大姐大 บทที่ 337 ผู้ปกครองคนนี้หล่อมาก
ในอีกด้านหนึ่ง เจี่ยนชูฉิงและเจี่ยนหยุ่นเฉิงก็ได้มาถึงห้องเรียนของเจี่ยนอีหลิง
เนื่องจากมีที่นั่งเพียงที่นั่งเดียวสำหรับผู้ปกครองแต่ละคน ที่นั่งของเจี่ยนอีหลิงจึงถูกยึดโดยเจี่ยนชูฉิง ดังนั้นเจี่ยนหยุ่นเฉิงจึงถูกทิ้งให้ยืนอยู่ข้างประตู
เมื่อครูเข้าไป เธอก็ต้องตะลึงเมื่อเห็นชายหนุ่มรูปหล่อยืนอยู่ตรงประตู
อาจารย์ยังเป็นหญิงสาวที่ยังไม่ได้แต่งงาน ดังนั้นเมื่อเธอเห็นผู้ชายที่หล่อเหลาเช่นนี้ แก้มก็แดงขึ้นโดยไม่ได้ตั้งใจ
เมื่อการประชุมผู้ปกครองและครูเริ่มขึ้น ผู้ปกครองหลายคนในห้องเรียนก็เหลือบมองไปที่เจี่ยนหยุ่นเฉิงอยู่บ่อยๆ
นักเรียนบางคนที่มาโรงเรียนในวันนี้ เพื่ออาสาช่วยจัดการประชุมครู-ผู้ปกครองถึงกับต้องแอบถ่ายรูปเจี่ยนหยุ่นเฉิง พวกเขาโพสต์ภาพขึ้นไปบนฟอรัมของโรงเรียน
[สุดยอดชายรูปหล่อปรากฏตัวที่ประตูทางเข้าห้องเกรดแปด เขาเป็นผู้ปกครองของใครกัน]
ในไม่ช้าก็มีความคิดเห็นมากมายด้านล่าง
[โอ้พระเจ้า เขาหล่อเกินไปแล้ว เขาดูเหมือนนักพรต]
[เขาดูเหมือนซีอีโอที่หล่อเหลาและเอาแต่ใจคนหนึ่งในละครเลยล่ะ]
[เกรดแปด โปรดออกมาอ้างสิทธิ์ถ้ารู้จักเขา ถ้าไม่มีใครทำ ฉันจะพาเขาไป ฉันจะพาเขากลับบ้าน]
หลังจากมีการคาดเดามากมาย ในที่สุดก็มีคนมาบอกความจริงกับพวกเขา
[หยุดเดาได้แล้ว เขาคือเจี่ยนหยุ่นเฉิง พี่ชายของเจี่ยนอีหลิง]
[อาาาา สายไปไหมที่ฉันจะขอเป็นเพื่อนกับเจี่ยนอีหลิง]
[แน่ใจเหรอว่าต้องการเป็นเพื่อนกับเจี่ยนอีหลิง ดูเหมือนว่าเธออยากจะเป็นพี่สะใภ้ของเจี่ยนอีหลิงงั้นสิ]
[เฮ้ อย่าบอกนะว่าเธอนั้นไม่ต้องการ ฉันน้ำลายไหลไปทั่วคีย์บอร์ดแล้ว]
ทุกคนคุยกันอย่างมีความสุข อย่างไรก็ตามทันใดนั้นก็มีคนแสดงความคิดเห็นบางอย่างที่ทำให้บรรยากาศเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
[อย่าแม้แต่จะคิดเชียวนะ ชายคนนี้อารมณ์ร้ายกาจมาก นอกจากนี้เขายังหมกมุ่นอยู่กับตัวเอง หยิ่ง และอหังการมาก เขาเป็นแบบนั้นมาตั้งแต่เด็ก ทำไมคุณถึงไม่คิดว่าเขาไม่มีแฟนทั้งที่มีใบหน้าเป็นแบบนั้นล่ะ]
