HOKAGE RYOS PATH บทที่ 49 หมู่บ้านทรายประกาศสงคราม
บทที่ 49 หมู่บ้านทรายประกาศสงคราม
ในวันถัดไปหลังจากการประชุม เรียวถูกรุ่นที่ 3 เรียกเข้าไปพบ ซึ่งอิโนะอิจิได้บอกกับเขาเมื่อวาน
เรียวไม่เคยคิดเลยว่าโอโรจิมารุจะพูดเพื่อเขาแบบนั้น เขาประสบความสําเร็จอย่างมากทางนินจาแพทย์ ได้รับเลือกให้เป็นหัวหน้าทีมแพทย์ นี่เป็นเพราะความช่วยเหลือของนินจาในตํานานถึง2 คน
เรียวเคยเข้ามายังสํานักงานของโฮคาเงะหลายครั้ง และมีนินจาคอยเฝ้ายามอยู่
ประตูของออฟฟิศรุ่นที่ 3 ได้เปิดค้างเอาไว้
“ท่านโฮคาเงะ!” เลยเดินผ่านประตูไป
ตอนที่เขาเดินเข้าห้องนั้น สมาธิของรุ่นที่สามนั้นอยู่ที่เอกสารในมือ เมื่อเขาได้ยินเสียงเรียวเขาก็ยิ้มแล้วลุกขึ้นมา
“เรียว ในที่สุดเธอก็มา!”
“ท่านโฮคาเงะ มีอะไรงั้นเหรอครับ?” เรียวรู้แน่นอนเกี่ยวกับการประชุมระดับสูง แต่ว่าเขาทําตัวดูไม่เข้าใจในสถานการณ์
“ชั้นเชิญเธอมาเพราะมีสองเรื่อง เรื่องแรกเธอได้ทําผลงานได้ดีเป็นนินจาช่วยชีวิตผู้บาดเจ็บที่ได้รับบาดเจ็บจํานวนมาก และนอกจากนั้นเธอยังสามารถพัฒนาหินฟื้นฟูมาได้ ด้วยเหตุผลดังกล่าวหมู่บ้านจึงตัดสินใจเลื่อนระดับของเธอให้อยู่ระดับจูนิน!”
“ขอบคุณครับท่านโฮคาเงะ” เมื่อได้เลื่อนตําแหน่ง ใครๆก็พอใจ เรียวเองก็ไม่มีข้อยกเว้น
“อย่างที่สอง ในฐานะโฮคาเงะ ชั้นมอบหมายให้เธอรับตําแหน่งหัวหน้าทีมแพทย์ ที่จะไปสนามรบแคว้นลม เธอสามารถเลือกใครก็ได้เข้ามาอยู่ในทีมของเธอจัดการยังไงก็ได้ และเธอได้รับอนุญาตที่จะให้เข้าร่วมประชุมยุทธวิธีสงคราม” รุ่นที่ 3 ได้มอบจดหมายให้แก่เรียว
เป้าหมายของรุ่นที่ 3 นั้นแตกต่างไปตากที่เรียวคิดนิดหน่อย เขาคิดว่าเขาจะได้เป็นนินจาแพทย์ธรรมดาๆ คอยรักษาคนอื่นๆอยู่แนวหลัง
แต่ว่าเรียวถูกเลือกให้เป็นหัวหน้าทีมแพทย์ตั้งแต่อายุยังน้อย และมีอํานาจในการตัดสินใจในสนามรบบนแคว้นลม
เมื่อเห็นสีของหน้าเรียวเมื่อเขาได้รับเขาก็ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติ
อํานาจที่ได้รับจากจดหมายฉบับนี้เหมือนกับอํานาจที่มอบให้กับอดีตหัวหน้าทีมแพทย์สึนาเดะ
แต่เมื่อมันเป็นความต้องการของรุ่นที่ 3 เรียวก็ทําอะไรมากไม่ได้
ท้ายที่สุดถึงแม้ว่าเรียวจะอายุเพียง 9 ขวบ แต่เขาก็มีเหตุผลมาก แม้ว่าเขาจะเข้าร่วมการประชุมเขาจะไม่พูดอะไร
ด้วยเหตุนี้ทําให้เรียวมีอํานาจในการตัดสินใจ หลังจากที่เรียวเป็นหัวหน้าทีมแพทย์แล้วเขาต้องทําคือรวบรวมสมาชิกในทีมของเขา
ตรงสนามฝึกที่ 3 ทีมแพทย์ได้รวมตัวกันอยู่ที่นั้น จํานวนที่ค่อนข้างมาก ประมาณ 151 คน
เรียวทําการประมาณคร่าวๆโดยดูที่ฝูงชนส่วนใหญ่เป็นเพื่อนร่วมงานที่เขารู้จักจากโรงพยาบาลของโคโนฮะ อายุประมาณ 20-30 และคนที่เขาไม่คุ้นหน้า ในฝูงชนนั้นเขามีคนรู้จักอยู่นั้นคือ อุจิวะ มาอัน คนที่เขาต่อสู้ตอนที่เขาสอบเป็นเกะนิน
“สวัสดีทุกคน! ชั้นชื่อ ยามานากะ เรียว พวกคุณส่วนใหญ่ที่นี่เป็นเพื่อนร่วมงานของฉันจากโรงพยาบาลของโคโนฮะ ฉันดีใจจริงๆที่จะได้ต่อสู้เคียงข้างพวกคุณทุกคน”
คําปราศรัยของเรียวนั้นเรียบง่าย ไม่มีการให้กําลังใจและไม่มีการส่งเสริมคุณธรรมของพวกเขา
