ตอนที่ 72 : สถานการณ์ทั่วประเทศ
วันที่ 3 – เวลา 06.23 นาฬิกา – เมืองอูดาร์เนตา, ปังกาซีนัน, ฟิลิปปินส์
เมืองอูร์ดาเนตาห่างจากเขตอพยพเมืองเบย์ไปทางเหนือประมาณ 20 กม. นี่เป็นวันที่สามที่เกิดเหตุการณ์หายนะแพร่ระบาดของเชื้อไวรัส และเมืองนี้ยังไม่ค่อยมีผู้ติดเชื้อมากนัก มีการต่อสู้กันบ้างเมื่อผู้ติดเชื้อได้แพร่มาถึง แต่ยังคงมีจํานวนน้อยมาก ด้วยซากศพของทหาร รัฐบาลท้องถิ่น และตํารวจท้องถิ่น พวกเขากําลังจัดการเพื่อกักขังผู้ติดเชื้อไว้จนถึงตอนนี้ โดยปิดกั้นทางหลวงสายหลักและทําลายสะพานอย่างน้อยที่สุดเพื่อขัดขวางผู้ติดเชื้อให้ได้มากที่สุด
ถึงอย่างไรพวกเขาก็แทบจะไม่สามารถจัดการได้ หากผู้ติดเชื้อได้รุกรานมาถึงพื้นที่แห่งนี้เป็นจํานวนและรุนแรง การป้องกันของพวกเขาก็พังทลายลงอย่างแน่นอน ผู้ติดเชื้อกลายพันธุ์บางตัวเข้าถึงการป้องกันของพวกเขาแล้ว พวกเขาสามารถฆ่ามนุษย์กลายพันธุ์ได้ แต่การสูญเสียของพวกเขาก็ถูกล้างผลาญไปเช่นกัน
ในวันแรกของการระบาดเจ้าหน้าที่ท้องถิ่นได้รับค่าเตือนเกี่ยวกับเที่ยวบินของผู้โดยสารที่ตกลงมาซึ่งเมืองนี้เป็นหนึ่งในเมืองที่อยู่ใกล้กับที่เกิดเหตุที่สุดอีกเมืองหนึ่ง เมืองนี้อยู่เลยเขตภูเขาไปทางเหนือของเมืองหลายกิโลเมตร โชคดีที่เนื่องจากภูมิประเทศเป็นภูเขาที่ไม่สม่าเสมอประกอบกับปัจจัยอื่นๆ ผู้ติดเชื้อจากเหตุเครื่องบินตกก็ไม่สามารถออกมาจากป่าภูเขาได้
อย่างไรก็ตามในขณะที่เจ้าหน้าที่ทุกคนพยายามที่จะรับมือผู้ติดเชื้อ แต่เมืองที่พวกเขากําลังปกป้องก็ตกอยู่ในความโกลาหลอย่างที่สุด ประชากรส่วนใหญ่ในเมืองแตกตื่น พวกเขาสูญเสียการสื่อสารทางมีเดียไปแล้วตั้งแต่เมื่อวานนี้ ไม่มีการออกอากาศทางโทรทัศน์และการเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ตก็ถูกตัดขาด นั่นคือสิ่งที่โลกทั้งโลก กําลังโดนรังควาญจากสิ่งมีชิวตที่เรียกว่าซอมบี้
ในตอนแรกพวกเขาหลายคนคิดว่าเป็นกลลวงหรือวิธีของรัฐบาลเพื่อเป็นข้ออ้างในการปรับใช้กฎหมายของกฏอัยการศึก แต่ก่อนที่จะมีการประกาศพวกเขาไม่เคยได้ยิน ข่าวอะไรมาจากพระราชวังมาลากานังเลย