คำอธิบายของความคิดเห็นนี้ ค่อนข้างแตกต่างจากคนอื่นๆ จากความคิดเห็นนี้ทำให้รู้สึกราวกับว่า คนที่เขียนรู้จักเจี่ยนหยุ่นเฉิงค่อนข้างดี
ในตอนท้ายของการประชุมครู-ผู้ปกครอง เจี่ยนชูฉิงและเจี่ยนหยุ่นเฉิงก็พากันแยกไปคุยกับครูของเจี่ยนอีหลิง
ครูอายอยู่บ้างที่ต้องเผชิญหน้ากับผู้ชายหล่อถึงสองคน
เจี่ยนชูฉิงบอกครูด้วยท่าทางสุภาพ จากนั้นเขาก็ขอให้เธอดูแลลูกสาวให้
อาจารย์ตกลงในทันที
หลังจากนั้นเจี่ยนหยุ่นเฉิงและเจี่ยนชูฉิงก็รอเวินน่วนที่ห้องเรียนของเจี่ยนหยุ่นน่าว พวกเขารอเธอมาเป็นระยะเวลาหนึ่งแล้ว
“เวินน่วน เธอทำอะไรอยู่ ทำไมลงมาช้าจัง” เจี่ยนชูฉิงถามภรรยาด้วยความเป็นห่วง
“ฉันเพิ่งพบกับประธานคณะกรรมการผู้ปกครอง ฉันคุยกับเธอไม่น้อย ฉันจะเข้าร่วมคณะกรรมการผู้ปกครองในฐานะตัวแทนผู้ปกครอง นอกจากนี้ ฉันจะเข้าร่วมในการประชุมสำหรับคณะกรรมการผู้ปกครองในอนาคต ฉันต้องการมีส่วนร่วมในการเลือกตั้งประธานครั้งต่อไปด้วย”
เจี่ยนหยุ่นน่าวอยู่ปีสุดท้ายของโรงเรียนมัธยมปลาย อย่างไรก็ตามเจี่ยนอีหลิงยังมีเวลาอีกสองปีจนกว่าจะจบการศึกษา ดังนั้นเธอจึงจำเป็นต้องเข้าร่วมคณะกรรมการผู้ปกครอง
เจี่ยนชูฉิงเข้าใจความหมายของการกระทำของภรรยา เขาตบหลังเธอเบาๆแล้วพูดว่า “อย่าทำงานหนักเกินไป ถ้าเธอไม่ชอบจริงๆก็อย่าฝืนตัวเอง”
“ฉันไม่ได้ฝืนตัวเอง เมื่อก่อนฉันไม่ชอบทำสิ่งเหล่านี้ เพราะฉันไม่คิดว่ามันจำเป็น และด้วยเหตุนี้ฉันจึงไม่สนใจมันมากนัก อย่างไรก็ตาม ถ้าฉันรู้ว่านั่นจะทำให้ลูกของฉันตกอยู่ในอันตราย ฉันคงทำสิ่งพวกนี้นานแล้ว”
ดวงตาของเวินน่วนแดงเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม น้ำเสียงเธอยังคงหนักแน่น
ไม่เชิงที่จะถือว่าเป็นคำถามว่ามันยากหรือไม่
ถ้าเธอไม่ทำแบบนั้นก็จะมีคนมาฉวยโอกาสอีก
เจี่ยนชูฉิงกำลังจะปลอบภรรยา
อย่างไรก็ตามเขาได้ยินเวินน่วนพูดว่า “โอ ใช่ฉันวางแผนที่จะทำซุปโทนิคเมื่อกลับถึงบ้าน”
เมื่อเขาได้ยินว่าเวินน่วนวางแผนที่จะทำซุป เจี่ยนชูฉิงก็ตื่นตระหนกอยู่นับวินาที จากนั้นเขาก็รู้สึกว่าตัวเองและเจี่ยนหยุ่นโม่ตกอยู่ในที่นั่งลำบากแล้ว
บทที่ 338 โม่ชืออวิ้นไม่สามารถปกป้องตัวเอง
