ตอนที่ 403 : ปรากฏว่าอาคารนี้เป็นของเขา!
ในเวลานี้เองหัวขโมย A ที่นั่งอยู่ข้างๆก็ตะโกนออกมา “ลูกพี่! ถ้าลูกพี่มีเงินหนึ่ง แสนจะเอาไปให้มันทําไมลูกพี่เอาเงินหนึ่งแสนนั้นมาให้ผมเดี๋ยวผมจะรับโทษแทนลูกพี่เอง! ผมจะยอมรับโทษทั้งหมดแทนลูกพี่เอง!”
หัวขโมย B ก็ตะโกนออกมา “ลูกพี่ของผมไม่ต้องหนึ่งแสนขอแค่ห้าหมื่นก็พอ!”
“ลูกพี่ผมขอสามหมื่น! เดี๋ยวผมยอมรับผิดเอง!”
“อย่ามาขโมยกันนะเว้ย!”
เหล่าบรรดาหัวขโมยโกรธกันเอง
ในเวลานี้เจียงเฉินก็ยังคงส่ายหัว “ผมไม่ต้องการมัน”
“น้องชายทําไมนายถึงไม่ยอมปล่อยฉันไป?”
หัวหน้าขโมยทรุดตัวลงกับพื้น
“เจ้าโง่ๆ นายไปโทรหาตํารวจ”
เจียงเฉินสั่งให้เจ้าโง่จูเดินออกไป
หัวหน้าขโมยเมื่อเห็นว่าเจียงเฉินนั้นเหลือเพียงแค่ตัวคนเดียวเขาก็คิดว่าโอกาสนั้นมาถึงแล้ว!
บางทียามรักษาความปลอดภัยคนนี้อาจจะลังเลแต่ต่อหน้าคนอื่นก็เลยพยามยามรักษาหน้าตัวเองไว้
เขาลืมตาแล้วพูดออกมา “น้องชาย เลิกลังเลได้แล้ว! นายเป็นเพียงแค่ยามรักษาความปลอดภัยของที่นี่และพวกเราก็ไม่ได้ขโมยของนายไปทําไมนายต้องยึดติดขนาดนี้ด้วย? รับเงินหนึ่งแสนหยวนไปแล้วปล่อยพวกเราไปไม่ดีกว่าเหรอ?”
แต่ใครจะรู้
เจียงเฉินพูดออกมาอย่างไม่ใส่ใจ “ที่พวกคุณบอกว่าพวกคุณไม่ได้ขโมยของของผมใครบอกกันล่ะ?”
หัวหน้าขโมยตกตะลึง “???”
ลูกน้อง “???”
ให้ตายเถอะ! นี่จะพูดอะไรอีก?
นายเป็นแค่ยามรักษาความปลอดภัยแต่จะบอกว่าอาคารหลังนี้เป็นของนายงั้นเหรอ?
ล้อเล่นหรือเปล่า?
ในเวลานี้อไห่และหยางอี้เฉิงที่ได้ยินข่าวก็รู้สึกราวกับว่าตัวเองนั้นกาลังขาดลมหายใจ
แต่เมื่อได้เห็นเราขโมยที่ถูกจับมัดรวมกันเป็นก้อนเกี้ยวดวงตาของอูไห่และหยางอี้เฉิงก็แทบจะหลุดออกมาจากเบ้าตา!
พระเจ้า!
คิดไปถึงเลย!
ว่าจะมีโจรเข้ามาจริงๆ!
เดิมที่ฉันต้องการที่จะเอาอกเอาใจคุณเจียงให้เขาได้ทํางานสบายๆแต่บังเอิญว่าเขาดันมาเจอกับขโมยจริงๆ!
อูไห่เข้าไปยกย่องเจียงเฉิน “คุณเจียง! ขอบคุณสําหรับการทํางานอย่างหนักของคุณนะครับ! ผมขาไม่ถึงเลยว่าคุณจะมีความสามารถขนาดนี้ เห็นได้ชัดว่าคุณเหมาะที่จะเป็นเจ้าของอาคารกังเฉิงจงหวนแห่งนี้จริงๆ แม้แต่พวกขโมยก็สามารถจับได้ด้วยตัวเอง ส่วนหัวขโมยพวกนี้กล้าที่จะเข้ามาขโมยของในไซต์ก่อสร้างของคุณมันน่าเอาด้ามปืนตบจริงๆ!”
