เกิดใหม่เป็นนางร้ายในโลกเกมจีบหนุ่มที่ฉันเกลียดซะได้.. แต่ตัวประกอบสาวๆ ในเกมนี้พวกเธอน่ารักกันทุกคนเลยอ่ะ – ตอนที่ 54

บทที่ 54 – ว่าด้วยเรื่องสัมพัทธภาพ

หลังจากที่ท่านเลทิเซียจากไปแล้วฉันก็กลับเข้าไปในห้องและใช้เวลาศึกษาเกี่ยวกับอุปกรณ์เวทมนตร์ชิ้นนี้

อุปกรณ์เวทมนตร์คืออะไร?ในเกมพิชิตหัวใจรักมันคือของวิเศษที่ทำให้สามารถใช้พลังเหนือธรรมชาติได้โดยไม่ต้องฝึกฝนใดๆ เลย

เช่น ดาบเวทมนตร์ ก็นับเป็นอุปกรณ์เวทมนตร์เช่นกันมันสามารถทำให้การฟันเกิดเป็นไฟก็ได้เป็นต้น

ซึ่งแตกต่างจากนักดาบธรรมดาที่สามารถฝึกจนทำให้ร่างกายสามารถปลดปล่อยพลังเหนือธรรมชาติออกมาได้เอง

อุปกรณ์เวทมนตร์มันคล้ายคลึงกับอาร์ติแฟ็คนั่นแหละ เพียงแต่อาร์ติแฟ็คนั้นไม่จำเป็นต้องใช้พลังงานใดๆ ในการสำแดงพลังออกมา

แต่อุปกรณ์เวทมนตร์หากจะใช้พลังเหนือธรรมชาติออกมา ก็ต้องใส่พลังเวทเข้าไปนั่นเอง.. แน่นอนว่าอุปกรณ์เวทชิ้นนี้ก็เป็นหนึ่งในแบบที่ว่ามา

มันคือหนังสือเวทที่บันทึกสูตรเวทมนตร์ลงไปเป็นจำนวนมาก วิธีใช้คือง่ายมากเพียงแค่ฉีกกระดาษที่มีสูตรเวทมนตร์ที่ต้องการใช้ออกมา

และใส่พลังเวทเข้าไปนั่นเอง.. ซึ่งเอาเข้าจริงๆ มันดีมากสำหรับฉันที่มีพลังเวทเยอะ แต่กลับไม่รู้สูตรเวทมนตร์เท่าไหร่

แต่ข้อเสียของอุปกรณ์เวทมนตร์ชิ้นนี้ก็อย่างที่รู้คือการใส่พลังเวทลงไปในหนังสือเวทนี้ ซึ่งต้องใช้ปริมาณที่ค่อนข้างเยอะ

ต่างจากการใช้สูตรเวทมนตร์แทรกแซงปรากฏการณ์ธรรมชาติโดยตรง แม้ไม่สามารถพูดได้ว่าต้องใช้เวทมนตร์เยอะเหมือนเวทของเผ่าปีศาจ

แต่ก็ไม่ได้น้อยกว่าหรือเทียบเท่าตอนใข้เวทมนตร์มนุษย์.. หากเป็นคนธรรมดาใช้หนังสือนี้ประมาณสองสามรอบก็คงลงไปนอนกองกับพื้นเพราะสภาวะขาดพลังเวทแน่

ส่วนฉันอย่างมากก็คงสักประมาณสี่ห้าครั้ง ก่อนจะต้องรออีกหลายนาทีเพื่อกลับมาใช้ได้.. ดีจริงๆ ที่เป็นฉัน

เอาเถอะ ถ้ามีสิ่งนี้ก็คงช่วยฉันในงานแข่งขันไม่มากก็น้อยอย่างแน่นอน เมื่อคิดแบบนั้นก็ทำให้ฉันกลับมาสงบใจได้อีกครั้ง

เอาล่ะตอนนี้ที่เหลือก็ต้องวางแผนรับมือกับงานแข่งขันที่จะถึงนี้…

“นี่เจ้าจะทำอะไรน่ะ?”

พอเห็นฉันเริ่มหยิบกระดาษแผ่นใหญ่ออกมาจากกระเป๋าและหาปากกา สกาเล็ตก็ปรากฏตัวขึ้นพร้อมถามด้วยความสงสัย

ฉันไม่ได้หันไปหาเธอ ยังคงก้มหาของที่ใช้เขียนได้จากในกระเป๋าอยู่เหมือนเดิม แต่ฉันก็ไม่ได้เมินเธอฉันตอบสกาเล็ตว่า

“นี่ฉันยังไม่ได้บอกรายละเอียดการแข่งหรอกเหรอ?”