ความกังวลของโม่ฮุ่ยฉิงกลายเป็นความจริง เมื่อโม่ชืออวิ้นลูกสาวของเธอมาโรงเรียนอีกครั้งในวันจันทร์ วิธีที่ทุกคนมองเธอนั้นก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
ครั้งนี้มันร้ายแรงกว่าครั้งที่แล้วเสียด้วยซ้ำ
พ่อของโม่ชืออวิ้นเป็นคนฟอนเฟะ ไม่ว่าอย่างไร ในตอนนั้นเขาก็ไม่ได้อยู่กับโม่ชืออวิ้น
อย่างไรก็ตาม โม่ฮุ่ยฉิงนั้นแตกต่างกันออกไป เธออาศัยอยู่กับโม่ชืออวิ้นตลอดมา นอกจากนี้ความสัมพันธ์ระหว่างแม่ลูกก็ยังคงดีมาโดยตลอด
ดังนั้นผู้คนจึงเริ่มมองโม่ชืออวิ้นแตกต่างไปจากเดิ ว่ากันว่า นกกับขนนกล้วนอยู่ในรังเดียวกัน
ยิ่งไปกว่านั้น หลังจากมีการเปิดเผยตัวตนของโม่ฮุ่ยฉิงว่าเป็นคนรับใช้ของตระกูลเจี่ยน สาเหตุที่ทำให้โม่ชืออวิ้นและเจี่ยนหยุ่นน่าวไปโรงเรียนด้วยกันก็ถูกเปิดเผยออกมาด้วยเช่นกัน
นอกจากนี้ ยังมีการอธิบายเหตุผลเบื้องหลังการเปลี่ยนแปลงความสัมพันธ์ระหว่างเจี่ยนหยุ่นน่าวและโม่ชืออวิ้นอีกด้วย ซึ่งได้รับการยืนยันในเบื้องต้นโดยเวินน่วนในการประชุมครู-ผู้ปกครอง
คราวนี้ โม่ชืออวิ้นไม่สามารถปกปิดเรื่องราวของแม่เธอด้วยความสำเร็จอื่นๆเหมือนครั้งที่แล้วได้อีกต่อไป
ดังนั้นโม่ชืออวิ้นจึงถูกทุกคนจ้องมองด้วยสายตาแปลกๆ เพื่อนร่วมชั้นของเธอต่างพากันวิพากษ์วิจารณ์เธอในฟอรั่มของโรงเรียนด้วยเช่นกัน
ความรู้สึกที่ไม่สามารถปกป้องตัวเองนั้น ได้ทำลายสายใยสุดท้ายในใจเธอ
เธอไม่อยากยั่วยุเจี่ยนอีหลิง เธอหลบหน้าอีกฝ่ายมาโดยตลอด อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าตระกูลเจี่ยนจะไม่ยอมปล่อยเธอไป พวกเขาผลักเธอและแม่เธอหนักขึ้นเรื่อยๆ พวกเขาปฏิเสธที่จะให้ทางออก
ในขณะนั้นโทรศัพท์ของโม่ชืออวิ้นดังขึ้น เป็นข้อความจากเด็กผู้ชายที่เป็นห่วงเธอ
[โม่ชืออวิ้น เธอสบายดีไหม อย่ากังวลกับสิ่งที่เพื่อนร่วมชั้นพูดมากเกินไป เธอไม่ควรถูกตำหนิในสิ่งที่พ่อแม่ทำ นอกจากนี้ ก็ยังไม่มีข้อพิสูจน์ว่าแม่เธอทำอะไรไม่ดี เป็นแค่คำพูดของอดีตเจ้านายของแม่เธอ เธอไม่สามารถเชื่อทุกสิ่งที่พวกเขาพูดได้หรอก]
เด็กชายที่ส่งข้อความมานั้นเป็นนักเรียนชั้นปีที่ 3 ในโรงเรียนมัธยมปลายเชิ่งหัว
