หลังจากที่ให้ของขวัญหลัวซิ่วเอินกับเฉิงอี้แล้ว เจี่ยนอีหลิงก็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าและฆ่าเชื้อ จากนั้นเธอก็พร้อมที่จะเข้าไปในห้องผ่าตัด
การผ่าตัดนี้ไม่มีอะไรยากสำหรับเจี่ยนอีหลิง เป็นเพียงแค่การผ่าตัดเอาเนื้องอกในปอดทิ้ง
การผ่าตัดนี้เสร็จสิ้นภายในหนึ่งชั่วโมง
การปฏิบัติการของเจี่ยนอีหลิงนี้เป็นไปตามความคาดหมาย
เห็นได้ชัดว่าการผ่าตัดเส้นประสาทที่มือนั้นสามารถไว้วางใจเธอได้เลยโดยที่พวกเขาไม่ต้องกังวลแต่อย่างใด
หลังจากที่เสร็จสิ้นการผ่าตัดแล้ว เจี่ยนอีหลิงก็ไปที่หอผู้ป่วยแม่ของฉินชวน และก็เป็นเวลาเที่ยงตรงหลังจากที่เธอตรวจอาการเรียบร้อยแล้ว
จากนั้วเฉิงอี้ก็ได้ทำการขับรถไปส่งเจี่ยนอีหลิงที่ห้องสอบของการแข่งขันวิชาเคมี
ห้องสอบนี้ถูกจัดไว้ที่มหาวิทยาลัยเหิงเหย่วน และองค์กรก็ได้ยืมอาคารเรียนจากมหาวิทยาลัยมาเป็นห้องสอบ
สิบนาทีก่อนที่การสอบจะเริ่มขึ้น เธอก็ก้าวเข้าไปในห้องสอบ
ผู้คุมสอบที่ประตูได้ตรวจสอบบัตรประจำตัวสอบในมือและมองหน้าเจี่ยนอีหลิงซ้ำแล้วซ้ำเล่าเพื่อยืนยันความถูกต้อง
นั่นเป็นเพราะว่าเจี่ยนอีหลิงดูไม่เหมือนเด็กนักเรียนมัธยมปลาย
หลังจากที่ยืนยันว่าข้อมูลถูกต้องแล้ว เจี่ยนอีหลิงก็เข้าไปในห้องสอบ
เจี่ยนอีหลิงเป็นคนสุดท้ายที่ไปถึงห้องสอบในบรรดาคนทั้งหมด
การทดสอบใช้เวลาสองชั่วโมง และในเวลาไม่ถึงชั่วโมง เจี่ยนอีหลิงก็ยื่นส่งกระดาษคำตอบและออกจากห้องไป
โดยปกติแล้วผู้เข้าแข่งขันมักจะออกจากห้องเมื่อเวลาครบสองชั่วโมง แต่ก็มีคนสองสามคนที่ไม่สามารถที่จะเขียนคำตอบและยอมแพ้ออกมาจากห้องก่อนเวลา
หลังจากที่ออกมาแล้ว ทุกคนก็มีสีหน้าดูไม่ได้
นักเรียนที่เข้าร่วมการแข่งขันก็ได้ไประบายความรู้สึกของตนเองที่ฟอรัมของโรงเรียน
[การแข่งขันเคมีนี้ไม่ได้ออกมาให้คนทำเลยแม้แต่น้อย โคตรยากเลย ฉันยังไม่เข้าใจคำถามส่วนใหญ่เสียด้วยซ้ำ]
นักเรียนคนอื่นที่ทำข้อสอบด้วยเหมือนกันตอบกลับ
[ไม่มีคำถามปรนัยแม้แต่ข้อเดียว ฉันเดาข้อสอบไม่ได้]