เมื่อถึงเวลานี้ความรุนแรงของการโจรกรรมการปล้น การฆาตกรรมและ **** ก่าลังเกิดขึ้นในเมืองทั้งเมืองและต่ารวจที่เหลือไม่สามารถทําอะไรได้ สถานการณ์นั้นแย่มากและกําลังพลของพวกเขาไม่เพียงพอสําหรับเรื่องนี้ พวกเขายังไม่มีกองสนับสนุนมาช่วย พวกเขาทั้งหมดถูกทิ้งให้ดูแลตัวเอง
คนที่ฉลาดพอก็ออกจากเมืองไปหลังจากที่พวกเขาได้เก็บเสบียงให้มากที่สุดเท่าที่จะทําได้ พวกเขาเดิมพันที่จะไปทางเหนือ – เมืองต้นสน เมืองบาเกียว อย่างไรก็ตามประชากรส่วนใหญ่ยังคงอยู่ในศูนย์พักพิงในเมืองหรือปิดกั้นบ้านของพวกเขา เพื่อรอการระบาดจบลง ไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่ต้องการจากไป แต่พวกเขาไม่มีความสามารถในการทําเช่นนั้นได้
สิ่งที่พลเมืองไม่รู้ในเวลานี้คือการป้องกันขั้นสุดท้ายของรัฐบาลท้องถิ่นก็พังทลาย ลงแล้ว
วันที่ 3 – เวลา 06.23 นาฬิกา – เมืองบาเกียว, จังหวัดเบงเก็ต, ฟิลิปปินส์
เมืองแห่งต้นสนและยังได้รับการขนานนามว่าเป็นเมืองพักผ่อนหย่อนใจของฟิลิปปีนส์เนื่องจากพื้นที่สูงและอากาศหนาวเย็นกว่าเมื่อเทียบกับส่วนอื่น ๆ ของประเทศตลอดทั้งปี
เมืองนี้ล้อมรอบไปด้วยเทือกเขาและสามารถเข้าถึงได้โดยถนนที่คดเคี้ยวยาวข้ามภูเขาและหุบเขามาเท่านั้น มันเป็นสถานที่ที่เหมาะสําหรับการรักษาความปลอดภัย เนื่องจากธรรมชาติของภูเขาสามารถทําหน้าที่เป็นอุปสรรคต่อผู้ติดเชื้อได้
อย่างไรก็ตาม…
เมื่อเทียบกับความโกลาหลที่เกิดขึ้นในเมืองอุดาร์เนตา ทางใต้หลายกิโลเมตรนั้น เมืองทั้งเมืองสงบ มันสงบ แต่ใช่ว่าจะหมายความไปในทางที่ดี ไม่มีใครพบเห็นพลเมืองตามท้องถนน ไม่มีสัตว์และไม่มีทหาร คนส่วนใหญ่ไม่ว่าจะเป็นพลเมืองหรือทหารถูกซ่อนตัวอยู่ในที่พักอาศัยและอาคารรอบๆเมือง ไม่มีใครกล้าที่จะโผตัวออกมาตามถนนทําให้ทั้งเมืองนี้กลายเป็นเมืองผีร้าง
ในขณะที่พื้นที่ทางตอนใต้ของเกาะลูซอนซึ่งเป็นหมู่เกาะที่ใหญ่ที่สุดกําลังถูกรุกรานโดยผู้ติดเชื้อเนื่องจากขาดการป้องกันทางภูมิศาสตร์ การป้องกันตามธรรมชาติ รอบเมืองบาเกี่ยวก็ทํางานในทางตรงกันข้ามกับที่พวกเขาต้องการ
เนื่องจากภูเขามีป่าสูงจึงเป็นแหล่งอาหารและวัสดุก่อสร้างอื่นๆที่ดี ไม่มีใครคิดเลย
ว่าภูเขาป่าไม้เหล่านี้จะกลายเป็นสาเหตุที่ก่อให้เกิดความกลัวของพวกเขาขึ้นมา