หัวหน้าขโมย “IT”
ลูกน้องขโมย “IT”
อะไรกัน!
ใจสั่น!
เจ้าของอาคารกังเฉินจงหวน? เจ้าของ?
พระเจ้า~~
คนระดับนั้นลงมาเป็นยามรักษาความปลอดภัย?
เพื่อจะพวกเรา?
นี่มันบ้าไปแล้ว!!
ตัวเองมีทรัพย์สินมากกว่าหมื่นล้านแต่อยากจะมาเป็นยารักษาความปลอดภัยด้วยตัวเองได้ยังไงกัน?
ไม่น่าแปลกใจเลยว่าทําไมพวกเราที่พยายามติดสินบนด้วยเงินหนึ่งแสนหยวนแล้วแต่เขาก็ปฏิเสธแบบไม่ลังเล!
ปรากฏว่าอาคารนี้เป็นของเขา!
วันรุ่งขึ้นเจียงเฉินยังคงทําหน้าที่ในไซต์ก่อสร้างของอาคารดังเฉินจงหวน
“พี่เฉิน…”
จู่ๆก็มีเสียงสะอื้นดังขึ้น
จู่ๆเจียงเฉินก็รู้สึกขนลุกหนึ่งในสิ่งที่เขาคุ้นเคยและไม่อยากได้ยินมากที่สุด
เจ้าของเสียงสะอื้นนี้จะเป็นใครไปไม่ได้อีกนอกจากชูเสี่ยวเมิ่ง!
เมื่อหันกลับไปมองเขาก็เห็นชูเสี่ยวเพิ่งแต่งตัวในชุดเสื้อผ้าสุดเท่และกางเกงสีขาวราวกับหิมะ
และข้างๆชูเสี่ยวเมิ่งก็มีผู้หญิงคนหนึ่งกําลังเกาหัวตัวเอง
ชูเสี่ยวเมิ่งวิ่งกระโจนเข้าไปกอดแขนของเจียงเฉิน “พี่เฉิน ทําไมพี่ถึงมาเป็นยามรักษาความปลอดภัยได้?”
เจียงเฉินพูดออกมาด้วยน้ําเสียงอ่อน “เธอมาที่นี่ได้ยังไง?”
ชูเสี่ยวเพิ่งยิ้มและพูดออกมา “พอดีฉันเดินผ่านมาที่นี่แล้วก็มองเข้ามาในไซต์ก่อสร้างโดยไม่ตั้งใจ… มันราวกับเนื้อเพลง[เพียงเพราะฉันเห็นคุณอีกครั้งในฝูงชนฉันก็จะไม่ลืมคุณอีกใบหน้าของคุณ………(เปิดเพลง)…..”
เจ้าโง่จที่อยู่ข้างๆ “???”
อะไรกัน!
สาวสวยระดับเทพธิดา!
ตาแทบหลุดออกจากเบ้า!
อดไม่ได้ที่จะหลั่งน้ําตาออกมาโดยที่ไม่รู้ตัว
ฉันยังโสดอยู่เลยนะ
เสียงเพลง : เราต่างกัน
แตกต่างกัน~~
ในเวลานี้เองหญิงสาวสวยที่อยู่ถัดจากชูเสี่ยวเพิ่งก็หัวเราะออกมาเบาๆด้วยความดูถูก
“หึหึ เสี่ยวเมิ่งฉันคิดมาเสมอนะว่าเธอมีสายตาที่เฉียบแหลมพอที่จะมองแต่ผู้ชายสูงๆรวยๆและหล่อๆ แต่คิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะมาสนใจผู้ชายที่น่าสงสารแบบนี้”
เธอมองไปที่เจียงเฉินขึ้นลงด้วยความดูถูก
เจียงเฉินขมวดคิ้ว “ผู้หญิงคนนี้เป็นใครกัน?”