ถ้านักเลงหญิงในโรงเรียนมัธยมปลายเชิ่งหัวคือชิวหยีเจน อันธพาลก็ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากอันหยาง
อันหยางไม่ได้ดูแย่ ในการโหวตครั้งล่าสุดสำหรับเด็กชายที่หน้าตาหล่อที่สุดในโรงเรียน เขาได้รับคะแนนโหวตตามหลังเพียง 19 คะแนนจากเจี่ยนหยุ่นน่าว
ความแตกต่างหลักของเขากับเจี่ยนหยุ่นน่าวนั้นไม่ใช่รูปลักษณ์ แต่เป็นการศึกษา
เป็นที่รู้กันโดยทั่วไปว่า อันหยางรักเพียงสองสิ่ง
สิ่งแรกคือวิดีโอเกม เขาไม่ได้ทำงานหนัก เขาเพียงแค่ใช้วันเวลาของตนเองเล่นเกม
สิ่งที่สองก็คือโม่ชืออวิ้น อย่างไรก็ตาม เขาถูกโม่ชืออวิ้นปฏิเสธเมื่อตอนที่เขาสารภาพรักไปแล้ว
ดังนั้นเมื่อทุกคนต่างพากันสงสัยโม่ชืออวิ้น อันหยางจึงถือโอกาสปลอบโม่ชืออวิ้น
ไม่เหมือนก่อนหน้านี้ วันนี้โม่ชืออวิ้นส่งข้อความตอบกลับอันหยาง
[ขอบคุณสำหรับความห่วงใย อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครสามารถช่วยฉันในเรื่องนี้ได้ นายคิดแค่ว่าพ่อแม่ฉันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับฉัน อย่างไรก็ตาม ก็ไม่มีใครเชื่อว่าแม่ฉันบริสุทธิ์]
[เธอหมายความว่า แม่เธอถูกกล่าวหามาผิดๆเหรอ]
อ่านตอนล่าสุดที่ mynovel.co หรือ www.thai-novel.com
[ลืมมันไปเถอะ ไม่มีประโยชน์ที่จะพูดอะไรอีกต่อไป]
[นั่นไม่จำเป็นต้องเป็นความจริง บางทีอาจมีบางอย่างที่ฉันสามารถทำให้เธอได้]
[เรื่องนี้เผยแพร่โดยอดีตนายจ้างของแม่ฉัน พวกเขาปลอมคำให้การและหลักฐาน ไม่มีประโยชน์ที่ใครจะพูดเป็นอย่างอื่น]
[ทำไมพวกเขาถึงทำแบบนี้กับเธอ มีบางอย่างที่แม่เธอทำไม่ถูกต้องหรือเปล่า หรือว่าเธอไปเห็นอะไรบางอย่างที่เธอไม่ควรเห็น]
[ฉันเพิ่งรู้ว่าพวกเขาทำเพื่อปกป้องลูกสาวของพวกเขา … และแม่ฉันสัญญาว่าจะไม่บอกใคร … ]
อันหยางเดาที่มาของปัญหาได้อย่างรวดเร็ว [อาา ไม่น่าแปลกใจเลย แม่เธอทำงานในบ้านของพวกเขามาสามปีแล้ว และตอนนี้พวกเขากำลังบอกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้องกับแม่เธอ โดยพื้นฐานแล้วมันเป็นปัญหาของพวกเขา]
[ลืมมันไปเถอะ มันเป็นอดีตไปแล้ว ปกติแล้วตระกูลเจี่ยนก็แตะต้องไม่ได้อยู่แล้ว แม่กับฉันเป็นเพียงคนธรรมดา สู้พวกเขาไม่ได้]