ในช่วงสองวันแรกของการระบาดนั้นยังไม่มีปัญหาอะไรมาก และรัฐบาลได้เลือก เมืองบาเกียวเป็นหนึ่งในพื้นที่ที่มีแนวโน้มที่จะสามารถเป็นที่พักพิงตั้งถิ่นฐานสําหรับผู้รอดชีวิตและผู้ลี้ภัยได้ ทหารถูกใช้งานไปใช้ทั่วเมืองและยุ่งอยู่กับการสร้างกําแพง และการป้องกันอื่นๆ อย่างไรก็ตาม เมื่อคืนที่ผ่านมานายด่านทหารคนหนึ่งถูกโจมตีซึ่งไม่ได้เกิดจากมนุษย์ที่ติดเชื้อและก็ไม่ใช่ฝีมือมนุษย์ด้วยเช่นกัน
มีฝูงหนูออกมาจากป่าภูเขา ฝูงหนูนั้นมีอยู่ประมาณ 50 ตัว มันไม่ใช่ปัญหาสําหรับทหารที่จะกําจัดหนูเช่นนี้หากเป็นช่วงก่อนการระบาดจะเกิดขึ้น แต่ปัญหาที่พวกเขาเผชิญคือฝูงหนูที่มีขนาดร่างกายใหญ่กว่าปกติ พวกมันมีขนาดที่แตกต่างกันออกไป โดยตัวที่เล็กที่สุดคือขนาดของสุนัข ในขณะที่ขนาดที่ใหญ่กว่าคือขนาดตัวเท่าวัว ยิ่งไปกว่านั้นร่างกายของพวกเขาก็ไม่สามารถต้านทานได้ กระสุนปืนขนาด 9mn สามารถทําแผลตื้น ๆ บนผิวหนังของพวกเขาเท่านั้น ยิ่งไปกว่านั้นร่างกายของพวกมันก็ยังต้านทานกระสุนได้ กระสุนปืนขนาด 9มม. สามารถเพียงแค่ทําบาดแผลตื้นๆบนผิวหนังของพวกมันเท่านั้นเอง
โดยปกติหนูออกหากินเวลากลางคืนเหล่านี้นั้นเชื่องช้และถูกล่าเป็นอาหารจนเกือบสูญพันธุ์ อย่างไรก็ตามในตอนนี้หนูเหล่านี้เป็นสัตว์นักล่าและมีลักษณที่ดุร้าย รุนแรง เนื่องจากการโจมตีที่รับมือได้ไม่ทันต่อพวกเหล่าทหาร พวกเขาจึงสูญเสียทหารด่านหน้าไปพร้อมกับการบาดเจ็บล้มตายจํานวนมาก มันคงจะดีถ้านั่นคือจุดจบของมัน แต่ฝูงหนูนั้นได้เข้ามายังในเมืองและสร้างความหายนะและคร่าชีวิตผู้คนเป็นจ่านวนมาก
ในไม่ช้ฝูงหนูก็ถูกก่าจัดออกไปดด้วยความพยายามอย่างยิ่งยวด แต่แล้วพันธุ์นกอินทรีกินลิงขนาดเท่ารถก็ได้บินลงมาในเมืองเพื่อคว้าร่างของหนูตายไป ฉากนี้ทําให้ผู้คนสยดสยองหวาดกลัวอย่างมาก ตอนนี้มันคงเป็นแค่ร่างของหนูขนาดใหญ่ แต่จะเป็นอย่างไรถ้ามันได้เริ่มจับคนมากินมันล่ะ
ในอีกด้านหนึ่งของเขตภูเขาคอดิลเยราซึ่งอยู่รอบเมืองบาเกียวมีชนเผ่าหลายชาติ พันธุ์อาศัยอยู่ในดินแดนบรรพบุรุษของพวกเขา อย่างไรก็ตามแต่ละเผ่าได้หายไปแล้ว สิ่งที่เหลืออยู่บนที่อยู่ของพวกเขาคือรอยเลือดที่เปอะเปื้อนตามพื้นที่ต่างๆและซากศพของชาวเผ่าของพวกเขา
