เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส – ตอนที่ 351-352

大姐大 บทที่ 351 ผลกรรมของชูชา 1

หลังจากเวินน่วนเข้าร่วมคณะกรรมการของผู้ปกครอง สิ่งแรกที่เธอทำคือเสนอให้นักเรียนทุกคนแสดงชื่อจริงบนฟอรั่มของโรงเรียน

เนื่องจากต้องใช้เลขประจำตัวนักเรียนในการลงทะเบียนบัญชี จึงมีข้อมูลเกี่ยวกับชื่อจริงของผู้ใช้แต่ละบัญชีในฐานข้อมูลฟอรั่มของโรงเรียนอยู่แล้ว

ก่อนหน้านี้มีเพียงชื่อเล่นเท่านั้นที่แสดงบนฟอรัม ไม่ใช่ชื่อจริงของผู้ใช้

ข้อเสนอนี้ได้รับการยอมรับจากคณะกรรมการผู้ปกครองส่วนใหญ่

ดังนั้นคณะกรรมการผู้ปกครองจึงทำเรื่องร้องขอไปยังผู้บริหารของโรงเรียน พวกเขากล่าวว่าฟอรัมของโรงเรียนมีขึ้นเพื่อเป็นที่สำหรับให้นักเรียนได้สื่อสารกัน เนื่องจากพวกเขาเป็นนักเรียนทั้งหมด พวกเขาไม่จำเป็นต้องปิดบังตัวตนจากกันและกัน

การใช้ชื่อจริงจะเป็นประโยชน์ต่อการสื่อสารที่เหมาะควร นอกจากนี้ ไม่เพียงแต่จะช่วยให้โรงเรียนจัดการฟอรั่มของโรงเรียนเท่านั้น แต่ยังช่วยปรับบรรยากาศของฟอรั่มของโรงเรียนให้เหมาะสมอีกด้วย

ผู้บริหารของโรงเรียนตอบสนองต่อคำร้องขอของคณะกรรมการผู้ปกครองอย่างรวดเร็ว พวกเขาคิดว่าคำขอดังกล่าวค่อนข้างสมเหตุผล ดังนั้นพวกเขาจึงขอให้ผู้ดูแลฟอรัมแสดงชื่อจริงของบัญชีแทนชื่อเล่น

หลังจากการเปลี่ยนแปลง นักเรียนสามารถเห็นความคิดเห็นและโพสต์ของผู้อื่นภายใต้ชื่อจริงของพวกเขา

สแปมเมอร์และพวกชอบส่งคำด่าที่เป็นพิษเป็นภัยทางอินเทอร์เน็ตได้รับผลย้อนกลับคืนสู่ตัวตนเดิมของพวกเขา

ในบรรดาผู้ส่งอีเมลขยะและพวกส่งคำด่า ชูชานั้นกลายเป็นคนที่โดดเด่นที่สุดคนหนึ่ง

ก่อนหน้านี้ เธอสาปแช่งเจี่ยนอีหลิงอย่างดุเดือดมาก

และตอนนี้ เธอถูกเปิดเผยอย่างสมบูรณ์

เมื่อเจี่ยนหยุ่นน่าวเห็นเช่นนั้นก็หน้าซีด

เขาตรงไปที่นั่งของชูชาและถามเธอว่า “ทำไมเธอถึงทำอย่างนั้น ครั้งสุดท้ายที่เธอบอกว่าเธอกล่าวหาน้องสาวของฉันเพราะเธอต้องการปกป้องเพื่อนสนิทของเธอ แต่เธอมีอะไรจะพูดเกี่ยวกับสิ่งที่เธอโพสต์ออนไลน์ทั้งหมดบ้างไหม ยิ่งไปกว่านี้ ทำไมเธอถึงปล่อยข่าวลือเรื่องน้องสาวของฉันและผู้ชายคนอื่น”

ชูชาตกตะลึงอย่างถึงที่สุด เธอไม่สามารถพูดอะไรได้ เมื่อเผชิญกับคำถามของคนที่เธอชอบ

“ฉัน… ไม่… ไม่ใช่ฉัน… ฉัน…” ชูชาผงะ เธอพยายามปกป้องตัวเอง เธอพยายามอย่างยิ่งที่จะหาข้อแก้ตัวที่เหมาะสมสำหรับตัวเอง จากนั้นเธอก็พูดว่า “เป็นโม่ชืออวิ้น เธอบอกให้ฉันโพสต์”

ขณะที่ชูชาพูดถึงโม่ชืออวิ้น เธอก็เหลือบมองไปยังที่นั่งของโม่ชืออวิ้น โม่ชืออวิ้นได้ขอลาหยุดไปในวันนี้ ด้วยเหตุนี้จึงไม่ได้มาโรงเรียน