“ใช่น่ะสิ ว่าแต่เจ้ารู้รายละเอียดแล้วเหรอ ข้าจำไม่ได้ว่าพวกนั้นประกาศสักครั้งเลยนะ”

“ก็ใช่.. แต่ฉันรู้แล้วล่ะ อ้ะ.. ไม่มีปากกาล่ะ..”

ปากกาหาย… ด้วยเหตุนี้ฉันจึงต้องเดินลงไปที่ร้านค้า ในขณะเดียวกันฉันก็เริ่มเปิดปากอธิบายถึงการแข่งขันเฟสเตอร์ในระหว่างเดินลงไป ในการแข่งขันเฟสเตอร์นั้นจะไม่ใช่การแข่งขันด้วยพลังเท่านั้นแต่เป็นการใช้กลยุทธ์และทริคต่างๆ มากมาย

การแข่งขันเฟสเตอร์จะแบ่งออกไปสามรอบ.. รอบแรกจะเป็นการสอบข้อเขียนเกี่ยวกับการเอาตัวรอดในป่า

ตอนแรกนักเรียนทุกคนจะไม่มีใครรู้ว่าทำไมถึงต้องสอบเรื่องแบบนี้ พอสอบข้อเขียนในวิชาเอาตัวรอดในป่าเสร็จ

รอบที่สองก็จะเริ่มขึ้นทันที รอบที่สองเป็นเหมือนบททดสอบขีดจำกัดความสามารถทางกายภาพและเวทมนตร์

ซึ่งมองดูยังไงนี่มันก็ไม่ใช่การแข่งขัน แต่เป็นบททดสอบนั่นแหละ.. แต่ทว่ารอบที่สามนั่นแหละ จะทำให้พวกเขารู้ซึ้งว่าทำไมถึงต้องทดสอบแบบนั้น

เพราะเมื่อจบการแข่งขันรอบที่สอง.. รอบที่สามก็จะเริ่มขึ้นทันที.. โดยเวลาในการแข่งขันของรอบที่สามจะใช้เวลายาวนานถึงสองเดือน

แน่นอนว่านั่นเป็นเวลาในการทดสอบ.. เพราะเวลาในโลกความจริงจะผ่านไปแค่หนึ่งเดือนเท่านั้น

เท่าที่ฉันเข้าใจคือเหมือนใต้เมืองหลวงของอาณาจักรมิราลิสนี้จะมีเครื่องที่คล้ายเครื่องเร่งอนุภาคในโลกเดิมฉันอยู่

เอาแบบง่ายๆ มันคือเครื่องเร่งมวลที่ทำให้มวลมีความเร็วในการเคลื่อนที่เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ เพื่อที่จะถึงความเร็วแสงโดยใช้พลังงานอะไรสักอย่าง

แน่นอนว่าเจ้าเครื่องเร่งมวลอะไรเนี่ยถูกสร้างขึ้นเพื่อที่จะไปทำงานร่วมกันกับเตาปฏิกรณ์อะไรสักอย่าง…

พวกเขาจะใช้มันในการ ‘ย้อนเวลา’ .. ใช่แล้วล่ะ จริงๆ ในเกมมันไม่ได้บอกชัดเจนหรอกนะ แต่เพราะมันกระจายข้อมูลไปไว้ในแต่ละรูทต่างๆ

เช่นอดีตนายกรัฐมนตรีถูกถอนจากตำแหน่งเพราะอะไรไม่รู้แบบนี้ ไปทั่วหลายๆ รูทฉันทีเล่นทุกรูทเลยปะติดปะต่อเองได้อะนะ

และเจ้าเครื่องเร่งมวลนี้จะมีบทบาทอีกครั้งคือ พวกเขาจะสร้างมิติพิเศษขึ้นมาให้พวกเราไปแข่งขันในนั้นและเอาพวกเราเข้าไปในเครื่องเร่งมวล

แม้การเดินทางข้ามเวลายังไม่ประสบความสำเร็จ.. แต่เมื่อความเร็วเข้าใกล้ความเร็วแสงมันจะทำให้เวลาภายในนั้นไหลช้าลง

“หืม.. ทำไมเวลาถึงไหลช้าลงล่ะ?”

“จะไปรู้เหรอ?”

“อีกอย่างทำไมการเร็วแสงถึงทำให้ย้อนเวลาได้ด้วยล่ะ”

“ก็บอกไม่รู้ไง”

ฉันปวดหัวกับสกาเล็ต EG4YAup2hySgcimq8MkLuB6e34rNB2SF9h94LL1ryzzq ถึงจะมาถามความรู้แบบนั้นจากฉันก็เถอะ อีกอย่างเกมมันก็ไม่ได้อธิบายอะไรด้วย

“เอ๊ะ อนาสตาเซียเธอคุยกับใครน่ะ?”