ชูเสียวเมิ่ง “เธออยู่ในย่านเดียวกับกับที่ฉันเคยอยู่นะ เธอมีชื่อว่าเหยาฟาง เธอเป็นสาวประเภทสองน่ะ แต่หลังจากที่เธอรวยขึ้นเธอก็ไปผ่าตัดศัลยกรรมมา”
เจียงเฉิน “งั้นหรอ ถ้าอย่างนั้นฉันก็ไม่สนใจอยู่ดี”
เมื่อทั้งสองคนพูดจบมันก็ทําให้เหยาฟางโกรธขึ้นมาทันที “ใครเป็นสาวประเภทสองกัน? ฉันเป็นไปฟูเหม่นต่างหากย่ะ! แถมพอฉันยังรวยด้วย!”
เหยาฟางมองไปที่เจียงเฉิน “เมื่อกี้นายพูดว่าอะไรนะ? ไม่สนใจงั้นหรอ? ยามรักษาความปลอดภัยตัวเหม็นอย่างนายคิดว่าหล่อแล้วจะทําอะไรก็ได้งั้นหรอ ฉันขอบอกไว้ก่อนเลยนะพ่อของชูเสี่ยวเพิ่งน่ะรวยจะตายไป ตอนนี้เธอเพียงแค่ยังเด็กเกินไปเท่านั้นเธอเลยชอบความหล่อของนาย แต่เมื่อเธอเบื่อหน่ายเมื่อไหร่เธอก็จะเตะนายออกไปจากชีวิตอย่างแน่นอนว่าความจริงเอาไว้ล่ะ!”
และเมื่อเธอพูดจบชูเสี่ยวเพิ่งก็เข้าไปกอดแขนของเจียงเฉิน “อย่าไปกลัวเลย ตราบใดที่นํามาเป็นแฟนของฉัน ทรัพย์สินที่อยู่ภายใต้ชื่อของฉันที่มีมูลค่านับพันล้านฉันจะโอนให้นางหมดเลย หลังจากที่เราแต่งงานกันแล้วฉันจะให้พ่อของฉันโอนทรัพย์สินให้อีกห้าพันล้าน!”
เมื่อเหยาฟางได้ยินแบบนั้นเธอก็ตะโกนออกมาด้วยความตกใจ “ชูเสี่ยวเมิ่ง นี่เธอบ้าไปแล้วเหรอนั่นมันพันล้านเลยนะ?!”
แล้ว…..
เจียงเฉินก็พักชูเสี่ยวเพิ่งออกไปด้วยท่าทางรังเกียจ “ฉันไม่ต้องการมัน!”
เหยาฟาง “…….”
เธอมองไปที่เจียงเฉินด้วยท่าทางสับสน
ฮัลโหล!
เขาไม่ต้องการจริงดิ?
เหลือเชื่อ!
ตกตะลึง!
จากนั้นเหยาฟางก็ชี้ไปที่เจียงเฉินและหัวเราะออกมา!
“พยายามรักษาความปลอดภัยตลกจริงๆเลยนะ รู้ตัวหรือเปล่าว่านายเพิ่งจะเป็นปฏิเสธเงินหลายพันล้านไป?”
จากนั้นเธอก็พูดออกมาต่อว่า “แต่อย่างไรก็ตาม ฉันก็คงไม่สามารถต่อว่านายได้เพราะนายก็คงเป็นเพียงแค่กบที่เฝ้ารักษาความปลอดภัยอยู่ในบ่อน้ําและได้แต่มองดู ท้องฟ้า เหมือนกับที่ชาวนามักจะพูดว่าจักรพรรดิใช้ไม้เท้าทองค่าส่วนจักรพรรดิดนี่ก็ มักจะได้กินซาลาเปาไส้ทองคํา……เข้าใจได้เลยจริงๆ ฮ่าๆๆๆ ~~”
พรูด~~
ชูเสี่ยวเพิ่งหัวเราะออกมา
ไม้เท้าทองค่า? ซาลาเปาไส้ทองค่า? นั่งมองท้องฟ้า?
