ในที่สุดมือของเขาก็หายเป็นปกติ
เขากลับมามีอนาคตแล้ว
เจี่ยนหยุ่นเฉิงกล่าวว่า “แต่งานฟื้นสภาพในภายหลังจะไม่ง่ายเกินไปนัก นายต้องเตรียมใจให้พร้อม”
“เอ่อ ผมรู้ครับ ไม่มีปัญหา ไม่มีปัญหา ถ้าผมจะต้องทนอีกสักหน่อย ตราบเท่าที่ผมฟื้นสภาพได้ ก็ไม่สำคัญว่าผมจะต้องทำอะไรอีก”
“ดี นายอาการดีขึ้นแล้ว”
ใบหน้าของเจี่ยนชูฉิงแสดงให้เห็นถึงความโล่งใจที่ห่างเหินไปนาน
เพียงแต่เมื่อคิดถึงลูกสาวตัวน้อยของเขาอีกครั้ง เจี่ยนชูฉิงก็รู้สึกมีความสุขต่อไปไม่ลงจริงๆ และรอยยิ้มของเขาก็เปลี่ยนไปเป็นขมขื่นอย่างมาก
เจี่ยนหยุ่นเฉิงคืนโทรศัพท์และคอมพิวเตอร์ให้เจี่ยนหยุ่นน่าว
วิดีโอดังกล่าวยังคงปักหมุดอยู่ในฟอรัมของโรงเรียน
เมื่อไหร่ก็ตามที่เจี่ยนหยุ่นน่าวเข้าไป เขาจะสามารถมองเห็นมันได้
โทรศัพท์และคอมพิวเตอร์มอบให้กับเขาแล้ว เขาจะมองเห็นได้เมื่อไหร่นั้นก็ขึ้นอยู่กับโชค
อย่างน้อยก็จนกว่าเขาจะออกจากโรงพยาบาล ถ้าเขายังไม่เห็นมันด้วยตัวเอง เจี่ยนหยุ่นเฉิงก็จะบอกเขา
คืนต่อมาคนจำนวนมากจากตระกูลเจี่ยนก็มาเยี่ยมเจี่ยนหยุ่นน่าว
เหอเยี่ยน เจี่ยนหยู่หมิน และเจี่ยนหยู่เจี๋ย ทั้งหมดต่างอยู่ที่นี่
เมื่อได้ยินว่าการผ่าตัดเป็นไปด้วยดี ทุกคนก็พากันแสดงความยินดีกับเจี่ยนหยุ่นน่าว
เจี่ยนหยู่เจี๋ยรู้ความจริง และรู้สึกไม่สบายใจเสมอ เมื่อเผชิญหน้ากับเจี่ยนหยุ่นน่าว
แต่เขาก็ยังหวังเป็นอย่างยิ่งว่า มือของเจี่ยนหยุ่นน่าวจะได้รับการรักษา
เพราะว่าเมื่อถึงตอนนั้น ลุงและคนอื่นๆก็จะบอกความจริงกับเขา และน้องสาวก็ไม่ต้องถูกเขากล่าวโทษอีกต่อไป
เหอเยี่ยนยิ้ม และกล่าวแสดงความยินดี แต่เธอแอบขบกรามอยู่ในใจ
พบวิดีโอกล้องวงจรปิด และมือของเจี่ยนหยุ่นน่าวก็หายเป็นปกติ ทุกอย่างเคลื่อนไหวไปในทิศทางที่เธอไม่ต้องการ
หอผู้ป่วยดูมีความสุขสมกลมเกลียว
ในเวลานี้ ย่าเจี่ยนก็มาพร้อมกับเจี่ยนอีหลิง
ตามความเป็นจริงก่อนที่จะออกมาจากบ้าน ย่าเจี่ยนยังลังเลว่าจะพาเจี่ยนอีหลิงมาดีหรือไม่
