจนแทบจะบ้าคลั่งขึ้นมาทันที
“ปกป้องคุณหนูมู่!” คนของหุบเขาโอสถก็รีบเข้ามาเช่นกัน
“ช่วยข้าด้วย! รีบช่วยข้าเร็วเข้า!” อวี้เหลียนชิงเห็นคนของเขามาแล้ว ก็รีบขอให้ช่วยชีวิตทันที
ตูม! การระดมกำลังของหุบเขาหมอเทวดาครั้งนี้ แข็งแกร่งกว่าหุบเขาโอสถมาก
ร่างหลายร่างพุ่งออกไป และเคลื่อนไหวจะจัดการกับมู่เฉียนซี ด้วยพลังของพวกเขาเหล่านี้แล้ว เพียงกระบวนท่าเดียว สาวน้อยมู่เฉียนซีผู้นี้ก็ต้องตระหนักถึงชีวิตบ้างล่ะ
ตูม! ร่างร่างหนึ่งเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว และใช้ร่างกายของตนเองขวางการโจมตีของพวกเขาไว้
ปัง ปัง ปัง! ทันทีที่แขนของเขาขยับ ก็ได้เริ่มโต้กลับทันที!
บูม!
พวกเขาตกตะลึงตาค้างมองไปที่ชายหนุ่มผู้งดงามอย่างไร้ที่เปรียบผู้นั้น พลังช่างแข็งแกร่งอย่างน่าประหลาดใจยิ่งนัก
“ไปช่วยคน และแย่งหม้อยามาให้ได้! ไม่ต้องไปพัวพันกับเจ้าหนุ่มนี่”
ชิงอิ่งได้ปกป้องมู่เฉียนซี และมู่เฉียนซีก็ได้เก็บหม้อยาเอาไว้แล้ว ส่วนอวี้เหลียนชิงก็ถูกคนของเขาช่วยไปแล้ว แต่ในขณะที่เขาอยู่ในอากาศนั้น มู่เฉียนซีก็ได้เอาพิษทั้งหมดของนางให้กับอวี้เหลียนชิงไปแล้ว เข็มยาหลายสิบเข็มได้แทงเข้าไปที่ร่างกายเขา
อวี้เหลียนชิงกล่าว “บัดซบ! มู่เฉียนซี เจ้าวางยาพิษข้าอีกแล้ว เจ้าบอกข้าว่าหากข้ามอบหม้อพิษสามอสูรให้เจ้า เจ้าจะปล่อยข้าไปไม่ใช่เหรอ ?”