เขารู้สึกว่าไม่จําเป็นต้องมีสิ่งนั้น เขาเชื่อว่าการกระทํานั้นสามารถพิสูจน์ทุกสิ่งที่เขาต้องพิสูจน์ได้ เขารู้ว่าในบางช่วงเวลาจะมีใครบางคนที่ไม่เชื่อฟังเขาและเมื่อถึงเวลานั้นการกระทําของเขาก็จะพูดออกมา
หลังจากแนะนําตัวเองสั้น ๆเรียวเริ่มประเมินระดับสมาชิกในทีมของเขา มี 92 คนที่สามารถใช้ “ฟื้นฟู” เพื่อล้างพิษและในหมู่พวกเขามีเพียง 12 คนเท่านั้นที่สามารถใช้เทคนิคฝ่ามือฟื้นฟูได้
บุคคลทั้ง 12 คนนี้เป็นนินจาที่มีประสบการณ์ในโรงพยาบาลของโคโนฮะและเรียวก็คุ้นเคยกับพวกเขาเป็นอย่างดี
ส่วนคนอื่นๆที่เรียวไม่รู้จักนั้นจะเป็นนินจาสายต่อสู้ที่ถูกส่งมาเพื่อปกป้องพวกเขา
ในบรรดาคนที่แข็งแกร่งในหมู่พวกเขานั้นมีโจนิน จากตระกูลฮิวงะ ฮิวงะ หมิง นอกจากนี้ยังมี คนรู้จักเก่าของเรียวอีกชื่อหนึ่งคืออุจิวะมาอันซึ่งตอนนี้เป็นโจนินพิเศษแล้ว นอกจากนี้ในบรรดาผู้ที่แข็งแกร่งกว่าก็มีที่มพันธมิตร อิโนะ-จิกะ-โจ ที่เป็นจูนิน
หมิงและมาอันไม่มีปัญหาเรื่องทํางานกับเขา ยิ่งทีมทั้งสองทีมจากพันธมิตรของเขาควรจะจัดการได้ง่ายเช่นกัน
ส่วนที่เหลือที่เป็นนินจาสายต่อสู้ ก็ยังมีทักษะที่เป็นประโยชน์ บางคนก็สามารถประสานอินได้ดี บางคนก็สามารถใช้คาถาลวงตาได้ดี บางคนก็เก่งเรื่องกับดัก
เรียวนับเสร็จก็สรุปได้ว่ามีนินจาแพทย์ 126 คน รวมถึงเขาด้วย และมีนินจาสายต่อสู้ 25 คน ดังนั้นเขาจึงแบ่งกลุ่มออกเป็น 5 กลุ่ม
กลุ่มที่มี 33 คน ที่ไม่สามารถใช้ฟื้นฟูเพื่อล้างพิษได้นั้น ได้รับผิดชอบในการรักษาอาการบาดเจ็บเล็กน้อย
ส่วนที่เหลืออีก 92 คนแบ่งออกเป็น 4 กลุ่มประกอบด้วยนินจาผ่านศึก 3 ใน 12 คน และมีอีก 20 คนช่วยพวกเขา
เรียวจะทํางานแบบฉายเดี่ยว โดยที่มีปัญหาที่ไม่สามารถแก้ไขได้ เขาจะลงไปทําเอง
หลังจากนั้นเรียวก็ปล่อยให้ทุกคนแยกย้ายกันและนั่งลงและนึกถึงคาถาลม ที่โอโรจิมารุแสดงให้เขาดู
เขานั่งลงที่นั่นจนกระทั่งบ่ายจนคุชินะและมินาโตะมาถึง
“เรียว เธออยู่ที่นี้แล้ว! เรากําลังหาตัวเธออยู่เลย ตาแก่จิไรยะบอกให้เรามารอที่สนามฝึกที่ 3” คุชินะกล่าวออกมา
“เรียว ชั้นได้ยินมาว่าเธอกลายเป็นจูนินแล้ว?” มินาโตะถามออกมา
เรียวพยักหน้าเบาๆ
“ยินดีด้วยนะ นี้ของขวัญจากชั้น!” มินาโตะยิ้มก่อนที่จะเอาคุในพิเศษให้กับเรียว
เรียวรับคุในนั้นมาคุในนี้สลักวิชาเทพสายฟ้าเดินลงไปโดยมินาโตะ
“ขอบคุณครับพี่ชาย!” เรียวขอบคุณมินาโตะ ส่วนคุชินะเธอนั้นอายเล็กน้อย เนื่องจากว่าเขาเป็นลูกศิษย์ของเธอ เธอไม่มีเวลาเตรียมของขวัญให้กับเขา
เมื่อเรียวเห็นอาการของคุชินะเขาก็พูดออกมาว่า
“ พี่คุชินะ ของขวัญเอาไว้ตอนที่ผมกลายเป็นโจนินก็ได้ครับ” เมื่อคุชินะได้ยินคําพูดของเรียวนั้นก็ทําให้เธอรู้สึกอายน้อยลง
“ พวกเธอจะเล่นกันไปถึงไหน?” จิไรยะที่พึ่งมาได้พูดขัด
“คาเสะคาเงะรุ่นที่ 4 ได้ถูกเลือกแล้ว และอีกไม่นานพวกมันก็จะอ้างว่าโคโนฮะเป็นต้นเหตุที่ทําให้คาเสะคาเงะรุ่นที่ 3 ของพวกมันหายตัวไป พวกมันประกาศสงครามกับเราแล้ว!”
เมื่อจิไรยะพูดเสร็จเขาก็มองหน้าคนทั้งสามคนด้านหน้าของเขา
สงครามได้เริ่มขึ้นแล้ว!