แต่หลังจากคิดอย่างรอบคอบแล้ว เธอก็รู้สึกว่าหลานสาวของเธอไม่ได้ทำอะไรผิด แล้วทำไมถึงจะมาไม่ได้ล่ะ
เจี่ยนอีหลิงจะดูเหมือนคนทำความผิดถ้าเธอไม่มาเยี่ยมผู้ป่วย
ดังนั้นเธอก็ควรที่จะมา ถึงแม้ว่าจะทำให้เกิดความอึดอัด แต่ก็ไม่ใช่เรื่องน่าอาย
น้องสาวของเขาไม่ได้ทำอะไรผิด เธอไม่เคยทำผิดต่อเจี่ยนหยุ่นน่าว แล้วทำไมเธอถึงมาเยี่ยมไม่ได้
หน้าที่ที่น้องสาวควรทำต่อพี่ชาย หลานรักของเธอก็ได้ทำทั้งหมดแล้ว
ถ้าเสี่ยวน่าวไม่เห็นคุณค่า ก็อย่าโทษเธอที่จะเปิดเผยความจริงออกมาโดยตรง
อย่างไรก็ตามการผ่าตัดก็เสร็จสิ้นแล้ว จะเปิดเผยเร็วหรือช้าต่างก็ล้วนเป็นการเปิดเผย
เจี่ยนอีหลิงเดินตามย่าเจี่ยนเข้าไปในหอผู้ป่วย หอผู้ป่วยของสถาบันวิจัยมีพื้นที่กว้างขวางเพียงพอที่จะรองรับผู้คนจำนวนมาก
ก่อนที่เธอและหญิงชราจะมาถึง มีหลายคนอยู่ในห้องแล้ว ก่อนที่พวกเธอจะมาถึง ไม่รู้ว่าพวกเขากำลังพูดคุยถึงเรื่องอะไรกัน บรรยากาศต่างกลมเกลียวเข้ากันเป็นอย่างดี
เมื่อเห็นเจี่ยนอีหลิงเข้ามาในหอผู้ป่วย บรรยากาศในห้องก็เปลี่ยนไปทันที
ปฏิกิริยาของทุกคนแตกต่างกันไป
เหอเยี่ยนหัวเราะเยาะอยู่ในใจ เธอพร้อมที่จะชมการแสดง
เธอได้ยินมาว่าเจี่ยนหยุ่นน่าวยังไม่รู้รายละเอียดของเรื่องนี้
ตอนนี้ เมื่อเจี่ยนอีหลิงมาเยี่ยมผู้ป่วย จะไม่มีการแสดงสนุกๆให้ดูหรือยังไง
เจี่ยนหยู่เจี๋ยรีบวิ่งไปที่เจี่ยนอีหลิง และพูดกับเจี่ยนอีหลิงด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า “น้องสาวอีหลิงไม่ได้เจอกันนานเลย”
เขาไม่ได้เห็นน้องสาวอีหลิงมาเกือบทั้งสัปดาห์แล้ว
อีกทั้งน้องสาวอีหลิงไม่ชอบโพสต์ในฟอรั่ม
นับประสาอะไรกับการโพสต์รูปเซลฟี่
“อืม พี่ชายหยู่เจี๋ยเป็นยังไงบ้าง”
เจี่ยนอีหลิงยังคงพูดคำว่า “พี่ชาย” อย่างกระอักกระอ่วนอยู่บ้าง
แต่เจี่ยนอีหลิงรู้ว่า เธอต้องเรียนรู้ที่จะเอาชนะปัญหานี้ ดังนั้นเธอจึงพยายามปรับตัว
“โอเค ฉันสบายดีในพักหลังนี้” เจี่ยนหยู่เจี๋ยรู้สึกดีมากพักหลังนี้
เหอเยี่ยนไม่กดดันเขาอีกต่อไป ไม่ยับยั้งเขาอีกต่อไป เขาใช้ชีวิตสบายกว่าเมื่อก่อนมากเลยจริงๆ