เป็นเพราะสมาชิกในเผ่าไม่เชื่อค่าอธิบายของผู้ทํานายเมื่อหลายวันก่อน ครอบครัวของผู้หยั่งรู้อพยพและออกจากภูเขาไปตามครอบครัวคนอื่นๆโดยที่พวกเขาถูกมองด้วยภายใต้สายตาที่เยาะเย้ยของชนเผ่าอื่นๆ นี่เป็นเพียงแค่วัฒนธรรมที่ได้รับผลกระทบจากยุคปัจจุบัน อย่างไรก็ตามตอนนี้พวกเขาก็ได้ชดใช้ต่อสิ่งที่พวกเขาได้เยาะเย้ย ไว้แล้ว ไม่ใช่แค่การติดเชื่อธรรมดาแต่เป็นหนึ่งในการกลายพันธุ์ที่มาจากเหตุเครื่องบินตกซึ่งเกิดในสถานที่ที่เพียงห่างจากภูเขาลูกเดียวจากเผ่าของพวกเขา
เมื่อคนทั้งเผ่าถูกฆ่าตายก็ได้ยินเสียงกรีดร้องอย่างรุนแรงดังขึ้นกลางพื้นที่ของชนเผ่า มันเป็นเสียงมนุษย์กลายพันธุ์ที่ร้องออกมาเพื่อกระจายการสั่นสะเทือนของเสียงของมันไปทั่วบริเวณโดยรอบอาณาเขตเพื่อค้นหาเหยื่อของมัน
วันที่ 3 – เวลา 06.57 – เมืองมันดาเว, เกาะเซบู, ฟิลิปปินส์
ในตอนนี้เมืองแห่งนี้นั้นได้หายไปแล้ว เนื่องจากเป็นหนึ่งในสถานที่ที่เครื่องบินได้ ตกลงมายังใจกลางเมือง สนามบินนานาชาติแมคตัน-เซบูคือสนามบินนั้นตั้งอยู่ทางตอนใต้ของเมืองนั้นจึงเป็นสาเหตุที่เครื่องบินโดยสารตกลงในเมืองนี้อย่างแน่นอน
ผู้รอดชีวิตจากเมืองนี้หนีไปที่ภูเขาทางตะวันตกของเมือง แต่จะมีชีวิตรอดอยู่ที่ ภูเขาลูกนั้นไหมนั้นเป็นอีกเรื่องหนึ่ง
วันที่ 3 – เวลา 06:59 นาฬิกา – เมืองซัมบวงกา, จังหวัดติโมกซัมบวงกา, ฟิล ปปินส์
เป็นอีกเมืองหนึ่งที่ได้สูญเสียไป เมื่อเทียบกับเมืองอื่นๆ จํานวนผู้รอดชีวิตที่ได้หนีไปจากเมืองนี้ก็ได้สูงกว่าเมืองอื่นๆ เกิดจากการมีอยู่ของกลุ่มติดอาวุธหรือที่เรียกว่าผู้ก่อการร้ายในพื้นที่ ปกติกลุ่มนี้ก่อให้เกิดภัยคุกคามก็กําลังต่อสู้กับผู้ติดเชื้อให้มากที่สุด ในขณะที่พวกเขาปกป้องผู้รอดชีวิตจากพื้นที่โดยรอบ
รกรากถิ่นฐานขนาดใหญ่ถูกสร้างขึ้นโดยกลุ่มติดอาวุธเหล่านี้ในเกาะบาซิลันที่อยู่ ใกล้เคียงทางตอนใต้ของเมืองซัมบวงกา เกาะนี้ได้รับการกล่าวขานว่าเป็นฐานหลักของผู้ก่อการร้ายในพื้นที่นี้และเป็นเกาะที่เกิดการต่อสู้กันระหว่างทหารและกลุ่มเหล่านี้มากที่สุด
เนื่องจากมีผู้ก่อการร้ายเป็นผู้นํา พวกเขาสั่งให้ผู้รอดชีวิตสร้างเขตพื้นที่ของพวกเขา โดยมีพวกเขาทําตัวเสมือนเป็นกระบอกเสียงจากรัฐบาล ประชาชนในพื้นที่นั้นก็ไม่สามารถต่อต้านอะไรได้
***
วันที่ 3 – เวลา 07.05 นาฬิกา – ซานแอนเดรส, คาตันตัวเนส, ฟิลิปปินส์