[นี่เป็นคำถามการแข่งขันเคมีระดับมัธยมปลายจริงเหรอ ฉันชักไม่แน่ใจในชีวิตแล้ว]
[พูดตามตรง ฉันไม่มั่นใจในคำตอบของฉันแม้แต่ข้อเดียว]
[ฉันรู้คำตอบของคำถามไม่กี่ข้อแรกบ้าง แต่ไม่รู้ว่าจะทำคำถามใหญ่ๆข้อหลังๆได้ยังไง ดังนั้นฉันจึงเพียงแค่เขียนสมการเคมีไม่กี่สมการไปผ่านๆ]
[ฉันคิดว่าคนที่ได้คะแนนสูงๆคราวนี้คงจะต้องเป็นมหาเทพ ฉันคนเดินดินก็คงได้แต่มองดูเท่านั้น]
[ฉันยังสงสัยอยู่ว่าจะมีคนที่ได้คะแนนสูงๆจากการแข่งนี้หรือเปล่า]
ผู้เข้าสอบพากันคร่ำครวญว่าข้อสอบยากเกินไป ยากกว่าการแข่งขันทั่วไปเป็นอย่างมาก
ไม่น่าประหลาดใจเลยที่เงินรางวัลของการแข่งขันนี้ถึงสูงมาก คนธรรมดาคงไม่อาจจะคว้ามาครองได้
[นึกสงสัยขึ้นมาทันควันเลยว่าเจี่ยนอีหลิงจะเป็นยังไง]
[ไม่ต้องพูดถึงด้วยซ้ำ เธอออกมาจากห้องสอบในเวลาแค่ชั่วโมงเดียวเท่านั้น]
[ครั้งนี้หัวข้อยากมาก ทุกคนต่างก็อยู่ในสถานการณ์เดียวกัน ดังนั้นฉันจึงเดาว่าผลลัพธ์ของเธอคงจะไม่ได้น่าเกลียดกว่าคนอื่นเท่าไรนัก]
ถ้าทุกคนได้คะแนน 80 90 แล้วเจี่ยนอีหลิงได้ 20 30 คะแนนเจี่ยนอีหลิงก็คงจะดูน่าเกลียดมาก
แต่ถ้าทุกคนได้คะแนน 20 30 แล้วเจี่ยนอีหลิงได้คะแนน 10 นั่นก็จะดูไม่แตกต่างกันเท่าไหร่
หลังจากที่โม่ชืออวิ้นทำข้อสอบเสร็จแล้ว ใบหน้าเธอก็ซีดเผือด
สีหน้าของเธอนั้นดูงุนงงอยู่บ้าง
เธอไม่มั่นใจในการแข่งขันนี้เลย เธอรู้สึกกระวนกระวาย
ก่อนการทดสอบ เธอได้ทดสอบคำถามมากมาย และเธอก็คิดว่าเธอจะสามารถจัดการกับการสอบได้
ไม่คิดเลยว่าคำถามจะยากขนาดนี้ในครั้งนี้ มีคำถามมากมายที่เกินกว่าขอบเขตไม่ได้อยู่ในกรอบของวิชาเคมีของระดับมัธยมปลายเลย
แม้ว่าครึ่งแรกจะยาก แต่ก็ยังอยู่ในขอบเขตของที่เธอได้อ่าน ซึ่งเป็นคำถามประเภทที่เธอได้เจอมาก่อนแล้ว
แต่เธอไม่สามารถแม้จะเข้าใจในหัวข้อใหญ่ที่ตามมาหลังจากนั้น
ตอนนี้โม่ชืออวิ้นได้แต่ภาวนาให้นักเรียนคนอื่นเป็นเหมือนเธอ ไม่สามารถที่จะตอบคำถามวิชาเคมีนี้ได้ถูกต้อง
ไม่อย่างนั้น เงินรางวัลการแข่งขันในครั้งนี้เธอก็คงจะอด
และผลที่ตามมานั้นเป็นอะไรที่เธอเองก็ไม่อยากแม้จะคิดถึง