ไม่มีใครรู้ว่า เป็นเพราะเธอยุ่งอยู่กับการถ่ายทำ หรือเธอพยายามหนีจากสิ่งที่แม่ทำ

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากโม่ชืออวิ้นไม่ได้อยู่ในห้องเรียน ชูชาย่อมยินดีที่จะกล่าวหาเธออย่างผิดๆ

“โอ พอทางโน้นบอกให้เธอโพสต์อะไรพวกนั้น แล้วก็เธอโพสต์มันงั้นเลยเหรอ เธอไม่แย้งเลยเหรอ ว้าว เธอน่าทึ่งมาก” เจี่ยนหยุ่นน่าวหัวเราะประชดประชัน

ชูชาอารมณ์เสียและหงุดหงิดขึ้นมาในเวลาเดียวกัน

ทำไมโรงเรียนถึงอยู่ดีๆก็เปลี่ยนกฎของฟอรั่มของโรงเรียนโดยไม่มีเหตุผลอันสมควร

ถ้าเธอรู้ว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงนี้ เธอคงลบโพสต์และความคิดเห็นก่อนหน้านี้ของเธอออกไปแล้ว

ชูชาร้องออกมา “เจี่ยนหยุ่นน่าว ฉันไม่ได้ตั้งใจนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ”

ขณะที่ชูชากำลังขอร้องให้เจี่ยนหยุ่นน่าวยกโทษให้ อันหยางก็เดินเข้าไปในห้องเรียนของเธอ

ทันทีที่เธอเห็นอันหยาง หัวใจของชูชาก็ยิ่งกังวลมากขึ้นไปอีก

เธอรู้ว่าอันหยางเพิ่งยอมรับเจี่ยนอีหลิงเป็นบอส

“พี่… พี่หยาง…”

“ไม่ต้องเรียกฉันว่าพี่ แกแก่กว่าฉัน” อันหยางกล่าว “ฉันแค่อยากจะบอกว่าฉันไม่ทะเลาะกับผู้หญิง แต่ว่า เนื่องจากฉันถือว่าเจี่ยนอีหลิงเป็นบอส ฉันจึงต้องคอยดูแล หากว่ามีคนมาคุกคามบอสแบบนั้น”

ทันทีที่ชูชาได้ยินคำพูดของอันหยาง เธอเกือบจะฉี่ราด “พี่หยาง ฉันรู้ว่าฉันทำผิด ฉันขอโทษ ฉันสาบานต่อพระเจ้าว่าโม่ชืออวิ้นเป็นคนส่งรูปมาให้ฉัน”

ชูชายังคงกล่าวหาโม่ชืออวิ้นขณะที่เธอขอโทษ

บทที่ 352 ผลกรรมของชูชา 2

“ฉันไม่อยากได้ยินคำขอโทษของแก ฉันต้องการให้แกไปขอโทษบอสฉัน เข้าใจมั้ย”

อ่านตอนล่าสุดที่ mynovel.co หรือ www.thai-novel.com

ถ้าชูชาไม่ใช่ผู้หญิง อันหยางคงชกเธอไปแล้วอย่างแน่นอน เขาจะได้ไม่ต้องใช้เวลามากเกินไปในการพูดคุยกับเธอ

“ฉันเข้าใจ ฉันเข้าใจ” ชูชาร้องออกมา ขณะที่เธอพยักหน้าอย่างหมดหวัง

“ถ้าแกเข้าใจแล้ว ทำไมแกไม่ไปขอโทษบอสตอนนี้เลยล่ะ” อันหยางพูดขณะที่เขาตบมือบนโต๊ะข้างๆตัวเธอ

สิ่งนี้ทำให้ชูชาตกใจจนตัวสั่น เธอยังคงตัวสั่นเมื่อเดินไปที่ห้องเรียนของเจี่ยนอีหลิงภายใต้การคุกคามของอันหยางและลูกน้องของเขา

ทันทีที่เธอเข้าไปในห้องเรียน ชูชาก็ขอโทษเจี่ยนอีหลิงที่กำลังทำการบ้านอยู่ในห้องเรียนทันที

“เจี่ยนอีหลิง ฉันรู้ดีว่าฉันผิด ได้โปรดยกโทษให้ฉันด้วย”

“ฉันไม่ยกโทษให้” เจี่ยนอีหลิงตอบกลับ เจี่ยนอีหลิงไม่สนใจความรู้สึกของชูชาเลย เธอไม่แม้จะกังวลว่าชูชาจะเสียหน้าต่อหน้าคนอื่น

ชูชาถามด้วยน้ำเสียงสะอื้น “ถ้าอย่างนั้นเธอต้องการให้ฉันทำอะไร ก่อนที่จะยกโทษให้ฉัน”

“ฉันจะไม่ยกโทษให้เธอ” เจี่ยนอีหลิงตอบกลับ เธอไม่แม้จะเงยหน้าขึ้นในขณะที่พูดแบบนี้