หากไปพูดกับยามรักษาความปลอดภัยทั่วไปมันก็คงจะดูเหมาะสมแต่เมื่อมันอยู่ต่อหน้าเจียงเฉินแล้วมันดูตลก!
คนอย่างเขาเนี่ยนะที่จะมองท้องฟ้าจากบ่อน้ํา?
ฉันเกรงว่าเธอต่างหากที่จะมองแบบนั้น!
ชูเสี่ยวเพิ่งหัวเราะออกมา “เหยาฟาง อย่าพูดเล่นอย่างนั้นสิเธอคิดว่าเธอรวยขนาดนั้นเลยหรอ?”
เหยาเฟิงพูดออกมาอย่างรู้สึกว่าคาญ “คนอย่างฉันเนี่ยนะมีเงินน้อย? เลยนะแต่ก็นะยามรักษาความปลอดภัยตัวเล็กแบบนี้จะไปเข้าใจได้ยังไง?”
จากนั้นเหยาฟางก็ชี้ไปที่เจียงเฉิน “ฉันจะให้ค่าแนะนํากับนายนะ ในฐานะที่นายเป็นให้ยามรักษาความปลอดภัยนายควรที่จะรู้ว่ายามรักษาความปลอดภัยควรจะอยู่ตรงไหน อย่าได้รอาจอยากกินเนื้อหงส์และก็ไม่ต้องมาทําตัวอวดดี ฉันจะบอกความจริงที่โหดร้ายกับนายน้อยก็แล้วกันนะบริษัทที่กําลังก่อสร้างอาคารดังเฉิงจงหวนแห่งนี้เป็นของลุงของฉัน และฉันสามารถทําให้นายหายไปด้วยคําพูดนายเชื่อไหมล่ะ?!”
เจียงเฉินยิ้มออกมา “นี่…ฉันยังจะไม่เชื่อกันจริงๆสินะ!”
“ใช่ฉันไม่เชื่อ!”
เจ้าโง่จที่อยู่ข้างๆก็หัวเราะออกมา
เหยาฟาง “…”
รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาทันที!
ไม่ใช่เงินหรอกว่าฉันมีดีแค่ไหน?!
“ได้งั้นรอดูได้เลยฉันจะโทรไปหาลุงอู่ไห่เดี๋ยวนี้แหละ!”
เหยาฟางหยิบโทรศัพท์ของเธอขึ้นมาด้วยความโกรธและกําลังจะกดโทรออกในเวลานี้เอง…..
อไห่ก็รีบวิ่งเข้ามาจากระยะไกล
“ลุงอู่!”
เหยาฟางรู้สึกดีใจมากเมื่อเธอเห็น เธอโบกมือและตะโกนออกมา
จากนั้นเธอก็หันกลับไปพูดกับเจียงเฉินอย่างอวดดีว่า “ดูสิ นั้นลุงอู่ของฉันเองและ เขากําลังวิ่งมาทักทายฉันนี่แหละคนที่จะมาสนับสนุนฉัน!”
พรูดwww
ในเวลานี้เองเจ้าโง่จูก็กลั้นขาเอาไว้ไม่ไหว
“พี่เฉินผมขอโทษแต่ผมไม่ไหวแล้ว!”
เขาเองก็รู้ดีว่าบอสคู่นั้นพยายามประจบประแจงเจียงเฉินแค่ไหน แต่ตอนนี้ผู้หญิงคนนี้กําลังใช้บอสอี้เพื่อมาโอ้อวด?”
ตลกมาก!
เจียงเฉินตบไหล่ของเจ้าโง่จและพูดออกมา “ปล่อยไปก่อน! ปล่อยให้เธออวดตามที่เธอต้องการไปก่อน!”