เป็นเกาะที่ใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่งในลูซอนและเป็นเกาะที่ใหญ่ที่สุดในเขตมีโคล เนื่องจากเกาะนี้ถูกแยกออกจากแผ่นดินใหญ่จึงเป็นหนึ่งในสถานที่ที่รัฐบาลวางแผนที่จะสร้างเขตอพยพ เมืองซานแอนเดรสเป็นพื้นที่ท่าเรือและเป็นพื้นที่ใจกลางของศูนย์
อพยพ
ตอนนี้ทางเข้าและออกไปยังเกาะได้รับการตรวจสอบอย่างเข้มงวดโดยยามชายฝั่ง และทหารที่ลาดตระเวนพื้นที่ทางตะวันตกของเกาะที่หันหน้าเข้าหาแผ่นดินใหญ่
เนื่องที่แห่งนี้เป็นพื้นที่ที่ปลอดภัย ผู้รอดชีวิตจึงมีอิสระมากขึ้นเมื่อเทียบกับเขตอพยพอื่นๆ อย่างไรก็ตามเมื่อคืนนี้ได้เปลี่ยนไปเมื่อกลุ่มติดอาวุธออกมาจากภูเขาและเกิดการชุลมุนเล็กน้อยระหว่างกลุ่มกับทหาร
เรื่องกลุ่มติดอาวุธหลายกลุ่มที่อาศัยอยู่ในภูเขาของเกาะนั้นไม่ใช่ความลับสําหรับ ทหารและชาวเกาะ ตอนนี้ดูเหมือนว่ากลุ่มติดอาวุธต้องการต่อสู้เพื่อแย่งชิงถิ่นที่อยู่และการควบคุมของเกาะ
วันที่ 3 – เวลา 07:16 นาฬิกา – เมืองบาควร์, คาวิท, ฟิลิปปินส์
การระบาดได้ทําให้เมืองทั้งเมืองตกอยู่ในแดนมรณะ นอกเหนือจากคนหลายกลุ่มที่จัดการเพื่อรักษาสถานที่ของพวกเขาได้อย่างปลอดภัย และผู้ที่สามารถซ่อนตัวได้สำเร็จแล้ว ที่อื่นๆนั้นก็ล้วนตกอยู่ในอันตราย
กองกําลังติดอาวุธในพื้นที่ยึดโรงเรียนเป็นพื้นที่อพยพและแทบจะไม่สามารถจัดการป้องกันพื้นที่จากผู้ติดเชื้อได้ การโจมตีจากผู้ติดเชื้อกลายพันธุ์ทําให้เกิดความกลัวแก่ผู้รอดชีวิต เนื่องจากไม่มีใครสามารถช่วยได้ ในระหว่างการโจมตีนี้ผู้รอดชีวิต ทุกคนนั้นมีหน้าที่ต้องปกป้องตัวเองและเอาชีวิตรอดไปให้ได้
คนรวยมีข้อได้เปรียบในการป้องกันที่อยู่อาศัย เนื่องจากพวกเขาทั้งหมดอาศัยอยู่ในเขตการปกครองส่วนตัวที่ล้อมรอบด้วยกําแพงคอนกรีตสูงและประตูโลหะที่แข็ง แรงจึงเป็นเรื่องยากสําหรับผู้ติดเชื้อส่วนใหญ่และแม้แต่มนุษย์กลายพันธุ์ที่จะฝ่าฝืน การป้องกันของพวกเขาเข้ามา ข้อเสียเพียงประการเดียวของกลุ่มเหล่านี้คือกาลังพลของพวกเขาขาดแคลน มันแทบจะไม่เพียงพอที่จะไล่โจมตีให้พวกผู้ติดเชื้ออยู่ข้างนอกประตูและกําแพงที่อยู่อาศัย
ในอีกส่วนหนึ่งของประเทศ บรรดาเขตอพยพทั้งหมดที่รัฐบาลวางแผนจะสร้างก็มีจํานวนน้อยกว่าครึ่งหนึ่ง
ถึงตอนนี้จํานวนประชากรที่อาศัยอยู่ในฟิลิปปินส์ในปัจจุบันลดลงถึงเจ็ดสิบห้าเปอร์เซ็นต์