ในตอนที่ฉันเดินๆ อยู่นั้นเองก็เห็นไอน์สไตน์ที่เดินผ่านมาพอดีทักขึ้น ฉันแทบสะดุ้งก่อนจะรีบอธิบาย

“เอ่อ.. พอดี..ฉัน.. ฉัน..”

“หือ?”

“ใช่ ฉันกำลังทวนบทเรียนน่ะ”

“งั้นเหรอ”

ไอน์สไตน์ไม่ได้เซ้าซี้ถามฉันแต่อย่างใด.. เดี๋ยวกันนะ จะว่าไปเจ้าหมอนี่เรียนเก่งงั้นสินะ ถ้าถามหมอนี่จะตอบได้ไหมนะ

ฉันลังเลเล็กน้อย ก่อนจะถามขึ้น

“ไอน์สไตน์ นายรู้ไหมว่าทำไมตอนที่เราเร็วขึ้นเวลาถึงไหลช้าลง.. เอ่อ.. มันอาจจะฟังดูแปลกนะ แต่เห็นว่าถ้าเร็วเท่าแสงเราจะย้อนเวลาได้เลยล่ะ”

“พูดอะไรของเธอเนี่ย?”

ฉันถามออกไปแบบนั้น ไอน์สไตน์ก็จ้องฉันด้วยสายตาแปลกๆ พร้อมกับถามขึ้นด้วยความงุนงงทันที

นั่นสิน้า..ถึงจะฉลาดก็คงไม่ได้เรียนเรื่องนี้เร็วขนาดนั้นหรอก อีกอย่างถ้าจะบอกว่าทุกคนหากเคลื่อนที่เร็วขึ้นเวลาจะไหลช้าลง

ถึงไอน์สไตน์จะเป็นไอน์สไตน์ก็เถอะนะ

ไม่สิ เดี๋ยวก่อนนะไอน์สไตน์ในโลกเดิมของฉันที่มีชื่อเสียงอยู่ทุกวันนี้เพราะเรื่องอะไรนะ…? ในขณะที่ฉันคิดไปเรื่อยเปื่อยนั้นเอง

“นี่เธอไม่รู้หรอกเหรอ?”

“เอ๊ะ..นี่นายรู้เหรอ”

“เอ๊ะ?”

พวกเรามองหน้ากันด้วยความงุนงงเล็กน้อย ก่อนที่ไอน์สไตน์จะครุ่นคิดพักหนึ่งก่อนจะพูดขึ้นว่า

“ฉันขอถามเพื่อความมั่นใจหน่อยนะ.. เธอรู้จัก E=mc^2 หรือเปล่า?”

“เอ่อ…”

จะว่ารู้ฉันก็รู้แหละนะ เพราะเคยเรียนตอนมัธยมปลายน่ะ เป็นทฤษฎีของไอน์สไตน์ในโลกเดิมของฉัน แต่ถ้ารู้หมายความว่าเข้าใจถึงสมการ

ก็ไม่รู้จ้า.. ใครมันจะไปจำความรู้แบบนั้นได้อ่ะ เรียนมาตั้งหลายสิบปีก่อนเลยนะ .. ถ้าขืนตอบไปว่ารู้แล้วเจ้านี่ถามต่อว่ามันคืออะไรละก็ตอบไม่ได้แหงแซะ

“ฉันไม่รู้หรอก”

“…..งั้นเหรอ”

ไอน์สไตน์ดูประหลาดใจเล็กน้อยก่อนจะครุ่นคิดกับตัวเองอยู่พักใหญ่ๆ

“เป็นอะไรเหรอ?”

ฉันถามด้วยความสงสัย….

“เปล่าหรอก เอาล่ะฉันจะอธิบายให้ฟังนะว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น”

และฉันก็พึ่งมารู้สึกตัวหลังจากไปซื้อปากกาและกลับมาถึงห้องแล้วว่า…

ไม่น่าถามมันเลยว่ะ

………….

[Funfact : ไอน์สไตน์คือคนคิดค้นทฤษฎีสัมพัทธภาพซึ่งเป็นทฤษฎีที่อธิบายเรื่องความเร็ว และแน่นอนว่าเจ้าตัวได้อธิบายด้วยว่าทำไมถ้าเข้าใกล้ความเร็วแสงเวลาในมุมมองของคนแต่ละคนจะต่างกัน กล่าวคือ.. คุณนางร้าย (เอก) ของเราโดนสวดสมการให้ฟังเป็นเวลาสามสิบกว่านาที และนางก็ไม่เข้าใจห่าอะไรเช่นกัน

R.I.P แด่สมองนางร้ายสามวิครับ]