เจ้าโง่จุพยักหน้าราวกับไก่ที่กําลังจิกข้าวแล้วพูดกับเหยาฟางว่า “ผมต้องขอโทษจริงๆที่ขัดจังหวะคุณ ดังนั้นคุณก็เชิญโอ้อวดต่อไปเถอะ ”
เหยาฟาง “…”
โมโห!
พวกนายสองคนหมายความว่ายังไงกัน?!
ฉันโอ้อวดงั้นหรอ? ไม่! ฉันเย่อหยิ่งต่างหาก!
“โอเค! ได้! ในเมื่อพวกนายสองคนกล้าพอที่จะดูหมิ่นฉันงั้นก็รอฉันก่อนเถอะ! ฉันจะขอให้ลุงไห่ของฉันไล่พวกนายออกทันที!”
ในเวลานี้เองอู่ไฟก็วิ่งเข้ามาถึง
เหยาฟางทักทายเขายังมีความสุข “ลุงอูไห่….”
อไห่ผลักเหยาฟางออกไปทันทีจนเธอล้มลงไปที่แอ่งโคลนเล็กๆที่อยู่ห่างไปไม่ไกล
แหมะะะ
เหยาฟางตกลงไปในแอ่งโคลน
นําโคลนสีน้ําตาลกระเด็นไปทั่วร่างกายของเธอ
เจียงเฉิน “…..”
เจ้าโง่ “…”
ชูสี่ยวเมิ่ง “…”
จู่ๆบรรยากาศเงียบลงทันที
ทุกคนแสดงสีหน้าแปลกๆออกมา
ปากกระตุก
“คุณเจียง! คุณเจียง!” อูไห่หันไปทักทายเจียงเฉินอย่างอบอุ่น
เจียงเฉินพยายามกลิ้นรอยยิ้มเอาไว้และชี้ไปที่เหยาฟางที่กําลังนอนอยู่ในแอ่งโคลน
“คุณไม่รู้จักเธอหรอก?”
อูไห่ “???”
งงไปชั่วขณะ
โอ้ใช่ เหมือนเมื่อกี้ฉันเพิ่งจะผลักอะไรไป
เขาพยายามมองดูดีๆและเริ่มรู้สึกคุ้นเคยขึ้นมานิดหน่อย
“เสี่ยวฟาง?”
อไห่พูดออกมาอย่างไม่แน่ใจ
“คุณลุงนี่หนูเองทําไมคุณลุงถึงผลักหนู?! ฮือง – เสื้อผ้าของหนูกระเป๋า….” เหยาฟางตกอยู่ในความตื่นตระหนกและร้องไห้ออกมา
“เป็นเธอจริงๆด้วยเสี่ยวฟาง” อู่ไห่ตกตะลึง ตอนแรกเขาคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงต่าต้อยที่หวังเข้ามาหาเจียงเฉิน ดังนั้นเขาจึงผลักเธอออกไปอย่างไม่ลังเล
แต่คิดไม่ถึงเลยว่าหญิงสาวคนนั้นจะเป็นลูกสาวของเพื่อนตัวเอง
ในเวลานี้ชูเสี่ยวเมิ่งเมินเฉยต่อความอับอายของเพื่อนของเธอและไปเขย่าแขนของเจียงเฉิน “พี่เฉิน พี่เลิกงานเมื่อไหร่เราไปร้อง KTV กันดีไหม?”
เจียงเฉินขนลุก “จะไม่ล้องเพลง KTV”
ชูเสียวเพิ่งมุ่ยปาก “แต่ฉันไม่กล้าไปคนเดียวนะ”
เจียงเฉินทําอะไรไม่ถูก “งั้นเธอก็หาคนอื่นไปด้วยสิ”
ชูเสี่ยวเพิ่งทําตัวเหมือนเด็กนิสัยเสีย “แต่สัญญาไปกับพี่เฉินคนเดียวไสะอื้นออกมา”
เจียงเฉินถอนหายใจออกมา “โอเค โอเค”
“ฉันไปก็ได้”
“เยี่ยม!”