“ฉัน… ฉัน…” ชูชาพูดติดอ่าง เธอไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร จากนั้นเธอก็หันไปมองอันหยางที่อยู่ข้างๆเธอ “พี่หยาง ฉันขอโทษแล้ว… แต่ว่า เธอ… เธอไม่ยกโทษให้… ฉัน…”

“หึ แกไม่รู้จะขอโทษต่อไปยังไงงั้นเรอะเมื่อบอสไม่ยกโทษให้ ต้องให้ฉันสอนแกถึงงวิธีการขอให้คนอื่นยกโทษให้หรือเปล่า”

อันหยางนั่งอยู่บนโต๊ะ เขาเอาแขนกอดอกไว้ ดูค่อนข้างแข็งกร้าวและไร้เหตุผล

ชูชาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องขอโทษเจี่ยนอีหลิงต่อ “เจี่ยนอีหลิง โปรดบอกฉันว่า ฉันต้องทำอะไรก่อนที่เธอจะยกโทษให้ฉัน ฉันจะทำตามที่เธอบอก”

“ลาออกจากโรงเรียนหรือหายไปเลย เลือกสักอย่าง” เจี่ยนอีหลิงตอบกลับ

น้ำเสียงเธอใจเย็นมาก เหมือนเธอจะไม่โกรธเลย

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ชูชาก็กลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ ใบหน้ากลมของเธอเต็มไปด้วยน้ำตาขณะที่เธอพูดว่า “เธอ… นี่มันคำขออะไรกัน เธอ…เธอเหมือนกำลังขอให้ฉันตายเลย”

จากนั้นชูชาก็เริ่มร้องไห้ดังกว่าเดิม

ทั้งชั้นเรียนต่างพากันดูภาพเหตุการณ์นี้

อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครเห็นใจชูชา นี่เป็นเพราะพวกเขาต่างได้เห็นข่าวลือที่ชูชาได้เผยแพร่กระจายออกไปบนฟอรั่มของโรงเรียน

เธอต้องรับผลของการกระทำของตัวเอง

เธอควรจะนึกถึงผลที่ตามมาเมื่อเธอกล่าวคำดูหมิ่นเหยียดหยามเกี่ยวกับเจี่ยนอีหลิงตั้งแต่แรก ไม่มีใครสามารถซ่อนอยู่หลังตัวตนปลอมๆได้ตลอดชีวิต

เจี่ยนอีหลิงมองชูชาสักครู่ก่อนจะมองอันหยาง “เธอส่งเสียงดังเกินไป”

อันหยางถามเจี่ยนอีหลิง “ให้ฉันขอให้เธอไปไหม”

เจี่ยนอีหลิงพยักหน้า

ดังนั้นอันหยางจึงเริ่มไล่ชูชาออกไป “ชิ่ว ชิ่ว แกไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะขอโทษยังไง สิ่งเดียวที่แกรู้ก็คือวิธีการร้องไห้ แต่ไม่ว่ายังไง น้ำตาของแกก็ไร้ค่า ฉันเหนื่อยที่จะมองแกแล้ว”

ไม่ใช่แค่เจี่ยนอีหลิงที่พบว่าชูชาน่ารำคาญ แต่อันหยางเองก็พบว่าชูชาน่ารำคาญด้วย

“แล้ว แล้ว… พี่หยาง… ฉัน…” ชูชาพูดขณะที่เธอมองไปที่อันหยางด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความกลัว เธอดูโศกเศร้าและหวาดกลัว

เมื่อเห็นสิ่งนี้ ลูกน้องของอันหยางก็พูดว่า “โปรดอย่ามองพี่หยางแบบนั้น ตกลงไหม น่าขยะแขยง ยังกับว่าพี่หยางวางแผนที่จะทำอะไรไม่ดีกับเธอ ทำไมไม่ลองมองดูตัวเองให้ดีล่ะ เธอคิดว่าพี่หยางจะสนใจคนแบบเธอไหม”

“ใช่” ลูกน้องอีกคนเสริม “เธอไม่รู้วิธีขอโทษให้ถูกต้องด้วยซ้ำ สิ่งเดียวที่เธอรู้ก็คือวิธีการร้องไห้ และเธอก็น่าเกลียดมากเมื่อเธอร้องไห้ ถ้าพี่หยางไม่ได้ทำสิ่งนี้เพื่อบอส เขาคงไม่แม้จะมองเธออีกอีกครั้ง ทำไมตอนนี้เธอไม่ไสหัวไปล่ะ เธอไม่เห็นหรือว่าพี่หยางและบอสอีหลิงรำคาญเธอแล้ว”

เมื่อลู่กน้องพูดจบ คนรอบข้างเขาก็อดหัวเราะไม่ได้

ท่ามกลางเสียงโห่ไล่ของฝูงชน ชูชาวิ่งออกจากห้องเรียนด้วยความตื่นตระหนก