เจี่ยนหยุ่นเฉิงขึ้นไปที่ชั้นบน นั่งตรงหน้าเครื่องคอมพิวเตอร์และเปิดดูวิดีโอของกล้องวงจรปิดที่ประตู
เขาไม่สามารถที่จะหาวิดีโอกล้องวงจรปิดที่โรงแรมเฮ่อหยุนชานได้
แต่วิดีโอที่บ้านของตัวเองคงไม่หายไปด้วยใช่ไหม
เจี่ยนหยุ่นเฉิงเปิดดูคลิปที่เจี่ยนอีหลิงนำเอาของขวัญมาให้ในวันก่อนถึงวันเกิดของเขา
จากนั้นเขาก็เลื่อนกลับไปมาและพบโม่ชืออวิ้นในวิดีโอในคืนถัดไป
ดูเหมือนว่าเธอจะจงใจซ่อนตัวจากกล้องวงจรปิดในบ้าน
เธอรู้ว่ามีกล้องวงจรปิดติดตั้งอยู่ที่ประตูคฤหาสน์ ดังนั้นเธอจึงเลือกตำแหน่งที่เธอคิดว่าสามารถที่จะปกปิดไม่ให้กล้องวงจรปิดเห็นได้
แต่ที่เธอไม่รู้ก็คือมีกล้องวงจรปิดสองแบบในบ้านตระกูลเจี่ยน กล้องวงจรปิดที่ยอมให้คนเห็นกล้องได้โดยตรงและกล้องที่ซุกซ่อนเอาไว้
เดิมทีมีเพียงกล้องวงจรปิดที่มองเห็นได้ชัด ซึ่งง่ายต่อการที่ผู้คนจะค้นพบและเข้าไปดัดแปลงแก้ไข
ดังนั้นเมื่อเจี่ยนหยุ่นเฉิงกลับมาบ้านครั้งล่าสุด เขาจึงติดตั้งกล้องวงจรปิดลับไว้ที่บ้าน
เขาเป็นเจ้าของบริษัทอินเตอร์เน็ต ดังนั้นเขาจึงคิดมากกว่าคนอื่นในเรื่องของการรักษาความปลอดภัยในเรื่องนี้มากกว่าคนทั่วไป
เพียงแต่ว่าเขาไม่คาดคิดว่าในครั้งแรกที่จะต้องใช้มันนั้นไม่ใช่เป็นเพราะผู้บุกรุกจากภายนอก แต่เป็นคนที่ซ่อนตัวอยู่ในบ้านของตนเอง
แน่นอน เจี่ยนหยุ่นเฉิงพบคลิปวิดีโอที่โม่ชืออวิ้นทิ้งถุงกระดาษด้วยตัวเอง
เจี่ยนหยุ่งเฉิงมีสายตาเย็นชาขึ้นมาอย่างมาก
จากนั้นเขาก็เปิดไฟล์อัดเสียงอีกไฟล์หนึ่ง
นี่เป็นบันทึกการสนทนาระหว่างเจี่ยนหยุ่นน่าวกับโม่ซืออวิ้นเมื่อกี้นี้
หลังจากที่รู้ว่าป้าโม่อาจจะแอบยุยงและปลูกฝังความคิดบางอย่างให้กับเจี่ยนหยุ่นน่าวที่อาจจะมีผลกระทบต่อความสงบสุขในตระกูลเจี่ยน เจี่ยนหยุ่งเฉิงได้ติดตั้งตัวตรวจจับในมือถือของเจี่ยนหยุ่นน่าว
เจี่ยนหยุ่นเฉิงได้ยินการสนทนาทั้งหมดระหว่างเจี่ยนหยุ่นน่าวกับโม่ชืออวิ้นก่อนหน้านี้
ก่อนที่เขาจะเดินไปหาคนทั้งสอง เขาได้ฟังการสนทนาของคนทั้งคู่ด้วยหูฟัง
เปรียบเทียบเนื้อหาในไฟล์เสียงและไฟล์วิดีโอแล้วช่างน่าขัน
จากนั้นเจี่ยนหยุ่นเฉิงได้โทรศัพท์ เมื่อมีคนรับสายแล้ว เจี่ยนหยุ่นเฉิงก็กล่าวกับคนที่อยู่ในโทรศัพท์ว่า
“ฉันต้องการให้นายตามหาคนให้ฉันสักคน”
“พระเจ้า นายน้อยเฉิง ทำไมนายต้องหาใครสักคนทุกวันเลย”
“นายไม่ต้องการหาให้ฉันเหรอ”
“ไม่ ไม่ นายสามารถบอกฉันได้เลยว่าใครที่นายต้องการจะหา ตราบเท่าที่เขามีประวัติและไม่ได้ตั้งใจซ่อนตัวอยู่ ฉันจะขุดเขาขึ้นมาในนายได้ภายในไม่กี่นาที”
“อดีตสามีของพี่เลี้ยงเด็กบ้านฉัน โม่ฮุ่ยฉิง”
อดีตสามีของโม่ฮุ่ยฉิง เหอเจี่ยนจวิน เป็นคนเลว ที่ทั้งเที่ยวเตร่ดื่มกินและเล่นการพนัน
“หือ นายน้อยเฉิง พี่เลี้ยงคนนี้มีอะไรผิดไปเหรอ ถึงกับต้องตรวจสอบเธอ”
คนที่อยู่อีกปลายสายของโทรศัพท์อยากรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้มาก
“เธอกับลูกสาวทำอะไรบางอย่างที่สร้างความร้าวฉานภายในครอบครัวของเรา ดังนั้นพวกเธอจะต้องชดใช้ให้สมราคา”
หากเพียงแค่พูดว่าของขวัญอีหลิงเป็นของพวกเธออย่างเดียว เจี่ยนหยุ่นเฉิงก็ไม่สามารถที่จะคาดเดาได้อย่างมั่นใจในการกระทำของทั้งสองคนนั้น
แต่การกระทำอย่างต่อเนื่องมีขั้นตอนในวันนี้เป็นการกระทำที่ไตร่ตรองล่วงหน้าและมีจุดมุ่งหมาย
ดังนั้นเจี่ยนหยุ่นเฉิงจึงไม่จำเป็นที่จะต้องสุภาพกับพวกเธอทั้งคู่อีกต่อไป
“เข้าใจล่ะ ฉันจะหาคนนั้นให้นายอย่างเร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้” คนที่อีกปลายสายของโทรศัพท์พูด “แต่นายน้อยเฉิง นายควรจะไล่พี่เลี้ยงออกไปก่อนหรือเปล่า เธอจะได้ไปตามทางของเธอ”
“ฉันต้องการให้โอกาสพวกเธอได้แสดงออกภายใต้จมูกของฉัน”
เมื่อเจี่ยนหยู่เฉิงพูดอย่างนั้น ชายคนที่อยู่อีกปลายสายของโทรศัพท์นั้นก็สั่นสะท้าน
เอาแล้วละสิ นายน้อยเฉิงต้องการที่จะเล่นงานผู้คนอีกแล้ว
ชายคนนี้ช่างโหดร้ายจริงๆ
หลังจากที่เจี่ยนหยุ่นเฉิงปิดโทรศัพท์ เขาก็เรียกป้าอันอีกครั้งและบอกเธอบางอย่าง
ป้าอันเข้าใจในสิ่งที่เจี่ยนหยุ่นเฉิงต้องการ “ป้าเข้าใจนายน้อย ป้ารู้ว่าควรจะทำอะไร”