ชูเสี่ยวเพิ่งชูมือของเธอขึ้นอย่างดีใจ
“เธอ….เธอ…”เหยาฟางที่ตกลงไปในแอ่งโคลนชี้นิ้วไปที่เจียงเฉินและชูเสี่ยวเพิ่งในขณะที่ตัวของเธอกําลังสันด้วยความโกรธ
ฉันยังอยู่ตรงนี้นะ พวกเธอจะคุยกันอย่างงี้เลยเหรอ?
“ลุงอู่!” เหยาฟางตะโกนออกมา
“เสี่ยวฟางมีอะไรงั้นเหรอ?” อู่ไห่หันไปถาม
“ลง หนต้องการให้ลงไล่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองคนนี้ออก!” เหยาฟางชี้ไปที่เจียงเฉินและเจ้าโง่จุด้วยความโกรธ
“อะไรนะ?”
อู่ไห่มองไปที่เจี้ยนเฉินพร้อมกับแสดงรอยยิ้มที่บิดเบี้ยวออกมา
“เสี่ยวฟาง เธอเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า? คุณเจียงคนนี้เป็นทั้งผู้บริหารและเจ้าของอาคารดังเฉิงจงหวนแห่งนี้ทั้งหมดนะ บริษัทของลุงเป็นบริษัทที่ถูกเขาจ้างมาแล้วลงจะไปไล่เขาออกได้ยังไงคิดจะให้ลุงตายหรอ??”
“เอ?” เหยาฟางอ้าปากค้างด้วยความตกตะลึง “เป็นไปไม่ได้ เขาก็แค่….. ยามรักษาความปลอดภัยของที่นี่ไม่ใช่หรอ?”
อู่ไหยิ้มอย่างขมขื่น “ทางที่ดีเธอควรรีบขอโทษคุณเจียงนะ…”
เหยาฟาง
เกือบจะเสียสติไปแล้ว!!
อูไห่ยังคงพยายามเกลี้ยกล่อมต่อไป “เสี่ยวฟาง คุณเจียงคนนี้ไม่ธรรมดา เขามีทรัพย์สินหลายแสนล้าน ดังนั้นเธออย่าทําให้เขาไม่พอใจเด็ดขาดในเมื่อทําผิดก็รีบขอโทษคุณเจียงเขาได้แล้วอย่าให้ลุงต้องโทรไปบอกพ่อของเธอนะ”
คนใหญ่คนโต!
หลังจากที่เหยาฟางได้ยินแบบนั้นเธอก็ตกตะลึงยิ่งกว่าเดิม!
ยามรักษาความปลอดภัยตัวเล็กๆแบบนี้แต่เป็นคนใหญ่คนโตงั้นหรอ?
นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน!
น่ากลัวเกินไปแล้ว!
ไห่ผลักเธอ รีบไปขอโทษเร็ว!”
เหยาฟางกัดฟันของเธอและเดินเข้าไปหาเจียงเฉิน “มันเป็นความผิดของฉันเองที่ทําตัวหยิ่งผยองต่อหน้าคุณได้โปรดยกโทษให้ฉันด้วยนะคะ”
“ไม่เป็นไร ในอนาคตก็อย่าทําอีกล่ะ” เจียงเฉินนั้นก็โกรธไม่ลงเมื่อเขาได้เห็นว่าเธอนั้นตัวกระตุกด้วยความอับอายมากแค่ไหน
แค่นี้ก็พอเป็นบทเรียนสําหรับเธอแล้ว
หลังจากนั้นหนึ่งชั่วโมง
เจียงเฉินก็ออกจากงาน
ชูเสี่ยวเพิ่งก็ออกมารออยู่ที่หน้าประตูไซต์ก่อสร้างตั้งแต่เนิ่นๆ
เพราะเธอนั้นต้องมาหยุดเจียงเฉินที่จะแอบหนีไป
เจียงเฉิน : – -!!
“ไปไปไปses
“ฮ่าวหวงเคทีวี!!”
เก่งเช่นขึ้นไปบนรถมาเซราติของชเสี่ยวเพิ่งอย่างไม่เต็มใจและก็มาหยุดที่ร้าน KTV ระดับไฮเอนด์
