หลังจากที่เลดี้ฉินเดินจากไป เธอก็ไปถามคนที่ดูแลสถานที่ “เกิดอะไรขึ้น จดหมายเชิญพิเศษนี้ทำไมตกอยู่ในมือของเลดี้เจี่ยนได้ยังไง”
“เลดี้ฉิน จดหมายเชิญไม่ได้นำมาโดยเลดี้เจี่ยน”
“ห๊ะ เกิดอะไรขึ้นเหรอ”
“เลดี้เจี่ยนเข้ามาพร้อมกับจดหมายเชิญธรรมดา แต่จดหมายเชิญพิเศษนี้นำมาโดยมิสเจี่ยน เธอมาคนเดียว ผมก็แปลกใจมากเหมือนกัน ว่าทำไมเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆถึงมี จดหมายเชิญพิเศษในมือได้”
คำตอบนี้ยิ่งทำให้เลดี้ฉินเกิดความสงสัย
เธอจำได้ว่าสามีของเธอบอกว่ามิสเจี่ยนเป็นคนที่มีพรสวรรค์ด้านเคมีมากและเธอเป็นที่หนึ่งในการแข่งขันเคมี
แต่นี่ไม่เกี่ยวกับจดหมายเชิญพิเศษ
เธอไม่เคยให้จดหมายเชิญพิเศษสำหรับงานเลี้ยงการกุศลในวันนี้กับสามีของเธอ
“คุณผู้หญิงอยากให้ฉันถามว่ามิสเจี่ยนไหม”
“ไม่ รอดูก่อน ไม่ว่าเด็กสาวคนนี้จะได้จดหมายเชิญนี้มาจากไหนก็ต้องมีเหตุผลในตัวเอง เราในฐานะผู้จัดงานเพียงแค่ดูแลแขกทุกคนก็เพียงพอแล้ว”
“ครับคุณผู้หญิง”
เกิดความวุ่นวายขึ้นมาในงาน เมื่อความสนใจของทุกคนถูกดึงดูดโดยคนที่เพิ่งเข้ามาที่ประตู
เมื่อเห็นเหตุการณ์นี้ เจี่ยนหยู่หมินก็มองไปยังทิศทางที่ดึงดูดความสนใจของผู้คน
ชายชราผมหงอกปรากฏตัวต่อหน้าทุกคน
เมื่อเห็นอย่างนั้น เหอเยี่ยนก็รีบดึงเจี่ยนหยู่หมินไปข้างหน้า
“แม่ จะทำอะไรน่ะ” เจี่ยนหยู่หมินไม่ต้องการร่วมสนุกด้วย
“มีอะไรเหรอ สุภาพบุรุษสูงอายุคนนั้นต้องเป็นคนที่สำคัญมาก”
เหอเยี่ยนไม่รู้จักชายชรา แต่เธอสามารถสรุปได้ว่า ตัวตนของท่านผู้เฒ่าคนนั้นต้องพิเศษมากจากปฏิกิริยาของผู้คนรอบตัวเขา
“มันไม่มีอะไรสำคัญสำหรับพวกเรา พวกเรามางานราตรีการกุศลไม่ใช่เหรอ”
“แกคิดว่านักธุรกิจชั้นสูงกับพวกคนดังเหล่านี้มารวมตัวกันทำไม พวกเขาพยายามทำความดีและบริจาคเงินอย่างจริงใจอย่างงั้นเหรอ นั่นเป็นเรื่องรองลงไป แกรู้ไหมว่าโอกาสแบบนี้เหมาะที่สุดสำหรับทุกคนที่จะทำความรู้จักกัน อื่นๆและเพิ่มเส้นสายของพวกเขา”
เจี่ยนหยู่หมินรู้ดีว่า สิ่งที่ทำให้แม่ของเขาให้ความสนใจเป็นอย่างมากนั้น ต้องเป็นอะไรที่เกี่ยวข้องกับผลประโยชน์
“ถ้าอย่างนั้นแม่ก็ไปที่นั่น ผมจะอยู่กับน้องสาวของผมที่นี่”
เจี่ยนหยู่หมินไม่ต้องการไปร่วมสนุกกับเหอเยี่ยน
เหอเยี่ยนไม่สนใจที่จะพูดอะไรอีก ดังนั้นเธอจึงปล่อยเจี่ยนหยู่หมินและเจี่ยนอีหลิงไว้แล้วไปร่วมสนุกกับคนอื่น
เจี่ยนหยู่หมินหันกลับมาพูดกับเจี่ยนอีหลิง “ไปหาที่กินข้าวกันเถอะ”
เจี่ยนอีหลิงพยักหน้า
สองพี่น้องพากันไปที่มุมห้อง เหมือนกับว่าไม่สนใจใคร
คนอื่นๆในงานต่างมีความกระตือรือร้นอย่างมาก เนื่องจากการปรากฏตัวของสุภาพบุรุษชราพิเศษคนนี้
เหอเยี่ยนเรียนรู้ตัวตนของชายชราจากการสนทนากับคนข้างๆ
นามสกุลของชายชราคือ เหลียง และชื่อเดียวของเขาคือ โช่ว
เขาเป็นผู้นำด้านการวิจัยทางวิทยาศาสตร์อันดับต้นๆของจีน และเป็นภูเขาไท่ซาน(ยักษ์ใหญ่) ของแวดวงวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี
ในขณะเดียวกันชายชรายังเป็นเจ้าของบริษัทเทคโนโลยีพิเศษที่มีเทคโนโลยีขั้นสูงระดับนานาชาติจำนวนมาก
สถานะของมิสเตอร์เหลียงโดดเด่นและเป็นที่ยอมรับในแวดวงเป็นอย่างมาก
ไม่เพียงแต่เป็นที่เคารพนับถือภายในประเทศเท่านั้น แต่ยังมีอิทธิพลอย่างมากในวงการระดับประเทศด้วย
ด้วยสถานะพิเศษและสถานะที่สูงส่งเช่นนั้น จึงไม่น่าแปลกใจที่ทุกคนจะตอบสนองเช่นนี้เมื่อพวกเขาเห็นเขา
หลังจากที่มิสเตอร์เหลียงเข้าประตูมาแล้ว นอกจากจะทักทายผู้จัดงานกับเลดี้ฉินแล้ว เขาก็ไม่คุยกับใครอีก
ภายใต้การคุ้มครองของบอดี้การ์ด เขาก็ไปยังที่นั่งพิเศษที่เตรียมไว้สำหรับเขาโดยเฉพาะ
คนอื่นๆไม่กล้าที่จะก้าวไปขวางทางและรบกวนเขา พวกเขาทำได้เพียงมองไปที่สุภาพบุรุษชราพิเศษคนนี้จากระยะไกล
